พลังรักแท้..แม้วันนี้ไม่มีเขาอยู่ (๑)
๑. เรียนจบ..พบเนื้อคู่
ข้าพเจ้า ได้ตั้งปณิธานไว้ตั้งแต่อายุแรกรุ่นว่า จะขออยู่เป็นโสดไปจนวันตาย เพราะเห็นแม่ต้องตรากตรำกับการเลี้ยงดูลูกๆมากถึงแปดคนด้วยตนเองอย่าง เหนื่อยยาก และข้าพเจ้าตั้งใจจะช่วยแบ่งเบาดูแลน้องๆต่อไปไม่คิดจะแยกไปตั้งครอบครัวของ ตนเอง
อย่างไรก็ตาม พรหมลิขิตบันดาลชักพาเนื้อคู่ชื่อ ประทีป สนธิสุวรรณ หนุ่มนักเรียนทุน ธนาคารแห่งประเทศไทย (ธปท) รุ่นแรก มาสู่วงจรชีวิตคู่ของข้าพเจ้าอย่างไม่คาดฝัน เราทั้งสองได้เข้าทำงานที่นี่ในช่วงเวลาเดียวกัน โดยที่ทั้งเขาและข้าพเจ้าต่างหนีจากการเรียนสาขาแพทยศาสตร์ มาที่สาขาเศรษฐศาตร์ เขาสำเร็จปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยลอนดอน ส่วนข้าพเจ้าจบจากจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย เราเข้ามาเป็นเศรษฐกรผู้ช่วยคนละหน่วยงานกัน แต่เป็นเพื่อนบ้านในตึกเดียวกัน เห็นหน้าพูดคุยกันช่วงเช้าๆก่อนเข้าทำงานแบบจับกลุ่ม ถูกอัธยาศัยกันดี ..โดยมีคุณไพบูลย์ วัฒนศิริธรรม หนุ่มนักเรียนทุนธปท.รุ่นเดียวกัน มาเดินเตร็ดเตร่สนทนาด้วยใกล้กันแถวๆโต๊ะทำงานของ คุณหญิงชฏา เมื่อครั้งยังใช้นามสกุลกฤษณามระ
ย้อนกลับไปอ่านจดหมายทางเมล์อากาศ (air mail) และ โปสการ์ดที่เก็บถนอมไว้อย่างดี ลำดับเหตุการณ์ได้ว่า เราไม่ได้รักแรกพบจบม้วนเดียวแต่อย่างใด ..ความสัมพันธ์เริ่มจากการเป็นเพื่อนที่เข้าใจเพื่อน..
เนื้อหาในจดหมายของเขาจากแดนไกลกรุงวอชิงตันดีซี ในระหว่างที่เขาไปเข้าหลักสูตรอบรมด้านการเงินที่นั่นสามเดือน ที่ได้เล่าเรื่องราวโน่นนี่ ทั้งเรื่องส่วนตัวและเหตุการณ์บ้านเมือง...เขามีบ้างที่บ่นๆเซ็งกับชีวิตที่ต้องกลับไปเหมือนนักเรียนอีก..ข้าพเจ้าได้แต่ให้คำแนะนำว่า ..คนเราย่อมทุกข์บ้าง สุขบ้าง..ธรรมชาติให้ความอดทนมาเป็นพลังต่อสู้...เขาเขียนชมกลับมาว่า เป็นการให้สติที่ดี..และหลังจากนั้นไม่นาน เขาได้ส่งสัญญาณความในใจพร้อมกับบัตรรูปช่อกุหลาบหวานแหววด้วยกลอนภาษาอังกฤษซึ้งๆแต่งเองมาให้ในวันเกิดปีนั้้น ข้าพเจ้าอ่านแล้วเหมือนเหาะได้ปานนั้น
เมื่อเขากลับมาประเทศไทยแล้ว รู้สึกแปลกๆที่เมื่อมีการเที่ยวเตร่แบบรวมกลุ่มกัน จะปรากฎภาพถ่ายทุกครั้งมักมีเราทั้งสองอยู่ใกล้กัน....อีกทั้งผองเพื่อนบางครอบครัว ทำตนเป็นแม่สื่อพ่อสื่ออย่างออกนอกหน้า..มิช้านานมินานเขาขอนัดเดี่ยว ซึ่งส่วนใหญ่ข้าพเจ้าบ่ายเบี่ยงว่าคุณพ่อไม่ชอบให้ไปไหนตามลำพังกับหนุ่มๆ..แต่เขากลับเดินหน้าต่อ ด้วยการขออนุญาตคุณพ่อด้วยตนเอง โดยสัญญาจะพาลูกสาวมาส่งบ้านไม่ชักช้าให้ต้องกังวลใจผู้ใหญ่ของข้าพเจ้าจึงไฟเขียวไว้วางใจ
