"ห่างไกล" ... (ดอกไม้ดอกนั้น : ใบหลิวในสายลม)



ห่างไกล




...

เหมือนห่างไกลไม่รู้เห็นแม้แห่งหน
จะลับไกลไปสุดพ้นไหมเงียบเหงา
บนทางเดินแสนดีที่นานเนา
ถึงวันคืนเก่าเก่าเย้าหยอกใจ

ใจที่เต้นเป็นจังหวะขณะหนึ่ง
คือฝันเดียวเกี่ยวดึงความสดใส
ให้สดสวยด้วยมืออุ่นละไม
จนสุดท้ายความห่วงใยเกินบรรยาย

คือเธอ...
เินิ่นนานเสมอไหมจุดหมาย
ที่ไขว่คว้าโดยเดียวแสนเปลี่ยวดาย
แต่นี่คือริ้วสายให้รู้ซึ้ง

ในอกฉัน...
แม้อิ่มในห้วงฝันขณะหนึ่ง
บางคราเพียงพร่ำถ้อยรำพึง
รินหยดน้ำคำนึงหนึ่งน้ำตา

หยาดลงหยดไหลให้รู้สึก
ราวผนึกสำเนียงไร้เดียวสา
หรือหัวใจของฉัน - พันธนา
ด้วยหัวใจ ดวงตา และถ้อยเธอ

กระทั่งฉันหวั่นไหวในอกนี้
มุ่งหมายมอบความดีอยู่เสมอ
หวังมีดอกไม้บานผ่านพบเจอ
ทุกแผ่วเพ้อรำพึงคิดถึงกัน

ว่ายังมีความหมายในเป็นอยู่
ว่ายังรู้เข้าใจยังว่ายฝัน
ว่ายังปรารถนาจะจำนรรจ์
ว่ายังมุ่งดวงตะวันฝันของเรา

เหมือนห่างไกลไม่รู้เห็นแม้แห่งหน
แต่ล่วงไกลไปสุดพ้นไหมเงียบเหงาฝ
ยังแตะแต้มติดตนบนรูปเงา
ที่ยังคงบอกเล่าในเฝ้ารอ

...



....................................................................................................................................................................

ความคิดติดกวี ...


...

ถึงห่างไกลใจเราเหมือนอยู่ใกล้
กอดประโลมหัวใจให้คิดถึง
ลมหายใจของเราเฝ้าเป็นหนึ่ง
ไกลแค่ไหนยังตราตรึงทุกห้วงกาล

อุปสรรคขวากหนามที่ขวางหน้า
ระยะทางทายท้ามหาศาล
แม้ไกลกันพันกิโล โตตามกาล
แม้นเวลาจะพ้นผ่าน ... ก็ยังรอ

...


บุญรักษา ครับ ;)...


....................................................................................................................................................................

ขอบคุณหนังสือกวีนิพนธ์


ใบหลิวในสายลม (นามแฝง).  ดอกไม้ดอกนั้น.  กรุงเทพฯ: จันทร์เจ้า, ๒๕๕๕.


หมายเลขบันทึก: 517115เขียนเมื่อ 22 มกราคม 2013 14:37 น. ()แก้ไขเมื่อ 22 มกราคม 2013 14:37 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (14)

..... สุดยอดจริงๆ นะคะท่านWas .... 


ว่ายังมีความหมายในเป็นอยู่
ว่ายังรู้เข้าใจยังว่ายฝัน
ว่ายังปรารถนาจะจำนรรจ์
ว่ายังมุ่งดวงตะวันฝันของเรา

หนังสือดี...ครับพี่ Dr. Ple ;)...

ขอบคุณมากครับ

เสียงหวานหวานหวั่นไหวผ่านสายลม

ปนระทมเศร้าเศร้าเคล้าคิดถึง

ได้ยลยินจินตนาพาคำนึง

ยังซาบซึ้งถึงวันอันปรีดา

  ไกลก็เพียงเส้นทางใช่ห่างเหิน

ใจประเมินห่วงใยให้โหยหา

เราจะข้ามความห่างห้วงเวลา

เป็นสัญญาผูกพันอันตราตรึง

  จึงขอฝากจากใจคนไกลกัน

อย่าแปรผันฝันสลายหายคิดถึง

ต่อสายใยใจเดียวคอยเกี่ยวดึง

สักวันหนึ่งการรอพบ...จะจบลง

 .........  ตันติราพันธ์




ว้าว ว้าว ว้าว

ขอบคุณมากครับ พี่ ตันติราพันธ์ ;)...

ขอมอบดอกไม้ให้ "ดอกไม้ดอกนั้น" ค่ะ ;-)

ขอบคุณมากครับ คุณหมอดาวสกาวใจ blue_star ;)...

"ห่างไกล" 

แค่นี้ แค่นั้น ฤา แค่ไหน 

แค่ใจ ยังคิดถึง คนึงหา

เธอคนนั้น อยู่ไหน นะกานดา

อาจารย์เสือ พร่ำเพ้อหา มานานนม :) 


ปล. อ. เสือใช้คำ หมอดาวสกาวใจ จ่ายค่าลิขสิทธิ์ โตยเจ้า 5 5 5  


ชอบบทกวีของท่าน ตันติราพันธ์

เลยขอโอกาสผสานศิลป์ ด้วยภาพอ.วัส จากบันทึกชุด...แสงสุดท้าย...

โฮ้ย...ใจละลาย ภาพ..งามหลาย คำ..ไพเราะขนาด ขอบคุณมากค่ะ



  • เข้ามาอิ่มใจด้วยความหมาย และลำนำเมนต์ของแต่ละท่านค่ะ

เพราะพริ้งมาก ๆ ครับ คุณ Tawandin ;)...

ขอบคุณครับ

อิ่มใจ...ในบทกวี.. 

ทุกทีที่เยี่ยมชมคะคุณ Was


ยินดีและขอบคุณเช่นกันครับ คุณ EGA ;)...

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท