หน้าแรก
สมาชิก
ลูกสายลม
สมุด
ภาษา และวรรณคดีไทย
รามเกียรติ์ ตอนที...
ลูกสายลม
Sucinand Saensirimongol
สมุด
บันทึก
อนุทิน
ความเห็น
ติดต่อ
รามเกียรติ์ ตอนที่ ๑๔ นางสุพรรณมัจฉา
ฉบับ ดร.สัตยพรต ศาสตรี เป็นต้นเค้าในการเรียบเรียง และฉบับนี้ก็นำมาจากของรัชกาลที่ี ๑ มาเป็นต้นเค้าอีกทีนะครับ
รามเกียรติ์
ตอนที่ ๑๔ นางสุพรรณมัจฉา
สรคะที่ ๑๒
หนุมานได้รับความช่วยเหลือจากกองทัพเหล่าวานร ในการโยนก้อนหินจำนวนหลายร้อยก้อนลงในทะเล เพื่อให้เต็มทะเล
แต่พอรุ่งเช้า เมื่อพญาวานรจะเริ่มงาน ก็รู้สึกประหลาดใจ ที่เห็นก้อนหินทั้งหลายหายไปหมด ภายในคืนเดียว จึงคิดว่า คืนนี้ ตนจะพักอยู่ ณ ที่ใกล้กับมหาสมุทรนี้ เพื่อสังเกตการณ์
อันว่าพวกเราวานรได้โยนหินทั้งหลายลงไปในทะเลในเวลากลางวัน แต่หินเหล่านั้น กลับหายไปได้อย่างไรในเวลากลางคืน ใครหนอเป็นผู้เอามันไป และเอาไปเพื่ออะไร ไฉนเลย ในเวลากลางคืนข้าจะไม่นอน จะคอยยืนระวังอยู่ใกล้มหาสมุทร
พอตะวันหลับขอบฟ้า แสงจันทร์ได้สาดส่อง หนุมานได้ยืนซ่อนตัวอยู่ และได้เห็นสิ่งที่มหัศจรรย์ ภาพที่เห็นคือ ปลาทั้งตัวผู้และตัวเมียจำนวนพัน ๆ ต่างพากันมาคาบหินทั้งหลายทิ้งเสีย และมีราชินีของพวกมัน สั่งการปลาเหล่านั้นให้ช่วยกันทำการนี้
ราชินีของปลาเหล่านั้น มีชื่อว่า สุพรรณมัจฉา ผู้ชาญฉลาด ผู้เป็นธิดาแห่งท้าวทศกัณฐ์ ร่างกายของนางนั้น ครึ่งปลาครึ่งมนุษย์
หนุมานได้เข้าไปถามนางสุพรรณมัจฉา ถึงเหตุที่มารื้อหินมากมายออกไปเสีย นางสุพรรณมัจฉาบอกว่า ข้านั้นได้ทำตามคำสั่งของพระบิดา เพื่อป้องกันเหล่ายุทธ์ของท่านที่จะเข้าไปถึงเมืองลงกาได้
หนุมานได้เล่าเรื่องที่พระราชบิดาของนาง คือท้าวทศกัณฐ์ ได้แปลงเพศเป็นฤษี แล้วได้ลักพามเหสีขององค์รามไป ด้วยอุบายหลอกลวง เมื่อเป็นเช่นนี้ เจ้าก็ไม่ควรที่จะช่วยเหลือพระบิดาของเจ้า
นาสุพรรณมัจฉาได้ฟังถ้อยวจีของหนุมานแล้วก็คิดเห็นเป็นเช่นนั้น จึงได้สั่งให้พวกปลาหยุด แล้วนำหินกลับไปวางที่เดิม
หนุมานรู้สึกเกิดปลื้มปีติในตัวนาง จึงได้หยุดนิ่ง ทั้งสองต่างก็ได้มองดูซึ่งกันและกัน ทั้งสองก็ได้เกิดความรักขึ้นและก็รักกัน สิ่งเหล่านี้ เป็นเรื่องธรรมดาของสิ่งที่มีชีวิต
อันว่าวานรนี้ มีร่างกายอย่างเพชร รูปงาม ฉลาด กล้าหาญ ถ้อยคำนุ่มนวล เสียสละเพื่อประโยชน์ผู้อื่น มีใจกรุณา และคุณพิเศษมากมาย
เมื่อเห็นอย่างนี้แล้วนางสุพรรณมัจฉา ไม่สามารถที่จะควบคุมจิตใจของนางไว้ได้ จึงได้แหวกว่ายอยู่เหนือคลื่นแห่งความรักไป ๆ มา ๆ ไม่กล่าวอะไร
อันว่าความงามของนางสุพรรณมัจฉานั้น เหนือหลักธรรมชาติ ไม่มีที่ติในโลก มีผิวพรรณเหมือนกับทองคำ มีเสียงราวกะว่านกดุเหว่า ความงอกงามของเส้นผมเหมือนกันกลุ่มแมงภู่ ใครเล่าในโลกนี้ ที่จะไม่มัวเมาในความงามของนางได้
ทั้งคู่ได้ถูกศรรักปักอกอย่างรุ่นแรง มีความเปี่ยมล้นด้วยความสุขที่ซ่อนเร้นอย่างลึกซึ้ง มีแก้มแดงขณะที่กอดกัน จนไม่สามารถสรรหาคำพูดใด ๆ มากล่าวได้ และทั้งสองได้ร่วมสังวาสกัน ด้วยความยินดีปรีดาตลอดทั้งคืน
หลังจากนั้น นางสุพรรณมัจฉาก็ได้รุดไปยังเมืองลงกา ด้วยความอิ่มเอมเปรมปรีดิ์ และก่อนที่นางจะถึงเมืองลงกา นางสุพรรณมัจฉาได้ให้กำเนิดลูกชายตนหนึ่ง นามว่า มัจฉานุ ซึ่งเป็นลูกที่เกิดกับหนุมาน
นางสุพรรณมัจฉากลัวว่า ถ้าพระบิดาทราบจะทรงโกรธ นางจึงได้ปล่อยลูกชายไว้ที่ฝั่งมหาสมุทร มัจฉานุ เมื่อได้เจริญวัยขึ้น ก็ได้เป็นผู้มีพละกำลังและความกล้าหาญเหมือนกับบิดาของตน
เขียนใน
GotoKnow
โดย
ลูกสายลม
ใน
ภาษา และวรรณคดีไทย
คำสำคัญ (Tags):
#รามเกียรติ์
#ตอนที่ ๑๔ นางสุพรรณมัจฉา
หมายเลขบันทึก: 506164
เขียนเมื่อ 19 ตุลาคม 2012 10:01 น. (
)
แก้ไขเมื่อ 18 เมษายน 2014 19:34 น. (
)
สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการ
จำนวนที่อ่าน
จำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (1)
ลูกสายลม
เขียนเมื่อ 19 ตุลาคม 2012 11:47 น. (
)
ขอบคุณอาจารย์ ชยพร ที่แวะมาให้กำลัใจครับ
ขอบคุณครับ
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
หน้าแรก
สมาชิก
ลูกสายลม
สมุด
ภาษา และวรรณคดีไทย
รามเกียรติ์ ตอนที...
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID
@gotoknow
สงวนลิขสิทธิ์ © 2005-2023 บจก. ปิยะวัฒนา
และผู้เขียนเนื้อหาทุกท่าน
นโยบายความเป็นส่วนตัว (Privacy Policy)
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท