ความฝันเล็ก ๆ เพื่อเด็ก ๆ


ในการเดินทางเข้ามาเป็นผู้บริหารโรงเรียนนั้น คงจะไม่ใช่เส้นทางที่แสนสุขสบายหรือโรยด้วยกลีบกุหลาบดังที่หลาย ๆ คนคิดและคาดหวังไว้ โดยเฉพาะการเข้าเป็นผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็ก ๆ นั้น จะหาความสบายก็หามีไม่ จะต้องคิดหาวิธีการที่จะได้มาซึ่งงบประมาณเพื่อนำมาใช้ในการพัฒนาปรับปรุงสถานศึกษาเพื่อให้ก้าวตามโรงเรียนที่เข้าพัฒนาแล้ว ครั้นจะนั่งรอ นอนรองบประมาณที่ทางหน่วยงานต้นสังกัดหรือกระทรวงศึกษาธิการ สนับสนุนเป็นเงินอุดหนุนรายหัวก็ได้มาเพียงน้อยนิด จะหยิบจะจับมาเพื่อใช้ในการพัฒนานั้นคงจะไม่เพียงพอเป็นแน่แท้ การพัฒนาก็คงจะก้าวตามเขาไม่ทัน การเข้ามาบริหารโรงเรียนที่ผู้บริหารเป็นคนต่างบ้านต่างเมือง ซึ่งไม่คนรู้จักในชุมชนนั้นเลย กว่าจะสร้างผลงานให้เขาศรัทธาจะต้องใช้เวลานานเป็นปี ไม่ว่าจะเป็นชุมชน บ้าน วัด โรงเรียน และบุคลากรในโรงเรียน จะต้องใช้วิทยายุทธ์ กลยุทธ์ทุกวิถีทาง เพื่อจะนำพาให้โรงเรียนของนั้นให้พัฒนาเจริญก้าวหน้าเป็นแหล่งวิทยาการ ตามที่ผู้บริหารหลาย ๆ คนวาดฝัน และคาดหวังไว้ มันไม่ใช่สูตรสำเร็จที่จะนำไปใช้ได้กับทุกคน ทุกสถานที่ ทุกโรงเรียน แต่ก็น่าจะเป็นแนวทางหรือวิทยาทาน ให้ท่านผู้อ่านใช้เป็นความรู้ จึงขอเล่าความฝันในการพัฒนาโรงเรียนของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าคาดหวังไว้ว่าอยากให้โรงเรียนของข้าพเจ้าเป็นแหล่งวิทยาการ มีสื่อเทคโนโลยีที่ทันสมัย โดยเฉพาะในยุคแห่ง ICT ทำอย่างไรโรงเรียนถึงจะมีเครื่องคอมพิวเตอร์ให้นักเรียนได้เรียน และติดตั้งอินเตอร์เน็ต ข้าพเจ้าใช้กลยุทธ์โดยให้ครูได้มีส่วนร่วมในการคิดค้นหาวิธีการ และใช้ชุมชนเป็นแหล่งทรัพยากรโดยของบประมาณจากองค์การบริหารส่วนตำบลโดยครูเป็นผู้ประสานงาน จนได้รับงบประมาณมาจัดซื้อคอมพิวเตอร์ดังที่หวังไว้ ในฐานะที่เป็นผู้นำก็คิดฝันต่อไปว่า ทำอย่างไรถึงจะให้เด็ก ๆ ได้เรียนรู้คอมพิวเตอร์และสืบค้นทางอินเตอร์เน็ตได้ บังเอิญได้มีวิทยาการใหม่คือยุคแห่งอินเตอร์เน็ตความเร็วสูง จึงได้ติดตั้งอินเตอร์เน็ตความเร็วสูงในโรงเรียนให้นักเรียนได้เรียนรู้สำเร็จ ยังคิดฝันต่อไปอีกเป็นลำดับคือ ทำอย่างไรถึงจะให้ครูนักเรียนที่อยู่คนละอาคารได้ใช้เทคโนโลยีกับการปฏิบัติงาน ส่งงานที่เป็นเอกสารทางคอมพิวเตอร์ภายในอย่างทั่วถึง โชคดีที่โรงเรียนอยู่ในวัดท่าพระยาจักร ( วัดช่องลม ) และพระในวัดรูปหนึ่งชื่อ พระสรายุทธ สิริสาโร เป็นพระที่เป็นหนึ่งในคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐานของโรงเรียน ข้าพเจ้าจึงได้ไปปรึกษาโดยใช้คำถามว่าทำอย่างไรที่จะให้มีการใช้เทคโนโลยีติดต่อกันในโรงเรียนระหว่างครูกับผู้บริหาร นักเรียนกับครูและผู้บริหารโรงเรียนโดยไม่ต้องเดินมาพบด้วยตนเอง ซึ่งโรงเรียนมีคอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ตความเร็วสูงที่ติดตั้งไว้เรียบร้อยแล้ว บังเอิญที่พระท่านพอมีความรู้ด้านระบบคอมพิวเตอร์ท่านจึงจัดระบบให้โรงเรียนตามที่คิดไว้ และขณะนี้ ข้าพเจ้าและคณะครูมีความรู้สึกภูมิใจ ถึงแม้ว่าโรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนขนาดเล็ก แต่ก็สามารถใช้เทคโนโลยีติดต่อกัน ส่งงานทางระบบคอมพิวเตอร์ ทั้งนี้ต้องกราบขอบพระคุณพระสรายุทธ สิริสาโร เป็นอย่างสูงที่ท่านเห็นการศึกษาค้นคว้าของเด็กเป็นเรื่องสำคัญ เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่อยากจะเล่าให้ฟังว่าโรงเรียนของเราก็ไม่น้อยหน้าใคร เราจะพยายามต่อไปเพื่อเด็ก ๆ ที่น่ารักของเรา
หมายเลขบันทึก: 50872เขียนเมื่อ 19 กันยายน 2006 19:35 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 15:56 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)
     หากท่านฝันถึงเด็ก ๆ ได้ขนาดนี้ ไม่เล็กหรอกครับ ขอให้ความฝันอาจารย์เป็นจริงโดยพลันนะครับ
  • ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าดี ๆ ที่จุดประกายทางปัญญาค่ะ

 

เชื่อมั่นและศรัทธา...ในสิ่งดีงามที่เราตั้งใจกะปุ๋มก็เชื่อว่า...สักวันเป้าหมายที่วางไว้จะบรรลุผลคะ

*^__^*

เป็นกำลังใจให้เช่นกันคะ

กะปุ๋ม

เณรน้อย แห่งยอดดอย
ความคิดของท่าน  จุดประกายการบริหารให้ผู้ซึ่งกำลังจะกลายเป็นผู้บริหารในอนาคตหลาย ๆ คนได้ขบคิดอย่างน้อยก็ เณรน้อย อย่างผมนี้แหละครับ  เยี่ยมจริงเลย  ครูไทย
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท