การเดินทางอีกครั้ง...
กับความสุขเล็กๆ น้อยๆ..กับการมองหาสิ่งดีดีที่มีอยู่รอบตัว...
ขณะขับรถจาก จ.กาฬสินธุ์ กลับบ้านที่ยโสธร...
ดิฉันจะเป็นทุกครั้งที่มองเห็นท้องฟ้า...เป็นต้องหยุดรถเพื่อจับภาพแห่งความสวยงามนั้น...
...
มีบางครั้งที่ไปเจอท้องฟ้าสวยโดยบังเอิญแต่ไม่ได้ติดกล้องไปด้วย..
ก็ทำให้รู้สึกแสนเสียดายยิ่ง...
มักจะบอกกับตัวเอง...ว่า ...เอาน่า!!!...ท้องฟ้าไม่ได้สวยวันเดียวแน่...
มีอีกหลายวันที่เรายังมีลมหายใจ...
ที่จะได้มองท้องฟ้าสวยนั้น...
Note: ภาพอาทิตย์อัศดง...มองทางกระจกหลัง...เพราะเราขับรถมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออก...จึงหยุดรถบอกกับตนเองว่า...ขออีกสักภาพเถอะนะ...กับความรู้สึกสวยงามแห่งอารมณ์...
เคยคิดนะคะว่าทำไมตนเองถึงได้หลงใหลในท้องฟ้ายิ่งนัก...
แต่พอไปอ่านพบ...เรื่องราวของคุณกนกพงศ์ สมสัมพันธุ์นักเขียนแห่งเมืองลุงผู้ล่วงลับไปเมื่อต้นปี 25 กุมภาพันธ์ 2549 ท่านก็เป็นบุคคลหนึ่งที่หลงใหลกับการจับภาพแห่งท้องฟ้า...
เวลาที่เหนื่อยล้า
ลองแหงนมองไปบนท้องฟ้า...คราใด...
ความเบาใจเกิดขึ้นพลัน...ทันทีทันใด...
ไม่ต่างกับสายน้ำ...แห่งความหลงใหลที่มีให้จิต..ชุ่มชื่นนัก....
good morning!
เข้ามาทักทายยามเช้าค่ะ ฟ้าสวยยามเช้านี่ทำให้สดชื่นจริงๆ....ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะ
รุ่งอรุณสวัสดิ์เช่นกันคะ...พี่ขวัญ...
เช้าๆ...นี้มีเสียงนก...
แสงตะวัน...
และความอบอุ่นแห่งแสงตะวัน
ทำให้เรามีพลัง...ในการก้าวเดิน..
และพร้อมเผชิญ...แบบทดสอบอีกครั้งในชีวิต
*^__^*
ขอบคุณคะ
กะปุ๋ม
ผมชอบสีฟ้าของฟ้า เพราะสีสดใส ภาพที่ผมถ่ายให้เห็นความสดสวยของฟ้า ภาพนี้ผมชอบครับ
อีกภาพหนึ่ง ถ่ายเมื่อขึ้นไปเที่ยวบนดอยสูง ไปดูสมุนไพรกับหมอยาลีซู เมื่อปีที่แล้วครับ
มีความสุขอีกแล้ว...ในเช้านี้กับคนคอเดียวกัน
ที่หลงใหล...ความงดงามแห่งธรรมชาติ...
...
ท้องฟ้านี้..ช่างเบิกบาน
และเต็มเปี่ยมด้วย..ความงดงามแห่งมิตรภาพยิ่ง
ขอบคุณ...นะคะ
กับความสวยงามแห่งอารมณ์และจิตใจ
*^__^*
อ้อ!!!....สวัสดีตอนเช้าคะ...คุณเอก...
