การทำงานหนักเป็นดอกไม้งามของชีวิต

" เสียงกู่จากครูใหญ่" หนังเกาหลี ซึ่งเป็นเรื่องจริงของชีวิตครูใหญ่คนหนึ่ง

ครูใหญ่คนหนึ่งได้รับคำสั่งให้ไปสอนหนังสือยังหมู่บ้านทุรกันดารที่คนในหมู่บ้านนั้นยังขาดความร่วมมือร่วมใจ เปิดเรื่องเป็นภาพรถเก่าๆ แล่นไปโดยมีเป้าหมายคือหมู่บ้านแห่งนั้นบนเส้นทางอันลดเลี้ยวเคี้ยวคดของถนนลูกรังที่แสนจะขุรขระ จนกระทั่งถึงปลายทางที่เป็นเป้าหมายของครูใหญ่ คือปากทางเข้าหมู่บ้าน และครูใหญ่ต้องเดินทางข้ามเขาไปอีก 1 ลูกเพื่อไปถึงหมู่บ้านโดยไม่รอคนที่มารับครูใหญ่ ครูใหญ่ต้องการถึงจุดหมายคือโรงเรียนในหมู่บ้าน

ทันทีที่มาถึงโรงเรียน ครูใหญ่ก็เดินสำรวจบริเวณโรงเรียนและทักทายนักเรียนก่อนที่จะเรียกประชุมครู ซึ่งมีอยู่แค่ 2 คน และกำหนดวิสัยทัศน์ของโรงเรียนนั่นคือ "การทำงานหนักเป็นดอกไม้งามของชีวิต"และครูใหญ่ได้แสดงวิญญาณนักพัฒนาโรงเรียนให้คนในหมู่บ้านได้เห็น โดยอาศัยความมุ่งมั่นตั้งใจเพื่อพัฒนาโรงเรียนและชุมชนให้มีความเป็นอยู่ที่ดี ตั้งแต่การมุ่งมั่นสร้างโรงเรียนและขอความร่วมมือจากหมู่บ้าน โดยเรียกประชุมคนในหมู่บ้านทั้งหมด เพื่อแจ้งให้ทราบถึงความตั้งใจในการสร้างโรงเรียนใหม่ ให้มีห้องเรียนเพิ่มมากขึ้นเพียงพอต่อความต้องการและมีอุปกรณ์การเรียนที่พร้อมเรียน

เพื่อให้ลูกหลานของเขามีการศึกษาที่ดีขึ้น แต่พ่อแม่ของเด็กเหล่านั้นมีจิตใจคับแคบที่จะช่วยเหลือ เมื่อคนในหมู่บ้านไม่ให้ความร่วมมือ ครูใหญ่ก็ไม่ย่อท้อก็สร้างโรงเรียนด้วยตัวเอง เน้นการพึ่งตนเองจนกระทั่งตนได้รับบาดเจ็บจากการตกเขา ทำให้คนในหมู่บ้านเห็นความมุ่งมั่นและความตั้งใจก็นำพรรคพวกมาช่วยครูใหญ่สร้างโรงเรียนอย่างขันแข็งทั้งกลางวันและกลางคืนจนการสร้างโรงเรียนเป็นผลสำเร็จ มีห้องเรียนเพิ่มขึ้น จากเดิม 2 ห้องเป็น 4 ห้อง และใช้กลยุทธ์ต่างๆ เพื่อให้เด็กและครอบครัว มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นเช่น การนำเงินของตนเองไปซื้อไก่ เพื่อเลี้ยงไก่ให้มีลูกไก่จำนวนหนึ่ง และแจกจ่ายไก่ให้เด็กนักเรียนนำไปเลี้ยง และนำไข่มาให้ครูใหญ่ดูเพื่อให้คะแนน เมื่อเด็กได้รับไก่ก็ให้พ่อแม่ช่วยเลี้ยง เพื่อจะนำไข่ที่ได้ให้ครูใหญ่ดู

เมื่อครูใหญ่เข้ามาตรวจที่บ้าน ซึ่งเป็นกลยุทธ์ที่สร้างอาชีพและสร้างรายได้ให้แก่เด็กและครอบครัว และทำให้ครอบครัวมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น หลังจากนั้นก็สอนเด็กปลูกพืชผักสวนครัว สอนการเลี้ยงผึ้งเพื่อนำน้ำผึ้งที่ได้ไปขาย และนำเงินที่ได้จากการขายน้ำผึ้งไปซื้อวัว 2-3 ตัวเพื่อมาเลี้ยงและเมื่อมีวัวเพิ่มขึ้นก็นำวัวไปขาย 2-3 ตัวเพื่อนำเงินไปซื้ออุปกรณ์การเรียนของเด็กเพิ่มขึ้น ส่งผลให้จำนวนเด็กที่เคยไปศึกษาไกลหมู่บ้านหันกลับมาเรียนยังโรงเรียนแห่งนี้มากขึ้น เหตุการณ์เหล่านี้เป็นการพัฒนาการศึกษาและการพัฒนาท้องถิ่น ซึ่งข่าวการเป็นนักพัฒนาตัวอย่างที่สามารถทำให้หมู่บ้านแห่งนี้มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี เด็กมีความพร้อมมากขึ้น ไปถึงทางราชการ ราชการก็ส่งเรือมาให้ 1 ลำ เพื่อให้ทางหมู่บ้านได้ใช้งานในการเดินทางไปในเมือง

ในที่สุดครูใหญ่ก็ได้รับเหรียญของการเป็นนักพัฒนาตัวอย่างจากประธานาธิบดีเกาหลี จากโรงเรียนที่ไม่มีความพร้อมทั้งสถานที่ อุปกรณ์ในการเรียน จนกระทั่งมีนักเรียนและครูเพิ่มขึ้นจากเดิมมาก มีอาคารที่ใหญ่โต มีระบบการเรียนการสอนที่ดีขึ้นและครูใหญ่ได้ทำสำเร็จดังวิสัยทัศน์ที่ให้ไว้ตั้งแต่ครั้งแรกคือ

"การทำงานหนักเป็นดอกไม้งามของชีวิต"