บนเส้นทางแห่งการขัดเกลา
ฟังตำนานเก่าเล่ามาสองพันกว่าปี
ในคืนเข้าหอของหนุ่มงามสาวงามคู่นั้น
ใครเลยจะคิดว่า จู่ๆเจ้าบ่าวกำลังก้าวตามใครคนหนึ่งไปไกลแสนไกล
พี่ชายที่แสนดีคนนั้น อยู่ในเพศบรรพชิต
ชวนน้องชายแสนรัก ให้อุ้มบาตรไปส่ง ณ วิหารหนึ่ง
ความรัก..ความปรารถนาดี ผ่านถ้อยคำใด... ล้ำลึกเพียงไหน
ที่ชวนให้ชายหนุ่ม "สละ" เครื่องทรงอันทรงค่า
มาครองจีวร ในคืนเข้าหอ!
...สาวงามนั้นเล่า..เจ้าจะร้าวรานเพียงไหน?
บนเส้นทางการขัดเกลา
เรื่องราวของพระอานนท์พุทธอนุชา กษัตริย์หนุ่มรูปงาม
มีแง่คิดชวนติดตามหลายตอน
.......................
มองตน...
...ผ่านร้อน ผ่านหนาว กี่คราวหน
หวาดหวั่นกี่ครา ต่อความอ่อนแอพ่านแพ้...ในตน
หากแต่...เพียงความ "ชัดแม่น" ในเส้นทาง
วิถีแห่งการอด การงด การเว้น
จากการมี การได้ การเป็น...
...เขย่าขวัญ..เพียงไร ต่อเสียงเรียกร้องภายใน
เถอะ...ท่ามลมหวิวโบกโบย
ลมหนาว...บาดใจ... ร้าวลึกเพียงไหน
ดูเถอะ...ดูใจ
หวั่นไย...ต่อความพ่าย...ตายจากเส้นทาง
ขณะต่อขณะ...ลมหายใจ...ต่อลมหายใจ...แห่งสติ...
ความหมาย...พึง...เพียงมอบ...ความรัก...ปรารถนาดีที่ยิ่งใหญ่...
มอบ...ความจริงใจ...สูงสุด
...แก่ตน...และ...ใคร...ใคร
...................
เพียง...พบ...เพื่อ...จบ
เสียงลมหนาว พัดโบกโบย...
.....
แว่ว...วิญญาณแล้ง....โหย
หวาดหวั่น...ต่อวันปี..ที่ร่วงโรย
อาวรณ์...เพียงไร... ในฝันสวย
ผ้าผวย...ห่มคลุม...ดวงใจ...
...เถอะ..ฟ้า...มีวันพรุ่ง...อุ่นแสงตะวัน
เพียงใจมั่น...ต่อวัน...ฟ้าใส
ผ่านคืนและวัน...มิหวั่น...เกรงปราชัย
เสรีแห่งอุ่นไอ...เถอะ...แขวนไว้...เป็นตำนาน
บ้านทุ่ง ๐๑.๑๙ น. วันจันทร์ ที่ ๒๑ มกราคม ๒๕๕๖
(เขียนหลังจากผ่านความรู้สึก "กลัว" จับขั้วหัวใจ
กลัวปฏิกิริยาแทรกซ้อนระหว่างกระบวนการที่จรมา
ระหว่างทำการเยียวยารักษาตนอยู่ )http://www.youtube.com/watch?v=uOejmEMm1Qk
ความเห็น (22)
แวะมาเยี่ยมบันทึกเพื่อกล่อมเกลาตนเองครับ ;)...
ยินดีและขอบคุณมากค่ะอ.วัส Wasawat Deemarn
มาน้อมใจรับการขัดเกลาด้วยคนค่ะคุณตะวันดิน
สงบ เย็น งดงามค่ะ
สวัสดีค่ะคุณปริม ...ปริม ทัดบุปผา...
ผ่านความหวาดหวั่น... รุ่มร้อนค่อนวัน :)
พลังงาน...กลั่นเป็นไอได้... ก่อนหลับตา
(สลบเหมือด แต่หัวค่ำ... ตาตื่นกลางดึก.. มาร่ายบันทึกนี้ค่ะ)
ขอบคุณมากมายเลยนะคะ ที่ให้โอกาสกันและกัน
เห็นตน..เห็นธรรม..พาใจสงบร่มเย็นนะคะ..
