คุณค่าความเป็นมนุษย์


วันนี้ผู้เขียนมีความรู้สึกสบายๆ เพราะงานบางอย่างที่กังวลใจอยู่บ้างเสร็จไปแล้ว ครั้งแรกก็คิดว่าจะพัก ผ่อนแต่อีกใจก็อยากคุย อยากพูดถึง คุณค่าความเป็นมนุษย์ " อาจจะมีแรงบันดาลใจที่อยากเขียนเรื่องนี้สืบเนื่องมาจากเพิ่งสรุปงานวิจัยที่ทำเรื่องการศึกษาความเชื่อในผลของความดี เสร็จไปแล้ววิจัยเรื่องนี้ผู้วิจัยสัมภาษณ์คนประมาณเกือบ 80คน ใน3 จังหวัดคือ อุดรธานี กำแพงเพชร และกรุงเทพฯ คุยกับคนการศึกษาไม่จบป.4 จนถึงจบปริญญาเอก และคนที่มีอาชีพเก็บของเก่าขาย ทำไร่ทำนา รับจ้าง ค้าขาย แม่บ้าน ข้าราชการ ทำธุรกิจส่วนตัว คนที่ฐานะยากจน จนถึงคนที่ร่ำรวยมากๆ(ไม่ใช่ผู้เขียนนะ) ทุกคนเป็นคนดี มีแนวความคิดที่ดี ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใครแม้กับตัวเอง มีใจที่คิดอยากจะช่วย หรืออยากให้ ผู้อื่นเท่าที่ศักยภาพของตนจะทำได้ ทุกคนจะมีลักษณะดังกล่าวคล้ายๆกัน และทำไม สิ่งที่พบอยู่เสมอในสังคมเมือง หรือสังคมชนบท คนที่ด้อยโอกาส (การศึกษาน้อย อาชีพหาเช้ากินตอนเย็น ไม่มีเงินฝากธนาคารเป็นแสนเป็นล้าน) ทำไมบางครั้งได้รับการดูถูก เหยียดหยามหรือถูกกระทำเหมือนเขาไม่ใช่มนุษย์แบบเดียวกับคนที่กระทำเขา ……อยากให้ทุกคนทำใจนิ่งๆสักนิด แล้วคิดพิจรณาด้วยปัญญา ของตนเอง และนิยามศัพย์คำว่า "มนุษย์" คือ (นิยามกันเองตามแต่ปัญญาของแต่ละคน )

สิ่งที่ทำให้มนุษย์แตกต่างกันคือ …’"โอกาส"…โอกาส.ที่เลือกเกิดไม่ได้ แต่ทุกคนเลือกที่จะปฏิบัติตนให้มีความทุกข์น้อยที่สุดสามารถดำเนินชีวิตอย่างปกติสุข ไม่สร้างความเดือดร้อนให้กับตนเองหรือผู้อื่น สมศักดิ์ศรี ที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ …….อย่างนี้หรือเปล่าวที่เรียกว่า…คุณค่าความเป็นมนุษย์…ท้ายสุดอยากบอกว่า ทุกคนเป็นมนุษย์เหมือนกัน เท่ากัน ส่วนที่ห่อหุ้ม เกียรติยศ ชื่อเสียง เงินที่มี เป็นเพียงองค์ประกอบที่เกิดจากโอกาสเท่านั้น ..สุดท้ายของชีวิติทุกคนก็ต้องคืนองค์ประกอบทั้งหมด รวมทั้งร่างกายไว้บนแผ่นดินหมด เอาไปได้อย่างเดียวคือ ความดี (สิ่งที่เขียนมาทั้งหมดนี้เป็นเพียงแนวคิดหนึ่งของผู้เขียนเท่านั้นค่ะ)

หมายเลขบันทึก: 50139เขียนเมื่อ 14 กันยายน 2006 23:34 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 พฤษภาคม 2012 14:00 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (14)

ค่าของคนบนแผ่นดินไม่สิ้นสูญ

เพราะเพิ่มพูนพลังใจอันใหญ่ยิ่ง

ค่าที่แท้คือความดีมีสัตย์จริง

อย่าประวิงว่าวันพรุ่งจะมุ่งทำ

          อาจแตกต่างทางความคิดผิดโอกาส

          มิใช่ปราชญ์ก็แบ่งปันวันยังค่ำ

          แบ่งความดีบิความรักออกเป็นคำ

          มอบสุขล้ำเพื่อนมนุษย์สุดดีเอย

   ขอบคุณ ผอ.บวร อย่างยิ่งที่มอบบทกลอนที่ซาบซึ้งและกินใจ โดยเฉพาะสองบรรทัดสุดท้าย "แบ่งความดีบิความรักออกเป็นคำ มอบสุขล้ำเพื่อนมนุษย์สุดดีเอย" ไพเราะมากๆค่ะผอ.
  • แวะมาขอบคุณครับ
  • มาดูว่าหิ่งห้อยเดินทางไปถึงไหนแล้ว
  • กลอนท่านข้างบนไพเราะมาก เหมือนเคยเห็น ท่าน บ้าน วัด โรงเรียน ยิ้ม ยิ้ม
  • ทำอย่างไรเราจะทำให้ทุกคนภูมิใจในความเป็น มนุษย์ ไม่ใช่เพียงแต่ดูว่า รวยไหม มีวัตถุนิยมมากแค่ไหน
     ช่วงนี้มาช้าไปบ้างนะครับ แต่ดีใจจังเลยใกล้จะได้อ่านรายงานวิจัย "ความเชื่อในผลของความดี " แล้ว
  ขอบคุณค่ะ คุณขจิต ฝอยทอง แวะมาให้กำลังใจ การเดินทางของหิ่งห้อยก็ไม่ไปถึงไหนหรอกค่ะวนเวียน อยู่กับเรื่องของกาย กับจิต นี่ละค่ะ แต่จริงแล้วสองเรื่องนี่คือหัวใจนะคะ ถ้าเข้าใจเราจะทำงานพัฒนางานได้อย่างดีเพราะจะไม่หลงติดกับชื่อเสียง ตำแหน่งหน้าที่ การเยินยอ มากเกินไป.....ทำอย่างไรให้ทุกคนภูมิใจกับความเป็นมนุษย์.....ฝึกการดูจิตตัวเองซิคะ (ฝึกสมาธิ) และจะเข้าใจเองค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
  ท่านชายขอบจะไปส่งงานวิจัยให้ท่านพรุ่งนี้อ่านแล้วอาจจะเสียใจก็ได้...ไม่สมกับที่รอคอยเลย (เอ้อ ถอนหายใจ)
     ขอบพระคุณมาก ๆ ครับ คงเป็นของขวัญที่ผมพึงพอใจสูงสุดเป็นแน่แท้เลยครับ ไม่มีอะไรเสียใจครับ แม้จะยังไม่อ่าน ขอยืนยันไว้ก่อนเลยครับ
  • สวัสดีครับท่านอาจารย์สุณี
  • จำผมได้ไหมครับ ผม "ชายชาญ" ครับ
  • ผมพยายามตามหาบล็อกอาจารย์มานานมากเลยครับ นั้งตั้งแต่รู้จักพี่โอ๋ ว่าอาจารย์มีบล็อกอยู่ในนี้ครับ และวันนี้ก็ได้ตามมาจนเจอครับ
  • ยังระลึกถึงทุกสิ่งทุกอย่างในช่วงปีกว่าที่ได้เคยมีโอกาสร่วมทำงานกับอาจารย์ได้เสมอครับ
  • ตอนนี้ผมอยู่คลองลานครับ ถ้ามีโอกาสเข้าไปกำแพงเพชร จะแวะเข้าไปเยี่ยมอาจารย์นะครับ

 

คุณค่าของความเป็น"คน " ที่เปี่ยมล้นด้วยสัตย์วาจา คุณค่าแห่งตน แห่งความเปลี่ยนแปลงถึงวิถีวัฒนธรรม แห่งต้นกำเนิดแห่งตน........

