ลูกเป็นหนึ่งในใจ…..ของพ่อเสมอ
ลูกจบชั้นอนุบาลจากโรงเรียนเล็ก ๆ ที่มีนักเรียนในชั้นเรียนเพียงสิบกว่าคน
ปีนี้ดวงใจอายุ 6 ปี กว่าแล้ว …ลูกยังคงเป็นเด็กขี้อายในสายตาของพ่อ
โรงเรียนใหม่ สภาพแวดล้อมและสถานที่ในการเรียนของลูก…. กว้างเกินกว่าที่ลูกจะรับได้ในคราวเดียว
ภาคเรียนที่หนึ่งผ่านไป…. ลูกยังคงมีคราบน้ำตาให้พ่อเห็นอยู่บ่อยครั้ง ยามที่ลูกปล่อยแขนออกจากพ่อ
ทุกครั้งที่พ่อเห็นสายตาของลูกที่จ้องมองพ่อนั้น ทำให้พ่ออดคิดไปต่าง ๆ นานา ไม่ได้ว่า….ลูกพร้อมกับโรงเรียนใหม่ของลูกมากน้อยแค่ไหนหนอ….ลูกจะมีเพื่อนเพิ่มจากเพื่อนสนิท ที่ลูกมีอยู่เดิมสักกี่คน กันหนอ
และแล้ว….วันเวลาก็เป็นเครื่องพิสูจน์
พ่อเฝ้ามองลูกจากวันนั้น จนถึงวันนี้ ….ลูกเริ่มมีพัฒนาการดีขึ้น ลูกเรียนรู้ร่วมกับสมาชิกใหม่ในห้องเรียนของลูกได้ดีตามสมควร อาจมีอ้อนบ้าง ร้องไห้บ้าง ตามประสาที่ลูกยังเล็กอยู่ แต่ลูกก็ค่อย ๆ ก้าวผ่านวันเวลาแห่งความขลาดกลัว และบ่มเพาะเมล็ดพันธุ์ของนักเรียนรู้ในตัวของลูกเพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้นจนพ่อเบาใจได้ในระดับหนึ่ง
ผลการเรียนของลูก….ทำให้พ่ออดปลื้มใจในตัวของลูกไม่ได้ เพราะทำให้พ่อเชื่อมั่นได้ว่า…ลูกพร้อมพอที่จะเรียนรู้ร่วมไปกับสังคมแห่งการเรียนรู้ที่กว้างขึ้น และแปลกในสายตาของลูก ได้อย่างพอตัว
แล้ววันหนึ่ง วันที่พ่อเดินไปส่งลูกที่โรงเรียน……ใบสมัครใบหนึ่ง ที่ครูในโรงเรียนใหม่ของลูก หยิบยื่นให้แก่พ่อ
….
….
พ่ออ่านใจความในนั้น …..ได้ความว่า เป็นใบสมัครประกวดหนูน้อยนพมาศประจำปีของห้างดังแห่งหนึ่งในตัวจังหวัด ใจของพ่อนึกต่อทันทีว่า…นี่คือโอกาสอันดีทีเดียวที่จะได้ฝึกลูกให้ห่างจากความเป็นเด็กขี้อาย และขลาดกลัวสิ่งแปลกใหม่ที่ไม่คุ้นเคยในสายตาของลูก
แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลเดียวที่พ่อจะทำตามใจปรารถนาของพ่อได้ทันทีเดี๋ยวนั้น พ่อยังคงเก็บความตั้งใจของพ่อเอาไว้พองาม….พร้อมกับหว่านล้อมเรื่องความสวยความงาม ความเป็นกุลสตรีในแบบฉบับของหญิงไทย เพื่อเป็นสิ่งล่อใจให้ลูกรับรู้ และที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือการได้ฝึกการกล้าแสดงออก การได้ฝึกพูดบนเวทีสาธารณะ ที่น่าจะสร้างบทเรียนในประวัติศาสตร์ชีวิตหน้าที่หนึ่งของลูก เพิ่มเติมแต่งแต้มให้ลูกก้าวเดินไปในเส้นทาง ถนนสายชีวิตของลูกได้เป็นอย่างดีทีเดียว….. พ่อคิดของพ่อเช่นนั้น