ขัดเกลาย่อมขัดใจให้ติดขัด
ขณะจิตหัดเคืองขุ่นให้วุ่นว้า
ผ่านเกลาแล้วขัดต่อกาลเวลา
อนุโมทนาการฝึกหัดขัดเกลา
แวะมาหาความร่มเย็นค่ะ คุณตะวันดิน
เพียง...พบ...เพื่อ...จบ... ประโยคนี้ทำให้นิ่ง..นึกตรึกตรองอยู่นาน..........ขอบคุณมากค่ะ ^ ^
สวัสดีค่ะ พี่ใหญ่ นาง นงนาท สนธิสุวรรณ
"เห็นตน..เห็นธรรม..พาใจสงบร่มเย็น"
ขอบพระคุณ สำหรับคติธรรม คำพร เพื่อขวัญกำลังใจจากพี่ใหญ่ค่ะ
สวัสดีค่ะท่านพิชัย พ.แจ่มจำรัส
ขัดเกลาย่อมขัดใจให้ติดขัด
ขณะจิตหัดเคืองขุ่นให้วุ่นว้า
ผ่านเกลาแล้วขัดต่อกาลเวลา
อนุโมทนาการฝึกหัดขัดเกลา.....................
ขอบคุณพร...กำลังใจ...ให้คำสวย
ขอบคุณ..ความรุ่มรวย...งามด้วยเรื่องเล่า
ขอบคุณ...มิตรจิตมิตรใจ...ผ่อนคลายเบาเบา
ขอบคุณเรื่องเล่า...บ้านของเรา...ที่แบ่งปัน
สาธุค่ะ วันนี้ท่านพิชัย สบายดีนะคะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ Bright Lily
ด้วยความยินดี และขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครู ไอดิน
เพียง...พบ...เพื่อ...จบ...
ขบโจทย์นี้จนอ่อนแรงอ่อนใจ...หลับไปเลยค่ะ :))
ตื่นมา ปัญญาเกิด ตาแจ้ง สว่างที่กลางใจ..เล็กๆ :)
เรา "วน"อยู่กับความกลัว...เพราะติดอยู่ใน "ค่ายกลของความคิด"หรือทิฐิ
ว่า...การพบเจอ...อาจจะเป็นปัญหา ให้มีการเริ่มต้น จึงตั้งหลักรับโจทย์ด้วยความพร้อมเพียงเล็กน้อย
พอพลิกวิธีคิดใหม่... ความรู้สึกที่หนักอึ้งก็พลัน อันตรธานหายวับไปกับตา :)
คุยยาวเลยนิ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ
สวัสดีคุณTawandin อย่างเป็นทางการนะคะ ^ ^
สำหรับคำตอบ ของโจทย์ ข้อนี้ ยินดีด้วยนะคะ
สวัสดีอีกครั้งเช่นกันค่ะคุณครู ไอดิน
ยังเป็นเพียงคำตอบโจทย์ข้อ ...จุดหนึ่ง
ว่าด้วยการปรับ ความกลัว...ล่วงหน้าเท่านั้นเองค่ะ
ข้อ...จุดสอง ...จุดสาม จะตามมาในเร็ววัน
สติ...ขวัญกำลังใจ น่าจะพอ..ไหวค่ะ สู้ สู้ :)
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
แวะมาอ่านบันทึกค่ะ
บนเส้นทางที่ย่างก้าว
กี่ร้อนหนาวที่ฟันฝ่า
ยังชื่นชม ศรัทธา
ขอเธอ...ก้าวช้้าๆ ผ่านความกลัว
ขอบคุณบันทึกนี้ เป็นกำลังใจเสมอค่ะ
แวะมาเยี่ยมเยียน อ่านบันทึกที่มีคุณค่าเพื่อพัฒนาและขัดเกลาตนเอง
ขอบพระคุณที่แวะไปให้กำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครู ธรรมทิพย์
บันทึกของคุณครู และสถานการณ์ที่พบเจอวันสองวันนี้
กระตุกความป้อแป้ที่เป็นอยู่ ขึ้นมาไม่น้อยค่ะ
ขอบพระคุณมากค่ะ
ผ้าผวยผืนใดบ้างครับ ที่พอจะนำมาห่มคุลมดวงใจได้บ้าง
เรียนท่าน อาจารย์พนัส แผ่นดิน
ผ้าผวย...วิเศษ ต้องทอ...เนรมิตด้วยมือตนนั่นหละท่านเอ๊ย
งานในฝัน...อุดมการณ์...แต่เยาวัย ยังฝังใจอยู่ค่ะ พ่อปู่ (ลูกบุญธรรม...ตามสัญญาเด้หละ๕๕)
