เริ่มที่พ่อ ก่อที่แม่ แก้ไขที่คุณครู...
ปฐมบท เริ่มที่พ่อ ก่อที่แม่...
ท่านผู้ที่สำคัญต่อไปอีกก็คือคุณครู คุณครูนี่คือทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิตของกุลบุตรลูกหลาน เป็นคุณพ่อคุณแม่คนที่สอง เป็นนักวิชาการเป็นผู้ที่จัดการเด็ก ๆ ให้เป็นคนเก่งคนฉลาด คนมีคุณธรรม เด็กมันจะได้ดีก็เนื่องมาจากคุณครู เด็กที่มันจะล้มเหลวก็มาจากคุณครู เพราะคุณครูเป็นผู้ให้แสงสว่างทางความรู้ ให้แสงสว่างทางปัญญา ให้คุณธรรมควบคู่กันไป คุณครูนี้จึงเป็นบุคคลที่ประเสริฐเป็นบุคคลที่สำคัญมาก ถือว่าเป็นปูชนียบุคคล
การพัฒนาคนนี้ก็พัฒนาในการเรียนในการศึกษา ในปฏิปทา ในคุณธรรม เด็กเค้าจะเคารพเรานับถือคุณครูก็เนื่องมาจากคุณครูเป็นครูที่แท้จริง
มีความปรารถนาดีมีเมตตามีกรุณา ปรารถนาที่จะให้เด็กทุก ๆ คนในอนาคตได้มีความรู้ความสามารถ ฉลาด ตั้งมั่นในคุณธรรม
คุณครูต้องเป็นตัวอย่างทั้งทางกายคือการกระทำเป็นตัวอย่างถึงกิริยามารยาทคำพูด เป็นตัวอย่างทั้งทางจิตทางใจ ทั้งคุณธรรม เด็กเค้าถึงจะเคารพเลื่อมใส
โรงเรียนหนึ่ง ๆ สำคัญอยู่ที่ ผอ. นะ...
ถ้าโรงเรียนได้ ผอ. ดี มีระเบียบมีวินัยมีคุณธรรมตั้งอยู่ในความเมตตา โรงเรียนนั้นก็ดีแน่ ถ้า ผอ. เป็นคนเก่งฉลาด แต่มีความเห็นแก่ตัว ขาดคุณธรรมขาดความเมตตา มันก็จะเป็นเหตุให้แบ่งพรรคแบ่งพวก เป็นคนใจเบาใจไม่หนักแน่น ไม่มีพรหมวิหารทั้ง ๔ ผลประโยชน์ส่วนรวมมันก็เสียหาย เด็ก ๆ ก็ได้รับประโยชน์น้อย คุณครูผู้น้อยที่อยู่ใต้บังคับบัญชาเขาก็ลำบาก ผู้ที่เป็น ผอ. ให้พิจารณาตัวเองดี ๆ นะ
คุณธรรมของความเป็นผู้นำ คุณธรรมของความเป็น ผอ. พระพุทธเจ้าท่านให้เราตั้งมั่นอยู่ในพรหมวิหารทั้ง ๔ ให้เป็นผู้เสียสละ เป็นตัวอย่างเป็นแบบพิมพ์ของครูน้อย เป็นผู้มีระเบียบมีวินัย มีคุณธรรม เน้นประโยชน์ส่วนรวม ไม่เป็นคนเจ้าอารมณ์ ใช้อำนาจบาตรใหญ่ หลงยศหลงตำแหน่ง เอาแต่อารมณ์ตัวเอง ให้ ผอ. ทุก ๆ ท่านดูตัวอย่างพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในหลวงของเรา
ทุกคนน่ะต้องการเป็น ผอ. ต้องการเป็นผู้นำ คำว่าผู้นำนี้มันสำคัญนะ ถ้าได้ผู้นำดีมันก็มีประโยชน์ ถ้าได้ผู้นำไม่ดีมันก็เสียหาย ท่านผู้ที่เป็น ผอ. ทั้งหลายให้พิจารณาตัวเองส่วนไหนมันไม่ดี ขาดตกบกพร่องก็ต้องปรับปรุงตัวเอง แก้ไขตัวเอง พิจารณาตัวเอง อย่าได้มีปฏิปทาที่บกพร่อง ทำอะไรผิด ๆ ผอ.ทุกท่านต้องเข้ากับคุณครูทุก ๆ คนให้ได้ เหมือนกับพระบาทสมเด็จ พระเจ้าอยู่หัว ในหลวงของเราท่านเข้ากับทุกคนได้โดยไม่แบ่งพรรคแบ่งพวก ไม่ทำตามอารมณ์ ไม่ใช้อารมณ์ สิ่งไหนมันไม่ดีก็พยายามทำให้มันดี ๆ คำพูดใดที่ไม่สุภาพ ไม่รู้จักเกรงอกเกรงใจ คนอื่นก็ปรับปรุงแก้ไขใหม่ ให้ความเมตตากับผู้ใต้บังคับบัญชา อย่าเป็นคนผูกโกรธ อมทุกข์ ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เวลาทนไม่ไหวก็ระเบิดออกมา อย่างนี้ไม่ดีไม่ถูกต้อง เค้าเรียกว่า “ผอ. ปากพกระเบิด”
ผู้ที่จะบริหารคนอื่นได้นี่ต้องเป็นคนดีนะ เป็นคนมีคุณธรรม ต้องเป็นที่เคารพสักการะ ของคุณครูท่านอื่น ทุกคนต้องไว้ใจเรา เพราะความรู้ความสามารถในหลักวิชาการมันอาจไม่ต่างกัน บางคนก็จบมากกว่าเราก็มี บางคนจบเท่ากับเราก็มี
คุณธรรมเป็นสิ่งที่สำคัญ โรงเรียนโรงหนึ่งก็เหมือนครอบครัว ๆ หนึ่ง เป็นครอบครัว ที่เอาลูกหลายพ่อหลายแม่มารวมกันเพื่อพัฒนาเป็นคนดีมีคุณธรรม
คนในครอบครัวนี่ต้องรักกันเมตตากัน สุขก็สุขด้วยกัน ทุกข์ก็ทุกข์ด้วยกัน หนักก็เอาเบาก็สู้
คุณครูทุกคนมันมีความทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น คนเรามันมีทุกข์ทั้งทางกาย ทุกข์ในการประกอบอาชีพ ทุกข์ในเรื่องลูกเรื่องหลาน ญาติพี่น้องวงศ์ตระกูล เมื่อเรามาอยู่กันตั้งแต่ ผอ. ไปถึงครูน้อย ทุกคนต้องมอบความรักความเมตตาให้กันและกัน พากันมาสร้างสรรค์จรรโลงให้โลกเราเกิดความสงบร่มเย็น
การสอนเด็ก คุณครูสอนตามหลักการ หลักวิชาการ ตั้งใจให้เต็มที่เต็มร้อยนะ ให้เขาได้ความรู้จากการบรรยายการสอนของเรา ถ้าเราบรรยายไม่เก่งก็ต้องฝึกฝนตัวเอง ทบทวนความรู้ความสามารถของเรา เพราะความรู้ใหม่ ๆ มันออกมาเรื่อย ถ้าเราเอาแต่ความรู้เก่า ๆ มันก็ไม่ทันสถานการณ์ไม่ทันสมัย โรงเรียนเราจะไม่มีศักยภาพทัดเทียมโรงเรียนโรงอื่นเค้า เราดูตัวอย่างนักเรียนที่เรียนสอบได้คะแนนดี ๆ สาเหตุมันมาจากคุณครูสอนดีสอนเก่ง มันไม่ใช่โรงเรียนเก่งนะ มันเป็นครูเก่งครูสอนดี
คุณครูที่กำลังจะบรรจุใหม่ให้ตั้งใจให้ดี ๆ นะ เพราะอาชีพครูเป็นอาชีพที่ประเสริฐ เป็นอาชีพที่ได้บุญได้กุศลมาก เป็นอาชีพที่ลิขิตกุลบุตรลูกหลานให้เค้าเป็นคนดีมีคุณธรรม คุณครูใหม่ต้องพัฒนาศักยภาพเป็นคุณครูสายพันธุ์ใหม่ สายพันธุ์ขยัน สายพันธุ์เสียสละ สายพันธุ์ไม่เห็นแก่ตัว สายพันธุ์ใหม่ที่มาสร้างโลกสร้างสังคมให้จากที่มันไม่ดีให้มันดี ให้จากสิ่งที่ดีให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป ในอนาคตคุณครูผู้บรรจุใหม่นี้แหละที่จะได้เป็นผู้หลักผู้ใหญ่เป็นผู้อำนวยการ ให้ตั้งไว้ดี ๆ ความดีจะนำเราไปสู่จุดหมายปลายทางเอง ให้ถือคติว่า “คุณครูต้องก้าวเดินไปด้วยความดีนะ...”