นับเวลาเพียงหกเดือนหลังจากรู้ใจกันว่าเขารักจริงหวังแต่ง จึงวางแผนร่วมกันในการใช้ชีวิตคู่อย่างถูกต้องตามประเพณี โดยเขาเปิดทางสะดวกให้ข้าพเจ้าได้มีเรือนหอใกล้บ้านพ่อแม่ของข้าพเจ้า ..นับเป็นการสร้างครอบครัวที่มีพื้นฐานอันอบอุ่นมั่นคงอย่างยิ่ง...
๒. จูงมือกัน..สู่ความก้าวหน้า
หลังจากแต่งงานได้ไม่นาน ธปท.ได้สนับสนุนให้สามีไปศึกษาต่อขั้นปริญญาโท ด้าน Public Administration @ The Kennedy School of Government ที่มหาวิทยาลัย Harvard ณ เมือง Massachusetts สหรัฐอเมริกา ในการไปครั้งนี้ ข้าพเจ้าถูกยื่นคำขาดจากเขาให้ไปเรียนต่อพร้อมกัน ซึ่งข้าพเจ้าได้เล่ารายละเอียดไว้แล้ว โปรดคลิ๊กที่บันทึกนี้ :
ความคิดที่ต่อยอดจากห้องเรียนกลับทาง
การใช้ชีวิตคู่อย่างนักศึกษาตามลำพังเช่นนี้ ช่วยให้เราเรียนรู้จิตใจกันและกันมากยิ่งขึ้น ได้เป็นกำลังใจและสร้างวินัยในการบริหารการเงิน และจัดการเวลาอันเหมาะสม เพื่อเป้าหมายของความสำเร็จทางการศึกษาและความสุขอันพึงมีอย่างลงตัว
๓. รักเด็ก..ได้แต่อุ้มลูกคนอื่น..ยังไม่มีของเราเอง..
เราทั้งสองคนมาจากครอบครัวใหญ่ที่อบอุ่นด้วยความรักผูกพันของ พ่อ-แม่-ลูก ดังนั้นความคาดหวังเรื่องการมีลูกของเราเอง จึงเป็นการตั้งตารอ แต่ไม่ถึงกับเร่งรีบ ได้คิดถึงความพร้อมในการสร้างรากฐานที่มั่นคงที่จะรองรับสมาชิกคนใหม่ในช่วงเวลาอันเหมาะสมต่อไป...และในที่สุดแล้ว..แม้ไม่มีลูกของเราเอง..ข้าพเจ้ากลับได้เลี้ยงดูหลานป้าชื่อ อมรพงศ์ เภกะนันทน์ ราวกับลูกของตนเอง ซึ่งได้เคยเขียนไว้แล้วที่บันทึกนี้ โปรดคลิ๊ก :
ชีวิตที่เลือกได้อย่างมีความสุข
โปรดติดตามอ่าน พลังรักแท้..แม้วันนี้ไม่มีเขาอยู่ (๒)
ความเห็น (34)
สวัสดีค่ะพี่ใหญ่ : แอบอ่านเนื้อความของจดหมาย (Air Mail) จากกรุงวอชิงตันดีซีแล้วโรแมนติกจังค่ะ ขอบคุณค่ะพี่ใหญ่ที่แบ่งปัน .. รออ่านตอนที่ ๒ ค่ะ ^^
โห โรแมนติก กว่าชลัญเยอะเลย ค่ะ อ่านแล้วนั่งอมยิ้ม รออ่านต่อค่ะ
รักแท้ที่ประทับใจตลอดกาล ชมภาพแล้วคุณพี่ใหญ่คงคิดถึงมากมายนะคะ ดาจะรออ่านตอนที่ 2 นะคะ
.... Ple .. อ่านแล้วยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ .... เหมือนได้เห็นภาพจริงๆ ที่พึ่งเกิด ตรงหน้า นะคะ .... เป็นความรักที่ "งดงามเหลือเกิน" ..... อ่านแล้วทำให้คนอ่าน (เปิ้น) มีความสุขไปด้วยนะคะ .... เป็น... "ความรักที่งดงาม" มากเลยนะคะ
ขอบคุณบทความดีดีมีคุณภาพนี้ค่ะ.....
