เธอ ผู้เป็นแรงบัลดาลใจ ในรายวิชา "เรียนนอกฤดู"

การเริ่มต้นใช้คำว่า "นิสิตมหาวิทยาลัยมหาสารคาม" ของข้าพเจ้า เกิดขึ้นเมื่อ 3 ปีก่อน

การเข้ามาในถิ่นศึกษาแห่งนี้ ข้าพเจ้า ไม่ได้คาดหวังอะไรเลย นอกจาก การนั่งเรียนในห้องเรียนกับการหมกมุ่นในวิชาเอก (( นั้นคือ "การตลาด"  สาขาวิชา ที่ข้าพเจ้า ได้เลือก )) 

แต่เมื่อเวลาผ่านไปยังไม่ถึงเดือน  การหลวมตัวเข้ามาเป็นเด็กกิจกรรม ก็เริ่มขึ้น โดยที่ข้าพเจ้า ยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ

เรื่องราวทุกอย่าง พัดผ่านให้ข้าพเจ้า ได้เรียนรู้เร็วมาก ๆ  เมื่อวันหนึ่งข้าพเจ้าได้รับเลือกจากกลุ่มนิสิตกลุ่มหนึ่ง ให้ขึ้นมาเป็น "ประธานกลุ่มนิสิตช่อราชพฤกษ์"  จนข้าพเจ้าก็เริ่มไม่เชื่อใจตัวเอง ว่าเด็กปีหนึ่งอย่างข้าพเจ้า จะสามารถดำเนินกิจกรรมต่าง ๆ ที่รุ่นรุ่นพี่ได้วางไว้ ให้สามารถบรรลุเป้าหมายได้

แต่.... นั่นเป็นเพียงจุดเริ่มต้น สำหรับเรื่องราวทุกอย่าง

การขึ้นมาบริหารงานและบริหารคน ของเด็กคนหนึ่ง ไม่ได้ราบรื่นเหมือนกับที่ข้าพเจ้าได้คาดหวังไว้

เมื่อ รุ่นพี่หลายคน เริ่มจะมีวิธีหลายๆอย่าง ในการวัดใจและวัดความสามารถของข้าพเจ้า

ณ ตอนนั้น เรื่องการทำกิจกรรม ไม่ใช่ปัญหาในใจของข้าพเจ้านัก  แต่... ที่เริ่มวิตก นั่นคือ "การเล่าขานของรุ่นพี่ทุก ๆ คน... ว่า... เจ้าหน้าที่กลุ่มงานกิจกรรม กองกิจการนิสิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ที่ผู้นำนักกิจกรรมทุกคน ต้องเข้าถึงให้ได้นั้น  ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะ บุคลากรท่านนี้ ช่างมีความ สุขุมนุ่มลึก  (( และ โหดกับเด็กกิจกรรมมากๆ !! ))"

ซึ่งเรียกได้ว่า ได้รับการขนานนามเรื่องการเจาะลึกการทำกิจกรรมมาอย่างยาวนานกันเลยทีเดียว

นั่นคือ พี่เจี๊ยบ และ พี่พนัส (( บุคคลสองคน ที่ถูกเอ่ยขึ้นมากลุ่มของพี่พี่ ที่กำลังถ่ายทอดเรื่องราวการทำกิจกรรม ))

 ข้าพเจ้า นั่งนึกภาพตามที่รุ่นพี่ได้เล่ามา  โอวววววว แม่เจ้า แค่จินตนาการตาม ข้าพเจ้า ก็เงื่อไหล (( ซิบ ๆ !!!! )) 

.

..... ความหวั่นใจของข้าพเจ้า เกิดขึ้นอีกครั้ง  เมื่อ เจ้าหน้าที่กลุ่มงานกิจกรรม ได้จัดโครงการ สัมนาผู้นำองค์กรขึ้น 

และรุ่นพี่ของข้าพเจ้า ก็ได้ส่งตัวข้าพเจ้าไป (( พร้อมกับรุ่นพี่อีกคน ที่ตามไปคุ้มกะลาหัวให้ !! )) 

ก่อนเข้าร่วมโครงการนี้  คำขู่ของรุ่นพี่ ดังเข้ามาในหัวอีกรอบ เมื่อ ข้าพเจ้ารู้ว่า จะมีวิทยากรณ์ ที่ชื่อ "พนัส ปรีวานา" เข้าร่วมโครงการในครั้งนี้ด้วย 

การเริ่มต้น (( เจอกันครั้งแรก )) ระหว่าง ข้าพเจ้า กับ เจ้าหน้าที่กลุ่มงานกิจกรรมทุกคน ก็เริ่มขึ้น ณ รถหกล้อและรถกระบะ สองคัน  ที่กำลังเคลื่อนจากโรงอาหารกลางของมหาวิทยาลัย ไปสู่ บ้านต้อน สวนดอนธรรม รีสอร์ท (โรงเรียนบ้านหนองฮีใหญ่) จ.กาฬสินธุ์ 

พี่พี่เจ้าหน้าที่ทุกคน มีการพูดคุยกับนิสิตอย่างเป็นกันเอง ในรูปแบบ ที่แตกต่างกันออกไป  เมื่อกระทั่ง ผู้ชายคนนี้ เดินทางมาถึงสถานที่จัดโครงการ

คุณพนัส ปรีวานา ..... 

