ดิฉันได้รับการเชิญให้ไปลปรรในฐานะคุณเอื้อที่เพิ่งจะผ่านการประเมินคุณภาพ ดิฉันรู้สึกว่าการเป็นคุณเอื้อที่สำคัญที่สุดอยู่ที่การบริหารความแตกต่างของคนในองค์กรว่าจะทำให้เกิดการsynergyได้อย่างไร ดิฉันมีผู้บริหารหลายคนที่แตกต่างกันแต่ตั้งใจและทำงานเก่งทั้งสองคนแต่เวลาสื่อสารกันมักจะเกิดอาการสติหลุดบ่อยๆซึ่งถ้าดิฉันไม่สามารถควบคุมตัวเองไปเป็นส่วนหนึ่งของประเด็นข้อที่จะพัฒนาทำให้แทนที่จะทำตัวเองเป็นผู้แก้ปัญหากลับกลายเป็นส่วนหนึ่งของการเกิดปัญหาซะเองทำให้น้องๆเกิดความไม่สบายใจ
ที่บ้านดิฉันคาดหวังที่จะให้สามีใจดีเวลาขับรถไม่ไปแซงคนอื่นบ่อยๆและคิดว่าคุณทำบุญบ่อยมากๆทำไมไม่ทำบุญกับคนที่ขับรถร่วมทางนะ ดิฉันเวลาขับรถมักจะยอมให้คนไปก่อนหรือใครที่ขวางทางก็สามารถรอได้โดยไม่รู้สึกขัดใจแต่ สามีจะตรงข้ามคือทนไม่ได้ทำให้เราขัดแย้งกัน แต่ดิฉันมักจะยอมโดยคิดขัดใจว่าเธอทำไมคิดแบบนี้นะ ทำบุญกันไปทำไมกัน(คิดในใจค่ะ)แค่นี้ก็ให้ไม่ได้ ดิฉันพยายามใช้สติกำหนดรู้ทำให้เห็นกิเลศว่าเรายังมีมากคือเรายังมีตัวเราของเราอยู่มาก
ศุกร์ที่ผ่านมามีเรื่องที่เราอยากให้ลูกน้องเป็นคนที่empowerคน แต่ไม่ใช่ความเป็นตัวตนของเขา ดิฉันก็อยากไปกำหนดอีกทำให้ดิฉันเกิดทุกข์ แต่วันนี้คิดได้แล้วทำให้โล่งใจไปมากขึ้น
ดิฉันต้องท่องแตกต่างแต่ไม่แตกแยกทั้งที่บ้านและที่ทำงานโดยกำหนดรู้ตามที่หลวงปู่ดูลย์ หลวงพ่อปราโมทย์และ หลวงพ่อจรัญสอนค่ะ พูดง่ายแต่ทำยากจริงๆนะคะ มิน่าหลวงพ่อบอกว่าความดีนั้นต้องฝืนใจ(แทบตาย)
ใช่ค่ะ ท่านผอ.ขา......การทำความดีที่เป็นการชำระล้างใจ นี่ค่อนข้างทำยาก ถ้าไม่มีสติระลึกรู้เท่าทัน
ปัญหาเรื่องขับรถแซงกัน อ้อมก็เคยเจอบางทีก็ชอบบีบแตรไล่ ใหม่ๆ ทำใจไม่ค่อยได้ โมโหทุกที เพราะเป็นคนขี้โกรธ แต่หายเร็ว
พอเจอบ่อยๆ เริ่มทำใจได้โดยคิดในแง่บวกว่า เขาคงมีธุระ จึงต้องรีบไป และคิดว่าเอ๊ะ เรื่องแค่นี้ทำไหมถึงให้ไม่ได้ เหมือนที่ท่านผอ.คิดนั้นแหละ เหมือนทำบุญ ช่วยสงเคราะห์ผู้อื่น ให้ได้ความสะดวกสบายรวดเร็ว
ส่วนเราขับรถช้าเอง ความเร็วไม่เกิน 90 กม./ชม. เวลากลับบ้านตจว. เพื่อประหยัดน้ำมัน เพื่อความปลอดภัย และ กลัวเสียเงิน ถ้าเกิดขับไปชนใครเข้า จึงระวังเรื่องนี้มาก ทำให้กลายเป็นคนใจเย็นไปโดยไม่รู้ตัว
อาจารย์อัจฉรา
ที่สถาบันฯ โชคดีมีคนเก่งๆมากมาย เห็นได้จากบันทึก และการที่เป็นแหล่งรวมคนเก่งนี่เอง หากบรรยากาศการทำงานดี มองความแตกต่างเป็นความหลากหลาย
เป็นเรื่องที่ดีครับ...และองค์กรนั้นจะพัฒนาได้อย่างรวดเร็วที่สุด เป็นองค์กรเรียนรู้
ที่ทราบมา ที่ทำงานอาจารย์เป็นบรรยากาศที่มีความสุข การถ่ายทอดออกมาเป็นบันทึกของแต่ละท่านก็บอกได้อย่างนั้น งานหนัก..แต่มีสุข
ให้กำลังใจอาจารย์ และ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ บำราศฯ ทุกท่านด้วยครับ
จันทร์เมามายก็สุขในห้องยาอันแสนหวานของเขา ส่วนพี่เล็ก ศุภลักษณ์ ก็สุขในชุมชนชุดเขียว...ดีจังครับ
ละชั่ว ทำดี ทำใจให้ผ่องใส
เรียนอาจารย์อัจฉราคะ