เป็นชีวิตคู่ที่น่ารักอ่ะ
ยินดีด้วยค่ะ พี่ใหญ่ ความรักที่แสนหวาน
คือความรัก ความงาม คือความหวาน
คือความดี ที่ผลิบาน ผ่านสมัย
คือนงนาท คือผู้หญิง ผู้จริงใจ
คือประทีป ส่องไสว ในทรงจำ
...................ขอแสดงความชื่นชม ที่คุณพี่นงนาทยังเก็บความสวยงามของความรักไว้ได้ในทุกรายละเีอียด ครับ
มาศึกษาความรักจากพี่ใหญ่ค่ะ รักแท้เป็นเช่นนี้เอง
นั่นแน่!!! พี่นงนาท ก็มีความรัก + ความหลังมาเล่าให้น้อง ๆ ฟังบ้างแล้ว...จะตามมาอ่านนะคะ...ขอบคุณค่ะ
- เพิ่งเริ่มเดิน.. ก็งดงามและควรค่าแก่การชื่นชมแล้ว..
สวัสดีค่ะ...อ่านเรื่องราวแล้วทำให้รู้สึกได้กับความรักที่งดงามและอบอุ่นค่ะ...
อ่านแล้วรู้สึกดีมากเลยครับ
ขอบคุณเรื่องเล่าที่ทำให้ผู้อ่านอ่านไปยิ้มไปค่ะคุณพี่ใหญ่ ความรู้สึกเมื่อได้รับแอร์เมลล์ต่างไปจาดอีเมลล์ในปัจจุบันมากมายนะคะ
น่ารักมากค่ะคุณพี่ใหญ่ รออ่านตอนต่อไปนะคะ
ทึ่งและประทับใจกับจดหมายที่เก็บไว้คะ พี่ใหญ่เป็นคนเก็บทั้งสิ่งของและเรื่องราวมีคุณค่าจริงๆ
อ่านสิ่งที่คุณพี่"ทีป"เขียนแล้วรู้สึกว่าท่านเป็นคนละเมียดละไม อ่อนโยนและเป็น"พระเอก" เหมาะสมมากกับ"พี่ใหญ่"ที่อ่อนโยน เยือกเย็นแต่เข้มแข็งมากนะคะ ดูเป็นคู่ที่เสริมส่งกันได้ดีมากทีเดียว มีความสุขมากกับการละเลียดอ่านบันทึกนี้ของพี่ใหญ่ค่ะ ทำเอาลืมโลกรอบๆตัวไปได้ชั่วครู่เลย ขอบพระคุณพี่ใหญ่มากๆค่ะที่นำมาแบ่งปัน
โรแมนติกจังค่ะพี่ใหญ่
อ่านไปก็อมยิ้มไป รออ่านต่อค่ะ :)
ความรักของคุณพี่ทั้งสองงดงาม เพราะ ต่างช่วยเติมเต็ม ความรัก และการเรียนรู้ชีวิตไปด้วยกัน น่าชื่นชมมากค่ะ
- ชื่นมื่นหนอ:-)
-สวัสดีครับป้าใหญ่..
