เมื่อพยาบาลบ้านนอกเข้ากรุง ตอนที่ 1
เมื่อพยาบาลบ้านนอกเข้ากรุงตอนที่ 1
เมื่อวานนี้เดินทางเข้า กทม. เพื่อมาร่วมประชุม HA forum ครั้งที่ 14 ที่เมืองทองธานี มาแบบลั่นล้ามาก เนื่องจาก ออกเดินทางก่อนกำหนด จริงต้องมาวันที่ 12 /3/56 แต่ชลัญเลือกมา 11 /3/56 เพราะตั้งเป้าหมายไว้ว่า จะมาพบผู้ใหญ่ที่เคารพ คือพี่ใหญ่นงนาท สนธิสุวรรณนั่นเอง นัดพี่ใหญ่ไว้ 17.00 น. ทุกอย่างเป็นไปตามเป้าหมายที่กำหนดไว้ งานนี้ลั่นล้าสุดๆ เพราะจองที่พักไว้เรียบร้อย เอาว่ะถึงตอนไหนก็ได้นอนล่ะว้า
ไปพบพี่ใหญ่ ที่ SCB park พี่ใหญ่ ให้ไปพบที่ ร้านอาหาร ซิสเลอร์ อยู่โซน west โชคดีที่ชลัญไปกับ หมอนอกกรอบ คู่ซี้ กัน คือ นพ.อธิคม สงวนตระกูล หมอเคยผ่านมาแถวนี้ รู้สถานที่พอควร แต่พอเลี้ยวรถเข้าไปใน SCB แม่เจ้า!!!!! เข้าไปจอดรถตรงไหนหว่า เอาล่ซิ บ้านนอกเข้ากรุงซะแล้ว เอาว่ะ ไหนๆก็มาแล้วคนอื่นเข้าได้จอดได้ ข้าก็จอดได้ซิ ขับวนๆไปใต้อาคาร อ้าวพอดี เห็นที่ว่างอยู่ ที่แต่ขอโทษ ป้ายเป้ยจอดรถไม่มีบอก สักที แล้วมันจอดได้มั๊ยนี่ หมออธิถาม ชลัญก็เลยสรุปว่า เอางี้ เอาเป็นว่าจอดไปเลย “ตูดไม่ยื่นหน้าไม่โพล่” ไม่น่ามีปัญหา หมอจอดรถได้พอดีเป๊ะ เดินดูไม่ยื่นไม่โพล่จริง พอลงมาจากรถ ตายล่ะซิ ตอนนี้เราอยู่ตรงไหนของ SCB นี่ คิดดังนั้น บ้านนอก 2 คนก็สรุปว่าต้องเดินหาบันได หรือไม่ก็ลิฟท์ ถูกเพล้ง เดินๆ ไปเจอลิฟท์ อ้าวแล้วจะไปชั้นไหนล่ะนี่ ????? รู้ล่ะเจอ รปภ.พอดี ชลัญเข้าไปถาม
“ ขอประทานโทษค่ะ ไม่ทราบร้านซิสเลอร์ต้องไปชั้นไหนค่ะ”
รปภ.แสนจะสุภาพ บอก อ้อ อยู่ชั้น G คร้าบ
ชลัญอึ้ง งง? รปภ.ก็คงงงว่า ชลัญงงอะไร แต่ชลัญคิดในใจ ก็นี่มันชั้น G ตูก็เห็นมามีแต่รถ แล้วไอ้ร้านนี่มันอยู่ไหนนี่
ก็เลยหลุดปากถาม รปภ.ว่า “อ้าวแล้วชั้นนี้มันชั้นไหนล่ะนี่”
รปภ.ก็สุภาพอีก “อ้อชั้นนี่ชั้น B1 ครับ” ชลัญยัง งง คิดในใจ อ๊าย รู้จักแต่ชั้น G 1 2 …… แล้วไอ้ B1 นี่ มันอยู่ส่วนไหนของตึกนี่ เฮ้ย