คุณครูทุกคนต้องเหินห่างจากอบายมุขต่าง ๆ มีศีล ๕ ประจำใจ ไม่ดื่มเหล้าดื่มเบียร์ เล่นการพนันต่าง ๆ เป็นคนเจ้าชู้ นี้เป็นคุณธรรมของความเป็นคุณครู
คุณครูปฏิบัติตัวเองในทางที่ดี เด็กมันก็เคารพเชื่อฟัง ถ้าเราไปทำความผิดแล้วไปบอกเด็ก เขาจะไม่เชื่อฟัง เช่น เราบอกเด็กว่าเหล้าบุหรี่เป็นสิ่งที่ไม่ดีนะ เด็ก ๆ อย่าไปพากันเสพ เด็กมันก็ย้อนศรเราว่า ถ้ามันไม่ดีแล้วทำไมคุณครูไปทำ คุณครูเป็นผู้ที่ทำผิดแต่จะไปบอกให้เด็กทำดีมันเป็นสิ่งขัดกันนะ
อาชีพของความเป็นคุณครูเป็นสิ่งที่ประเสริฐต้องปฏิบัติตัวเองให้เหมาะสม เพราะเราอยู่กับชุมชนคนรากหญ้าในหมู่บ้านในท้องถิ่น ที่สังคมมันมีปัญหาก็เนื่องจากคุณพ่อคุณแม่แล้วก็คุณครูจากพระเจ้าพระสงฆ์
คุณครูต้องกระตุ้นพวกเด็ก ๆ เพราะเด็กเค้ายังไม่รู้อะไร เค้าก็ยังเป็นเด็กอยู่ กระตุ้นให้เค้าตั้งใจเรียนตั้งใจขยัน เพราะทุกคนเกิดมาติดสุขติดขี้เกียจขี้คร้านมันถึงยากถึงจนถึงไม่มีคุณธรรม
สิ่งเสพติดอย่างหนึ่งที่น่าเป็นห่วงก็ได้แก่โทรศัพท์มือถือ คอมพิวเตอร์ โน๊ตบุ๊ค ไอแพด ไอโฟน นักเรียนทุกวันนี้ก็พยายามอยากจะได้โทรศัพท์มือถือ คอมพิวเตอร์ ไอแพด ไอโฟน
โทรศัพท์มือถือ คอมพิวเตอร์ ไอแพด ไอโฟน นี้เป็นวัตถุอันตรายและมีคุณประโยชน์ ถ้าเราไปใช้ไม่ถูกต้องมันจะนำความเสื่อมมาให้แก่เราได้ พวกเด็ก ๆ มันติดโทรศัพท์มือถือ ติดไอแพด ไอโฟนกันมากนะ เพราะในโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ ๆ มันทำอะไรได้หลายอย่าง ราคาก็ไม่แพงเกิน เอามากดฟังเพลงก็ได้ เล่นอินเตอร์เนทก็ได้ เล่นเกมส์ก็ได้ ส่งข้อความหาเพื่อนก็ได้
วันหนึ่ง ๆ เด็ก ๆ จะอยู่แต่กับการกดโทรศัพท์มือถือ เล่นไอแพด ไอโฟน จะอยู่เฉย ๆ ไม่เป็น อยู่นิ่ง ๆ ไม่เป็น มันจะกลายเป็นคนสมาธิสั้น มันคิดอะไรขึ้นมาได้ก็กดโทรศัพท์ กดไอแพด ไอโฟน คิดถึงใครก็กดโทรศัพท์ กดไอแพด ไอโฟน เมื่อใจของเรามันส่งออกข้างนอกเยอะ ๆ มาก ๆ ปัญหาต่าง ๆ มันก็เกิดขึ้นกับใจของเรา เรื่องไม่มีมันก็มี เรื่องเล็กมันก็เป็นเรื่องใหญ่ เรื่องใหญ่มันก็ยิ่งระเบิดไปเรื่อย โทรศัพท์มือถือ ไอแพด ไอโฟน ก็มีไว้สำหรับใช้ในธุรกิจหน้าที่การงาน โทรหาพ่อหาแม่ ไม่เอามาใช้กดดูหนังฟังเพลง
