ละครในเรื่องอิเหนา

                                                                    บทละครในเรื่องอิเหนา

                                                                  ตอนตัดดอกไม้ – ฉายกริช                                                                                                 

                                                                ฉากพลับพลาอิเหนากลางป่า   

                                                        ( มีเตียง ๒ เตียง เตียงกลาง เตียงข้าง )  -

                                                                         - ร้องเพลงสารถี -

                                        เมื่อนั้น                                                              พระสุริวงศ์  เทวัญ  อสัญหยา  

                    สถิตยัง  สุวรรณ  พลับพลา                                                     กับพี่เลี้ยง  เสนา  ทั้งนั้น

                                                                         -ร้องเพลงตลิ่งใน-

                                     พระแสน  ละลึก  ตรึกคะนึง                                 ถวิลถึง  บุษบา  สาวสวรรค์  

                    ให้เร่าร้อน  อุรา  จาบัลย์                                                      ดับเพลิงกัลป์  ลามลน  สกนธ์กาย                        

                    จะใคร่ไป  ชมสถาน  ศาลเทวา                                             พอให้พา  ใจเศร้า  บรรเทาหาย  

                    จึงเสแสร้ง  แกล้งชวน  พระน้องชาย                                   กับพี่เลี้ยง  สี่นาย  ผู้ร่วมใจ

                                                                        -ร้องเพลงร่าย-รื้อ-

                                      พร้อมหมู่  แสนสุ- รเสนี                                      ลงจากที่  พลับพลา  อาศัย  

                     ไม่เสด็จ  โดยทาง  ที่คลาไคล                                              ภูวไนย  ดั้นดัด  ลัดมา  ( ทวน )

                                                                      -ปี่พาทย์ทำเพลงเชิด-  

                                               ( อิเหนากับพี่เลี้ยงเสนาลงเวทีล่าง – ออกฉากหน้า ) 

                                                                              -ร้องร่าย-

                                       จูงกร  อนุชา  พาประพาส                                  ชมพันธุ์  รุกขชาติ  ที่เชิงผา   

                      พอได้  ยินเสียง  โศกา                                                        พระตรึงตรา  ประหลาด  หลากใจ  

                      หยุดยั้ง  ฟังศัพท์  สำเนียงนั้น                                             สำคัญ  ที่ทาง  ไม่สงสัย  

                     จึงห้ามคน  ทั้งปวง  ไว้แต่ไกล                                              แล้วเสด็จ  คลาไคล  ดำเนินมา

                                                                         -ปี่พาทย์ทำเพลงฉิ่ง-  ( 

                                                     นางยุบลค่อมออกมาเล่นคนเดียว ( เล่นหน้าฉาก )

                                                                              -ร้องร่าย-

                                        ครั้นถึง  จึงเห็น  ทาสี                                        โศกี  ร่ำไร  อยู่ในป่า  

                     จึงซักไซ้  ไต่ถาม กิจจา                                                       เอ็งมา  ร้องไห้  อยู่ไย

                                                                             -ร้องร่าย-

                                       บัดนั้น                                                             นางยุบล  โศกา  น้ำตาไหล                   

                     ครั้นเห็น  พระองค์  ผู้ทรงชัย                                          

ความที่  ดีใจ  เป็นสุดคิด                                                    

                     จึงบังคม  ก้มกราบ  กับบาทา                                          

 ดังอ-  มฤตฟ้า  มายาจิต  

                     ทีนี้  เห็นจะรอด  ชีวิต                                                       ทูลแถลง  แจ้งกิจ  ทุกประการ

                                                                                -พูด-

                                     ข้าน้อย  มาตาม  พระบุตรี                                   บัดนี้  ยังเสด็จ  อยู่ที่ศาล   

                     สั่งมา  เที่ยวเก็บ  สุมามาลย์                                                จะสักการ  อารักษ์  ฤทธิรณ  

                    ข้ามาเก็บ  ปาหนัน  ก็หลงอยู่                                               จะกลับไป  ก็ไม่รู้  แห่งหน  

                    พระช่วยไว้  อย่าให้  วายชนม์                                             ให้รอดพ้น  จากสัตว์  ในพนา

                                                                             -ร้องร่าย-

                                   เมื่อนั้น                                                                 พระโฉมยง  องค์อสัญ  แดหวา  

                     จึงว่า  เราจะช่วย  ชีวา                                                        จงให้  กติกา  สัญญาไว้

                                                                                -พูด-

                                 ถ้าทำตาม  คำเรา  มั่นคง                                         จะพาลง  จากเนิน  เขาใหญ่  

                     อันสิงห์สัตว์  ในป่า  พนาลัย                                                หยาบคาย  ร้ายใช่  พอดี

                                                                             -ร้องร่าย-

                                  บัดนั้น                                                                      นางยุ  บลค่อม  ทาสี  

                      ความกลัว  เป็นพ้น  พันทวี                                                  อัญชลี  สนอง  พระวาจา

                                                                                -พูด-

                                 แม้นพระ  เมตตา  จะพาส่ง                                      ให้ลง  จากเนิน  ภูผา  

                       จะบรรหาร  ประการ  ใดมา                                               ไม่แข็งขัด  วัจนา  ภูวไนย

                                                                 -ร้องเพลงแขกไทรชั้นเดียว-

                                 เมื่อนั้น                                                                      ระเด่น  มนตรี  เฉลยไข  

                       เอ็งอยู่  นี่ก่อน  อย่าร้อนใจ                                                เราไป  ไม่ช้า  จะมาพลัน  

                      สั่งเสร็จ  พระเสด็จ  ลีลา                                                     แลลอด  สอดหา  ดอกปาหนัน  

                      ลงจาก  อาราม  เชิงเขานั้น                                                 จรจรัล  ไปริม  ธารา

                                                               -ปี่พาทย์ทำเพลงฉิ่ง – เชิดฉิ่ง –  

                                                   ( มีต้นไม้อยู่ด้านข้างซ้ายเวที ๒ ต้น 

ต้นใหญ่ 

                                      ก้อนหินนั่งใกล้อยู่สระน้ำ มีดอกลำเจียกตั้งอยู่ด้านข้างซ้ายเวที )

                                                                 ( อิเหนาเห็นดอกลำเจียก )    

                                                                -ปี่พาทย์ทำเพลงสระหม่า-  ( 

                                                                  ( อิเหนาตัดดอกลำเจียก )  

                                                                              -ร้องร่าย-

                                  ได้บุหงา  ปาหนัน  ทันใด                                          ภูวไนย  ลิขิต  ด้วยนขา 

                   เป็นอักษร  ทุกกลีบ  มาลา                                                       แล้วกลับ  คืนมา  ยังคิรี

                                                                  -ปี่พาทย์ทำเพลงเชิด-

                                                                       -จบการแสดง-

                        

[ครูกาญจนา *]

มีประโยชน์มากจ้า