   ขอบคุณ คุณน.เมืองสรวงที่เข้ามาเยี่ยม ตอบช้าไปหน่อยไม่ว่ากันนะคะ เพิ่งกลับจากไปราชการค่ะ  "คุณค่าของความเป็นคน" ที่ท่านลปรร มาแฝงปรัชญาลึกซึ้งมาก โอกาสหน้าขอความรู้และคำชี้แนะ อีกนะคะ ..

         "ชายชาญ" ขอบคุณมากที่ยังระลึกถึงครู เธอสบายดีนะ คลองลานไม่ไกลหรอกครูพานักศึกษาไปฝึกงานอยู่บ่อยๆคงได้พบเธอบ้าง ตอนนี้ก็คุยกันในBlogไปก่อนนะ...

ดิฉันประทับใจจังเลยค่ะ ที่อาจารย์กล่าวถึงคำนี้

"คุณค่าของความเป็นมนุษย์"

คำที่ดิฉันอยากพูดให้เด็กๆมองเห็น..เข้าใจ...และตระหนัก......

ดิฉันเพียรพยายามหาวิธีฝึกและสอนเด็ก ใช้เวลา 5 ปีในการค้นหาวิธีการสอนและฝึก  ที่จะทำให้เด็กตระหนักถึงคุณค่าของคำๆนี้  และใช้เวลาต่อจากนั้นจนกระทั่งถึงวันนี้  สิบกว่าปีเข้าไปแล้ว   ผลที่ได้คือ เด็กบ่นต่อๆกันมาทุกรุ่นว่า สอนอะไรก็ไม่รู้  สอนไม่รู้เรื่อง... 

 และเพื่อนบอก(อย่างถนอมน้ำใจ)ว่า สอนแปลกพิลึก!

ดิฉันออกจะใจแป้วอยู่บ้างนะคะ  สื่อสารกับใครๆเขาก็ไม่คุยด้วย  ดิฉันก็เลยมาโพสต์แบบเขียนเองอ่านเองอยู่คนเดียวจนบัดนี้  สนุกอย่างหงอยๆไปอีกแบบ....  ( ^_^ )

จนกระทั่งมาอ่านเจอบล็อกของอาจารย์  ที่เล่าถึงงานวิจัยเรื่อง  "ความเชื่อในผลของความดี "  ดิฉันสุดแสนดีใจ เหมือนต้นไม้หน้าแล้งเจอฝนจนดินฉ่ำ

ชื่อเรื่องงานวิจัยของอาจารย์ เป็นชื่องานวิจัยที่ สงบ... เย็น... ที่สุดที่ดิฉันเคยได้ยินมา

หากอาจารย์จะกรุณาเผยแพร่ ดิฉันเชื่อว่าจะมีคุณค่าต่อทั้งวงการศึกษา ในยุคคุณธรรมนำความรู้ นี้เลยนะคะ   

 ปล.หากอาจารย์ได้เผยแพร่งานวิจัยไปแล้ว   ดิฉันก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ  (เสียดายจังค่ะที่พลาดโอกาสอ่านไป)

รู้สึกยินดีที่ได้พบ "หิ่งห้อย"เหมือนตนเอง และประทับใจในเรื่อง "คุณค่าความเป็นมนุษย์"มาก อาจารย์มีความคิดเห็นตรงกันเลยทีเดียว และแม้จะเป็นเพียงหิ่งห้อย แต่นั่นคงเป็นเพียงนามสมมุติ คุณค่าของทุกๆคำที่เขียนล้วนมีคุณค่าน่าอ่านและเป็นแรงใจให้ใครต่อใครได้ทำความดี และมีความสุขกับที่ได้ทำสิ่งดีดีนั้นไดเลยค่ะ คงมีโอกาสได้อ่านเรื่องดีดีอีกนะคะ

ทุกคนมีคุณค่าความเป็นมนุษย์เท่าเทียมกัน คือฐานความเชื่อสำคัญสำหรับการจัดการศึกษาโรงเรียนลำปลายมาศพัฒนา จ.บุรีรัมย์

เป้าหมาย การศึกษาพัฒนาความเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์

________________________________________________________________

www.lpmp.org

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท