"แกงส้ม" กับเรื่องเล่าในอดีต ตอนที่ 1

ในช่วงที่ก่อนกลับมาอยู่บ้านเกือบทุกครั้งที่โทรศัพท์มา แม่ของผมจะถามเสมอว่า "อยากกินอะไร" และผมก็ถามแม่เสมอว่า แม่กินข้าวหรือยัง วันนี้กินอะไร แม่ก็ตอบว่า

"กินไหมล่ะลูก จะส่งไปให้"

และเมื่อผมกลับมาถึง สิ่งที่ผมคิดออกเป็นลำดับแรกว่าอยากกินมาก ๆ ก็คือ "แกงส้มใส่มะละกอ" เป็นอาหารที่ชอบมากและที่สำคัญยิ่งกว่านั้น จะอร่อยที่สุดเมื่อกินที่บ้านโดยฝีมือแม่ของผมเอง

ในช่วงเย็นวาน (14 ก.ย. 49) ในระหว่างที่ผมนั่งพิมพ์งานอยู่ก็ได้กลิ่นโชยมาแต่ไกลว่าเริ่มมีความหอมจากแกงส้ม ผมจึงต้องรีบลุกขึ้นไปช่วยแม่ทำกับข้าวโดยทันที

สิ่งแรกที่ผมเดินไปเห็นนั้นและจะเริ่มทำก็คือ "เปิดปลากระป๋อง"

ผมก็เลยถามแม่ว่า "ใช้ปลากระป๋องแกงเหรอแม่"

เรื่องดี ๆ ในอดีตจึงเกิดขึ้น ณ บัดนั้น

แม่เล่าให้ผมฟังว่า แม่เลิกฆ่าปลาตั้งแต่ผมอายุ 5 ขวบ

เพราะอะไรน่ะเหรอ สาเหตุมาจากผมเองครับ

แม่บอกว่า เมื่อตอนเด็ก ๆ ตอนที่อยู่กรุงเทพฯ ผมอายุประมาณ 5 ขวบ ตอนนั้นเรายังอยู่ที่หมู่บ้านเศรษฐกิจ แถว ๆ บางแค

มีอยู่ครั้งหนึ่งปู่ของผมเอาปลาช่อนตัวใหญ่มากมาให้แม่ แต่แม่ก็ยังไม่ได้ทำอะไร ก็เลยใส่กาละมังไว้ขังไว้หลายวันจนปู่กลับมา วันนั้นก็เลยเป็นวันที่แม่ฆ่าปลาเป็นครั้งสุดท้ายครับ

เพราะในขณะนั้นแม่ฆ่าปลานั้น เนื่องจากปลาตัวใหญ่มาก ทุบหัวไปหนึ่งครั้งแล้วปลายังไม่ตาย ปลายังดิ้นไปดิ้นมา

พอดีผมผ่านไปเห็นเข้า ด้วยความไม่รู้ประสีประสา

ก็เลยพูดกับแม่ว่า

"แม่ใจร้าย แม่ตีปลาจนหัวแตกเลย แม่ทำไมไม่พาปลาไปหาหมอ"

ด้วยคำพูดประโยคนี้เองครับ เป็นจุดเริ่มต้นที่แม่ของผมเลิกฆ่าปลาตั้งแต่นั้นมา จนถึงบัดนี้ก็ยี่สิบกว่าปีแล้วครับ

ในครอบครัวของเรามีความทรงจำหลาย ๆ อย่างครับ

อย่างเช่นเขียงที่แม่กำลังใจหั่นหัวปลีอยู่นั้น แม่ก็เล่าว่า

"เขียงนี้ ใช้มาตั้งแต่ผมยังไม่เกิดครับ"

และ "หัวปลี" ที่แม่ผมกำลังหั่นอยู่นั้น ก็เป็นเมนูสุดโปรดของผมอีกอย่างหนึ่งครับ ที่ไม่เคยกินที่ไหนอร่อยเท่าที่บ้านเลย

ยำหัวปลี

เป็นกับข้าวที่ผมเคยกินครั้งแรกที่บ้านและติดใจมาตลอด

วันนี้แม่ให้ผมช่วยซอยข่า หั่นหอม โขลกเครื่องปรุง

และ "สับหมู" อันนี้ถนัดครับ เป็นอาชีพหลักของผมเลยครับ

พอดีวันนี้พ่อผมไปประชุมที่ตัวเมืองกำแพงครับ พี่สาวผมก็ทำงานและพักอยู่ที่กำแพงเหมือนกัน ส่วนน้องสาวนั้นเรียนหนังสืออยู่ที่ ม.นเรศวรครับ

เราก็ได้ร่วมปรุงอาหารจานนี้จนเสร็จเรียบร้อยและนั่งกินกันสองคนครับ กินกันแค่สองอย่างครับ นั่นก็คือ "ยำหัวปลี" กับ "ไข่ตุ๋น" ครับ (ไข่ตุ๋นนี่ฝีมือผมเองครับ อาหารไข่ถนัดครับ)

ส่วนแกงส้มนั้นเก็บไว้ใส่บาตรให้ "ย่า" ที่เพิ่งเสียไปเมื่อสองเดือนก่อนครับ

ส่วนจานที่ตักแบ่งไว้เก็บให้พ่อ เผื่อที่กลับมาจากประชุมแล้วหิวครับ

นี่ก็เป็นกิจกรรมเล็ก ๆ ของครอบครัวเราครับ

เป็นกิจกรรมที่ได้ทั้งความอิ่ม ความรู้รวมทั้งความทรงจำที่ดี ๆ อีกมากมายครับ

 

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

สิ่งแรกที่ผมเห็น และหิวขึ้นมาทันที คือ "แกงส้ม" ที่อาจารย์ปภังกรนำเสนอครับ

หากวันไหนมีแกงส้ม เรียกว่า ทานข้าวแบบไม่คิดชีวิต เลยครับ

เรื่องราว เด็กชายปภังกร น่ารักดีและเป็นความทรงจำที่ดีครับ 

- - -เชื่อมั่นและให้กำลังใจครับ - - -

[^ - ^]

อ่านแล้วน้ำลายสอเลย

น่าทานจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นแกงส้ม หรือ ยำหัวปลี

แต่ถ้าให้ดีนะ ไข่เจียวกับ แกงส้ม

สุดยอด ครับ

[moomiกะป้าบวม]

•   เห็นแกงส้มมะละกอแล้วน่ากินจังเลย ป้าชอบแกงส้มมะละกอมั่กๆ
• กับข้าวภัตคารไหนก็ไม่อร่อยเท่าฝีมือแม่เราหรอกจิงป่ะ
• ส่วนเรื่อง ไข่ตุ๋น ฝีมือป้าบวมก็ไร้เทียมทานเหมียนกัลย์  ถ้า อ.จอห์น มาอยู่ลาดยาวเมื่อไหร่เดี๋ยวป้าจะเอาไปส่ง อิๆๆๆ 
• ขอพลังแห่งความอร่อยจงสถิตย์อยู่คู่คร้วบ้านเราทั้งสองตลอดไป