ประวัติความเป็นมารำวงมาตรฐาน
รำวงเป็นการละเล่นอย่างหนึ่งของชาวบ้านที่ร่วมเล่นกันเพื่อความสนุกสนานและเพื่อความสามัคคี เป็นการเล่นที่นิยมกัน เป็นการละเล่นพื้นเมืองที่ชาวบ้านนิยมเล่นกันในฤดูกาลต่างๆเฉพาะท้องถิ่นในบางจังหวัด เป็นศิลปะที่สืบเนืองมาจากรำโทน เนืองจากใช้โทนซึ่งเป็นเครื่องดนตรีตีประกอบจังหวะในการรำตีจังหวะง่ายๆ คือ ป๊ะโท่นป๊ะ โท่นป๊ะ โท่น โท่น ต่อมาได้เพิ่มเครื่องประกอบจังหวะอีก ๒ ชิ้น คือ กรับและฉิ่ง เป็นเครื่องประกอบจังหวะ แต่ยังไม่มีการขับร้องใดๆ คงรำไปตามจังหวะโทนอย่างเดียว เสียงของโทนจะทำให้ผู้คนเกิดอารมณ์สนุกสนาน แล้วชวนกันออกมาร่ายรำล้อมวงปรบมือเป็นจังหวะ ลักษณะการรำใช้ท่ารำง่ายๆไม่มีกำหนดกฎเกณฑ์ เพียงแต่ย่ำเท้าให้ตรงตามจังหวะโทน ด้วยเหตุที่การรำใช้จังหวะโทนตีตามหน้าทับ ซึ่งประดิษฐ์ขึ้นโดยเฉพาะ จึงเรียกการรำแบบนี้ว่า “รำโทน” มาแต่เดิม
ไม่มีความเห็น