พื้นที่สีเขียว... และ ๆๆ มือขวา พร้อมมาเคียงข้าง...ณ บัดนี้แล้ว ก็จำต้องลา
(เจาะใจกัน เทกระจาดเลยเนี่ย...ว่าด้วย...ฝัน..รู้จักฉันรู้จักเธอแล้วกันเนาะท่าน)
เพราะ..ทางเลือกนี้ต้องปักหลัก...ลุยไปเลยครึ่งค่อนชีวิต
สร้างสวรรค์ชั้นใด ก็ไม่มีภาษานะ หน่วยเนรมิต...ฝ่ายผลิต
แต่... ฝันเบื้องลึกมิใช่เพียงสร้างปอด...พื้นที่สีเขียว
ข้าพเจ้ามีฝัน อันท่าน...พ่อปู่ได้เนรมิตทาง ถางพงไว้แล้วนั่นแล
คือ...บริการ...ด้านการศึกษา เจ้าค่ะ นี้คือ ฝันใฝ่ใน..."ผ้าผวย" อันประณีตสุด สุดใจ
ถือเป็นหัวใจ ของข้าผู้น้อย...เจ้าค่ะ
จำต้อง...ปลง...วาง...ในบางฝันลง ผ้าผวยอันอุ่นสุขในอุดมคติ
ภาษาพระท่านว่า .."สุขคติภพ" นั่นแล้ว (เหลือไว้ให้เป็นทางลง จิ๊บๆ คือป่าผักหวานน้อยๆเจ้าค่ะ)
ถ้าเคยผ่านๆตา ภาษาว่า...เสวยสุขคติภพ...หนึ่งชาติ สามชาติ เจ็ดชาติ...แล้วจะทำที่สุดแห่งทุกข์ได้นั้น
ข้าผู้น้อยเข้าใจว่า คือชาติของจิต ที่ก่อเกิดเป็นตัวเป็นตน เป็นรูปเป็นร่าง เป็นงานเป็นการ ดังนี้แล
อ.พนัส มิสงสัยเส้นทางฝันใฝ่ใดอื่น ชัดเจนมุ่งมั่นสร้างสรรค์ บันดาลผล กิจอันตนเห็นเป็นสาระนี้แล้ว
การทำที่สุดแห่งทุกข์ โดยการถอดถอนตัวตน ในภายใน ในสิ่งที่เป็นที่มี
ก็ย่อมมีวิวัฒนาการเป็นไปตามธรรม สมควรแก่ธรรม เท่าที่ท่านสมาทานตั้งใจ...
(อั้ยย่ะ...เข้าสู่โลกส่วนตัวไกลแล้วน้อ)
หรือว่า..ท่านจะเสวยสุข ด้วยกิจเนรมิต...สาระ สร้างปราสาท สระอโนดาษฯลฯในยุคกึ่งพุทธกาลนี้ ตลอดชีพชาตินี้
มิปรารถนาทำความจบกิจในภายใน ก็สุดแต่ท่านแล้ว...แล
ข้าผู้น้อย...ติดใจที่...สามชาติ มิใช่สามช่าเด้อค่า ๕๕
ว่าด้วย...สุขภาพ...พึ่งตนหนึ่ง... สร้างพื้นที่สีเขียวไร้สารพิษสอง
และ...หัวใจเลย...ก็...ว่าด้วยการศึกษานี่หละ ทางเลือกสุดท้าย ที่ฝันใฝ่ท่านเอ๊ย
เรียนรู้บูรณาการ สรรพศาสตร์ คำตอบที่ชัดเจน พอเป็นไกด์ลายให้เป็นไปทั้งงานนอกงานใน
ตั้งไว้ที่อายุวัยห้าสิบ !! (ป๊าดติโท่วว คุณป้า... สู้ สู้เด้หละ)
คำถามท่าน เพียงน้อย ทะลวงหัวใจข้าผู้น้อย ออกมาเทหมดแล้ว ดังนี้
เหลือเพียงว่า ช่วงเวลานี้จะสามารถเรียนรู้ บูรณาการ ความฝัน ชิวิตเนรมิต ผ้าผวยวิเศษนี้
ณ พื้นที่นี้ อย่างมีหลักเกณฑ์อย่างไร มิใช่สะเปะสะปะ เกะกะ และสะบักสะบอมเช่นนี้ :)
ปีแรก... เป็นปีแห่งการเยียวยา ปรับสภาพความพร้อม กาย ใจ
ปี ๒๕๕๖ เป็นปีเริ่มต้น... ข้าผู้น้อย...ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย นะเจ้าค่ะ
(ส่วนที่กำลังขึ้นเขียง ชำแหละ จากหมู่ Gtk.อยู่ ขณะนี้ ยังทำได้เพียงแยก... ถอดจิตออกมาก่อน
...สมถะไว้ ยังมิได้ พิจารณา หาข้อสรุปใดๆ ขอเวลาสะสาง... ตอบโจทย์ใกล้ๆก่อนค่ะ)
ขอขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่ง ที่ให้โอกาสข้าพเจ้าได้ทำการถอดบทเรียนพื้นฐานเจ้าค่ะ สาธุ