สิ่งเหล่านี้ถือว่าเป็นสิ่งเสพติด เปรียบเสมือนนรกหลุมเล็กหลุมใหญ่ที่มันดักเรา เราที่เป็นนักเรียนนักศึกษาเป็นกลุ่มพวกปัญญาชน ปริญญาตรีปริญญาโทปริญญาเอก ถึงเวลารับประทานก็ไม่รับประทาน ถึงเวลานอนก็ไม่นอน มัวแต่เล่นโทรศัพท์ เล่นอินเตอร์เนท ไอแพด ไอโฟน จนเสียสมอง เสียศักยภาพหมด จนเป็นคนสมองเบลอสมองเสื่อม แทนที่ระบบสมองสติปัญญาจะก้าวไปไกลกว่านี้ ถูกโทรศัพท์มือถือ คอมพิวเตอร์ ไอแพด ไอโฟน เล่นงานจนเสียภาพ หมดสภาพ พ่อแม่ผู้ปกครองคุณครูอย่าพากันมองไกลนะ สิ่งเหล่านี้สำคัญ เราใช้โทรศัพท์มือถือ ใช้คอมพิวเตอร์ ไอแพด ไอโฟน มันมีทั้งคุณและโทษนะ
ปีนี้ทางรัฐบาลเค้ามองเห็นการเรียนการศึกษานี่เป็นสิ่งที่จะพัฒนาให้คนในชนบท เพื่อให้มีฐานะอยู่ดีกินดีทัดเทียมใกล้เคียงกับคนในเมือง เพราะคนชนบทยังด้อยการพัฒนาสติปัญญาอยู่มาก รัฐบาลเลยลงทุนซื้อแท็บแบล็ตเพื่อที่จะให้เข้าถึงการเรียนการศึกษาที่ก้าวไกลทันคนในเมือง
ให้พ่อแม่ผู้ปกครองคุณครูทุกคนรู้ไว้นะ แท็บแบล็ตนั้นมันมีทั้งคุณและโทษ ถ้าเราเอาไปใช้ในการเรียนการศึกษาหาความรู้นั้นมันดี เพราะเราไม่ต้องซื้อหนังสือไม่ต้องแบกกระเป๋าไปโรงเรียน เราต้องการความรู้อะไร เราก็กดดูอยู่ในแท็บแบล็ตนั้น มันเป็นสิ่งที่อำนวยความสบายให้แก่นักเรียนมากนะ ถ้าเราเอาไปใช้ผิดประเภท เช่นเราเอาไปกดเล่นอินเตอร์เนท ดูหนังฟังเพลง ติดต่อพูดคุยกับเพื่อน สิ่งเหล่านั้นมันก็เป็นโทษแก่ลูกหลานของเรา ถ้าเขาเอาไปใช้ผิดประเภทนั่นแหละ คือนรกหลุมเล็กหลุมใหญ่ที่จะให้เขาตก ให้พ่อแม่ผู้ปกครองคุณครูทุกคนรู้ดี ๆ นะ ต้องควบคุมเขาให้ได้ ต้องใช้เทคโนโลยีแท็บแบล็ตเพื่อการเรียนการศึกษาเท่านั้น ต้องหักห้ามใจของนักเรียนไว้ให้ได้นะ
เทคโนโลยีสมัยใหม่ก็เป็นความจำเป็นนะเพราะบ้านเมืองเขาพากันพัฒนาไปไกล เราก็ต้องพัฒนาให้ก้าวไกลทันเขา แต่สิ่งที่สำคัญเราต้องเอาเทคโนโลยีหรือแท็บแบล็ตไปใช้ ให้มันถูกต้องถูกวิธี พ่อแม่เราบังคับบอกกล่าวให้สติเรา ให้เรารู้จักฟังคุณพ่อคุณแม่ คุณครูบอกกล่าวเราให้เรารู้จักฟังคุณครู ถ้าคุณพ่อคุณแม่บอกว่าไม่ดีเราต้องหยุด ถ้าคุณครูบอกว่าไม่ดีเราต้องหยุดนะ ถึงเราไม่อยากหยุดเราก็ต้องหยุด
เพราะเวลาคนเรามันจำกัด บาปกรรมมันจะมาถึงนักเรียน เวลาเข้าห้องสอบสมองมันจะสับสนไปหมดเพราะเราไม่มีความรู้ความสามารถ เวลาสอบกำปากกาจนมือเปียกหมด
คนเก่งมันเก่งพอ ๆ กัน คนขยันที่สม่ำเสมอมันมีน้อย เพราะมนุษย์มันเห็นแก่ตัว มันมีแต่ความอยากความต้องการมันขาดการประพฤติปฏิบัติ
