ปุณย์สิรี ฉัตรจินดา : ภาพติดตา
ถามว่าถ้ามีคนพูดถึง อาจารย์นพนิธิ หรือที่เรียกกันสั้น ๆ ว่าอาจารย์นพ แล้ว จะเห็นภาพอะไร สำหรับหนูภาพแรกที่เห็นคือชายสูงอายุ หน้าดุ ไว้หนวดอย่างเข้ม แต่ใส่หมวกซานต้า แบบมีไฟแวบๆ ด้วย
ยังจำเหตุการณ์ในวันนั้นได้ไม่ลืม กำลังเรียนป. โท วิชาสิทธิมนุษยชน ก็ใกล้จะวันคริสมาส เห็นอาจารย์นพถือถุงเข้ามา ก็ไม่ได้คิดอะไร แล้วก็สนใจเรียนมั่งไม่สนมั่ง เรียนไปซักพัก เงยหน้ามา oopss!! เกิดไรขึ้น อาจารย์ใส่หมวกแดง มีไฟวิ่งด้วย โห อึ้งไป 2 วิ แล้วอาจารย์ก็แจกท๊อฟฟี่ พอมาถึงตรงจ๋า อาจารย์ก็ถามว่า " ของคุณเอาทุกสีเลยใช่มั๊ย" โธ่อาจารย์ หนูก็แค่อ้วนน่ะค่ะ
นั่นแหละค่ะ ภาพของอาจารย์ที่คิดถึงทีไรก็แอบยิ้มทุกที
นอกจากความประทับใจในความน่ารักของอาจารย์แล้ว ก็ยังความซึ้งใจที่จะไม่มีวันลืมเลย ก็คือ วันนึงตอนพักครึ่งก่อนช่วงปิดเทอม อาจารย์ก็ถามว่า ปิดเทอมจะทำอะไร ก็ตอบไปว่า จะไปเที่ยวซักเดือนนึง จริงๆแล้วก็อยากอยู่ฝึกงาน แต่ไม่มีใครรับ น.ศ. ป. โทฝึกงานซัมเมอร์ แล้วก็ไร้คนรู้จัก แล้วอาจารย์ก็พูดสั้นๆ ว่า "พรุ่งนี้เอา resume มาให้ผม" แล้วอาจารย์ก็ให้ไปสัมภาษณ์ที่ law firm แห่งหนึ่งแถบสีลม แล้วด้วยความสามารถของลูกศิษย์ เค้าก็ไม่รับค่ะ อาจารย์ก็ยังไม่ละความพยายาม ท่านก็แนะนำให้ไปอีกที่หนึ่งย่านสาธร แล้วในที่สุด partner ที่น่ารักที่นี่ก็ให้ฝึกงานค่ะ
อาจารย์ทราบไหมคะ ว่า "โอกาส" ที่อาจารย์หยิบยื่นให้ในวันนั้น มันเป็นก้าวเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่ค่ะ
หลังจากนั้นท่านอาจารย์ก็ยังให้โอกาสเข้าไปช่วยงานที่สมาคมกฎหมายระหว่างประเทศแห่งประเทศไทยอยู่ประมาณ 1 ปี ทำงานที่นี่ก็เริ่มนับหนึ่งใหม่หมด แต่ทุกๆคนก็ให้อภัยค่ะ ได้อะไรเยอะเลยค่ะ
ที่เล่ามาทั้งหมดก็คงจะได้เห็นภาพเหตุการณ์ความประทับใจที่เกิดขึ้นกับลูกศิษย์คนนี้ แต่สำหรับความรู้สึกข้างในมันบรรยายออกมาเป็นตัวหนังสือไม่ได้อ่ะค่ะ ฉะนั้นก็อย่าแปลกใจที่หนูเจออาจารย์ทีไรหนูชอบทำท่าดีใจโอเวอร์ ....
รักค่ะ
ปุณย์สิรี ฉัตรจินดา
ความเห็น (2)
- น่าภูมิใจนะคะ ทั้งลูกศิษย์และอาจารย์ค่ะ
ชื่นชมด้วยครับ