13 ก.ย. 2549 วันคล้ายวันเกิดของคุณพ่อ ของนายบอน คือวันที่อายุของท่านเพิ่มขึ้นอีก 1 ปี ใกล้จะถึงวันเวลาเกษียณอายุราชการเข้ามาทุกที แต่ในช่วงเวลานี้ คุณพ่อยังดูเหงาๆ….
วันนี้ พ่อนายบอนเป็นข้าราชการในตำแหน่ง ปศุสัตว์อำเภอร่องคำ หรือ สัตว์แพทย์ที่หลายคนคุ้นเคย อำเภอร่องคำมีประชากรไม่กี่หมื่นคน มีเขตการปกครอง 3 ตำบล มีเกษตรกรที่เลี้ยงสัตว์อยู่จำนวนน้อย ปริมาณงานของพ่อจึงน้อยตามไปด้วย
นอกจากงานขึ้นทะเบียนเคลื่อนย้ายสัตว์ การดูแล รักษา ควบคุมโรคสัตว์เลี้ยง (โค กระบือ) การออกหนังสือเคลื่อนย้ายสัตว์ออกนอกพื้นที่รับผิดชอบ ในตลาดนัด ซื้อ-ขาย โค กระบือ ในเขตพื้นที่รับผิดชอบของพ่อแล้ว ในเขต อำเภอร่องคำซึ่งในบางวัน มีปริมาณงานที่ต้องรับผิดชอบ มีน้อย หรือไม่มีเลยในบางวัน หลายครั้ง พ่อจึงเลือกที่จะอยู่บ้าน เมื่อเลขาฯ โทรมา จึงเดินทางไปสำนักงาน
ในช่วงการระบาดของไข้หวัดนก พ่อต้องออกไปร่วมทีมควบคุมโรค ออกไปตั้งแต่เช้า กลับดึกอยู่หลายๆครั้ง
พ่อของนายบอน เป็นคนขยันทำงานมาตั้งแต่สมัยหนุ่มๆ ช่วงอยู่ที่บ้านก็ปลูกต้นไม้ พรรณไม้ ผลไม้ต่างๆ จนเขียวครึ้มเต็มบ้าน ฤดูที่ผลไม้ออก ก็มีผลไม้ให้เก็บมาทานจนไม่ทัน ออกผลเต็มรอบบ้าน ทั้งมะม่วง ขนุน ชนพู เมื่อท่านอายุมากขึ้น เรี่ยวแรงถดถอย ออกแรงมากเหมือนเดิมก็ไม่ไหว ท่านจึงดูเหงาๆไปบ้าง
ในบางวัน เพื่อนๆของท่าน โทรมาชวนออกไปสังสรรค์ แม้วัยใกล้ 60 แต่หัวใจยังไหว จึงเห็นพ่อกลับดึกๆ แม้จะเมา แต่ก็ขับรถกลับถึงบ้าน และนอนบนโซฟาตัวเดิมจนถึงเช้าทุกครั้ง วันไหนไปเที่ยวกลับดึก ช่วงเวลากลางวัน ท่านจะนอนพักผ่อนที่โซฟาตัวเดิม ทั้งวัน แต่นานๆที พ่อจะออกไปเที่ยวสักครั้งหนึ่ง
วันเกิดของพ่อปีนี้ พ่อออกไปทำงานแต่เช้า กลับเข้ามาตักข้าวใส่จาน เทแกงจืดราดจานแล้วทานคนเดียว ก่อนรีบออกไปธุระต่อในช่วงบ่าย 2โมง วันเกิดของพ่อนายบอน จึงเห็นท่านเพียงช่วงเวลาเท่านี้จริงๆ แล้วพ่อก็กลับดึกในคืนนั้น…..
แต่วันเกิดของท่าน ท่านคงจะเติมเต็มสิ่งที่ขาด เพราะที่บ้านไม่ค่อยจะมีคนอยู่ แม้ไม่ได้อยู่พร้อมหน้าคนในครอบครัว เพราะต่างมีภาระหน้าที่ แต่ทุกคนก็ชดเชย เติมเต็มส่วนที่ขาดหายในรูปแบบของตัวเองตามวิถีชีวิตที่เป็นไป..
แต่ในวันอื่นๆ คนในครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้า ทานข้าวพร้อมกัน ดูทีวีด้วยกัน
กลับกลายเป็นว่า วันคล้ายวันเกิดของพ่อ เป็นวันส่วนตัวของพ่อ แต่อีก 300 กว่าวัน เป็นวันที่พ่ออยู่กับครอบครัว….
ไม่มีความเห็น