บทเพลง "ตากับยาย"กับเครื่องดนตรี "ซอด้วง" ของอาจารย์ ดร.สุรินทร์ กิจนิจชีย์
บทเพลง "ตากับยาย"เป็นบทเพลงที่เข้าถึงวิถีชีวิตของชุมชนได้ดีที่เดียว
บทเพลง กับซอด้วง เป็นเครื่องเตือนสติให้กับลูกหลานและลูกศิษยได้เป็นอย่างดี ลูกศิษย์ในอดีต เมื่อครั้งเรียนอยู่ที่เมือง"กรุงเก่า" อาจารย์ได้สอนเรื่อง "วิถีชีวิตชุมชน" เมื่อครั้ง "กรุงศรีอยุธยา"ตลอดจนการละเล่นพื้นเมืองของเด็ก ๆ ในสมัยนั้น อาทิ "ตุ๊กตาเสียกระบาล " เป็นความเชื่อที่เป็นนิทานหลอกเด็กไม่ให้ร้องงอแง " ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างครูกับลูกศิษย์ในอดีตเสมือนพ่อแม่คนที่ 2 ของศิษย์ สมัยก่อนลูกศิษย์จะได้ดีเพราะ "ไม้เรียวครู " แล้วสมัยนี้สังคมก็เปลี่ยนไปตามความเจริญทางวัตถุ แต่สภาพจิตใจเยาวชนคนไทยน่าห่วงมาก...........
คำสำคัญ (Tags): #พลังแห่งการศึกษาในอนาคต
หมายเลขบันทึก: 52937เขียนเมื่อ 2 ตุลาคม 2006 13:02 น. ()ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น