ในใจที่พ่อคิด…พ่อไม่คาดหวัง รางวัลใดใดจากการประกวด
เพราะพ่อรู้ว่า….ถ้าลูกยืนอยู่ตรงนั้น ณ เวลานั้น ลูกจะได้รางวัลชีวิตที่ยิ่งใหญ่ มากกว่าสิ่งของมีค่าอื่นใดบนเวที
…….พ่อเชื่อเช่นนั้น……
และแล้ววันนั้น…ก็มาถึง
ลูกไม่งอแง ที่จะแต่งแต้มสีสันในตัวลูกตามกติกาของการประกวดหนูน้อยนพมาศ
พ่อรับรู้ถึงความตื่นเต้น พองขน..ในตัวของลูกที่ถูกจับใส่ชุดไทย ถูกช่าง แต่งหน้า ทำผมเตรียมพร้อมส่งประกวด
ลูกทำตามกติกาในการประกวดได้ ลูกนั่งตัวตรง ประสานมือไว้ที่ตัก มองแปลกตากว่าที่เคยเป็น (ภาพนี้ดวงใจถ่ายกับเพื่อนสนิทที่เรียนร่วมชั้น ชื่อ นาเดีย)
การได้แสดงออกโดยการพูด การแนะนำตัวเอง โดยไม่เคอะเขิน …..พ่อถือว่าเป็นการแสดงออกที่ดี ลูกมีความกล้าพอที่จะพูดบนเวทีได้ ซึ่งทำให้พ่อรู้สึกภูมิใจในตัวลูก… วัยของลูกเพียงแค่นี้…. เมื่อเทียบกับพ่อเมื่อตอนพ่อเป็นเด็กสมัยโน้นแล้ว ลูกวิ่งแซงพ่อหลายขุมเลยทีเดียว
ลูกไม่มีความสามารถพิเศษ… ที่ฝึกมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะหรอกนะ
แต่ลูกก็สามารถนำสิ่งที่ลูกชอบที่สุดในช่วงเวลานั้นของลูก มานำเสนอบนเวทีการประกวด แทนการร่ายรำที่ลูกเตรียมมาก่อนหน้านี้เพียงไม่กี่วันจาก คุณครูหญิง (คุณครู ที่เคยสอนลูกจากโรงเรียนอนุบาลเสาวลักษณ์ ที่พ่อไปขอความอนุเคราะห์ให้ช่วยสอนรำให้ ลูกบอกว่า …ลูกขอไม่รำ ซึ่งพ่อรับรู้โดยทันทีว่า ….หากให้ลูกทำเช่นนั้นเท่ากับเป็นการบังคับลูก และที่สำคัญมันไม่ใช่สิ่งที่พ่อฝันและอยากให้ลูกเป็น)
พ่อเห็นรอยยิ้มของลูกที่ลูกพูดคุยกับพิธีกรสาวบนเวทีประกวดหนูน้อยนพมาศกับผลงานศิลปะของลูก
พ่อเห็นความสุข…ในสิ่งที่ลูกพูดตามแบบฉบับของลูกเอง
ความคิดของลูก ความสามารถที่ลูกมีอยู่ในตัวโดยแท้จริง
…..
พ่อดีใจ…ที่ลูกได้ผ่านเวทีเรียนรู้แห่งชีวิตของลูก มาได้อย่างสมศักดิ์ศรี สำหรับตัวลูก
ลูกกล้าแสดงออก กล้าพูด กล้าคิด ….
และนับแต่นี้ต่อไป พ่อเชื่อว่า… โลกภายนอกที่กว้างขึ้นของลูก คือ ความท้าทายในชีวิตที่ลูกกล้าที่จะเรียนรู้
เพียงแค่นี้… พ่อก็อิ่มใจเป็นที่สุดแล้ว
แต่สำหรับโลกภายในตัวลูกนั้น
พ่อเชื่อเสมอนะว่า…ลูกของพ่อ จะเติบโตมาเป็น เช่นไร?