กะปุ๋ม
ใช่เลย...ฟ้าสวยไม่ได้มีวันเดียว
วันพระไม่ได้มีหนเดียว ^____^
เป็นเหมือนกันเลย เวลาเจอฟ้าสวยกระทบแสงอาทิตย์ มักจะไม่ได้พกกล้อง แต่ได้บันทึกใส่ความทรงจำเอาไว้ มองไปยิ้มไปเองคนเดียว แต่กะปุ๋มบันทึกเอามาให้คนอื่นมองไปยิ้มไปอยู่หน้าจอ คนผ่านไปผ่านมาคงงง แฮะๆ นั่งยิ้มอะไรคนเดียว
ฟ้าของคุณจตุพรที่เอามาประชันก็สวยใสไปอีกแบบดีนะ
เย้ๆๆ... วันนี้ดีใจ ฟ้าที่นี่สดใสแล้ว หลังจากที่ฝนตกมาเป็นอาทิตย์ ยิ้มรับวันใหม่ด้วยความสดใส พร้อมใส่เสื้อสีแสบทรวงออกจากบ้านมาเปิดดูบันทึกของสาวช่างฝัน ยินดีปรีดาจริงจริ๊งเรา
โห!!!....สุดยอดๆๆ...พี่สาวของกะปุ๋ม...
ยิ้มๆๆๆ....(^______^)......
พอทราบว่าพี่จิ๊บไปดู...กะปุ๋มมีความสุขจัง...
เพราะอยากให้ได้ซึมซับแห่งอารมณ์สวยงาม...
และทำให้เราจิต...ละมุนละไม...ต่อความจริงใจแห่งมิตรภาพ...ยิ่ง...
....
ท้องฟ้างาม...ในทุกยาม...ที่เราเม่อมองไป...
กะปุ๋มน่ะหันโต๊ะทำงานไปทางหน้าต่าง...เพื่อที่จะได้มองเห็นท้องฟ้า...คะ
*^__^*
สวัสดียามเช้านะคะ...พี่จิ๊บ...
กะปุ๋ม
ท้องฟ้า...................ไม่เคยทอดทิ้งเรา
ท้องฟ้า...................ปกป้องเราเสมอ
ท้องฟ้า....................ให้น้ำและความสดชื่น
ท้องฟ้า...................คือจิตวิญญานอันยิ่งใหญ่
สวัสดียามเช้า ..........ครับผม
พี่หรอย
ปล.โม้นิดหน่อย พี่กนกพงศ์.........เป็นพี่ที่โรงเรียนพัทลุง รับน้องพี่และก็ สนิทกันมาก ตอนนี้ท่านไป รจนา บทกวีอยู่บน...............ฟ้าอย่างสุนทรียะ
คุณแอน...กะปุ๋มจะลุกไปแต่งตัวไปทำงาน...ก็ลุกไม่ได้เพราะเพื่อน เฮ..มาตรึมเป็นต้องหยุดทักทายกันก่อน...
ดีใจในเช้าที่เบิกบาน กับการได้ทักทายคนคอเดียวกัน...ด้วยอารมณ์แห่งสุนทรียะ...และเบิกบาน...อย่างร่วมฝัน..และรักในความสวยงามแห่งอารมณ์
*^__^*
ว่าแต่ว่าเช้านี้ไม่มีภาพฟ้าสวยมาประชันกันกับคุณเอกเหรอคะ...ว่าที่สดใส...ในหัวใจสาวเสื้อสีแสบทรวง 555....
กะปุ๋ม
555...พี่หรอย...คุณวิรัตน์...
เดี๋ยวกะปุ๋มมาทักทายใหม่นะคะ...ไปแต่งตัวเตรียมตัวไปทำงานก่อนคะ...
ขอบคุณนะคะที่แวะมา
*^__^*
กะปุ๋ม
ย้อนกลับมาอ่าน เอ..กะปุ๋มทักใครหว่า ย้อนขึ้นไปดูก็ไม่มีใครชื่อ แอน นี่หน่า เอ...เราหน่ะเอง ชื่อ แนน จ้า ^__^
วันนี้ไม่ได้พกกล้องมา หอบข้าวของเยอะแยะมากมาย เลยล่ะไว้หนึ่งวัน ให้คุณเอกเอาหน้ากะฟ้าสวยที่วัดหลวงไปก่อน แล้ววันหลังจะเอามาประชัน ^__<
555 จะได้แต่งตัวไปทำงานมั้ยเนี่ย กะปุ๋ม
พี่หรอย...กะปุ๋มมาแล้วคะ...
พร้อมมาคุยด้วยแล้ว...
ทึ่งคะ...ทึ่งที่พี่หรอยรู้จักคุณกนกพงศ์...กะปุ๋มชอบวิถีการดำเนินชีวิต...อย่างพอเพียง และรักการอ่านหนังสือ...รจนา...ประพันธ์เรื่องดีๆ ให้อ่าน...
...ความสุนทรียะในอารมณ์...
เสียดายมาก...ที่ครั้งแรกที่กะปุ๋มไปพัทลุงนั่นเป็นงานศพของท่านพอดี...และไม่ได้ถามไถ่ทั้งพี่หรอยและคุณชายขอบ...เสียดายคะ...
ทีแรกกะปุ๋มเข้าใจว่า...ท่านเป็นคนนครศรีฯ...เพราะไปใช้ชีวิตที่นั่นคะ...ก่อนจากไป...บ้านในหุบเขาท่ามกลางธรรมชาติที่งดงาม...แห่งอารมณ์สุนทรียะ...ยิ่งกับการอยู่อย่างเรียบง่าย...
ชื่นชมและศรัทธาคะ...
...
กะปุ๋ม
ท่าน ดร.วิรัตน์...(^__^)
เป็นเกียรติอย่างยิ่งคะที่ท่านแวะเวียนมาเยี่ยมกะปุ๋มที่บ้าน "ความในใจ" แห่งนี้...ความละเอียดและลุ่มลึก...คงน้อยกว่าท่านมากเลยคะ...เพราะถ้อยความที่ท่านรจนา...นี้สะท้อนแห่งความลุ่มลึก ละเอียด ... และจากการมองอย่างถี่ถ้วน...ในถ้อยความ...
ขอบพระคุณคะ
*^__^*
กะปุ๋ม
คุณแนน...ขออภัยอย่างยิ่ง...
อารามเกิลล์...รีบไปหน่อยคะ...กะปุ๋มทักท่านนั่นแหละ..จะมีใครที่ใส่เสื้อแสบทรวง...เท่า ดร.แนนล่ะคะ...
ดีใจที่แวะมาทักท้วงนะคะ...
*^__^*
กะปุ๋ม
การมองของมนุษย์ในสิ่งเดียวกันแต่ให้ความรู้สึกและความหมายต่างกันกระปุ๋มสามามารถสรรค์สร้างสิ่งรอบตัวให้งดงามในคุณค่าของสิ่งนั้นๆได้อย่างน่ทึ่งเสมอๆ
.....................ทึ่ง.........................!!!
พี่หรอย
ทึ่งสุดๆๆๆๆๆ.............กับคุณอำนวย
พี่หรอย
ดีใจๆๆ...พี่แอ๋ว...ที่เข้ามาทักทาย
แผ่น CD ของพี่ที่รวมภาพที่ไปพัทลุงยังอยู่กับกะปุ๋มนะคะ...ไม่ได้เดินเอาไปให้เลยคะ...
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ...นะคะ...
*^__^*
ว่างๆ กะปุ๋มจะแวะไปหานะคะ
กะปุ๋ม
พี่หรอย...
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ...
*^__^*
กะปุ๋ม
ท่าน Panda...
ขอบพระคุณนะคะ...พรุ่งนี้กะปุ๋มไปบรรยายพิเศษที่ มมส. คะ...เรื่อง Educational Technollogy and Comunication กับ Knowledge Base Society...คะ...
หากมีโอกาสกะปุ๋มจะไปคารวะท่านนะคะ...
*^__^*
กะปุ๋ม