บทสนทนากันในตอนเช้าวันนี้ขณะแต่งตัวให้ลูกไปโรงเรียน
แม่....."ลูกสาว" วันนี้แม่จะไปรับตอนบ่าย 3 โมงนะคะ ไปอยู่กับป้าแป๋วแล้วพ่อจะไปรับลุกกลับบ้านตอน สองทุ่ม
ลูก....."ค่ะ ลูกจะได้ไปเล่นกับพี่นัท แม่ไม่พาไปหาพี่นัทหลายวันแล้ว"
สายๆ พ่อเค้าโทรมาบอกว่าไม่ต้องไปรับลูกตอนบ่ายวันนี้........
ดิฉัน....ดีเหมือนกัน....แต่อย่าลืมบอกลูกด้วยนะเดี๋ยวลูกจะรอ...ต้องบอกก่อนบ่ายสามนะ....ให้ลูกรู้ด้วยว่าแม่จะไม่ไปรับตามที่ตกลงไว้
4 ทุ่ม..ระหว่างกลับจากไปงานศพที่....นครศรีธรรมราช...
รู้สึกคิดถึงลูก....โทรกลับบ้าน....ลูกรับสายพอดี
แม่......ดึกแล้วเข้านอนได้แล้วลูก...
ลูก......แม่หลอกลูก....ว่าจะไปรับตอนสามโมง...ลูกรอ....ไม่เห็นมา
แม่......แม่โทรบอกพ่อแล้วนี่คะ....พ่อไม่บอกเหรอ....
ลูก......ไม่บอก....ลูกโกรธแม่มาก....ทีหลังแม่ต้องบอกลูกเอง...แค่นี้นะ....ลูกกำลังโกรธแม่....ไม่อยากคุยด้วย....
แม่.....แม่คิดถึง....ก็โทรมาแล้วไง...เป็นห่วงว่าลูกนอนแล้วยัง
ลูก......ก็แม่บอกว่าเวลาโกรธอย่าพูดกับใคร....ให้หายโกรธก่อนแล้วค่อยพูดกัน
แม่.....แล้วลูกจะโกรธแม่นานมั๊ย....
ลูก......ดูก่อนถ้าแม่กลับก่อนลูกหลับก็โกรธไม่นาน....แต่ถ้าลูกหลับแล้วก็โกรธนาน ....แค่นี้นะแม่....กลับมาเร็วๆ นะจะได้ดีกัน
คืนนี้ดิฉันกลับถึงบ้านลูกหลับไปแล้ว....สงสารแกจัง....คงรอตั้งแต่บ่ายรอบนึงที่โรงเรียนและรอก่อนนอนจนหลับไป
หลายๆครั้งกับลูก ดิฉันเรียนรู้ว่าการทำตามสัญญา "กับเด็ก" มีความสำคัญมาก พ่อ-แม่ เป็นคนที่แกเชื่อถือ.....ที่จริงวันนี้ดิฉันควรขับรถไปหาแกด้วยตนเองแล้วบอกว่า แผนใหม่ของพ่อแม่ในวันนี้เป็นแบบนี้ไม่ใช่แบบที่คุยกับลูกเมื่อเช้านี้....ส่วนหนึ่งที่ไม่ทำเช่นนั้นเพราะวางใจว่าพ่อจะบอกเขาก่อนบ่ายสามโมงตามที่เรากำชับ
การมองเห็นจุด มุม ที่สำคัญต่างกันระหว่างแม่กับพ่อ....ทำให้เนื้อหาบางตอนของการสื่อสารตกหล่นไป....
