ในวันที่ไปช่วยคุณทรงพลจัดกิจกรรมที่ราชธานีอโศก ตอนแรกก็ไม่ทราบรายละเอียดอะไรมากครับ เพราะเป็นการรวมกันเฉพาะกิจ ตอนนั้นพวกเราออกเดินทางกันก็ประมาณสามโมงเช้าครับ ก็ชุดทำงานปกติ กระเป๋าเอกสารหนึ่งใบ
แต่พอถึงและคุยแผนงานคร่าว ๆ ก็ได้ทราบว่า มีงานที่จะต้องทำ 2 วัน 1 คืน
จะทำอย่างไรดีครับนี่ ไม่ได้เตรียมอะไรมาเลยครับ เสื้อผ้าก็ไม่ได้เตรียมมา
แต่วันนั้น "ใจ" ร่ำร้องที่อยากจะอยู่สัมผัสและเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ มากมาย
เป็นไงเป็นกันครับ
วันนั้นผมเดินไปบอกกับคุณทรงพลว่า "มีที่นอนไหมครับ" ขอเพียงแค่มีที่นอน "ผมอยู่ได้"
แล้วเรื่องที่นอนก็ไม่มีปัญหาครับ มีพร้อมเสมอสำหรับผู้ที่ใจอยากอยู่
ในวันนั้นช่วงบ่าย ในขณะที่ผมทำหน้าที่เป็นคุณอำนวย จัดเวทีกลุ่มย่อยอยู่ใน ผู้ที่มีพระคุณมาก ๆ กับผมท่านหนึ่ง "ครุดินดอน มุ่งมาจน" ได้บอกกับผมกลางเวทีวันนั้นว่า
"อาจารย์ ถ้าไม่รังเกียจ รับเสื้อผ้าผมไปใส่ได้เลยครับ ผมมี 3 ชุด ให้อาจารย์ไป 1 ชุด ผมมี 2 ชุดก็พอใส่ครับ"
วันนั้นได้ยินคำพูดที่จริงใจของอาจารย์ดินดอนแล้ว น้ำตาคลอเลยครับ แต่ในใจตอนนั้นไม่กล้ารับครับ เพราะเกรงใจท่านมาก ๆ แต่อาจารย์ที่นั่งอยู่ในนั้นอีกหลายท่านก็บอกว่า "ผู้ใหญ่ให้ของ ไม่ควรปฏิเสธ" ผมก็เลยตอบรับท่านครุดินดอนด้วยความยินดียิ่งครับ
หลังจากจบเวที ท่านครุดินดอนเดินพาผมไปที่บ้านและมอบเสื้อผ้าให้ 1 ชุด เพื่อใช้ใส่ในวันรุ่งขึ้นครับ
แล้ววันที่ผมจำได้ไม่เคยลืมก็มาถึง
วันที่ได้ใส่ชุด "ญาติธรรม" เป็นครั้งแรก ความรู้สึกต่าง ๆ ในวันนั้นยังจำไม่เคยลืมเลือน
เมื่อใส่เสื้อผ้าชุดนี้แล้ว เป็นอย่างที่ครุดินดอนเคยบอกผมในเวทีเลยครับว่า
เมื่อใส่ชุดนี้ "รองเท้า" ก็รู้สึกว่าเป็นส่วนเกินไปด้วยครับ
วันนั้นก็เลยได้สัมผัสกับชีวิตของ "ญาติธรรม" ได้อย่างดียิ่งเลยครับ
การไม่ได้ใส่รองเท้าเดินนั้นทำให้เรารู้สึกการเดินที่ระมัดระวังมากขึ้น ระวังทุกอย่างก้าวที่สัมผัสลงไปบนดิน และวันนั้นก็ได้รู้ครั้งแรกว่า "ดินนุ่ม" เป็นอย่างไรครับ
ตอนแรกก็รู้สึกหวั่น ๆ ว่า ใครจะว่าเราล้อเลียนหรือเปล่าที่ใส่ชุดนี้
แต่ทุก ๆ คนที่เห็นผมใส่ชุดนี้ในวันนั้น ต่างรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งเลยครับที่ผมใส่ชุดนี้โดยเฉพาะชาวราชธานีอโศก ต่างยิ้มและทักทาย
บางท่านก็พูดว่า
"เหมือนญาติธรรมใหม่เลยนะคะ"
"เหมือนเด็กเรียน ม.6เลย มีโลโก้ด้วย"
ส่วนสมาชิกที่ไปด้วยกันจาก ศูนย์คุณธรรมก็ดี หรือจากโรงเรียนต่าง ๆ ก็ดี ต่างก็แปลกใจที่ผมใส่ชุดนี้ออกมาจัดเวทีในวันนี้
โดยทุก ๆ คนต่างพูดว่า "โชคดีจังเลย" หาที่ไหนไม่ได้นะชุดนี้ มีเงินก็หาซื้อไม่ได้
ครับ หาซื้อไม่ได้จริง ๆ ครับ
"ความสงบ เสงี่ยม" หลังจากที่ได้สัมผัส หาซื้อที่ไหนไม่ได้
เหมือนกับบุญพาวาสนาส่ง
วันนั้นที่ไม่มีอะไรไปเลย มีแต่ใจที่อยากจะอยู่ อยากสัมผัส อยากเรียนรู้ สิ่งเหล่านี้ส่งผลให้ได้รับสิ่งดี ๆ ที่หาซื้อที่ไหนไม่ได้จริง ๆ ครับ
วันนั้นเริ่มเข้าใจแล้วครับว่า "ความสุขแท้" นั้นคืออะไร
ก็ดีแล้วนี่คะใครไม่ไปสัมผัสจริงไม่รู้หรอก หนูเป็นคนหนึ่งที่เคยอยู่มาแล้วตั้ง 6 ปี มีความสุขสนุกสนานมีแต่เรื่องดีๆให้ทำ ว่าแล้วก็ยังคิดถึงอยู่เลยนี่