วิถี<5>: วันพักผ่อน...
วันนี้ทั้งวัน...หรืออาจสองวันแล้วก็ได้ที่ให้รางวัลกับตนเอง ได้พักผ่อน..
ทีแรกว่าวันนี้จะเข้าไปทำงานที่ภาควิชาฯ...แต่ก็บอกกับตนเองว่า...สักนิดเถอะ
กับการอยู่กับ "ตนเอง"...
เป็นว่าวันนี้...ช่วงเช้า...ก็หมดไปกับการปลูกต้นไม้...ดูต้นไม้...
และกะว่าสายๆ...จะไปเดินตลาดนัดการเกษตร เผื่อได้ต้นไม้...ที่ถูกใจมาปลูกที่หน้าบ้าน...
พอสายหน่อย...ก็นั่งทำงาน (อีกล๊ะ)...ที่ค้างๆ...ไว้ สลับกับการอ่านหนังสือ...เล่มที่ชอบ
และแวะไปทักทาย...เพื่อนๆ..ใน Blog spaces ถึงได้ทราบว่า อ.แนน หรือคุณ IS มาทิ้งรอย...ทักทาย...
และตอนนี้กำลังไม่สบาย...โดนไข้หวัดเล่นงานนอนซม...และเพื่อนอีกคน...พี่ต้ม...
นอนซมเพราะพิษไข้มาหลายวัน...สงสัย season change เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย...
จึงพากันติดไข้...งอม...นอนซมไปเลย...
...
"ถ้าอยากลองมีชีวิตที่เลวลงอย่างคิดไม่ถึง...
คุณแค่หมั่นทำเลวที่ไม่เคยแม้แต่จะอยู่ในความคิด
แต่หากปรารถนาชีวิตที่ดีขึ้นอย่างคิดไม่ถึง
คุณต้องทำดีมากกว่าที่คิดว่าตัวเองจะทำได้..."
บทหนึ่ง(ปกหลัง)ในหนังสือ "มีชีวิตที่คิดไม่ถึง"
ของ ดังตฤน...
ทำให้ทบทวน..."ตน"...อีกครั้ง...
วันนี้ใช่ว่าจะไม่เจอบททดสอบ...
เจอ...แต่หากเรามีสตินิ่ง..บททดสอบที่ว่านั้น...ก็ไม่ยากเกินไป
ที่เราจะผ่านไปได้...
...
เมื่อหลายวันมาก่อน...โดนคำกล่าวหาจากใครคนหนึ่ง...
ทำให้ตนเองเซถลาไปพอสมควร...
แต่ก็กลับมา...ได้...อย่าทรนงในความดีและเจตนาที่ดีงามของตนเอง...
คำที่แรง...เกินกว่าที่ "คน"...จะว่าให้กันได้
หากเราไม่มีสติเตรียมพร้อม...ต่อคำกล่าวนั้น...
คงจะยังระทมทุกข์กับ...คำกล่าว
ดิฉันชอบบทกลอนหนึ่งมาก...เพื่อนที่ดีคนหนึ่งส่งมาให้
และใช้ในการเตือนใจเตือนตนเสมอ...
ทำให้...มีพลังทุกครั้ง...ในยาม...เหนื่อย...
"ใครชอบ ใครชัง ชั่งเขาเถิด
ใครชู ใครเชิด ชั่งเขา
ใครเบื่อ ใครบ่น ทนเอา
ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ..."
ที่มาที่ไปของบทกลอนนี้เพื่อนที่ดีก็ไม่ได้บอกว่านำมาจากไหน..หรือแต่งเอง..หรืออย่างไรไม่ทราบ...เพียงแต่ท่องและบอกว่าให้กะปุ๋ม...เอาไว้อ่านเตื่อนตน...
บางครั้ง...ในมิตรภาพที่ดีงาม...มักมีสิ่งดีดีซ่อนไว้อย่างสวยงาม...ดังนั้นด้วยเหตุอันใดที่มนุษย์จำต้องทำลายมิตรภาพลงไปด้วยเล่า...หากยังมีลมหายใจอยู่..ก็ยังอยากให้ศรัทธา...ต่อมิตรภาพนั้นเสมอ...
