พ่อของฉันเคยรับราชการครู
พ่อสอนชั้นประถมศึกษาแห่งหนึ่งในอำเภอสันป่าตองก่อนที่จะย้ายขึ้นไปสอนที่อมก๋อยและเกษียณอายุราชการที่นั่นมา
20 ปีแล้ว พ่อเป็นหัวหน้าครอบครัว ทำงานเป็นครูเพื่อเลี้ยงดูภรรยาและลูก 4 คน ส่วนแม่อยู่บ้านคอยดูแลสามีและลูกๆ
...ฉันจะกอดแม่บ่อยๆ ส่วนพ่อนั้นก็นับครั้งได้เลยว่ากอดกี่ครั้ง อาจเป็นเพราะเมื่อก่อนรู้สึกว่าพ่อเป็นคนที่ดุมาก
ลูกๆจะถูกห้ามไม่ให้ทำสิ่งต่าง ๆ และถูกดุในหลายๆเรื่อง บางทีพี่ชายก็จะถูกอะไรบางอย่างที่ใกล้ตัวพ่อขว้างใส่
หากหลบไม่ทันก็คงเจ็บตัว พ่อจะไม่ค่อยไปเที่ยวไหนหรือทำอะไรนอกบ้านกับลูกๆ
เวลาจะไปเที่ยวหรือซื้อของพ่อจะอาสาเฝ้าบ้านตลอดยกเว้นวันสำคัญต่าง ๆ
ของลูกพ่อจะยินดีและไปร่วมตลอด อย่างรับปริญญา แต่งงาน หรือขึ้นบ้านใหม่ สิ่งหนึ่งที่พ่อทำให้ฉันรู้สึกถึงคุณค่าของสิ่งที่เราได้รับ นั่นคือ “นาฬิกา” การจะมีนาฬิกาดีๆสักเรือนต้องรอคอย พ่อจะให้นาฬิกาเมื่อลูกเรียนชั้น
ม.4 พี่ชายคนโตได้นาฬิกาของพ่อ
ลูกคนอื่นๆ พ่อจะซื้อให้ ส่วนฉันนั้นได้ตอน ม.1
พร้อมกับพี่สาว ตอนนั้นฉันดีใจมาก ...
นาฬิกาที่พ่อซื้อให้ยี่ห้อ Seiko แบบออโตเมติก ถ้าใครที่เคยใช้จะรู้ว่ามันจะหนักสักหน่อย
ข้อดีของนาฬิกาแบบนี้คือเราไม่ต้องเปลี่ยนถ่าน แต่ถ้าเราถอดไว้นานๆ
เวลามันก็จะไม่เดิน ต้องใช้วิธีเขย่าๆ แต่ถ้าให้ดีที่สุดคือใส่ติดตัว ฉันใส่นาฬิกาของพ่อติดตัวตลอดจนกระทั่งเรียนปริญญาตรีที มช. ฉันก็เริ่มซื้อนาฬิกาแฟชั่นมาใส่เพราะว่าดูทันสมัยและเบาสบาย
และนั่นทำให้ฉันใส่นาฬิกาของพ่อน้อยลง ยิ่งใส่น้อยลง
มันก็เริ่มจะไม่ค่อยเดิน หยุดบ่อย ทำให้ฉันรู้สึกรำคาญ และจำไม่ได้ว่าเลิกใส่นาฬิกาที่พ่อซื้อให้เมื่อไหร่
เมื่อเดือนก่อนฉันกลับบ้านและก่อนออกไปซื้อของนอกบ้านกับแม่และพี่อีกสองคน
ฉันถามพ่อว่าจะเอาอะไรไหม พ่อตอบว่าสายนาฬิกาพ่อเสีย
พอพ่อยื่นนาฬิกาให้ฉันมันคือนาฬิกายี่ห้อ Seiko แบบออโตเมติกที่ซื้อพร้อมกับเรือนที่ซื้อให้ฉันกับพี่สาวเมื่อครั้งที่ฉันเรียนอยู่
ม.1 เพียงแต่ว่าสภาพมันเปลี่ยนไปโดยมียางรัดไว้แทน
ฉันรับนาฬิกาของพ่อมาแล้วก็หาร้านเปลี่ยนสายให้ไม่ได้สายแบบนี้ไม่ค่อยมี
พี่ชายจึงบอกว่าเดี๋ยวจะไปหาร้านที่เปลี่ยนให้...ตอนนี้พ่อยังใส่นาฬิกาเรือนเดิมส่วนสายนั้นใหม่แล้ว... ฉันหวนนึกถึงนาฬิกาเรือนที่พ่อซื้อให้พร้อมกัน ตอนนี้มันยังอยู่เพียงแต่มันแน่นิ่ง...เวลา
มันหยุดไป ที่มันหยุดเดินเหตุเพราะฉันไม่ได้ใส่มันบ่อยเท่าที่ควร ยิ่งหยุดใส่ก็ทำให้มันหยุดเดินและท้ายสุดเขย่าแค่ไหนก็ไม่เดิน
ฉันรู้ว่านาฬิกาของฉันเรือนนี้มีค่าแต่ฉันก็แค่เอาเก็บไว้แต่ไม่ได้ใช้มัน ถ้าตอนนี้ฉันจะเอาไปให้ร้านดูไม่รู้ว่ามันจะช้าเกินไปสำหรับการซ่อมให้มันกลับมาเดินอีกครั้งไหม ............................. นาฬิกากับคนเรา.... บางสิ่งแม้รู้ว่ามีค่ามีความสำคัญต่อให้เก็บไว้อย่างดี..ไม่ใส่(ใจ)..เวลาก็หยุดไปหากเรารู้จักใส่(ใจ)บ่อยๆ ถึงแม้จะหนักบ้าง น่าเบื่อสักหน่อยเพราะอยู่กันมานานหรือบางทีอาจถูกกระทบกระแทกจนหน้าปัดเป็นรอยบ้าง และยิ่งเราใส่(ใจ)... นาฬิกากับคนใส่ก็จะเดินไปพร้อมๆกัน...เติบโตไปด้วยกัน ....................................................
1 มีนาคม 2556 พ่ออายุครบ 80 ปีพอดี...อยากบอกว่าพ่อเป็นพ่อที่ยอดเยี่ยมที่สุดสำหรับลูก...รักพ่อค่ะ
Happy BD คุณพ่อด้วยครับ โชคดีที่ยังได้กอดท่าน
อวยพรวันเกิดครบรอบ80ปีครับ ขอให้ท่านมีสุขภาพดี มีอายุยืนเพื่อเป็นมิ่งขวัญแก่ลูกหลานไปนานๆ
สุขสันต์วันเกิดครับ
เป็นภาพพ่-ลูกที่อบอุ่นมาก...สุขสันต์วันเกิดคุณพ่อนะคะ
น่ารักดีจังเลยค่ะ
ดูเหมืิอนพ่อจะคล้ายๆกันไปหมด ลูกๆจะไม่ค่อยกล้ากอด ไม่เหมือนแม่
ป้าแดง ก็เป็นเหมือนกัน กอดพ่อน้อยมาก ด้วยความที่คิดว่า พ่อดุ
พ่อป้าแดง ก็ชอบซื้อนาฬิกาให้ลูกเหมือนกัน
พอลูกๆโตทำงาน พ่อเลยมีนาฬิกาเยอะมาก เพราะลูกๆซื้อให้
อ.JJ คะ..โชคดีจริงๆค่ะ ที่มีพ่ออยู่กับเรา
ขอบคุณ เครื่องหมาย ? คำถามเดี่ยว ค่ะที่แวะมาอวยพรวันเกิดให้คุณพ่อ
ขอบคุณพี่ใหญ่ นาง นงนาท สนธิสุวรรณ ภาพนี้คือกอดล่าสุดค่ะ ^^
ขอบคุณพี่ Bright Lily ค่ะ
ป้าแดงpa_daeng คะ..
ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี เนาะ ;)...
ดีแล้ว ๆ ครับ ;)...
ทำในสิ่งที่ลูกพึงกระทำให้ท่านค่ะ...เราก็มีความสุขด้วย..ขอบคุณค่ะ