เพื่อนผมเป็นนักวิชาการสาธารณสุข ประจำศูนย์สุขภาพชุมชนแห่งหนึ่ง
เมื่อเขาได้รับการคัดเลือกจากกลุ่มให้ขึ้นไปนำเสนอผลการประชุมกลุ่ม
ในเวทีระดับภาค เมื่อกลางเดือนกันยายน 2548 ที่ผ่านมาที่หาดใหญ่
สิ่งที่เขาพูดเพื่อเรียกเสียงฮา (แต่ดูเอาจริงเอาจัง) คือ
“ผมเป็นนักวิชา…สาธารณสุข ยังไม่กล้าเติม …การ…
เพราะคิดว่าความสามารถยังไม่เพียงพอ คิดว่ายังต้องพัฒนาอีกเยอะ”
“ผมไม่รู้จะใช้คำไหนเรียกที่ทำงานผมเอง
เพราะชาวบ้านเรียกว่าสถานีอนามัย… จังหวัดเรียกศูนย์สุขภาพชุมชน…
(เวลาพิมพ์เป็นเอกสาร) แต่เวลาเรียกด้วยคำพูดใช้คำว่า พีซียู
ผมอยู่ข้างในสับสนครับ”
ผมไม่อยากสรุปอะไร แต่บันทึกไว้ว่าครั้งหนึ่งเป็นอย่างนี้
วันข้างหน้าเป็นอย่างไรจะได้ระลึกถึงครับ…
ไม่มีความเห็น