หมอ อธิคงทนไม่ได้ พี่โจ้มาผมพาไปเอง พลางหัวเราะไปด้วย แล้วเชลย ให้ชลัญฟังว่า มันเป็นชั้นใต้ดินพี่ โจ้
ชลัญจึงถึงบางอ้อว่า ในกรุงเทพนี่มันหาที่จอดรถที่อยากยาก บนดินนี่ เป็นที่อยู่อาศัย จึงต้องเอารถไปจอดไว้ใต้ดิน
พอขึ้นไปชั้น G ก็หาไม่ยาก ร้าน ซิสเลอร์ พอเดินไป มองเข้าไปในร้าน เห็นสาวสวยปากแดงผมสั้น ใส่ชุดสีน้ำตาลดูร่วมสมัยนั่งอยู่ หันหน้าออกมานอกร้าน แต่ชลัญไม่ได้สนใจ คิดว่าสาวป่านนี้ ไม่ใช่ป้าใหญ่แน่
หมออธิถามพี่โจ้โทร.หาป้าใหญ่ ซิ บอกเฮ้ยไม่เป็นไร เดี๋ยวเราเข้าร้านก่อน ค่อยโทร. หมออธิบอก พี่โจ้ ผมว่า ป้าใหญ่แน่ ชลัญหันกลับไปอีกที หา!!!!!สาวสวยคนนั้นนั่งยิ้มหวานให้ ลุกขึ้นมาทักทาย ป้าใหญ่จริงด้วย
โอ้!!!! ว๊าว .....พี่ใหญ่ตัวจริงสวย สาวกว่าที่ชลัญคิดไว้อีก เป๊ะมาก
จากนั้นก็ได้ กรุณาเลี้ยง อาหารที่ ซิสเลอร์ ให้ชลัญสั่ง บอกตามตรง กินไม่เป็น ไม่รู้จะสั่งอะไรดี ชื่อไม่รู้จักสักอย่าง ให้ตายเถอะ ทำไมอาหาร มันมีชื่อเรียกยากขนาดนี้นี่ สุดท้ายสั่งอะไร ไปก็ไม่รู้จำชื่อไม่ได้ แต่รสชาติก็คงอร่อยล่ะ เพียงแต่ชลัญไม่ชิน จริงๆ เอาไว้ป้าใหญ่มาเที่ยวพิมาย แล้วชลัญจะเลี้ยง ผัดหมี่ ส้มตำ ยำแหนม ปลาร้าบอง ก็แล้วกันนะ อิ อิ (แต่ไม่รู้จะกินเป็นหรือเปล่า )
ก็ลาป้าใหญ่ประมาณเกือบทุ่ม ประทับใจจริงสำหรับการพบกับผู้ใหญ่ใจดี ในครั้งนี้ ได้รับมุมมองแนวคิด ทั้งคติธรรมมากมาย หมออธิประทับใจมากขนาดจะเอากลับมาเขียนบันทึก
สำหรับเรื่องราวของพยาบาลบ้านนอกเข้ากรุงยังไม่จบ ยังมีต่อ เจอเรื่องไม่คาดฝัน รับรองคนอ่านมันส์ แต่คนเล่า เกือบตาย
โปรดติดตามตอนต่อไป
ชลัญธร
ความเห็น (4)
กินเผื่อพี่ด้วยนะคะ นางฟ้า :)
ทำตัวซะลีบเลยนะครับ แอบไป happy ba นี่เอง .....:)
* เป็นค่ำคืนแห่งความสุขมากๆ...
* พูดถึงอาหารอิสานนั้น ของโปรดของพี่ใหญ่...ความจริงมีร้านดังชื่อเสต็กลาวอยู่ที่ SCB Park (เคยพาน้องดร.จันทวรรณไปชิมมาแล้ว)...แต่วันนี้ไม่ได้พาไป เพราะเป็นช่วงมื้อค่ำ ไม่เหมาะกับการบริโภครสแซบ..ขอบคุณมากที่มาพบกันค่ะ
happy ba ค่ะ