รวมคำกลอนหลวงปู่เปลื้อง ปัญญวันโต #1

     หนังสือรวมคำกลอนธรรมะ ของหลวงปู่เปลื้อง  ปัญญวันโต  วัดบางแก้วแก้วผดุงธรรม อำเภอบางแก้ว  (อำเภอที่เป็นปัจจุบัน) จังหวัดพัทลุง เล่มนี้เป็นหนึ่งในหนังสือเล่มที่หวงมาก ๆ อันดับต้น ๆ อาจจะด้วยผมเป็นคนบางแก้ว ที่มีบ้านอยู่ติดกับวัดนี้ (ประมาณ 250 เมตร หากเดินตัดสวนยางไป ซึ่งเดิมเป็นพลี) {พลี=หมายถึงเส้นทางเดินเท้าที่ใช้กันจนเป็นสาธารณะ} 

     ตั้งแต่เด็กจะสังเกตเห็นความเคลื่อนไหวภายในวัดอย่างเงียบ ๆ วิเวก ผมใช้สถานที่นี้แหละไปหาหนังสืออ่าน เพราะมีทั้งหนังสือพิมพ์ หนังสือฝรั่ง ตำนาน มีเยอะมาก แต่ต้องอ่านที่นั่น เอากลับไปอ่านบ้านไม่ได้ เวลาอ่านก็ต้องทะนุถนอมไม่งั้นพระที่เป็นรองเจ้าอาวาส (ท่านพระครูอดิศัย) จะบอกว่าไม่เรียบร้อย หนังสือต้องอ่านได้หลาย ๆ คน ถ้าขาดแล้วคนอื่นจะอ่านไม่รู้เรื่อง ส่วนหนังสือเล่มนี้ผมได้รับมอบมาจากลูกศิษย์ที่พิมพ์แจกในวันทำบุญอะไรสักอย่างจำไม่ได้แล้ว เมื่อปี 2530 ก็ประมาณ 18 ปีที่แล้ว ขณะนั้นผมอายุประมาณ 16 ปี

      หลวงปู่จะมีตำแหน่งในวัดเป็นเจ้าอาวาส หรือหัววัด โดยมีรองเจ้าอาวาส หรือคอวัด คือท่านพระครูอดิศัย มีรายละเอียดที่เป็นวัตรปฏิบัติของหลวงปู่มากมาย เชื่อว่าหลาย ๆ คนจะรู้จักท่านเป็นอย่างดี และมากกว่าที่ผมรู้จักเสียด้วยซ้ำ เช่น
                     ธรรมแปดข้อที่หลวงปู่ปฏิบัติ
                      หนึ่ง    รับบิณฑบาต        ตามมรรยาท        ของนักพรต
                      สอง    ฉันในบาตร          รวมกันหมด         ทั้งคาวหวาน
                      สาม    เมื่อตั้งบาตร         มาถึงวัด             ไม่รับภัตรทุกประการ
                      สี่       ฉันมื้อเดียว          อธิษฐาน             ตามเวลา
                      ห้า     ไม่เอาหลัง           แตะพื้น               ทั้งกลางคืนและกลางวัน
                      หก     การภาวนา           เรื่องสำคัญ          หมั่นรักษา
                      เจ็ด    ไม่รับวัตถุ            แทนปัจจัย           รับแต่ใบปวารณา
                      แปด   ยินดีอยู่ใน           เสนาสนะ             ที่เขาจัดสรร
                               ธรรมแปดข้อ       พิจารณาดู             อยู่ทุกวัน
                               จิตตั้งมั่น             คอยสังเกต           กิเลสตน
                               บวชภายแก่         แม้ชรา                 ศรัทธามาก
                               จะทุกข์จะยาก      จะอันตราย            จะไม่สน (ไม่สนใจ)
                               ธรรมแปดข้อ       ที่ได้ปฏิบัติ             ฝึกหัดตน
                               ได้รับผล             ประสบสุข             ทุกประการ
     คนแถวบ้านจะไม่ค่อยได้สนใจมากนัก แต่สำหรับผมแล้วการเข้าไปในวัดบ่อย ๆ (หาหนังสือ และบรรยากาศที่เงียบสงบ) จะสังเกตเห็นเท่าที่จำได้คือเวลาลูกศิษย์ลูกหามากราบนมัสการท่านจะมาจาก มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ชาวเชียงใหม่ ชาวกรุงเทพฯ เป็นต้น ซึ่งอาจจะมีอีกแต่ผมจำไม่ค่อยได้แล้ว มีเหตุการณ์หนึ่งที่จำได้คือลูกของรัฐมนตรีท่านหนึ่ง (ลูกชายคนเดียว) มาบวชจำพรรษาที่นี่ครบกำหนดแล้วไม่ยอมสึก (ลาสิกขาบท) จนครอบครัวต้องมาอ้อนวอน หลายปีแล้วตอนนั้นโด่งดังมาก เนื่องจากมีการต้อนรับจากราชการเสียใหญ่โต ผลจะเป็นอย่างไรนั้นผมไม่ทราบข่าว
     หลวงปู่เวลาจะพูดหรือเทศนาสั่งสอนใครจะพูดผูกกันเป็นกลอน ผมก็ได้ยินบ่อย ๆ กลอนง่าย ๆ ที่ฟังแล้วเพลิดเพลิน เข้าใจได้เลย ซึ่งผมจะขออนุญาตยกมาถ่ายทอดต่อไว้อีกทอดหนึ่ง โดยใช้เอกสารรวมคำกลอนธรรมะฯ เล่มนี้ ซึ่งพิมพ์ไว้เมื่อปี 2529 พร้อม ๆ กับจะยกวัตรปฏิบัติของท่านมากล่าวถึงเป็นคราว ๆ ไป วันนี้จะขอยกคำกลอนที่เกี่ยวกับหลวงปู่ ดังนี้
                              @ ของไกล          มองใกล้
                                   ของง่าย           ทำได้ยาก
                                   ของดี              ไม่มีมาก
                                   ของยาก           ทำด้วยใจ    
                              @ ผู้ที่สร้าง   วิหารลานเจดีย์   นี้ไม่ยาก คนส่วนมาก   สร้างกันได้   ไม่ขัดสน
                                   ผู้ถือสัจจะ   ฝึกจิตใจ   ภายในตน   ผู้อดทน   หาได้ยาก   ไม่มากเลย
                                   (จากหนังสือรวมคำกลอนธรรมะหลวงปู่เปลื้องฯ)