บ้าน(ซ่อมไม่ถึง)แสน..สุข


         บันทึกแรกแห่งปี ๒๕๕๖ ตั้งใจว่าจะเขียนเรื่อง บ้าน..ไม่ถึงแสน..ก็สุข คือไม่จำเป็นต้องเป็นบ้านราคาหลายแสนหลายล้านถึงจะสุขได้ ใกล้ๆบ้านผมมีอยู่หลังหนึ่ง เจ้าของบ้านมีลุงกับป้า อาชีพทำขนมและเก็บผักสวนครัวไปขายในตลาด

         บ้านลุงกับป้า ก่อด้วยอิฐบล๊อกง่ายๆ แต่รูปทรงมั่นคง คล้ายทรงไทยเตี้ยๆ รอบๆบ้านสะอาดมาก ปลูกไม้ดอกไม้ประดับ ปลูกข่า ตะไคร้ และต้นดอกแค มีแปลงผักสวนครัวรายรอบ ดูสวยงามร่มรื่น มองตัวบ้านแล้ว ยังไงก็ราคาไม่ถึงแสน ผมจึงชอบคิดว่า ไม่ใช่บ้านแสนสุขหรอกนะ แต่บ้านไม่ถึงแสนก็สุขได้

         วันนี้ น้องสาวและหลานสาวผมที่อยู่กรุงเทพ พาแม่มาเที่ยวบ้านผม นั่งรถยนต์คันใหม่อย่างหรู ที่แม่ผมเพิ่งซื้อให้หลานสำหรับขับไปเรียนที่มหาวิทยาลัย

         พอรู้ว่าแม่สามีจะมา แฟนผมตื่นเช้าเป็นพิเศษ เก็บกวาดใต้ถุนบ้านอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ตัดแต่งต้นไม้ ดูสะอาดโล่งตา ลูกๆช่วยกันทำกับข้าว เตรียมห้องนอน จัดระเบียบบ้านใหม่ เพื่อต้อนรับย่า

         แม่ผมมาถึงราวสิบโมง ลงจากรถคันแรกที่แม่ซื้อ จากนั้นก็เดินชมบริเวณบ้าน แล้วกล่าวชมว่า สะอาด ร่มรื่น น่าอยู่ ว่าแล้วแม่ก็สูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดอย่างสบายใจ พลันสายตาแม่ก็เหลือบไปเห็นลูกกรงที่นอกชานบ้าน ที่เป็นส่วนหนึ่งของบ้านที่ตากแดดตากฝน มานับ ๑๐ ปี

         "นั่น ลูกกรง ไม้มันผุแล้วนี่ ทำไมไม่รีบซ่อมล่ะ เดี๋ยวใครเผลอไปพิงเข้า ก็จะตกลงมาหรอก"

         "ผมว่าจะซ่อมมาหลายเดือนแล้วครับ แต่พอดีไม่มีตังค์"

         " อ้าว ไหนใครว่า เงินเดือนตั้งเยอะแยะ"

         "เงินเดือนเยอะอยู่ครับ แต่ต้องใช้หนี้ให้หมดก่อน ยืมเขามาตอนป่วยน่ะ"

         "เออนี่ แม่ซื้อรถคันนี้ เดี๋ยวแม่จะได้เงินคืนแสนนึง แม่จะให้ลูกเอามาซ่อมบ้าน ดูแล้วน่าจะไม่เกินแสน"

         "ไม่เป็นไรครับแม่ เดี๋ยวเดือนมีนาผมก็หมดหนี้แล้ว ปิดเทอมเมษาก็คงพอมีเงินซ่อมบ้านได้"

         แม่ผมไม่พูดอะไร ได้แต่มองหน้าผม เหมือนจะบอกว่า ไอ้ลูกคนนี้ มันรับเงินแม่ยากเย็นมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว

         ผมก็อยากบอกแม่เหมือนกัน แม่ครับ ผมนี่ล่ะ มนุษย์เงินเดือนตัวจริงเสียงจริง และก็ภูมิใจในตัวแม่มาก ที่ถึงแม้ว่าแม่จะแก่แล้ว แต่ก็มีความมั่นคงทางการเงิน พร้อมจะช่วยลูกได้ตลอดเวลา

         ผมนึกในใจ แต่ไม่กล้าบอกแม่..เงินแสน..ที่แม่พูดถึง ก็คือนโยบายรถคันแรกของรัฐบาล..แม่ทราบไหมครับ นั่นล่ะ ภาษีของผมเลยล่ะ..ช่วงเวลาของการเสียภาษีประจำปี ใกล้จะมาถึงแล้ว ผมคงต้องจ่ายบานตะไท ดีไม่ดี อาจต้องใช้เงินมากกว่าเดิม จนไม่มีเงินเหลือซ่อมบ้านที่เริ่มผุพังไปตามกาลเวลา ทำไงได้ล่ะครับแม่ ก็ยุคนี้มันยุค..ภาษีอาน.....












สวัสดีปีใหม่..ครับ เหมียวๆๆๆๆๆ

www.bannongphue.com

หมายเลขบันทึก: 514746เขียนเมื่อ 1 มกราคม 2013 16:24 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 กันยายน 2013 21:28 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (19)

พอดีเลยครับมาอ่านบทความของคุณ   คือผมกำลังจะซ่อมบ้านอยู่พอดีสั่งวัสดุมาบ้างแล้ว หลังปีใหม่ให้ช่างมาทำ แต่มันกลับกันกับของคุณ ผมเป็นพ่อที่ไม่มีเงิน จะซ่อม  ความจริงอยู่สบายอยู่แล้ว เป็นบ้านแสนสุขอยู่แล้ว มีอยู่สองห้องนอนสองห้องนํ้า และอยู่คนเดียวแสนสุขอยู่แล้ว ลูกบอกว่าต้องต่อไปหลังบ้านเพิ่มห้องนอนอีกสองพร้อมห้องนํ้า ลูกบอกว่าพ่อจัดการไปเถอะทำตามนั้นสักแสนหนึ่ง ถ้าไม่พอให้บอกไปจะส่งเงินมาให้

       สุขสมหวังจงเป็นของคุณตลอดปีใหม่นี้และตลอดไปครับ


ปีใหม่ ... สุขใจที่อยู่ในบ้านนะคะ ท่านผอ. ชยันต์ (แม้ว่าจะซ่อมบ้านก็ตาม) .... ความสุขเกิดได้แบบง่ายๆ นี้เองนะคะ 


ขอบคุณค่ะ 

มนุษย์เงินเดือนละแสนก็ไม่พอใช้ค่ะ สมัยนี้ภาษีอานและบานจริง ๆ ค่   ปีใหม่นี้มีสิ่งดีงามรออยู่เสมอค่ะ 

หัวอกเดียวกันหลายเรื่องเลยนะคะ อิอิ

ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ 

ขอให้นางฟ้าคุ้มครองให้ปลอดภัย และเพิ่มพรให้อีก 100 ข้อตามที่ใจปราถนานะคะ

  • แอบมาแซวคุณพ่อข้างบนค่ะ
  • พ่อไม่ค่อยชอบให้ลูกใช้เงินค่ะ .. แต่ให้ทำคุณพ่อก็จะทำให้ค่ะ ..
  • บ้านโบราณอายุเท่ากับดิฉัน ..2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ แต่เป็นลานกว้างมาก.. คุณพ่อมีหลานเยอะขึ้นนี่ค่ะเลยต้องทำห้องเพิ่มค่ะ

สวัสดีปีใหม่คร้าบ อาจารย์


 สวัสดีปีใหม่ค่ะท่าน

 

สวัสดีปีใหม่..สุขสดใสด้วยความคิดดีงามค่ะ



สวัสดีปีใหม่ ด้วยปลากะพงยำสมุนไพรด้วยฝืมือ (ยำ)ของคุณมะเดื่อจ้าาา ท่าน ผอ....สุขใจ สุขกาย ตลอดปี ตลอดไปนะจ๊ะ

ชัยศักดิ์ ไชยคำวัง

สวัสดีปีใหม่ครับท่าน ผอ.ชยันต์  มีความสุข  ประสพแต่ความเจริญตลอดปี ตลอดไปนะครับ  ชัยศักดิ์


                   สวัสดี ปีใหม่ ค่ะ  ผอ

ต้นไม้ที่บ้านมีมากเลยนะครับ อยู่ได้กลมกลืนกับธรรมชาติมากๆ

ต้นไม้ในสวนของท่านอาจารย์นี่เป็นสวรรค์ของนกๆ เลยนะคะ น่าอยู่มากค่ะ

ที่บ้านพี่ชายก็ซื้อรถให้ลูกสาว ยังเรียนไม่จบก็มีรถขับกันแล้วค่ะตอนนี้ กลับบ้านปีนี้รู้สึกว่ารถราเพิ่มขึ้นเยอะมากค่ะ เมืองแคบไปเลยทีเดียว

รถยนต์กลายเป็นค่านิยมมากกว่าความจำเป็นแล้วค่ะสมัยนี้ 


สวัสดีค่ะท่านอาจารย์


นึกถึงบทเพลงเลยค่ะ บ้าน......คือวิมานของเรา 

เราซื้อ เราหา  เราเช่า เราผ่อนยาววววว อิอิ ก็บ้านของเรา

จะคับแคบ กว้างใหญ่ก็สบายๆได้ด้วยสุขใจ

อยู่เมืองกาญจน์อากาศดีเป็นต่อ

พี่ชอบภาพต้นไม้คล้ายป่ามากที่สุดเลย

ปลูกป่าเหมือนปลูกประเทศปลูกโลกปลูกชีวิต

ขอบคุณบันทึกน่ารักๆจรรโลงไว้ด้วยความดีค่ะ

  • เห็นรูปแล้ว น่าเป็นวิมานที่แสนสุขเอามากๆ ...ท่ามกลางแมกไม้ใหญ่น้อย น่าอยู่ครับ

สวัสดีปีใหม่ค่ะอาจารย์ บ้านที่มีต้นไม้ร่มเย็น มีพืชผักให้เก็บกิน มีดอกไม้ให้หอมชื่นใจและได้ดึงดูดเหล่าผีเสื้อ นก แมลงนานาชนิดให้ชมชื่นตา แค่นี้ก็เป็นสวรรค์ บ้านนุชก็ยังซ่อมไม่เสร็จแต่ก็อยู่อย่างพอใจและมีความสุขตามอัตภาพค่ะ

คุณแม่อาจารย์ใจดีจัง (รวยด้วยเป็นกระเป๋าตังค์ให้ลูกหลานได้เป็นอยู่สะดวกสบาย)

ร่มรื่นน่าอยู่มากค่ะอาจารย์

ขอขอบคุณท่านผู้อ่านที่เคารพทุกท่าน ครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท