เมื่อวานไปเรียนวิชาผึ้งมาค่ะ เรียนวันสุดท้ายแล้ว เพราะอาจารย์ปิดคอร์สเมื่อวานนี้ค่ะ อาจารย์เอาวีดีโอพฤติกรรมต่างของผึ้งมาให้ดูค่ะ ตอนแรกที่เรียนทฤษฎี มีหลายเรื่องที่ นึกไม่ออกเช่นพฤติกรรมการเต้นหาอาหารของผึ้ง แต่พอได้ดูวีดีโอก็เข้าใจมากขึ้นค่ะ ต้องขอบคุณอาจารย์นะค่ะ แต่ถึงจะปิดคอร์สแต่การเรียนรู้ ใช่ว่าจะจบวันนี้เลย เราสามารถ หาอ่านเอง เรียนรู้ด้วยตัวของเราเองได้ตลอดค่ะ ไม่จำเป็นต้องเรียนเพราะเป็นวิชาที่อยู่ในหลักสูตร พ่อเคยบอกดิฉันว่า มหาลัยชีวิต ลูกจะจบเมื่อลูกหมดลมหายใจ การเรียนรู้ชีวิต ไม่มีวันจบเพราะทุกวันคือการเรียนรู้ แต่ที่ลูกเรียนแค่ 4 ปีก็จบแล้วซึ่งมันยังไม่ได้ครึ่งของการเรียนรู้คำว่าการใช้ชีวิตอยู่ในสังคมเลย บางครั้งดิฉันสับสน ว่าตกลงตอนนี้เราเป็นเด็กหรือเป็นผู้ใหญ่กันแน่ บางครั้งก็ไม่อยากรับผิดชอบอะไรเลย อยากเรียนไปเรื่อยๆไม่อยากทำไร อยากนอนตื่นสายๆ ดูทีวี ไปหาเพื่อน แต่บางครั้งก็อยากทำงานทำสิ่งทีมีประโยชน์ต่อสังคม มีความรู้สึกสองอย่าง บางครั้งก็คิดและทำเหมือนเด็กๆ ไร้สาระ บางครั้งก็มองเป็นเรื่องไร้สาระ บางคร้งก็เครียดจริงจัง ผู้ใหญ่ชอบมองว่าเด็กไร้สาระ ส่วนเด็กจะมองผู้ใหญ่เครียด ก็เด็กไม่เคยเป็นผู้ใหญ่จะรู้ได้ไงเครียดเป็นยังไง แต่ผู้ใหญ่มองเด็กไร้สาระ จะรู้ไหมว่าเมื่อก่อนเขาก็เคยเป็นเด็กเหมือนกัน
ไม่มีความเห็น