บ่อยครั้งที่ความคิดเรา...กระเจิดกระเจิง บ่อยครั้งที่ความคิดเราไม่หยุดนิ่ง ควบคุมไม่ได้ ไม่มีจุดหมาย ไม่มีขอบเขตและปราศจากการควบคุม... ความคิดในสภาวะการณ์เช่นนี้จึงเป็นเรื่องน่ากลัว...เพราะไม่รู้ว่าคิดอะไร กำลังจะคิดอะไรและจะคิดไปทำไม...จึงไม่น่าเชื่อว่า บางครั้ง...คนเราก็กลัวความคิดของตัวเอง ดังนั้นเมื่อเป็นเช่นนี้ เราจะจัดการกับความคิดของตัวเราเองอย่างไร...
สวัสดีค่ะ ท่านอาจารย์
ก่อนอื่นต้องขอบอกว่าดิฉันเข้ามาแสดงความคิดเห็นในบล็อกนี้เป็นครั้งแรก และชื่นชอบหัวข้อนี้มากค่ะ เพราะคิดว่าความคิดเป็นเรื่องที่สำคัญ สำหรับชีวิตเรา เราคิดอย่างไรเราก็พูดอย่างนั้น ถ้าเราพูดไม่คิดก็มีแต่ผลเสียกับเสีย ดิฉันชอบกับประโยคที่ว่า บางครั้ง...คนเราก็กลัวความคิดของตัวเอง ดิฉันว่าจริงค่ะ เพราะบางครั้งเราเองก็ยังไม่แน่ใจกับความคิดของเราเลยว่าถูกหรือผิด ควรทำหรือไม่ควรทำ ดังนั้น เมื่อเราเกิดเหตุการณ์ที่ว่านี้เราก็ตั้งสติให้ดีค่ะ ค่อย ๆ ทบทวนความคิด คิดเพียงว่าความคิดของเราไม่สร้างความเดือดร้อนให้แก่ตัวเราให้คนอื่นก็พอ และเราก็จะมั่นใจในความคิดของตัวเองมากขึ้นค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ
จาก.....คุณครูในอนาคตค่ะ
เมื่อคิดมากจนฟุ้งซ่าน .. หากไม่รู้จะแก้อย่างไร .. ลองคิดใหม่แบบนี้ก็ได้ครับ
ถ้าหากว่ามีความคิดว่ากลัวปัญหาในวันหน้า ความคิดตอนนี้แหละคือปัญหา ชังยากยิ่งนัก