ความเห็น (21)
มีคำโบราณว่าไว้ว่า...
ทำดีแต่อย่าเด่นจะเป็นภัย ไม่มีใครอยากเห็นเราเด่นเกิน
ออกจะไม่เห็นด้วยกับคำนี้นะ ถ้ามัวแต่ระวังว่าจะเด่นเกินใครหรือเปล่า คงไม่ต้องทำอะไรกันล่ะ เพราะคนทำดียังไง๊..ยังไงก็ต้องเด่น (คนต้องเห็น) เด่นกว่าใครซักคนอยู่ดีนั่นแหละ..
ฉะนั้น...ทำไปเถอะ ..ใครเบื่อ ใครบ่น ทนเอา
ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ..."
ตกลงว่า...ได้ต้น อะไร มาปลูกคะ
สวัสดีคะ...คุณ nidnoi...
กะปุ๋มเพิ่งกลับมาจากการวิ่ง...เหงื่อออก ทำให้สดใส...และสมองปลอดโปร่ง...มากคะ...ก่อนกลับเข้าบ้าน...ก็วิ่งไล่ตามเมฆสวยคะ...หามุมสวยๆ..ถ่ายภาพ ก็สนุก....ยิ่งเลยคะ
"ใครดีใครเด่น...คนมักจะเขม่น...เอาง่ายๆ"...อย่างนี้หรือเปล่า...ที่คุณ nidnoi นำมาต่อยอด...*^__^* กะปุ๋มน่ะไม่ค่อยหวั่นไหว..แม้มากระทบอาจเซแต่ก็ลุกขึ้นได้ไหว...ไม่ไถลไปไหนไกลคะ....สุดท้ายก็กลับมาตั้งมั่น ณ จุดเดิมของตนเองคะ...
....
เป็นว่าต้นไม้ที่ได้มา...ก็ยังคงเป็น "กกอียิปต์"คะ....เพราะกระถางต้นเดิมนั้น...น้ำแห้งเฉาตายกะปุ๋มก็เลยนำต้นใหม่มาปลูกแทนคะ....
*^__^*
ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทาย
กะปุ๋ม
พักผ่อน.............อย่างมีความสุข
สุนทรียะ...............แห่งอารมย์
ความงดงามของภาษา ..............คือมโนคติ
อ่อนโยน อ่อนน้อม...............เป็นบุญลักษณะ
ดีงามจากภายใน................มิตรแท้มองเห็น
พี่หรอย
พี่หรอยคะ....
กะปุ๋มเฝ้าเพียร...ตั้งคำถามแห่งตน...อาจเป็นเพราะเซถลา..ไป...
แต่..สุดท้ายความตั้งมั่นในสิ่งที่ดีงามก็คืนกลับ...สู่ปกติได้...ยังคงลุกและเดินได้...ด้วยใจที่ศรัทธาต่อเจตนาที่ดีงามที่มีอยู่ในใจตน...
...
หลังจากเหน็ดเหนื่อย...ไป...
กับการทำงาน...นานหลายเดือน...
ก็อยากให้รางวัลตน...ในวันพักผ่อน...
แต่สุดท้าย...พักได้ไม่นาน...ก็ลุกมาทำงานอีก...
ด้วยใจที่อดไม่ไหว...กับความรักต่อการทำงาน
*^__^*
ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทาย
กะปุ๋ม
- ขอพลังแสงแห่งศรัทธา จงดลใจให้คุณกะปุ๋ม เป็นดุจดังกาแฟ ที่ถึงแม้จะอยู่ในสถานการณ์ใด ๆ ก็ตาม ก็ยังส่งกลิ่มหอมจรุง ให้คนรอบข้างได้ชื่นใจเสมอ
- ช่วงนี้อากาศเปลี่ยน แต่แสงดาวแห่งศรัทธาก็ยังทำหน้าที่เหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยน (ใช่ไหมค่ะ)
ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ ยังคงได้รับผลกระทบจากหนังดังอยู่เลย เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย เพื่อนบอกว่า in trend เชียวนะ หุหุ ไม่อยากอินขนาดนั้น ไอจนปวดหัวงี้ก็ไม่ไหวนะ
เซไป แต่ลุกขึ้นได้อย่างรวดเร็ว เป็นเพราะสะสมสารสุขเก็บไว้เยอะ เมื่อยามทุกข์บ้าง จึงไม่ยากที่จะกลับมาสู้ต่อ ใครจะว่ายังไง ถ้าเราไหวตามก็เป็นจริงจังเค้าว่า ถ้าเราไม่สะท้าน คนว่านั้นคงจะเป็นเดือดเป็นร้อนเอง
สุขนั้นอยู่ที่ใจเรา ไม่ใช้ปากเขา ^__^ (ยิ้มของคนยังป่วยไม่หาย)
พี่เล็กชอบมากกับบทกลอน...บทนี้
"ใครชอบ ใครชัง ชั่งเขาเถิด
ใครชู ใครเชิด ชั่งเขา
ใครเบื่อ ใครบ่น ทนเอา
ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ..."
หากใจของเราเย็นแล้ว...ก็ไม่มีอะไรมาทำให้เราร้อนได้...เนอะ
จะท่องไว้เพื่อเตือนตนเองนะคะ...
พี่รัตติยา...คะ
หากกะปุ๋มเป็นกาแฟ...ที่หอมกรุ่น...ก็จะมีใครๆ...มาขอจิบชิมลิ้มรส...แล้วกะปุ๋มจะทำอย่างไรดีล่ะคะ...ทีนี้ 555....เป็นมุขๆๆ คะ....
พร่าง...พราวแสง...เดือนดาวน้อย...สกาว...ส่องฟากฟ้าเด่นพราวไกลแสนไกล..."แสงดาวแห่งศรัทธา" แม้เป็นเพียงดาว...แต่ดาวน้อยดวงนี้ก็ไม่เคยมืดบอดแห่งแสงนั้น...เพราะหัวใจแห่งดาว...ศรัทธาต่อการทำความดี...คะ...(โห!!!....เขียนได้ไงเนี๊ยะ....ทึ่งๆๆ ตนเอง...ฮาๆๆ...เอิกๆๆ..ตามท่าน umi)....
ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจ
กะปุ๋มรับไว้เต็มเลยคะ...
*^__^*
กะปุ๋ม
คุณแนน...
ลุกมาทำไม...ให้พักผ่อนเยอะๆ...เดี๋ยว smart nurse ก็มาดุหรอกว่า...กะปุ๋มดูแลเพื่อนเธอไม่ดี...*^__^*...
...
ไม่สบายพักผ่อนมากๆ...นะคะ...
วันแห่งการพักผ่อน...และเราก็จะพักผ่อน...
สารสุข...กระตุ้นและสั่งสม...ไว้เยอะ...
อย่างวันนี้ก็ไปเติมสารสุขนั้นแล้วคะ...
ด้วยการไปวิ่ง...ให้เอ็นโดรฟินหลั่ง....
ขอบคุณนะคะ...
*^__^*
กะปุ๋ม
พี่เล็กคะ...
กะปุ๋มจะท่องไว้เสมอ...อย่างวันที่มีเหตุแห่งบททดสอบชีวิตกะปุ๋ม...เพื่อนที่ดีก็เพียงแค่บอกว่า...ให้ท่องไว้...ใจเย็นๆ นิ่งๆ...สติมาปัญญาเกิด...
...
และแล้วก็ปุ๋มก็ฟื้นตัวได้เร็วคะ...เพราะสั่งสมทุนแห่งความสุขและการมองโลกที่ดีไว้..ได้ใช้ยามจำเป็น...
"ใครชอบ ใครชัง ชั่งเขาเถิด
ใครชู ใครเชิด ชั่งเขา
ใครเบื่อ ใครบ่น ทนเอา
ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ..."
พี่เล็กนำไปใช้และส่งต่อให้ใครๆ ได้เลยนะคะ...
