เรื่องของ "เวลา"...
...เจ้าตัวเล็กเด็กดีมีธุระคุณครูจะพากลุ่มใหญ่ไปเข้าค่ายน่าตื่นเต้นเห็นสนุกสุขมิวายตระเตรียมกายเตรียมสิ่งของมากองเต็มอ้าว!..ไม่มีกางเกงยีนส์ให้ปีนป่ายคับจะตายที่ใส่มาขาเท่าเข็มจึงทำเดินเกาะแกะมาและเล็มแม่จอมเค็ม หาซื้อใหม่ให้ลูกที...น่าเห็นใจไม่ใช่น้อยลูกหอยหลอดมาทำหยอดพรอดพร่ำคำหวานจี๋จึงตัดใจให้สัญญาวาจาดีแม่คนนี้จะซื้อให้ไปใส่โชว์...ตื่นแต่เช้าพาเดินหาผ้ามือสองเผื่อได้ของดีแถมถูกให้ลูกโก้ใช้เวลาไปครึ่งวันเดินกันโซไม่ถูกใจ วัยโจ๋ โหสุดเซ็งไม่เป็นไรแม่ยังเพลินพาเดินห้างอาจพบบ้างกางเกงลูกถูกใจเผ็งเอทูแซด เป็นไง เข้าไปเล็งลองใส่แล้วก็ไม่เจ๋ง แสนเกรงใจนั่นซุ้มลีส์ มียีนส์สวย รวยเสน่ห์จูงลูกเร่ เข้าไปดู อยู่ใกล้ใกล้เอ้าลองใส่ ดูหน่อยนะ มะเป็นไรยอดดวงใจ ส่ายหน้า ไม่ว่ากันพาเดินต่อ เคาน์เตอร์หน้า ดูท่าโก้ยูเอฟโอ เขาจัดวางดูสร้างสรรค์แบบเสื้อผ้า แขวนในหุ่น วัยรุ่นครันลองสวมพลัน บอกไม่เอา ไม่เข้าทีเดินลัดเลาะ บันไดเลื่อน เคลื่อนชั้นสองเอ้าไปลอง ของปับเป็ต เด็ดนักนี่แหมโชคช่วย ได้แบบสวย ถูกใจดีเจ้าตัวเล็กยิ้มตาหยี ดีใจพลันได้กางเกงแค่หนึ่งตัว(ทำ)แม่หัวยุ่งเสียเวลาพานังนุง ยุ่งจังฉันแต่ก็คุ้มกับเวลาพาทั้งวันเห็นรอยยิ้ม "ลูกแสนหวาน" ซาบซ่านใจฉุกใจคิด เกือบผิดแล้ว แก้วตาแม่เพียงคิดแค่เสียเวลาพาไถลเพียงลืมหลงลูกคงหวังคงตั้งใจเพียงหวังให้แม่มาสานงานกับตนให้เวลากับลูกกัน วันละน้อย
อย่ามัวคอย ผลัดเลื่อน เคลื่อนสับสน
ปลีกเวลา ภารกิจ ที่ปิดตน
มาทุ่มท้น ท่วมใจผูก ให้ลูกยา....
ความเห็น (6)
นึกถึงตอนนอนขวางเปลแม่เห่กล่อม
เป่าขะหม่อมช่างสุขแท้แม่อยู่ใกล้
สุขนั้นรับได้จริงจากแม่ไม่ใช่ใคร
หากแม่ไกลช่างแสนเหงาเศร้าใจจัง
มีเวลาไว้ให้ลูกผูกใจคิด
นึกสักนิดตอนเราเด็ก เล็กเล็กนั้น
เมื่อแม่ใกล้ช่างแสนสุขสนุกทั้งวัน
พอแม่พลันเดินห่างช่างน้อยใจ
เอามาคิดเพื่อเลี้ยงดูผู้เป็นลูก
ต้องคอยผูกด้วยใจใช่แส้หนัง
เอาใจใส่ลูกน้อยคอยระวัง
แล้วความหวังของเราเท่าตั้งใจ
อ้าว!..ไม่มีกางเกงยีนส์ให้ปีนป่ายคับจะตายที่ใส่มาขาเท่าเข็มจึงทำเดินเกาะแกะมาและเล็มแม่จอมเค็ม หาซื้อใหม่ให้ลูกที....แม่นั่งนึก...ตัวล่าสุดที่ซื้อให้เมื่อไหร่หนออ้อ..อ๋อ สามปีแล้วแก้วตาเอ๋ยตกลงว่าแม่ซื้อให้ (แต่) ไม่วายเปรยยีนส์ของแม่ใส่มาเลยกว่าสิบปี.ก็เพราะว่าแม่หุ่นดีมีมาตรฐานสิปปีผ่านเหมือนวันวาน โอ้..อะไรนี่แม่เลยนำของเก่าๆกลับมาใช้ไม่รอรีใส่แล้วดูดี๊..ดี ดูมีแวว (สวยเหมือนเดิม)
ให้เวลากับลูก....อุ้มลูก....ความสุขที่ยิ่งใหญ่ไม่ต้องไปหาซื้อ....อ่านแล้วมีความสุขค่ะ....เห็นความรักและความเพียร..ในการเล่าเรื่อง
อันแม่เม่ย คือยอดแม่ ใช่หรือไม่
เอาใจใส่ ลูกน้อย คอยเกื้อหนุน
เตือนสติ ตนเสมอ เลอค่าคุณ
ไม่ยอมให้ ความวุ่น มาเบียดเบียน
งานมากมาย เพียงใด ไม่เคยท้อ
ทั้งทำพูด คิดต่อ และขีดเขียน
เสนอเรื่อง หลากหลาย ให้บทเรียน
มีความเพียร เป็นธงนำ ทำด้วยใจ
ละเอียดอ่อน แลรอบคอบ ใครก็ทราบ
ใจยังอาบ ด้วยสุนทรีย์ ที่สดใส
เก็บเรื่องเล็ก กุ๊กกิ๊กได้ ไม่เหมือนใคร
ใครอ่านแล้ว ไม่ติดใจ ช่วยบอกที !