คุณครูทุกคนต้องบอกต้องสอนต้องเตือนลูกศิษย์ของตัวเอง เราอย่าปล่อยให้ลูกศิษย์ของเราตกอยู่ในอันตรายแล้วก็ไม่ยอมช่วยเค้า อันตรายก็ได้แก่ความขี้เกียจขี้คร้านนั่นแหละ
เมื่อพ่อแม่เป็นคนดี คุณครูเป็นคนดี พระเจ้าพระสงฆ์สอนดี ประเทศชาติสังคมส่วนรวมมันก็ดี
ปัญหาต่าง ๆ ในสังคมทุกวันนี้ที่เกิดขึ้นมันเป็นปลายเหตุ เช่น เรามีตำรวจ มีทหาร มีอัยการ มีผู้พิพากษา นี้เราพากันพยายามแก้ไขที่ปลายเหตุมันไม่ใช่ต้นของเหตุ ต้นของเหตุมันอยู่ที่ คุณพ่อคุณแม่คุณครูแล้วก็พระเจ้าพระสงฆ์ พ่อแม่คุณครูไม่ได้ตั้งใจสอนเด็กมันเลยทำให้สังคม มีปัญหา ที่นี้มันเลยเสียไปทั้งกระบวนการ
ที่สำคัญคุณพ่อคุณแม่กับคุณครูนี้แหละ ถ้าคุณพ่อดีคุณแม่ดี คุณครูดีมันปัญหาต่าง ๆ มันคงน้อยที่สุด
พระพุทธเจ้าท่านถึงฝากความดีไว้กับพ่อกับแม่กับคุณครูนะ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในหลวงของเราท่านฝากไว้อย่างนี้นะ พวกที่เค้าแก้ไขที่ปลายเหตุเค้าจะได้งานน้อยลง ทำให้ตำรวจทหารอัยการผู้พิพากษาเค้ามีภาระน้อยลง เพราะว่าเราแก้ที่ต้นเหตุ
หวังว่าคุณพ่อคุณแม่คุณครูแล้วก็เด็ก ๆ ที่จะเป็นคนใหญ่คนโตเป็นคุณพ่อคุณแม่เป็นคุณครูในอนาคตพากันไปพิจารณา แล้วนำกันไปประพฤติปฏิบัติเพื่อจะได้เกิดประโยชน์นำโลกนำสังคมให้ร่มเย็นเป็นสุข จะได้แก้ปัญหาให้ถูกต้อง...
พระธรรมคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ที่องค์พ่อแม่ครูอาจารย์เมตตาให้นำมาบรรยายให้แก่คุณครูบรรจุใหม่
แก้ไขเพิ่มเติมเช้าวันศุกร์ที่ ๑๕ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๕๕
ความเห็น (4)
เห็นด้วยคะ .... ส่่วนใหญ่ แก้ปัญหาที่ปลายเหตุ ..... แทนที่จะแก้ที่===> ต้นเหตุของปัญหา นะคะ
ขอบคุณมาก สำหรับบทความดีดีนี้นะคะ
สาธุค่ะพระอาจารย์
"สิ่งเหล่านี้ถือว่าเป็นสิ่งเสพติด เปรียบเสมือนนรกหลุมเล็กหลุมใหญ่ที่มันดักเรา เราที่เป็นนักเรียนนักศึกษาเป็นกลุ่มพวกปัญญาชน ปริญญาตรีปริญญาโทปริญญาเอก ถึงเวลารับประทานก็ไม่รับประทาน ถึงเวลานอนก็ไม่นอน มัวแต่เล่นโทรศัพท์ เล่นอินเตอร์เนท ไอแพด ไอโฟน จนเสียสมอง เสียศักยภาพหมด "
สาธุ แล้วจะนำคำสอนไปปฎิบัติ โดนจริงๆเลย อิอิ เพราะแต่ก่อนก็เป็น นอนตีสองตีสาม แต่เดี๋ยวนี้เบาแล้วค่ะ ร่างกายไม่ไหว ดึกเป็นบางวัน แล้วรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งเสพติดจริงๆ นั่นหละ
ขอสนับสนุนค่ะ