และถึงอย่างไรก็ตาม ณ เวลานี้…..ลูกยังคงเป็นหนึ่งในใจของพ่อเสมอ…ไม่เคยเปลี่ยน
และเนื่องในโอกาส…ดีศรีมงคลมีเวียนมาถึงในอีกไม่นานนัก
หนูและครอบครัวแสงศรีขอตั้งจิตอธิษฐาน ขอพรสิ่งศักดิ์ในสากลโลก
ช่วยดลบันดาลให้ท่านพร้อมกับสมาชิกในครอบครัว
ประสบแต่ความสุข ความเจริญ คิดหวังสิ่งใดขอให้ประสบแต่สิ่งดีงามในชีวิต ตลอดปีใหม่ 2556 ที่จะมาถึงนี้นะคะ
ด้วยความเคารพ
แสงแห่งความดี
18 ธันวาคม 2555
http://www.youtube.com/v/0_wmS9DleJ4?version=3&feature=youtu.be
ความเห็น (27)
น้องน่ารักจริงๆ ครับ เริ่มอยากมีลูกสาวบ้างครับ
ใช่ค่ะธรรมดาของผู้มีลูกชายอยากได้สาวน้อย น่าหยิกจริงๆ นะคะ แก้มหอมมากใช่ไหมค่ะ ..น่ารักมากๆๆ
เด็ก คือรอยยิ้มของโลกใบนี้อย่างแท้จริง
- หลานสวยตัวน้อยงดงามในชุดไทยมากครับ
- งานศิลปะของหลานสาวน่ารักมากครับ...
- ชอบรอยยิ้มและภาพบนเวทีมากครับ
- เพลงประกอบชอบจังครับ
- อิ่มใจจังครับพี่แสง
- ฝากชมหลานสาวคนดีด้วยนะครับ
- ลูกสาวใครหนอ น่ารักจัง
- มองเห็นภาพพ่อของลูกยืนยิ้มอยู่หน้าเวทีด้วยล่ะ
สวัสดีค่ะคุณแสงแห่งความดี
เห็นด้วยกับท่านอาจารย์ธวัชชัยค่ะ เห็นภาพน้องน่ารักแล้วชักอยากมีลูกสาวบ้างค่ะ
คุณแสงกับครอบครัวคงสบายดีนะคะ
ระลึกถึงค่ะ
น้องดวงใจน่ารักเสมอ น้องดวงใจวาดภาพสวยมากๆ
หนูน้อยน่ารักจังเลยครับ
น้องดวงใจน่ารักจริงๆค่ะ ป้าโอ๋ยกตำแหน่งหนูน้อยนพมาศขวัญใจชาว GotoKnow ให้เลยรับรองโหวตเพียบชนะขาดลอยเลยค่ะ ด้วยรูปทั้งหลายที่คุณพ่อแสงเอามาลง เพราะทุกรูปทำให้ป้าโอ๋ได้ยิ้มหมดเลยค่ะ
สวยงามน่ารักมากค่ะ ชอบในการตัดสินใจของน้องดวงใจมากค่ะที่เลือกศิลปะของตัวเองมาบอกกล่าวให้ชมบนเวทีแทนการรำ มีความเชื่อมั่นตัวเองตั้งแต่เล็กเลย ดีมากๆค่ะ มีความสุขไปด้วยกับคุณพ่อค่ะ
ขอบคุณมากนะครับ
ถ้าอาจารย์มีลูกสาว...คงสวยน่ารักไม่เบาเลยนะครับ
....
อยากเห็นจัง....ความความระลึกถึงอาจารย์จันด้วยนะครัย
ขอบคุณครูตูนมากนะครับ
....
ครูคงมีลูกสาวเช่นกันใช่มั้ยครับ...
เด็กผู้หญืงเนี่ย%เค้ามาความพิเศษอยู่ในตัว...ที่เด็กผู้ชายน้อยคนนักจะมี...คือความขี่อ้อน
....
ครอบครัวที่มีลูกสาว...จึงทราบเรื่องนี้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะ...คนเป็นพ่อ
...
หวังว่าครูคงสบายดี นะครับ
ด้วยความระลึกถึง
ผมอาจจะเชื่อคนง่าย..โดยเฉพาะคนที่มีความคิดคล้าย ๆ กัน
"เด็ก คือรอยยิ้มของโลกใบนี้อย่างแท้จริง"
ขอบคุณคุณแผ่นดินครับ
อิ่มใจ...เป็นความรู้สึก ที่หากใครเจอกับตัวเองเท่านั้น ภึงจะรู้
....ขอบคุณคุณทิบดาบมากนะครับ
ผมยิ้มอยู่หน้าเวทีจริง ๆ ครับครู
ความสุขเล็ก ๆ ที่มีอยู่ในใจ เป็นแรกผลักด้นให้เราทำมาหากิน..เพื่ออนาคตของลูกจริง ๆ เลยครับครู
.....