ความตื่นเต้นและการตั้งใจเข้าร่วมโครงการของทุกคนกลับเข้ามาอีกครั้ง 

นั่นยิ่งเป็นเหตุ ให้ข้าพเจ้า เชื่อในคำเล่าขานของรุ่นพี่มากขึ้น

....  การแลกเปลี่ยนเรียนรู้เริ่มเกิดขึ้น ความกลัวของข้าพเจ้า เริ่มเปลี่ยนเป็นความศรัทธาต่อกิจกรรม โดยที่ข้าพเจ้า ยังไม่ทันได้รู้ตัว

ข้าพเจ้าเอง ก็เชื่อว่า หากใคร ได้ฟัง ได้นั่งจ้องหน้า ได้รับรู้ กับ ทุกอิริยาบถ ของผู้ชายคนนี้ เป็นอันต้องมีมนต์สะกด ให้คุณหลงในวิถีการดำเนินความคิดและการดำเนินกิจกรรมของเค้า

เลือดของการเป็นนักกิจกรรม เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างเข้มข้นในตัวของข้าพเจ้า

"ไม่มีความกลัวใดใดหลงเหลือ"  มีเพียง  "ความศรัทธาต่อกิจกรรม กับ ความศรัทธา ต่อตัวของพี่เจี๊ยบ  เยาวภา   และ  พี่พนัส  ปรีวาสนา ที่เริ่มก่อตัวขึ้นในพลังใจของข้าพเจ้า อย่างไม่หยุดย่อน"

 

และหลังจากที่เรา ได้พบกันในวันนั้น  "เป้าหมาย" ในการดำเนินชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยแห่งนี้ของข้าพเจ้า ก็เปลี่ยนไป  โดยที่ข้าพเจ้า ไม่ทันได้รู้ตัว(อีกแล้ว)

จากการ 

" ไม่ได้คาดหวังอะไรเลย นอกจาก การนั่งเรียนในห้องเรียนกับการหมกมุ่นในวิชาเอก  "

มาเป็น

"การเรียนนอกฤดู ที่ไม่มีวันสิ้นสุด กับ กลุ่มงานกิจกรรม" นี้ อย่างไม่มีวันสิ้นสุด

 

นี่คือ "เรียนนอกฤดู" ของข้าพเจ้า

ขอบคุณ ที่ให้หนู มีคำว่า  " เริ่มต้น " และ "เรื่องราว"

[Tawandin]

เริ่มต้น...เรื่องเล่า เร้าพลัง ได้ยอดเยี่ยมมากค่ะ สาวน้อย

มีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย ที่น่าบันทึกไว้ ลองบันทึกที่มุม "อนุทิน" ชุดเล็กดูนะคะ

จะติดตามอ่านอย่างไม่คลาดสายตา :))

ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์ค่ะ

[เด็กน้อยคนหนึ่ง]

@คุณTawandin ขอบคุณเช่นกันค่ะ

ที่เข้ามาอ่านผลงานชิ้นแรก ของเด็กคนหนึ่ง ;)

[Wasawat Deemarn]

คนนี้ ... มีสิ่งดีงามที่น่าค้นหาเสมอ ;)...

เพื่อนผ้ม ;)...

[นุ้ยcsmsu]

ว้าว.....

การเริ่มต้นของเจ้าช่างเนียนยิ่งนัก....เยี่ยมมาก

จงอย่าได้มีความกลัวกับสิ่งต่างๆบนโลกใบนี้....จนกว่าจะได้ลองและสัมผัสด้วยตัวเอง

ขอบคุณที่มีความศรัทธาในหัวใจ...

[แผ่นดิน]

เขียนบันทึกได้อย่างน่าติดตาม
เกิดมาเพื่อเปิดเปลือย "ขุนพลกิจกรรม" โดยแท้
เชื่อว่า ถัดจากนี้ไปจะมีใครโดนจับมา "ขึ้นเขียง"  ในบันทึกอีกหลายคน

...

เราล้วนเกิดมาเป็นเครื่องมือทดสอบกันและกันในทุกๆ เรื่อง
เพราะมันคือกระบวนการเรียนรู้ที่จะอยู่รอด-เติบโต-เติบใหญ่
ยินดีที่ได้รู้จัก และยินดี -เป็นเกียรติที่ได้เรียนรู้ร่วมกันนะ "สาวน้อย"

[เด็กน้อยคนหนึ่ง]

ขอบคุณค่ะพี่นุ้ย .... เรียนรู้งานสารสนเทศมาสักพัก แต่ ไม่รู้ว่า นำความรู้มาใช้ได้ดีหรือเปล่า ฝากงานด้วยนะคะ ;)

ขอบคุณและเป็นเกียรติสำหรับเด็กคนนี้มากๆ เหมือนกันค่ะ คุณแผ่นดิน