-เข้ามาอ่านเรื่องราวความรัก.
-อบอุ่นและน่ารักครับ..
-ความรักเป็นสิ่งดีงามจริง ๆ ครับ
-ขอบคุณครับ
มาติดตามเรื่องความรักจากเส้นทางชีวิตจริงด้วยความซึ้งใจ...รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ
พี่ประทีป จากไปแล้ว
แต่ความงดงามที่เคยเกิดขึ้น
ไม่เคยจืดจางไปเลยนะคะ
(เรียกพี่ใหญ่ว่าพี่แล้วแฟนพี่ใหญ่ก็ขอใช้คำว่าพี่ด้วยเช่นกันนะคะ)
อ่านแล้วมีความสุข พี่ใหญ่มีเรื่องงดงามให้อ่านเสมอๆๆนะครับ
การจัดการงานของจิต?
เออ หนูคงต้องรบกวนให้พี่ใหญ่ช่วยแนะนำต่อๆไปค่ะ
รู้สึกว่าอ่านแล้วแปลความไปได้มากมายเหลือเกิน
เกินปัญญาของหนูซะแล้วสิ
รออ่านของอาจารย์ขจิตด้วยคนเย้ๆๆ
อ่านแล้วพบว่า ตนเองยังห่างธรรมมะอยู่มากทีเดียว
สงสัยต้องอ่านหนังสือธรรมมะที่พี่ใหญ่เขียนเพิ่มซะแล้วค่ะ
ขอบคุณพี่ใหญ่มากค่ะ
ดีใจด้วยนะครับอาจารย์
สวัสดีค่ะ
เข้ามาอ่านบันทึกนี้แล้ว เชื่อว่ารักแท้มีอยู่จริงค่ะ แต่ยังหาไม่เจอแค่นั้นเอง ขอบคุณนะค่ะ อบอุ่นจังค่ะ
พี่ใหญ่ครับ ไม่มี 555
เป็นความทรงจำที่งดงาม
ความสุข ยั่งยืนเสมอค่ะ
มากบ้าง น้อยบ้าง แต่สุดท้ายก็คือความสุข
เพิ่งแวะมาอ่านสมุดเล่มนี้ครับพี่ใหญ่.....คงค่อย ๆ อ่านตอนต่อ ๆ ไปได้สะดวกแล้วในตอนนี้ เพราะ G2K มีบันทึกต่อไปให้ถึง ๓ บันทึก และย้อนหลังอีก ๓ บันทึก หวังว่าคงไม่หายไปอีก
...ติดตามมาอ่านเรื่องราวความรักในความทรงจำของพี่นงนาท...ประทับใจมากๆค่ะ
-
จันทวรรณ -
ธวัชชัย -
dejavu monmon -
อ.นุ -
โอ๋-อโณ -
Panda -
ขจิต ฝอยทอง -
เขียวมรกต -
ป. -
วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei-- -
เพชรน้ำหนึ่ง -
หยั่งราก ฝากใบ -
ณัฐพัชร์ -
ชาดา ~natadee -
ชยพร แอคะรัจน์ -
Dr. Ple -
สามสัก(samsuk) -
กานดาน้ำมันมะพร้าว -
ชลัญธร -
ถาวร -
KRUDALA -
...ปริม ทัดบุปผา... -
กอหญ้า -
tuknarak -
สันติสุข สันติศาสนสุข -
กล้วยไข่ -
บุษยมาศ -
Pojana Yeamnaiyana Ed.D. -
pench -
ไอดิน-กลิ่นไม้ -
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์ -
ครูทิพย์ -
น้อย น้ำพอง -
คาเซดาไฮ นักปราชญ์แห่งเขา ใจดี -
ไอดิน -
นางสุขใจ โยชน์
-
สวัสดีค่ะ ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจมอบแก่บันทึกนี้ค่ะ
-
น้องณัฐพัชร์..จดหมายจากทางไกลเหล่านี้ สื่อความรู้สึกจากใจถึงใจได้ชัดเจน อ่านเมื่อใด ได้เห็นอดีตฟื้นขึ้นมาชัดเจนมาก..หลานๆชอบมาขออ่านด้วยค่ะ ทำให้ได้จินตนาการถึงลุงทีปที่พวกเขาเกิดไม่ทันได้เห็นค่ะ
-
น้องชลัญธร..ขำๆ มีมาเปรียบเทียบกันอีกด้วย..ความรักของเราเรียบๆเรื่อยๆ ต่างมาเติมเต็มกันเพื่อก้าวไปสู่จุดหมายปลายทางของการสร้างครอบครัวที่ลง ตัว..แต่งงานแล้วพี่ใหญ่ก็ยังได้อยู่ใกล้พ่อแม่ช่วยดูแลน้องๆอย่างที่ตั้งใจ ไว้เดิม.สามีมาเป็นพี่ชายหนุนเสริมด้านการศึกษาช่วยติวการบ้านแก่น้องๆ..คุณ พ่อคุณแม่เหมือนได้ลูกชายเพิ่มมาอีกคนเปึนที่รักใคร่โปรดปรานมากค่ะ
-
น้องกานดา..กว่า สามสิบปีแล้วนับแต่สามีจากไปตามวัฏจักรของธรรมชาติ..การได้อยู่ร่วมกันแม้ สั้นเๆพียงเก้าปี..แต่เป็นช่วงเวลาที่มีคุณค่าแก่ชีวิตมาก..พี่ไหญ่จะได้ เล่าตอนต่อไปนะคะ
-
น้องDr.Ple..ยินดี มากค่ะที่มีความสุขกับเรื่องเล่านี้ ..เป็นความทรงจำดีๆที่สอนใจให้ประจักษ์ในสัจจธรรมหลายเรื่องราวที่เราได้พบ ด้วยตนเอง และเป็นหลักใจในการดำเนินชีวิตที่มั่นคงค่ะ
-
น้องผอ.ชยันต์..ตอนตัดสินใจแต่งงาน ถูกคนรอบข้างแซวว่าใครหนอบอกจะอยู่เป็นโสดคลอดไป..
-
น้องครูทิพย์..ใช่ค่ะ..เป็นการเริ่มต้นชีวิตคู่ที่เกินกว่าความคาดหวังจริงๆค่ะ
-
น้องสันติสุข..ขอบคุณมากค่ะสำหรับบทกลอนที่มีความหมายดีๆที่นำมามอบให้กัน
-
น้องKRUDALA..รักแท้ไม่มีกาลเวลา..คุณค่าทางจิตใจคู่ควรเก็บรักษาไว้ตลอดไปค่ะ
-
น้องบุษยมาศ..คิดอยู่นานเหมือนกันว่าสมควรจะเล่าไหม?..มีบทเรียนชีวิตคู่อะไรบ้างที่ควรหยิบยกมาแบ่งปันกันค่ะ
-
น้องสามสัก..ตอนแต่งงานอายุเพียงยี่สิบหกปี อ่อนกว่าสามีสองปี..เขาเป็นลูกชายคนสุดท้อง ส่วนพี่ใหญ่เป็นลูกสาวคนโต..ย้อนรำลึกว่าเราต่างประคับประคองชีวิตคู่มา อย่างราบรื่นมีความสุขมากๆ..อาจได้แบบอย่างมาจากครอบครับอันอบอุ่นของพ่อ แม่ของเราด้วยค่ะ
-
น้องน้อย..ยินดีมากที่มีความรู้สึกดีต่อเรื่องเล่านี้..ความจริงมีราย ละเอียดระหว่างบันทัดมากกว่านี้ เกรงจะยาวเกินไปได้ตัดทอนลงไปมาก
-
น้องดร.ธวัชชัย..อย่างนี้ต้องยุให้ น้องดร.ธวัชชัย-น้องดร.จันทรรรณ เล่าบ้างแล้วค่ะ
