ครูกิมเล้งและครูปราณี
ดิฉันกลับไปบ้านเก่าของแม่ที่อำเภอสีคิ้วจ.นครราชสีมาเพื่อทำบุญครบรอบวันเสียชีวิต เดินทางไปรับพี่สาวที่ปากเกร็ดโดยมีสามีขับรถให้ ด้วยความที่ใกล้เกษียณทำให้อยากไปดูของในอดีตสมัยอายุสิบขวบเช่นโรงเรียนที่เรียนชั้นประถมที่เรียนในวัดก่อนเข้าชั้นประถมหนึ่งที่มีโอกาสเรียนในโรงเรียนไทยวัฒนา สีคิ้วสวัสดิ์ผดุงวิทยา ไปเที่ยววัดเกาะที่เคยไปซักผ้าที่โขดหินริมน้ำ
ช่วงที่ทำบุญในวัดก่อนพระจะมาได้เดินไปดูร้านอาหารเมื่อห้าสิบกว่าปีมาแล้วมีร้านขายของที่ดิฉันชอบกินมากคือหมี่น้ำยา(เหมือนหมี่ราดน้ำยากระทิของอาหารญวน ) ช่วงที่ไปตามหาเจ้าของร้านไปเจอหญิงชราอายุประมาณแปดสิบ หลังจากเราถามหาเจ้เลี้ยงเจ้าของร้านทราบว่าย้ายไปด้านหน้าซอย พี่สาวดิฉันก็เอะใจถามหญิงชราว่าป้าคือครูกิมเล้งใช่ไหม? แกพยักหน้าด้วยความไม่พอใจว่าใช่ๆแต่ฉันเปลี่ยนชื่อเป็นครูปราณีมาตั้งนานแล้ว จำไว้ด้วยนะ
สองพี่น้องเรารีบยกมือไหว้และบอกว่าเราลูกเจ้น้อยที่อยู่กลางตลาดและมาทำบุญให้แม่ ขอโทษด้วยที่จำไม่ได้ ก่อนจากกันแกย้ำว่า ฉันเปลียนชื่อแล้วนะ
คงเหมือนดิฉันที่เปลี่ยนชื่อจีนเป็นไทยมาตั้งแต่ประถมสี่และไม่นิยมให้ใครมาย้ำชื่อจีนของเรายกเว้นเพื่อนร่วมรุ่นประถมสี่ค่ะ
เด็กๆเจ้าเปียห้องผ่าตัดไปแอบรู้ชื่อจีนของพี่หมอเราที่ไปเป็นใหญ่เป็นโตคนหนึ่งแล้วก็มาหัวเราะกัน
เพื่อนดิฉันที่เป็นผอ. ที่รพ.สงขลาชอบเรียกชื่อจีนดิฉันบ่อยๆซึ่งดิฉันจะไม่ค่อยชอบใจนักแต่ไม่รู้จะบอกอย่างไร
ขอถือโอกาสเล่าให้ฟังเล่นๆว่าดิฉันเป็นหมวยเกี้ย75%ค่ะ แต่ใจเป็นไทยและพูดภาษาจีนได้น้อยมากค่ะ
เวลามีแขกจากประเทศจีนต้องอาศัยพี่หมอศิริวรรณเสมอค่ะ
ความเห็น (1)