ขอบคุณครูมากนะครับ
ดีใจนะครับ...ที่มีสมาชิกในครอบครัว gotoknow มีความคิดเห็นคล้าย ๆ กันในหลาย ๆ เรื่อง
และดีใจเพิ่มนะครับ ที่คุณปริมอยากมีลูกสาว
...
อยากเห็นมากเลยนะครับ
ลูกสาวคงเก่ง ฉลาด และมีโลกทัศน์ที่สวยงามเช่นเดียวกับคุณปริม
...
รอฟังข่าวดีนะครับ
ความน่ารัก...มีอยูในตัวของเด็ก ๆ ทุกคน
โดยเฉพาะ กับหนูน้อยคนนี้ น่ารักมากเช่นกันครับ
ตากลมดำโต...โตขึ้นคงหล่อมากเลยนะครับ
ขอบคุณ คุณปุญญิศา แสนบุ่งค้อ ครับ
ปีนี้ดวงใจโตขึ้นมากเลยนะครับอาจารย์ขจิต
...
เจอกันคราวต่อไป ดวงใจอาจไม่คุ้นหน้าอาจารย์แล้วก๊ได้....
ว่าแต่ว่า....เมื่อไหร่จะได้รับทราบข่าวดีจากอาจารย์
...
รออยู่นะครับ
ขอบคุณตุณอักขณิชมากนะครับ
..
ชื่นชมครอบครัวของคุณเช่นกัน โดยเฉพาะคุณอักขณิช....เป็นคุณพ่อตัวอย่างได้ในหลาย ๆ เรื่องโดยทีเดียว
...เป็นกำลังใจให้นะครับ
ขอบคุณ คุณกานดามากนะครับ
ดวงใจ...หลังจากผ่านเวทีนี้แล้ว กล้าแสดงออกในที่สาธารณะมากขึ้น
แค่นี้ผมก็รู้สึกดีแล้ว
...
ผมคงต้องส่งเสริมเรื่องศิลปะของลูกต่อไป เพราะที่เห็น ณ เวลานี้ เวลาที่ลูกอยู่กับศิลปะ ลูกมีมีโลกเห็นของเค้าเอง มีจินตนาการ และความฝันที่บางครับ ผมนึกไม่ถึงจริง ๆ ครับ
ดวงใจ..ตกรอบ ตั้งแต่รอบแรก
แต่ผมกลับรู้สึกดีใจมากเลยนะครับ ที่ลูกได้ยืนอยู่ตรงนั้น ....
เพราะ ณ เวลานั้น ลูกจะได้รางวัลชีวิตที่ยิ่งใหญ่ มากกว่าสิ่งของมีค่าอื่นใดบนเวที
...
ผมเชื่อเช่นนั้น จริง ๆ ครับ คุณโอ๋อโณ
เป็นบันทึกที่ร้อยความรู้สึกที่เปี่ยมไปด้วยความรักความห่วงใย ของพ่อแม่ที่โชคดี
น้องดวงใจน่ารักมากค่ะ การได้เข้าร่วมกิจกรรมต่างๆทั้งในโรงเรียนและนอกโรงเรียน
คือการเรียนรู้ที่บริสุทธิ์ และยิ่งใหญ่
เป็นพลังชีวิตที่ตรึงใจเด็กน้อยทุกคนที่ได้รับโอกาส
จึงรู้สึกยินดีกับน้องดวงใจที่มีโอกาสได้เข้าร่วมกิจกรรมกับเพื่อนๆ
ขอบคุณน้องมากค่ะ ที่แชร์ความรู้สึกดีๆ และงดงามของสถาบันครอบครัว
แม้จะไม่มีลูกกะเค้าจริงๆ ก็สามารถรับรู้ได้ ถึงความรักอันยิ่งใหญ่ของพ่อค่ะ
อ่านบันทึกแล้ว เหมือนมีก้อนจุกที่ลำคอ ...ตื้นตันและประทับใจค่ะ
เป็นแรงบันดาลใจให้ลูกถึงพร้อมด้วยความดี ความงาม และความอ่อนโยน
ภายใต้แสงแห่งความดี...นั้นเอง
ขออวยพรให้หนูดวงใจและครอบครัว มีความสุขอยู่พร้อมหน้าทั้งครอบครัวตลอดปีใหม่นี้และตลอดไป นะครับ