ไอแอมเวรี่ไทยอินอินเดีย: ออกแขก
ไอแอมเวรี่ไทยอินอินเดีย
ประโยคข้างบนแว็บขึ้นในหัว ตอนผมก้มกราบรูปสลักปตัญชลีแบบเบญจางคประดิษฐ์ ก่อนฝึกโยคะครั้งหนึ่ง
วิหารเจ้าแม่ทุรคา เมืองลอนาฟลา
บันทึกนี้ เป็นบันทึกของคนที่เคย กลัว หรืออาจจะเรียกว่า เกลียด อินเดียและคนอินเดีย ด้วยซ้ำ
ไม่ชอบแค่ไหน ก็แค่ต้องกลั้นหายใจเวลาเดินผ่าพาหุรัด สมัยยังนุ่งขาสั้นไปเรียนที่สวนกุหลาบทุกเช้า
มีคนชวนไปเที่ยวหลายหน ผมปฏิเสธทุกครั้ง คงเป็นประเทศสุดท้ายที่คิดจะไป
แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ผมจึงเกิดอาการ ยูเทิร์น
กลับเลือกการไปประเทศนี้ เป็นสิ่งแรกที่ทำ เมื่อชีวิตเป็นอิสระมากขึ้นจากงาน
ที่ต้องเรียกว่า ยูเทิร์น เพราะผมยังคิดและรูู้สึกเช่นนั้นจนถึงปลายปี ๒๕๕๔
แต่พอต้นปี ๒๕๕๕ ความคิดเดิมของผมถูก กระตุก อย่างแรง เมื่อได้อ่านหนังสือชุด อินเดีย จารึกด้านใน ทั้งสามเล่มของ อาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์
กลางเดือนพฤษภาคม เพื่อนชาวญี่ปุ่น..โชโกะ โอชิกาวา กลับจากอินเดียแวะมาคุยด้วย เป็นครั้งแรกที่ผม ตั้งใจ ฟังเรื่องราวของประเทศนี้ แล้วพอขึ้นเดือนมิถุนายน เขาก็พาหนุ่มญี่ปุ่น..เรียวเฮ ที่เพิ่งจบหลักสูตรครูสอนโยคะ ๙ เดือน จากต้นตำรับมาค้างที่บ้านผม สองวันนั้น เรียวเฮก็ทำให้ผมเปลี่ยนมุมมองที่เคยมีกับ โยคะ อีก
ผมต้องมาทบทวนตนเองใหม่ ผมมีอคติกับคนและประเทศอินเดียจริง ๆ
ผมลืมไปว่า มีคนอินเดียอยู่คนหนึ่ง ที่ผมระลึกถึงก่อนเข้านอนทุกคืนมาตลอดชีวิต ..พระพุทธองค์
ผมลืมไปว่า ชื่อผมครึ่งหนึ่ง มาจากภาษาอินเดีย แล้วชอบบอกชาวต่างชาติว่า ถ้าเห็น หน้าจีนชื่ออินเดีย ให้เดาได้เลยว่าคุณกำลังคุยกับ คนไทย
ผมลืมไปว่า ความทุกข์หรอกนะ ที่ทำให้มนุษย์เราเกิดปัญญา ไม่ใช่ความสุข และถ้าจะมีที่ไหนสักแห่ง ที่จะทำให้เรารู้จักและเข้าใจตัวตน ตนเองได้ดีที่สุด ที่นั่นจะต้องไม่สุขสบายนัก
ผมใช้ชีวิตอยู่ที่อินเดียหนึ่งเดือน ตอนนี้ผมกล้าพูดได้เต็มปากว่า ผมรักคนและประเทศอินเดียมากขึ้น และอยากจะกลับไปอีก
แต่ที่สำคัญ ผมกลับเกลียดตัวเอง และรู้สึกไม่ดีกับความเป็นคนไทย มากขึ้นด้วย ถึงตั้งชื่อบันทึกชุดนี้ ตามคำด่าแสลงหูคนไทยของเพื่อนบ้าน ที่เป็นข่าวลือเมื่อปีก่อนเช่นกัน
ผมยืนยันว่า ผมยังรักและภูมิใจความเป็นไทย การที่ได้้เกิดมาเป็นคนไทยในแผ่นดินนี้เสมอมา ไม่เคยคิดว่า คนอื่นดีกว่าเรา แต่..ถ้าเราชาตินิยมกันไม่ลืมหูลืมตา ไม่คิดปรับปรุงตัวเองเสียบ้าง เรา ซึ่งรวมทั้งผมด้วย อาจจะ ฉิบหาย ได้ในไม่ช้า
ผมจึงใช้คำว่า ไอแอมเวรี่ไทยอินอินเดีย ซึ่งหมายรวมถึงตัวผมด้วย
หากบันทึกชุดนี้ ผมให้ข้อมูลผิดพลาด เขียนพาดพิงหรือกระทบผู้ใดแล้วก่อให้เกิดความเสียหาย กรุณาแจ้งผมให้ทราบด้วย เพื่อจะได้แก้ไขหรือลบออก และกรุณาอ่านเนื้อหาในบันทึกนี้และบันทึกต่อ ๆ ไปในชุดนี้ของผมให้เข้าใจในภาพรวมเสียก่อน อย่าอ่านเพียงแค่ประโยคสองประโยค แล้วตัดสิน หากมีความคิดขัดแย้ง ผมยินดีมากที่จะแลกเปลี่ยนในบันทึกนี้ แต่กรุณาอย่ามาด่าผมปาว ๆ ว่า ผมไม่รักชาติ เพราะผมก็ไม่ได้รักชาติน้อยกว่าคุณ
ความเห็น (10)
สวัสดีค่ะอาจารย์หมอเต็ม
ดาวเห็นหนังสือ อินเดีย จารึกด้านใน ในงานหนังสือ อยากจะซื้อหาไว้ในครอบครอง แต่ก็ต้องยับยั้งใจไว้ก่อนเพราะใกล้สอบ...ไม่งั้นคงมัวแต่เที่ยวอินเดียจนสอบตกเป็นแน่ กะไว้ว่าถ้ามีเวลาว่างมากขึ้นคงได้เจอกัน ;-)
หวังไว้ว่าสักวัน คงมีโอกาสได้ไปอินเดียเพื่อค้นหาตัวตนอย่างอาจารย์บ้างค่ะ
ขอบคุณนะคะ
สวัสดีค่ะอาจารย์หมอเต็ม
ดีใจอย่างแรง เห็นบันทึกใหม่นี้ของอาจารย์หมอ
ยิ่งดีใจและอยากละเลียดอ่านเนื้อหาในตอนต่อๆ ไป
ไปอยู่อินเดียเป็นเดือนเลยหรือคะ ปูไปแค่อาทิตย์
ตอนนี้ก็ยังอยากกลับไปอีกครั้ง ยังมีอีกหลายเมืองน่าสนใจ
จะตั้งหน้า ตั้งตา ติดตาม นะคะ ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ :)
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์
กำลังอ่านและอินไปกับหนังสืออินเดีย จาริกด้านในเช่นกันค่ะ เล่มหนึ่งจบไปแล้ว การเปลี่ยนแปลงที่สัมผัสได้คือสามารถทานอาหารแขกได้มากกว่าหนึ่งครั้งต่อสัปดาห์ค่ะ ;)
จะรอติดตามอ่านบันทึกจากท่านอาจารย์นะคะ
ขอบคุณค่ะ
ผมก็มีอคติกับคนอินเดียครับ เกิดจากที่เคยเจอสมัยเรียนแล้วมีความรู้สึกว่าพวกนั้นมีความเห็นแก่ตัวสูง แต่พอนึกเข้าจริงๆ มันไม่ใช่แค่อินเดีย แต่บังคลาเทศ ศรีลังกา ปากีสถาน ฯลฯ ก็เป็นเหมือนกัน กลับมานึกตอนนี้ พวกนั้นเป็นแค่คนในภูมิภาคนั้นส่วนน้อยที่ผมเคยเจอและเจอในสภาวะเฉพาะกิจ (ในห้องเรียน) ไม่ใช่สภาวะทั่วไปอีกต่างหาก สงสัยต้องหาหนังสือที่อาจารย์แนะนำมาอ่านแล้วครับ
ปล. แต่ผมชอบอาหารอินเดีย ผมชอบอาหารที่เครื่องเทศเยอะๆ ครับ
- ดีแล้วครับที่ยับยั้งชั่งใจทันก่อนสอบ เพราะถ้าลงมืออ่าน อาจเป็นเหมือนผม
- เล่มแรก ผมอ่านรวดเดียวจบ วางไม่ลงเลยครับ คืนนั้นแทบไม่ได้นอน ที่สำคัญ อ่านไปน้ำตาไหลไป
- ผมไม่คิดว่า การอ่านหนังสือเพียงเล่มเดียว จะเปลี่ยนคนได้ขนาดนี้ แต่มันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ครับ
- ดีใจอย่างแรงเหมือนกัน ที่น้องปูแวะมาอ่านทันที
- กำลังคิดถึงอยู่เลย กลัวว่าเขียนบันทึกแล้วจะหาคนอ่านไม่ได้
- แต่บันทึกชุดนี้ ผมคงไม่ได้เขียนตามลำดับแบบนิวซีแลนด์หรอกนะครับ จะจบเป็นตอน ๆ จะได้ไม่ผูกมัดตัวเองแบบเรื่องที่แล้ว ป่านนี้ยังเขียนไม่จบเลย
- เรื่องอาหารแขกนี่ ก่อนไป ผมก็กลัวนะครับ แต่ไป ๆ มา ๆ ก็พอไหว ผมอยู่ได้อย่างสบาย ทั้ง ๆ ที่ส่วนใหญ่เป็นมังสวิรัติด้วย
- ผลพลอยได้อย่างหนึ่งจากการไปอินเดียของผม คือ น้ำหนักลดไป เกือบ ๕ กิโล โดยไม่ได้อดอยากอะไร แต่ได้ออกกำลัง และกินอย่างรู้ตัวมากขึ้น
- ผมว่าสภาพแวดล้อม สังคมทำให้เขาเป็นเช่นนั้น ผมยังเจอคนอินเดียอย่างที่เราเคยเจอครับ แต่เข้าใจเขามากขึ้น
- ถึงตอนนี้ ผมยอมรับ คนอินเดียนิสัยอินเดีย ได้มากขึ้น แต่โคตรเกลียด คนไทยนิสัยอินเดีย เข้าไส้เลยครับ
"... และถ้าจะมีที่ไหนสักแห่ง ที่จะทำให้เรารู้จักและเข้าใจตัวตน ตนเองได้ดีที่สุด ที่นั่นจะต้องไม่สุขสบายนัก"
และเมื่อได้ไปสถานที่นั้นๆ แล้ว จะตราตรึงอยู่ในความทรงจำได้ดีกว่า เมื่อเทียบกับ หลายๆทริปที่เคยไป? คะ
ปูให้ อินเดีย เป็นหนึ่งในสถานที่แรกในใจ ตั้งแต่ประถมเมื่อได้อ่าน ของดีที่อินเดีย ท่านหลวง วิจิตรวาทการ
ยังไม่เคยอ่านอินเดีย จารึกด้านใน โอ อ่านไปน้ำตาไหลไปเลยรึคะ ว้าว ชักอยากหา มาอ่านเลยค่ะ :)
- ของดีที่อินเดีย ของ หลวงวิจิตรวาทการ น่าสนใจนะครับ
- แต่ตอนนี้ผมกำลังอ่าน มหาภารตยุทธ ของ อ.กรุณา อยู่
- ไปอ่านบันทึกแรกกันเลยนะครับ น้องปู
- อย่าลืมตอบคำถามผมด้วยครับ