เมื่อวันที่ 21 กันยายน 2549 ที่ผ่านมาดิฉันได้ไปศึกษาดูงาน ณโรงเรียนสามเสนนอกเป็นโรงเรียนเรียนรวมมี่ทั้งเด็กปกติและเด็กพิเศษเรียนร่วมกัน เมื่อดิฉันเห็นด็กพิเศษแล้ว ดิฉันสงสารมาก ดิฉันเข้าไปพูดคุยกับเด็กๆ เขาก็ดูเหมือนเด็กอื่นทั่วๆไปแต่เขามีสมาธิสั้น อยู่ไม่นิ่ง ชอบร้องเพลง อาจารย์ที่สอนบอกว่าเด็กพวกนี้ เวลาทำการสอนจะต้องหากิจกรรมที่สนุกๆมาเสริมในบทเรียนด้วยเพื่อไม่ให้เด็กเบื่อหน่าย แล้วยังบอกอีกว่าหลักสูตรที่สอนนั้นจะไม่เน้นเนื้อหามากเกินไปจะสอนเท่าที่เด็กรับได้ ดิฉันดีใจมากที่ได้ไปศึกษาดูงานครั้งนี้เพราะนอกจากจะได้ความรู้แล้วก็ยังได้เประสบการณ์ที่มีค่ามาก ได้สัมผัสกับพวกเด็กๆดูแล้วพวกเขามีความสุขมาก
หากรู้จักคิด ทุกประสบการณ์ล้วนมีค่าทั้งสิ้น ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมองมุมไหน และจะนำไปคิดทำอะไรที่เป็นประโยชน์และสร้างสรรค์ต่อไปได้อย่างไร
เประสบการณ์ .... พิมพ์เกินมานิดนึง นะ