แก่แล้ว...จะเอาอะไรกันนักกันหนา
ครูสมศรี เขียนบันทึกเรื่อง แก่แล้ว......จะเอาอะไรกันนักกันหนา
เป็นชื่อเรื่อง และประเด็นสำคัญที่จะเขียนบันทึกวันนี้
คำว่า ...แก่แล้ว... หมายถึง ครูสมศรีปัจจุบันนี้มีอายุมากแล้ว (ใกล้ 50 ปี)
จะเอาอะไรกันนักกันหนา...หมายถึง ครูสมศรียังเรียนหนังสือ เรียนปริญญาเอก ซึ่งไม่รู้จักพอ หลังจากการเสนอผลงานทางวิชาการผ่านแล้ว
แก่แล้ว ควรจะอยู่เฉยๆๆ คอยประจบสอพลอเจ้านาย เอาใจเจ้านาย จ๊ะจ๋ากับเจ้านายก็เพียงพอแล้ว ไปเรียนทำไม ในความคิดของเจ้าคำพูดนี้
ความคิดนี้ของคนผู้นี้จะเป็นพวกหนึ่งซึ่งเหมือนอยู่คนละโลกกับครูสมศรี
กลับไปดู คนที่พูดว่าครูสมศรีซิ.... มีคุณสมบัติดังนี้ อายุมากกว่า ครูสมศรี ป่วยเจ็บบ่อยๆ จบปริญญาตรี ทำงานเก่ง พูดเก่ง มีเวลาว่างมาก
จำเป็นหรือเปล่าที่ครูสมศรีต้อง ตะโกนบอกกับทุกคนว่า ทำไมต้องเรียน เรียนไปทำไม
ซึ่งคนที่มีความรู้และมีความคิด ก็จะคิดได้เอง ว่าครูสมศรีเรียนไปทำไม
ทั้งหมดนี้ เป็นเพราะครูสมศรีเอารถไปจอดไว้นอกโรงเรียน การกระทำเช่นนี้หมายถึงว่า ครูสมศรีจะโดดออกจากโรงเรียนก่อนกำหนดโรงเรียนเลิก
แต่เหตุผลที่นำรถไปจอดในวันนั้น เพราะ ครูสมศรีมาโรงเรียนสาย ในโรงเรียนไม่มีที่จอดรถแล้ว ซึ่งตามปกติ ครูสมศรีมาถึงโรงเรียนยังมึดอยู่ จะจอดในตำแหน่งที่ออกจากโรงเรียนได้ตลอดเวลา เพราะใครมาก่อนก็เลือกที่จอดได้ก่อน
ไม่เห็นจำเป็นจะต้องหนีออกจากโรงเรียนเลย
และที่ไปเรียน ก็เรียนในวันหยุด เสาร์และอาทิตย์
และตอนเย็น 18.00 น ของบางวันราชการ ไม่ได้เบียดบังเวลาราชการเลย
นี่คือ....ความคิดของครูสมศรี ผู้มีความใฝ่รู้ใฝ่เรียน
ความเห็น (18)
สมสมร...เป็นน้องของครูสมศรี...เรียน เรียน เรียน..และก็เรียน...เรียนจนกลัวการแต่งงาน...ต้องให้เพื่อนเป็นนักจิตฯด้วยกัน..ช่วยขุดจิตใต้สำนึก...และก็ไม่พร้อมแต่งงาน...และก็เรียน...เรียนและก็ทำงาน...อยู่มาวันหนึ่งสมสมร...มองโลกในแง่ดี...จึงโดนคนไม่หวังดี..หลอกเอา...แต่สมสมรก็ไม่ท้อเพราะเป็นน้องของครูสมศรี...
และทุกวันนี้แม้สมสมร...จะมีรอยด่างในใจ...แต่ชีวิตทั่วไปเธอก็มีความสุข...เพราะเธอมองชีวิตที่ต้องเดินไปข้างหน้าอย่างไม่เหลียวหลัง...และที่สำคัญเธอมีพี่สาวที่แสนดีอย่างพี่สมศรี...คอยห่วงใย...
เรื่องเล่าสนุก...ของพี่น้องตระกูล "สม" คะ
*^__^*
กะปุ๋ม
Dr.Ka-Poom น่ารักมาก เธอทำให้ครูอ้อยยิ้ม เธอเห็นยิ้มของครูอ้อยหรือเปล่าคะ
เธอส่งพลังมาให้ครูอ้อยจริงๆ ขอบคุณมากค่ะ รัก..
ครูอ้อยคะ...
สมสมรไม่ได้เจอพี่สมศรีเลยคะ...เธอฝากมาบอกคะว่า...หากพี่สมศรีไปงานมหกรรมการจัดการความรู้แห่งชาติ...น้องสมสมรอยากจะได้เจอพี่สมศรี...สักครั้ง...
ถ้าครูอ้อยเจอพี่สมศรีฝากบอกเธอด้วยนะคะ...คุณสมสมรก็คงจะตามติดกะปุ๋มน่ะคะ...เพราะกะปุ๋มชักชวนเธอไปร่วมงานด้วย...จะได้เปิดโลกทัศน์อย่างกว้างไกล...
สมสมรบอกกะปุ๋มว่า...เราต้องศรัทธาต่อความคิดที่ดีงามของเรา...อย่าท้อและอย่าหวั่นไหว...ต่อคำพูดที่กระทบมาในใจและทำให้ไม่สบายใจ...
กะปุ๋มก็มักจำคำพูดของเธอไว้เสมอ...
และมักท่องคำของเพื่อนกะปุ๋มด้วยที่ว่า...
"ใครชอบ ใครชัง ช่างเขาเถิด
ใครชู ใครเชิด ช่างเขา
ใครเบื่อ ใครบ่น ทนเอา
ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ"
ท่องไว้นะคะครูอ้อย...กะปุ๋มจะท่องเสมอ...ในใจยามที่ไม่สบายใจ...
ฝากความระลึกถึงครูสมศรีด้วยนะคะ
*^__^*
กะปุ๋ม
- ตามมาอ่านครับ
- แต่ยังไม่ขอแสดงความคิดเห็นนะครับ พรุ่งนี้ผมมีสอบ
คุณจ๊อด คะ ขอให้โชคดีในการสอบนะคะ
สวัสดีค่ะ
Dr.Ka-Poom คะ ครูอ้อยมีอะไรหลายอย่างที่ไม่ได้ระบาย มากขึ้นมากขึ้นทุกวัน
อย่าเบื่อ หรือถือโทษ มาเป็นการทำลายมิตรภาพนะคะ
"ใครชอบ ใครชัง ช่างเขาเถิด
ใครชู ใครเชิด ช่างเขา
ใครเบื่อ ใครบ่น ทนเอา
ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ"
แต่บางครั้งก็อยากสั่งสอน ให้รู้สึกบ้าง เท่านั้นเองค่ะ
สั่งสอน ชี้แจงแบบที่ครูอ้อยทำนี้ หยิกแบบน่ารักนะคะ ทำได้ค่ะ ขอยกมือให้กำลังใจและเห็นด้วย
สมสุข ก็เป็นน้องของสมศรี เรียนจบตรี ใครๆบอกเก่งน่าเรียนต่อ สมสุขไม่ค่อยศรัทธาวิธีการเรียนให้ได้กระดาษเพื่อเลื่อนขั้น จึงไม่เรียน ใช้ชีวิตคู่ เป็นคุณแม่อย่างที่อยากเป็น แล้วค่อยกลับไปเรียนใหม่ เรียนๆๆ พร้อมๆกับเป็นคุณแม่ไปด้วย ได้ปริญญาเอกตามระบบการเรียนจากทุนรัฐบาล พบความจริงว่า การมีหลักฐานยืนยันว่าเรารู้อะไรสุดๆก็สำคัญ แต่ก็เชื่อว่าคลังความรู้ที่ ทั้งให้และรับกันได้ไม่จบสิ้นแบบ GotoKnow จะทำให้ทุกคน ได้เรียนรู้กันไปทั้งชีวิตจริงๆค่ะ ขอร่วมตระกูล สม...ด้วยคนค่ะ
เป็นกำลังใจให้พี่สมศรีนะคะ มุ่งมั่นและศรัทธา ไปให้ถึงจุดหมาย และแวะมาเยี่ยม GotoKnow บ้างนะคะ
วัฒนา ก้อนเชื้อรัตน์
สวัสดีทุกท่าน
อ่านทุกความคิด
เป็นการใช้ชีวิตแต่ละคน ต่างคนต่างพิมพ์ ขอให้รู้ว่าทำอะไรเพราะอะไร
น่าจะเป็นอย่างนั้นนะคะ
ขอบคุณค่ะ คุณโอ๋
บ้านตระกูล " สม " คงจะได้พบกันแบบ f 2 f เร็วๆนี้ค่ะ หากมีความตรงกันแบบ GotoKnow
สงสัยต้องทำใบสมัครไว้ให้พี่น้องตระกูล " สม " อิอิ
Take Care
จดๆจ้องๆ กับบันทึกโดนใจนี้ค่ะ
ที่เชียงใหม่มีคุณครูเกษียณท่านหนึ่งอายุ 72 ปีกำลังเรียนปริญญาโทค่ะ
นึกอยากบอกว่า สมจันทร์ก็เรียนตอนแก่ เลยถูกคาดหวังจากคนสอนมาก ว่าแก่แล้วน่าจะรู้...เป็นงั้นไปค่ะ
คุณจันทรรัตน์คะ เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา อาจารย์ผู้สอนก็คาดหวังไว้เหมือนกันค่ะ แถมยังบอกว่า ทิ้งงานทิ้งการไปบ้าง เป็นอย่างงี้ซะแล้วค่ะ
ขอบคุณค่ะ สำหรับบันทึกโดนใจ แต่สะใจ
ขอบคุณค่ะ อาจารย์วัฒนา
ครูอ้อยได้ตอบเรื่อง ปฏิรูปการศึกษาแล้วนะคะ
มองต่างมุมกันค่ะ แต่สรุปแล้วเป็นเรื่องเดียวกัน
ครูสมศรี สมสมร สมสุข และสมจันทร์ ค่ะ
ยินดีที่ได้รู้จักครับ...จาน
จานล่วงหน้าไป(ในเชิงชีวิต)...
เส้นทางที่ทุกคนต้องไป(แม้ไม่เดินไปเอง)... บางคนมัวแต่ทุกข์ระทมเศร้า... บางคนวิตกกังวลกริ่งเกรงนานา... บางคนอยากจบเส้นทางชีวิตซะวันนี้...
จานเป็นคนที่บอกทุกคนว่า... ถ้าคุณเดินไปแล้วใช้สติปัญญาเก็บเกี่ยวความรู้นานาประการ...แม้จะแก่(วิชา)เพียงใด... คุณจะได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ แน่นอน...
ขอบคุณค่ะ นายขำ
เรียนรู้ชีวิต มีให้เรียนรู้ทุกแห่งทุกที่ทุกเวลา หากจะเรียนรู้ ครูอ้อยจะเดินต่อไป จากพลังใจที่มีอยู่ค่ะ
สมศักดิ์ จบปริญญาโทแล้ว กำลังคิดจะเรียนต่อปริญญาเอก
เพื่อนที่ทำงานเตือนว่า จะเรียนไปทำไม วัยเราไม่ใช่วัยเรียน วัยเราเป็นวัยหาเงิน แล้วส่งให้ลูกไปเรียน
สมศักดิ์คิดแล้วคิดอีก สุดท้าย สมศักดิ์เห็นด้วยกับเพื่อน ไม่เรียนต่อเอก เก็บเงินไว้ส่งลูกเรียน
หากสมศักดิ์เห็นว่าการเรียน ไม่ควรหยุดอยู่กับที่ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเรียนผ่านระบบการศึกษา
สมศักดิ์มาเรียนใน Web site
สมศักดิ์มาเรียนใน GotoKnow
ขอนำเรื่องจริงมาเติมต่อใน ตระกูลสม
ขอบคุณค่ะอาจารย์บุญชัยสมศักดิ์
ดีใจมากค่ะ สมาชิก..สม...
ตกลงได้เรียนหรือเปล่าคะ
สวัสดีค่ะ..บ้านบรบือ
- ครูอ้อยชอบเขียนในแนวนี้ ถอดใจจากผู้อ่านมาใส่ตัวเองค่ะ
- เข้ามาอ่านบ่อยๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้กันค่ะ