การพัฒนาตนเอง: หลักการหรือว่าปฏิบัติ

เคยไหมคะ ที่ประทับใจในการให้บริการจนต้องนำมาเล่าต่อ และเคยสงสัยหรือไม่ว่าทำบริการที่ดีไม่เกิดขึ้นที่เรา นั่นเป็นเพราะเราไม่พัฒนาใช่หรือไม่

วันก่อนได้มีโอกาสไปฟังวิทยากรพูดในการพัฒนาตนเองให้สอดคล้องกับการพัฒนาองค์กร ได้รับฟังวิทยากรหลายคนพูดในประเด็นของปัจจัยในการพัฒนาองค์กรว่า ทรัพยากรมนุษย์เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด เพราะเป็นปัจจัยที่จะเสริมระบบให้มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น และนำไปสู่การผลิตและการบริการที่ดีในที่สุด

การได้รับฟังหลักกการทำให้เราสะท้อนถึงการปฏิบัติ เคยหรือไม่ที่ประทับใจในการบริการของที่อื่นๆ จนต้องนำมาเล่าต่อ และเคยสงสัยหรือไม่ว่าทำไมบริการที่ดีไม่เกิดขึ้นที่เรา เคยหาคำตอบซึ่งวนไปเวียนมา ยังไม่กล้ายอมรับซะทีเดียวว่า เป็นเพราะเรา ยังมีโทษระบบ เพื่อนร่วมงาน การบริหาร วัสดุอุปกรณ์  อื่นๆ อีกมากมาย

และสิ่งนี้แหละที่ทำให้การบริการที่น่าประทับใจไม่เกิด เพราะเราไม่เคยมองว่าตนเองบกพร่องและจำเป็นต้องพัฒนา...คนส่วนใหญ่มักมองว่าตนเองเยี่ยม...คนอื่นแย่...ก็เลยแย่จริงๆ

ขณะที่วิทยากรบรรยาย..เราก็เหมือนจะรู้เรื่องไปหมด...หลักการว่ายังงั้นยังงี้ ทฤษฎีกล่าวไว้หมดแล้ว....การศึกษาดูงานก็มีแฟ้มภาพให้เรียกดู ...แต่ทำไมการพัฒนาเราถึงไม่เกิด...

ซึ่งบางครั้งเหมือนคนอวดดี...เพราะเรามักแย้งผู้บรรยาย (เบาๆ ในใจ)ว่า หลักการนั้นง่าย แต่การนำสู่ปฏิบัตินั้นยาก....เราคิดว่าตัวอย่างที่ดี มีค่ากว่าคำสอน....

การที่เราคิดแบบนี้คงไม่แปลก เพราะสังคมปัจจุบันมีคนพูดๆๆๆ แล้วก็พูด การฟังความคิดนั้นดีมากๆ แต่ยากในการนำไปปฏิบัติ....องค์กรคงต้องเพิ่มงบประมาณ ในการอบรมในบุคลากรประยุกต์และนำไปใช้ให้เกิดประสิทธิภาพ

เพราะคิดว่าหน่วยงานได้ทำหน้าที่ในกรพัฒนาอย่างเต็มที่

เราในฐานะบุคลากรก้พร้อมที่จะรับการพัฒนา

แต่ทำไมรูปธรรมจึงเกิดยากนัก....อย่างน้อยสามัญสำนึกของเรายังอยากเป็นคนที่พัฒนาแล้ว