-
น้องปริม..การสื่อความด้วยลายมือผ่านจดหมายทาง air mail สะท้อนสิ่งดีมีคุณค่าหลายอย่างค่ะ..ทั้งการคิดข้อความให้กระชับได้ใจความใน พื้นที่จำกัด..ต้องมีสมาธิในการเขียนไม่ให้ผิดพลาด เพราะลบลำบาก..ที่สำคัญคือการรอคอยจดหมายเดินทางไกล..กลัวหายและล่า ช้า...ทั้งคนส่ง-คนรับมีลุ้นด้วย..อีกทั้งจับต้องได้ให้ความรู้สึกดีๆนะคะ
-
น้องหมอป. ..สิ่งมีค่าแทนใจใคร่เก็บรักษาไว้ไม่สูญหาย..หมั่นหยิบออกมาดูไม่รู้เบื่อหน่าย.. ด้วยความรู้สึกในแต่ละช่วงเวลาแตกต่างกัน..เมื่อเขาไม่อยู่แล้ว..ยิ่งมีความ หมายมากมายจริงๆค่ะ..
-
น้องโอ๋..พี่ประทีปเติบโตรับผิดชอบชีวิตวัยรุ่นตนเองที่อังกฤษ จึงมีความคิดอ่านและประสบการณ์เกินวัย..ส่วนพี่ใหญ่อยู่ในการดูแลของพ่อแม่ เมื่อมาใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน เขาถ่ายทอดวิทยายุทธ์ของการเอาตัวรอดแบบพึ่งตนเอง เสริมสร้างความแข็งแกร่งในโลกของความเป็นจริงให้พี่ใหญ่มากมายค่ะ
-
น้องหยั่งราก ฝากใบ...ความรู้สึกดีๆเหล่านี้ไม่เคยจืดจางไปเลย แม้วันเวลาจะผ่านมานานกว่าสี่สิบปีแล้ว..พี่ใหญ่เชื่อในพลังแห่งรักแท้ค่ะ..
-
น้องใบบุญ..เป็นอีกหนึ่งคุณค่าของชีวิตที่สะท้อนการต่อยอดความสัมพันธ์รักอย่างลงตัว.. แม้จะอยู่ด้วยกันในเวลาสั้นๆพียง ๑๐ ปี แต่ทุกนาทีเป็นความสุขอย่างยิ่งค่ะ
-
น้องnmintra..คนเขียนชื่นใจที่คนอ่านชื่นมื่น..เชิญไปอ่านตอน ๒ เพิ่งขึ้นบันทึกแล้ว.
-
หลานเพชรน้ำหนึ่ง..รักจริง..รักแท้..หนุมเลริมเติมเต็มกัน..อย่างคู่ของใครเอ่ย?..ขอให้มีความสุขสมปรารถนาทุกประการ
-
น้องPreeda..ยินดีมากค่ะที่มีความสุขกับเรื่องรักฉบับโบราณผ่านมาสี่สิบกว่าปีแล้ว..ขอเชิญอ่านตอนที่ ๒ ที่เพิ่งเขียนเสร็จเมื่อวานนี้ค่ะ
-
น้องกล้วยไข่..การได้รำลึกความหลังครั้งกระโน้นในมิติของประสบการณ์หลากหลาย..สะท้อนให้เห็น ถึงการจัดการงานของจิตท่ามกลางความเป็นไปของกฎธรรมชาติ ให้อยู่รอดปลอดภัยจากความพลัดพราก..ไม่เสียสมดุลของการทำหน้าที่ด้านอื่นๆ ของชีวิตที่ต้องดำเนินต่อไปตราบจนถึงวันสิ้นลมหายใจของเราบ้างนะคะ
-
น้องดร.ขจิต..รออ่านของน้องดร.ขจิต..มีบ้างไหมคะ??
-
น้องกล้วยไข่..อันจิตมนุษย์นี้ไซร้ ยากแท้หยั่งถึง..จิตของคนอื่นว่าเข้าถึงยากแล้ว..จิตของเราเองยากกว่า..สิ่งกระทบจากภายนอกผ่าน ตา หู จมูก กายสัมผัส >> จิตรับไปปรุงแต่งเป็นกิเลส รัก โลภ โกรธ หลง >> ยึดมั่นว่าเป็นของเราของเขา >> ลืมตัวกลัวตาย >> นานวันจิตหุ้มกิเลสยิ่งหนาพอกพูน..ก่อบาปก่อเวรกรรม ไม่มีที่สิ้นสุด... หากไม่รู้เท่าทัน..ไม่รู้จักการจัดการจิตด้วยสติปัญญาในแนววิถีพุทธ ที่สอนให้ละวางกิเลส ..รู้แจ้งเห็นจริงตามหลักแห่งไตรลักษณ์ คืออนิจจัง..ทุกขัง..อนัตตา..ย่อมวนเวียนทุกข์ซ้ำซากไม่มีที่สิ้นสุด... การเพียรฝึกจิคด้วยสติระลึกรู้ตามวิถีพุทธดังกล่าว เป็นเรื่องที่ต้องทำทุกเวลานาที..ไม่เผลอจิตให้หลุดลอยไปจากสติ..มิเช่นนั้น จะเป็นการดำรงชีวิตด้วยความประมาท.. น้องกล้วยไข่ แสดงความสงสัยนิดเดียว..แต่มีนัยสำคัญมาก..พี่ใหญ่จึงลองขยายความตามที่เข้าใจค่ะ
-
ท่านคาเซดาไฮ...เป็นความกรุณา และเป็นสิริมงคลแก่บันทึกนี้ค่ะ
-
น้องกอหญ้า..ยินดีมากค่ะที่ชอบบันทึกนี้..พี่ใหญ่นึกแปลกใจตนเองเหมือนกันว่า วันเวลาดีๆที่ผ่านมากว่าสี่สิบปีแล้ว..ยังแจ่มชัดในความรู้สึกไม่ลืมเลือนเลยค่ะ.
-
น้องดร.ขจิต...รับทราบค่ะ
-
น้องกระติก...ขอบคุณที่เห็นคุณค่าของความทรงจำดีๆนี้ต่ะ..
-
น้อง Panda... ยินดีมากค่ะที่แวะมาเยี่ยมอ่านแลกเปลี่ยนประสบการณ์ ต้องขอบคุณ gotoknow ที่เปิดพื้นที่เรื่องเล่านานาประเภท พี่ใหญ่ได้ไปติดตามอ่านบันทึกดีๆของ น้อง Pandaเช่นกันด้วยความสนใจมากๆค่ะ
-
น้องDr.Pojana...ขอบคุณมาก ที่มาเป็นกำลังใจและมีความสุขกับเรื่องเล่าจากใจนี้ค่ะ
....... อ่านต่อได้ที่: https://www.gotoknow.org/posts/518973
พี่ใหญ่ขอขอบคุณน้องแสงแห่งความดีที่นำบันทึกนี้ไปถอดบทเรียนที่บันทึกนี้ค่ะ
10 บันทึกแห่งปี 2558 (บันทึกที่ 1) "พลังรักแท้...แม้วันนี้ไม่มีเขาอยู่..... อ่านต่อได้ที่: https://www.gotoknow.org/posts/597785
ดีใจที่ได้อ่านแม้ช้ากว่าคนอื่น แอบมีความสุขกับมุมโรแมนติกของพี่ใหญ่ด้วยค่ะ
น้อง GD...ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาอ่านและส่งความรู้สึกดีๆเป็นกำลังใจให้กันเช่นนี้