การเรียนการสอนแบบจัดการความรู้ "ทำให้นักศึกษากล้าพูด"

 

สิ่งที่ได้รับซึ่งเป็นความประทับใจอีกอย่างหนึ่งจากการใช้การจัดการความรู้ในการเรียนการสอนนั้นก็คือ "นักศึกษาพูดดีมาก"

และทำให้ผมเชื่อมั่นในเรื่องของ "พรแสวง" และทักษะที่เกิดขึ้นจากการฝึกหัดมากขึ้นครับ โดยเฉพาะการฝึกพูดในที่ชุมชน

เพราะในการจัดการความรู้ในห้องเรียนนั้น นักศึกษาจะมีโอกาสได้ฝึกพูดในห้องบ่อยมาก ๆ

โดยสิ่งที่สำคัญก็คือ เขาเริ่มฝึกพูดด้วยใจที่เป็นสุข ก็คือ พูดในเรื่องที่เขารู้ รู้แบบฝังลึก อาทิเช่น เรื่องบ้านของเขา เรื่องแหล่งท่องเที่ยวที่บ้านเขา พูดกับเพื่อน ๆ ในห้อง บรรยากาศแบบเป็นกันเอง ๆ

ซึ่งทำให้ช่วงหลังจากการเรียนการสอน ช่วงใกล้ ๆ ปิด Course โดยเฉพาะช่วงท้ายของการทำวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมในครั้งนั้น

นักศึกษาพูดในที่ชุมชนได้อย่างดีเยี่ยมมาก ๆ เลยครับ

กล้าพูด กล้าแสดงความคิดเห็น และสิ่งที่พูดออกมานั้น พูดได้ดีมาก ๆ ครับ

เป็นภาพบรรยากาศที่ผมและทุก ๆ คนในห้องวันนั้นประทับใจกันมาก ๆ

ในห้องวันนั้นมีผู้หลักผู้ใหญ่ของจังหวัดมาฟังการนำเสนองานของพวกเรา "ท่าสักไดอารี่" ที่เราร่วมกันทำมา นอกเหนือจากนั้น นักศึกษายังสามารถแลกเปลี่ยนประสบการณ์ต่าง ๆ กับผู้ใหญ่ได้อย่างน่าทึ่ง

สิ่งที่เด็ก ๆ พูดออกมานั้น ผู้ใหญ่ในเวทีหลาย ๆ ท่านพูดว่า "ไม่เคยได้ยินจากที่ใดมาก่อน พูดด้วยความจริงใจและใสซื่อแบบตรงไปตรงมา เห็นอย่างไรพูดอย่างนั้น ซึ่งหายากมากครับในระบบของหน่วยงาน ส่วนใหญ่จะพูดอะไรตรง ๆ แบบนี้ได้ยาก"

หรือแม้กระทั่งในเวทีชุมชนใหญ่ ๆ นักศึกษาก็สามารถทำหน้าที่ได้อย่างดีมากครับ จากการที่ได้มอบให้ตัวแทนนักศึกษาได้กล่าวขอบคุณชุมชนที่ร่วมงานกันมาตลอดแรมเดือน วันนั้นนางสาวธิดารัตน์ ได้ออกมากล่าวแสดงความรู้สึกกับชุมชนและทำหน้าที่ตัวแทนของพวกเราได้เป็นอย่างดี  

เป็นทักษะที่เมื่อเกิดขึ้นแล้ว ก็เหมือนกับการขี่จักรยาน เมื่อขี่เป็นแล้ว ถึงแม้ว่าจะนานขนาดไหน จะอีกกี่เดือนหรือกี่ปี เมื่อได้มาจับจักรยานอีกครั้ง เราก็จะขี่ได้

เช่นเดียวกับการมีทักษะในการพูด ณ ที่ชุมนุมชนหรือในที่สาธารณะ ถ้านักศึกษาได้เคยพูดเพียงแม้ครั้งเดียว แต่นั่นก็เป็นเหมือนกับการ "เปิดใจ" เปิดความกล้า "ครั้งแรกเป็นการพูดที่ยากที่สุด" เมื่อครั้งแรกผ่านพ้นไป ครั้งที่สองที่สามก็จะตามมาและพัฒนาได้มากขึ้นเรื่อย ๆ

ดังนั้นการฝึกทักษะในเวทีจัดการความรู้ในห้องเรียนจึงเป็นเหมือนกับการฝึกทักษะที่ส่งผลให้เมื่อนักศึกษามีโอกาสพูดในเวทีใหญ่ ก็จะทำได้อย่างน่าประทับใจและมีคุณค่าครับ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

คุณปภังกร คะ

• เป็นแนวความคิดเดียวกับครูอ้อยเลยค่ะ  ที่นำการจัดการความรู้มาใช้ในห้องเรียน ในหน่วยของการฝึกทักษะการพูด
• แต่นักเรียนของครูอ้อยเป็นระดับประถมศึกษา  จึงต้องกำหนดขอบเขตเป็นรายข้อให้เธอพูดค่ะ
• แต่ผลที่ออกมาคือ  นักเรียนกล้าพูด  กล้าแสดงออกในสิ่งที่ถูกต้อง และเป็นธรรมชาติค่ะ
• ขอบคุณค่ะที่เติมเต็มให้ครูอ้อยค่ะ
• มีพลังกาย พลังจิตเข้มแข็งนะคะ