คนที่ให้กะปุ๋มมาเขาคงดีใจที่นำสู่คนอื่นๆ ได้...
*^__^*
กะปุ๋ม
- สวัสดีค่ะคุณ แวะมาทักทาย
- พักผ่อนมาแล้วหายเหนื่อยรึยังคะ
หากเหนื่อยนักก็พักก่อน
เอนลงนอนเสียตรงนี้ไม่มีหวง
พักหัวใจไว้สักนิดกิจทั้งปวง
หยุดสักช่วงค่อยเดินต่ออย่าท้อเลย
คุณ nutim...นอนดึกจัง...
เอ๊ะ!!! หรือว่าหลับไปแล้ว...
ขอบคุณนะคะที่แวะมาให้กำลังใจ...ทักทายกันยามดึก...
ราตรีนี้มิมีหลับใหล...หากหัวใจคนทำงาน...ยังอยากจะทำงาน...
*^__^*
ขอบคุณคะ
กะปุ๋ม
"ใครชอบ ใครชัง ชั่งเขาเถิด
ใครชู ใครเชิด ชั่งเขา
ใครเบื่อ ใครบ่น ทนเอา
ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ..."
เข้าใจว่าเป็นกลอนของท่านพุทธทาสครับ
แต่ถ้าจำผิดก็ขออภัยครับ
ประกาศ ประกาศ ทุกคนที่ติดต่อคุณเมตตาไม่ได้ ไม่ใช่เพราะการตัดสัญญาณโทรศัพท์ของสถานการณ์ระเบิดหาดใหญ่ นะคะ แต่เป็นเพราะคุณเมตตา ทำโทรศัพท์หายค่ะ
คุณเจษฎา...
ขอบคุณมากๆ นะคะ...ใช่แล้วคะ...กะปุ๋มจำได้แล้ว...เพื่อนที่ส่งมาให้ท่านเคยไปบวชที่นั่น(สวนโมกข์)...และท่านก็จำมา...และนำมาฝากกะปุ๋ม...แต่กะปุ๋มลืมเอง...555....
ขอบคุณมากๆ นะคะ...ขอสารภาพคะ...ว่าไม่กล้าถามเพื่อนอีก...
*^__^*
กะปุ๋ม
พี่รัตติยา...
ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยส่งข่าว...ถึงว่ากะปุ๋มโทรหาพี่จิ๊บ...ไม่ติดสักที...ฝากบอกด้วยนะคะว่ากะปุ๋มถามถึง...ด้วยความห่วงใย...
ว่าแต่ว่า...วันนี้สอบเป็นอย่างไรบ้างคะ...หวังว่าคงผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ
*^__^*
กะปุ๋ม
ขอบคุณคะพี่จิ๊บ...
ทันทีที่นั่งดูข่าว...จิตใจกังวล...นึกถึงใครได้และมีเบอร์ใครบ้าง..โทรหา..ทั้งพี่จิ๊บ...และคุณชายขอบ...แต่ไม่ติดทั้งสองเบอร์...และนึกได้ว่า...คุณพี่ nidnoi ต้องอยู่หน้าคอมฯ แน่ๆ...เพราะทิ้งรอยไว้อยู่ขณะนั้น กะปุ๋มก็เลยรีบโผล่ไปที่บันทึกของเธอ...ทันที่ทราบว่าทุกท่านที่กะปุ๋มรู้จักปลอดภัย...ก็สบายใจคะ...
แต่ก็ยังสะลดใจและเป็นห่วงคนไทยคนอื่นๆ...ทุกคราที่ติดตามข่าวจะหนักอึ้ง...ในใจเสมอ...
กะปุ๋ม
ขอบคุณน้องกะปุ๋มค่ะ หากเรารู้ว่าใครทุกข์แล้วเราทุกข์ตาม....เราก็หนักอึ้งซิคะ....
พี่จิ๊บคะ...
เป็นเพียงอาการของ Empathy ไม่ใช่ Sympathy คะ..
*^__^*
กะปุ๋ม