กลอนนี้เป็นกลอนที่อยากมอบให้เพื่อนคนหนึ่งที่อยู่ห่างไกล และไม่รู้จะพบกันอีกเมื่อไร
ความ''คิดถึง''
ความคิด...ถึงเกิดจากจิตคิดห่วงใย
ใช่บอกไปแค่ลมปากฝากคำหวาน
ยามเอ่ยปากฝากจิตคิดต้องการ
ใจขับขานผ่านปากออก ''บอกคิดถึง''
มีความรักเป็นแรงเคลื่อนคอยเตือนจิต
มีความคิดห่วงหาพาใจซึ้ง
มีระยะทางขวางคั่นกั้นใจจึง
มีใจซึ่งคิดถึงเจ้าเฝ้าห่วงใย
จึงเกิดเป็นความคิดถึงรำพึงฝัน
เมื่อพบกันจึงเอ่ยปากฝากใจให้
เธอรูว่าไม่พบกันนั้นฉันห่วงใย
ด้วยหัวใจรักของฉันนั้นห่วงเธอ
น่ารักดีนะคะมีอีกไหม
น่ารักอีกแบบ