คุณครูคณิตศาสตร์ผู้เป็นต้นแบบ

ตัวผมเองสอนวิชาคณิตศาสตร์ครับ  ทั้งระดับชั้นประถมและระดับชั้นมัธยมศึกษา ซึ่งแบ่งกันคนละครึ่งกับอาจารย์อีกท่าน  ผมสอนระดับประถมศึกษา ๓ ห้อง  และระดับมัธยมศึกษาอีก  ๒  ห้อง   คณิตศาสตร์ในความหมายของผมคือการสร้างเด็กคิดเป็น     แก้ปัญหาเป็น โดยอาศัยกระบวนการคิดที่มีเหตุและผล   ดังนั้นเด็กที่จะเก่งวิชานี้ได้จะต้องตั้งใจเรียน   ตั้งใจทำแบบฝึกหัดและทบทวนกฎ – นิยาม และฝึกทำอยู่บ่อยๆ   เขาจึงจะสามารถมีทักษะที่ดีในทางคณิตศาสตร์  เมื่อนึกย้อนไปในอดีตถ้าถามผมว่าตอนนั้นผมชอบคณิตศาสตร์มากไหม  ผมคงตอบว่าไม่  เพราะครูคณิตศาสตร์ของผมในระดับชั้นประถมนั้น  ครูเขาเป็นคนที่ระเบียบจัด เข้มงวดเกินไป เข้ามาในห้องก็สั่ง ๆ ๆ   อย่างเดียว ไม่มีการนำเข้าสู่บทเรียน ไม่มีการสอดแทรกอะไรให้คณิตศาสตร์ดูสนุกและน่าเรียนเลย  ทำให้ตอนนั้นวิชานี้ยังไม่ใช่วิชาที่ผมชอบมากเท่าไหร่   แต่พอเมื่อเข้าสู่ชีวิตมัธยมทำให้ผมได้รู้ว่าคณิตศาสตร์ไม่ใช่เรื่องน่ากลัวหรือเรื่องยากเหมือนที่ใคร ๆ คิด เพราะผมได้เจอคุณครูท่านหนึ่ง  ท่านเป็นผู้จุดประกายความคิดทางคณิตศาสตร์ให้ผมอย่างมาก  คุณครูท่านนี้เขามีวิธีการจัดดารเรียนการสอนคณิตศาสตร์ที่น่าสนุกน่าตื่นเต้น             ซึ่งไม่มีช่องว่างระหว่างครูกับนักเรียน ครูกับนักเรียนมีความคุ้นเคยกัน  นักเรียนในชั้นเรียนมีความสุข     ส่วนการเรียนจะเป็นลักษณะเรียนปนเรื่องเล่า  และยิงคำถามเมื่อสอนเสร็จ  ซึ่งท่านจะถามคำถามโดยการสุ่มถามรายบุคคล  มันทำให้เราต้องเตรียมพร้อมและกระตือรือร้นอยู่เสมออย่างเช่น เรื่องตรีโกณมิติ  และเรื่องอื่น ๆ  และแบบฝึกหัดของท่านจะเน้นกระบวนการคิด ที่มีแบบแผน  ทำให้เราเพลินกับการทำแบบฝึกหัดไปด้วย สิ่งที่กล่าวมานั้นล้วนเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมรักคณิตศาสตร์ขึ้นมาทันทีจากคนที่ไม่ชอบก็กลับกลายเป็นชอบมันยากนะครับที่จะเปลี่ยนความคิดของคน ๆ หนึ่งได้   จนมาถึงวันนี้ซึ่งผมได้มายืนจุดนี้ จุดที่เราต้องมาเป็นผู้สอนเองผมก็ได้นำเทคนิคต่าง ๆ ของอาจารย์ท่านนี้ได้นำมาใช้กับเด็กนักเรียนระดับชั้นมัธยมปีที่  ๑  และผมจะฝึกให้เด็กได้คิดเองจากการที่ครูตั้งคำตอบมาให้  และให้นักเรียนได้คิดโจทย์เองเป็นการเปิดโอกาสให้เด็กได้คิดอย่างเปิดกว้าง  ซึ่งนักเรียนเองจะชอบและมีความสุขกับการเรียน  จากผลการสอบที่ออกมาปรากฏว่านักเรียนมีคะแนนจากการสอบที่ดีเป็นที่น่าพอใจ         เมื่อเด็กมีความสุขเขาจะรู้สึกว่าชอบวิชานี้   มันก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเด็ก         ทำให้ผมรู้สึกภูมิใจว่าอย่างน้อยสิ่งที่เป็นประสบการณ์เล็ก ๆ ในชีวิตก็สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้ในวันนี้    ขอบคุณครับคุณครู