พ่อบุญธรรมมาเยี่ยมบ้าน


เรื่องเล่าจากบ้านแม่ตาด :

 

พ่อบุญธรรมมาเยี่ยมบ้าน

 

 

 

 

          เมื่อวันที่ 26 ต.ค.2555 ที่ผ่านมา  พ่อบุญธรรมของผม คือ คุณครูวิราช  กองแก้ว แห่งโรงเรียนบ้านพราน(ประชานุเคราะห์) ต.พราน อ.ขุนหาญ  จ.ศรีสะเกษ  ซึ่งเป็นโรงเรียนที่บ้านเกิดของผม ได้พาภรรยาและพี่ชายเดินทางมาเยี่ยมพี่ชายคนโตซึ่งกำลังป่วยหนักอยู่ที่ อ.ลี้ จ.ลำพูน  โดยมีผมเป็นคนอำนวยความสะดวกต่างๆ ให้

         คุณครูวิราช กองแก้ว  เป็นครูในดวงใจของผม  ท่านรักและห่วงใยเด็กตัวดำๆ อย่างผมมาตั้งแต่สมัยยังเป็นเด็กนักเรียนประถม รวมทั้งคอยเป็นผู้ที่คอยอุปการะค่าใช้จ่ายต่างๆ สมัยที่ผมยังเรียนอยู่ชั้นมัธยม เป็นผู้ที่ผมให้ความเคารพและนับถือเหมือนกับพ่อแท้ๆ ของตนเองเลย

         กาลเวลาและคนอื่นอาจจะเปลี่ยนแปลงไปก็จริง  แต่สำหรับความรักและความห่วงใยที่คุณครูวิราชและครอบครัวมีต่อผมนั้นไม่เคยลดน้อยหรือเปลี่ยนแปลงไปเลย  ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม ผมยังเป็นเด็กน้อยที่ท่านยังรักและห่วงใยเฉกเช่นเดิม

         เมื่อวานนี้(28/10/55) หลังจากกลับมาจากเยี่ยมพี่ชายคนโตที่จังหวัดลำพูนแล้ว  ท่านก็ได้เข้ามาพักค้างคืนที่บ้านของผมเป็นเวลา 1 คืน ท่ามกลางความรู้สึกยินดีของผมและครอบครัว

         เช้ามืดของวันนี้(29/10/55) ผมได้ขับรถไปส่งท่านขึ้นเครื่องบินที่สนามบินเชียงใหม่ เพื่อเดินทางกลับบ้านที่ศรีสะเกษ โดยนั่งเครื่องบินจากเชียงใหม่ไปลงที่สนามบินอุบลราชธานี จากนั้นก็ค่อยขับรถเดินทางต่อไปที่ศรีสะเกษอีกทีหนึ่ง

        ประมาณเดือน มี.ค.2556  ผมถึงจะมีโอกาสได้กลับไปเยี่ยมท่านอีกครั้งที่ศรีสะเกษบ้านเกิด

        ผมขอจบบันทึกนี้ด้วย พุทธศาสนสุภาษิต  2 บท ด้านล่างนี้นะครับ

       

                            ปูชา จะ ปูชนียานัง      เอตัมมังคะละมุตตะมัง     

                            การบูชาบุคคลที่ควรบูชา  เป็นมงคลอันสูงสุด

       

                           นิมิตตัง สาธุรูปานัง  กตัญญูกตเวทิตา

                           ความกตัญญูกตเวที  เป็นเครื่องหมายของคนดี

 

 

 

 

 

คุณครูวิราช-คุณครูกาญจนา  กองแก้ว

พ่อแม่บุญธรรมของผม

เมื่่อคราวที่ผมและครอบครัวไปเยี่ยมชมสวนของพ่อบุญธรรม เมื่อเดือน มี.ค.ที่ผ่านมา

สองสาวน้อยใต้ต้นมะยงชิด

ระวังหนามทุเรียนปักมือเด้อ

ละไมออกลูกดกมาก

คุณครูวิราชพาเยี่ยมชมสวน

บรรยากาศที่บ้านผมเมื่อคืนที่ผ่านมา

รอขึ้นเครื่องบินที่สนามบินเชียงใหม่

 

 

 

 

 

หมายเลขบันทึก: 507091เขียนเมื่อ 29 ตุลาคม 2012 14:45 น. ()แก้ไขเมื่อ 13 ธันวาคม 2012 17:44 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)
  • ครูแท้เหมือนแม่พ่อล่ะจ้ะ
  • ย่อมรักและห่วงใยศิษย์ตลอดเวลาไม่เปลี่ยนแปลง

-สวัสดีครับ..

-แวะมาเยี่ยมบ้าน..ผลไม่เยอะมาก......

-ขอบคุณครับ

 

 

  • แหม! คุณอักขณิช ไม่เห็นบอกข่าวเล่าแจ้งกันล่วงหน้าเลยนะคะ

  • ถ้ารู้ว่า คุณครูวิราช คุณครูกัญญจนา (ท่านเปลี่ยนเป็นชื่อนี้) จะมาลงเครื่องที่อุบลฯ ซะหน่อย ก็จะได้เลี้ยงอาหารเช้า ตอบแทนท่านบ้าง

  • คราวหน้าอย่าลืมแจ้งล่วงหน้าด้วยนะคะ
  • เห็นบอกว่าจะเก็บเม็ดโสนไว้ให้ มันมีเม็ดด้วยเหรอคะ เพิ่งรู้ ขอบคุณมากนะคะ ดีใจจริงๆ ค่ะ เพราะอยากปลูกมาก

 

 

 

สวัสดีครับ คุณBlank คุณมะเดื่อ

 

ในชีวิตของเราอาจจะมีครูมากมายหลายท่าน

แต่จะมีบางท่านเท่านั้นนะครับ ที่เราจะรู้สึกประทับใจไปตลอดทั้งชีวิต

สวัสดีครับ คุณBlank เพชรน้ำหนึ่ง

 

*  ผลไม้ที่เห็นอยู่ที่สวนของพ่อบุญธรรมของผมที่ศรีสะเกษนะครับ

** เห็นรูปข้าวเม่าแล้ว  อยากกินมากๆ เลยครับ   555

สวัสดีครับ อาจารย์Blank ผศ. วิไล แพงศรี

 

* ต้องขออภัยป้าวิมากๆ เลยครับ  ที่ผมไม่ได้บอกป้าวิล่วงหน้าเกี่ยวกับเรื่องนี้  แบบว่า...ลืมนะครับ  555

** ผมคุ้นเคยกับชื่อเก่านะครับ  ที่จริงชื่อเล่นว่า "ครูกุหลาบ" นะครับ  แต่นานๆ ผมถึงจะเรียกชื่อเล่นสักครั้งหนึ่ง

***  ลุงพจน์(อดีตตำรวจสันติบาล) พี่ชายของคุณครูวิราชที่มาด้วยกัน รู้จักป้าวิด้วยนะครับ  บ้านแกอยู่ที่ตัวเมืองอุบลฯ นะครับ

**** โสนมีเมล็ดเหมือนดอกแคนะครับ  เอาไว้ให้เห็นก่อน  แล้วผมจะเก็บไว้ให้ครับ

ครูวิราชกะครูกุหลายยังดูเหมือนเดิมไม่แก่เลย หากมีโอกาสมาเชียงใหม่กะลำพูนอีก อย่าลืมมาเยี่ยมหนูด้วยนะ คิดถึงท่านจริงๆ  โทร. 089-4351086 ครูอ้อยคะ


พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท