เหนื่อยกายเหนื่อยใจ

                          เมื่อครู่ใหญ่ก่อนหน้า ไปทักทายป้าพร เกษียณจากเทศบาลฯ  เปิดร้านขายของอยู่ไม่ไกลบ้าน  เปิดร้านหลังเกษียณมาได้ร่วม 4 ปี

                           ป้าฯ เคยบ่นเรื่องร้านขายสุราฯ ใกล้บ้าน บอกว่าไม่เห็นไม่ใครแก้้ไข   ป้าฯ ลำบากใจ เพราะเห็นสิ่งผิดปกติหลายอย่าง  ป้าฯ ถูกมองว่า หัวโบราณไม่ทันสมัย

                           ร้านแบบข้างบ้านป้า หากไปเปิดเมืองใหญ่ คงเป็นธรรมดานี่มาเปิดเมืองน่าน  ทำให้ป้าฯ รู้สึกเหนื่อยกายเหนื่อยใจ

                           ถามป้าฯ ว่าแล้วเท่าที่อยู่มีการพูดคุยกันเกี่ยวกับสถานการณ์้านเมืองกันอย่างไร   รับทราบว่าก็ไม่เห็นมีใครเป็นทุกข์ เป็นร้อน เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฟังมาบอกว่า   แล้วแต่เ้จ้านาย  เขาว่าอย่างไงก็เชื่อฟังและเอาตามนั้น

                            ป้าฯ บ่นว่า ลูกสาวสอบได้แต่กลับถูกอันดับท้ายแซงไปได้  ยังงง ๆ อยู่ว่า เขาทำกันได้อย่างไร   ป้าฯ และครอบครัวไม่มีเส้นมีสาย  จะไปโต้แย้ง เรียกร้องหาความเป็นธรรมคงยาก  ที่เห็น ๆ ที่ผ่านมาเป็นความเป็นธรรมแบบหลอก ๆ นี่ก็พ้น 2 ปีที่ขึ้นบัญชีไปแล้ว