แล้วเช้านี้คุณลูกจะหายโกรธคุณแม่รึยังคะเนี่ย แต่สอนคุณลูกดีจัง ไม่ให้คุยเวลาโกรธ ฮืม...เพราะอาจจะทำให้พูดอะไรๆ ที่มันเกิดจากอารมณ์ออกมาได้ และคุณลูกก็จำที่สอนได้ น่ารักนะคะ
เช้าวันเสาร์คุณลูกคงตื่นมาดูการ์ตูนตอนเช้า แล้วคงดีกับคุณแม่แล้วล่ะ ^____^
คุณรัตติยา...เด็กๆเขามีความจำดีค่ะ...ผู้ใหญ่อย่างดิฉัน...ความจำไม่ดีเลยไม่เป็นไรใครมาสัญญาอะไรด้วยก็จำไม่ค่อยได้....ค้นพบข้อดี...ของการที่ความจำไม่ดีแล้ว...คือจำไม่ได้ว่าก่อนแต่งงานใครเคยสัญญาอะไรไว้กับเรา....ฮา
คุณ is วันนี้คุณลูกตื่นก่อนคุณแม่ค่ะ...ตื่นเองตามระเบียบเช้าวันหยุดคุณแม่จะตื่นสาย....แต่คุณลูกจะตื่นเช้า ส่วนเช้าวันไปโรงเรียนไม่ตื่น...ลุกสาว....ลูกสาวตื่น...ตื่น... สายแล้ว..."สลับกลับกัน" ได้อย่างลงตัว.....แต่ยังไม่ดีกันค่ะ....แกคงงอนนิดหน่อย...นำเป็นเรื่องมาต่อรองให้แม่พาไปเที่ยวทะเลเพื่อไถ่โทษ...ตามระเบียบ....
ขอบคุณค่ะ
พี่เมตตาครับ พี่กลับถึงบ้านหลังจากเขาหลับแล้ว เขาเลยโกรธนาน เพราะต้องรอตื่นมาเพื่อหายโกรธนะครับ
อ่านไปหลัง ๆ ชักจะเหมือนว่าที่ลูกโกรธ เพราะพ่อไม่ยอมช่วยอธิบายให้ลูกเข้าใจ...นิ "ส่วนหนึ่งที่ไม่ทำเช่นนั้นเพราะวางใจว่าพ่อจะบอกเขาก่อนบ่ายสามโมงตามที่เรากำชับ"
สงสารทั้งคุณแม่และคุณลูก "จับใจ" ค่ะ เป็น กำลังใจให้ "ดี" กันเร็ว ๆค่ะ
เอ คุณแม่ (ขี้ลืม) หนูว่า ขนาดตัวอักษรหนู ใหญ่กว่าของน้าจิ้บ อีกนะคะ หรือว่างัยเนี่ย
อ่านแล้ว"ยิ้มๆ"อีกแล้วค่ะ ความจริงออกจะเป็นเรื่องเศร้า แต่เชื่อว่าคุณแม่เมตตาคง"คุย"ให้ลูกเข้าใจได้แน่ค่ะ
ลูกจะเชื่อและศรัทธา หากเรารักษา"สัญญา"เสมอค่ะ เพราะฉะนั้น อย่าสัญญาถ้าไม่แน่ใจ ตัวเองจะใช้วิธีบอกว่า "จะพยายามทำให้ได้ แต่ไม่สัญญา" ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญจริงๆที่ต้องสัญญา จะไม่สัญญาค่ะ (เพื่อความปลอดภัยกับทุกฝ่าย)
เห็นด้วยกับพี่โอ๋คะ...ว่าพี่จิ๊บ...clear ...
กะปุ๋มมาอ่านบ่อยมากบันทึกนี้...
รอคะรอ...
*^__^*
แต่ตอนนี้ไปวิ่งก่อนนะคะ...
*^__^*
กะปุ๋ม
พ่อ: พ่อไม่เคยโกหกหนูเลยนะคะ
ฝน: ไม่จริง พ่อเีคยโกหกหนู 1 ครั้ง
พ่อ : พ่อโกหกอย่างไรคะ
ฝน: พ่อโกหกหนูว่า พ่อจะไปรับหนูตอนเลิกเรียนเร็วๆ แล้วพ่อก็ไปรับช้า
พ่อ: ก็วันนั้นพ่อติดประชุม พ่อเคยอธิบายให้หนูฟังแล้วนี่นา
ฝน: ถึงอย่างไรพ่อก็ยังโกหกอยู่ดี
พ่อ : แล้วหนูเคยโกหกพ่อกี่ครั้ง
ฝน : ฮิ ฮิ จำไม่ได้
เห็นไหมว่า เขาจำแม่น และจำนาน