ในทุกวินาที...
ที่โลกกำลังหมุน
หลายชีวิตเดินทางต่อไปโดยไม่รู้ตัวว่า
ที่เพียรพยายามตื่นเช้า
ทำกิจกรรมต่าง ๆ ที่ซ้ำ ๆ ในแต่ละวันนั้น เช่นนั้น...เป็นไปเพื่อสิ่งใด
บางเวลาที่ฉันเอามือเอื้อมไปยังนาฬิกาปลุกตอนเช้า ตบลงไปยังเจ้านาฬิกาปลุกน้อย
ด้วยความไม่พอใจนักที่มาขัดจังหวะ
การนอนภายใต้ที่นอนอันนุ่มและอบอุ่น
แสงไฟข้างนอกยังสาดแสงมากระทบทางหน้าต่าง
ฉันงัวเงียมามองดูตึกรอบข้าง
สิ่งก่อสร้างที่เรียกด้วยชื่อต่าง ๆ กันไป
อพาร์เมนต์ คอนโดมิเนียม แมนชั่น ฯลฯ ที่ซอยเป็นช่อง ๆ ดูราวกับรังมดปลวกนั้น
บ้างก็มืดสนิท บ้างก็มีแสงไฟ
นั่นคือ บางคนอาจจะยังไม่ได้หลับเลย
ในขณะที่ฉันหลับไปจนจะอิ่มแล้ว
ทำให้ฉันเรียนรู้ที่จะเข้าใจจากข้อสังเกตเล็ก ๆ ว่า
ทุกชีวิตล้วนมีเส้นทางที่ต่างกัน
เช้าของวันหนึ่งที่ฉันมีโอกาสตื่นเช้ากว่าปกติ...
อันถือว่าเป็นความสำเร็จอย่างหนึ่งของชีวิต
แม้จะเป็นสิ่งเล็กน้อยและง่ายดายสำหรับใคร ๆ
แต่ก็เป็นเรื่องใหญ่สำหรับคนบางคนที่ไม่เคยชิน...เช่นฉัน
ความเคยชินของแต่ละคนย่อมต่างกัน...
บางคนไม่เคยกลับบ้านก่อนพระอาทิตย์ตกดิน ...
บางคนไม่เคยออกบ้านหลังฟ้าสาง...
บางคนไม่ได้นอนตลอดคืนขณะที่คนมากมายกำลังหลับ..
และบางคนก็ต้องหลับตลอดเวลาทั้ง ๆ ที่มีลมหายใจอยู่...
ชีวิตนี้อยู่เพื่อสิ่งใดกัน...
การมีชีวิตอยู่เป็นเรื่องง่ายดาย
แต่การใช้ชีวิตอยู่อย่างมีความสุข
และสามารถยิ้มได้โดยไม่ขัดต่อส่วนลึกในหัวใจนั้น
คุณเคยถามตัวเองไหมว่า…
ทุกครั้งที่ปรากฏรอยยิ้มบนใบหน้านั้น
หัวใจคุณยิ้ม ^______^ ด้วยไหม
รอยยิ้มธรรมดามักจะมีคุณค่า
เมื่อปรากฏบนใบหน้าของคนที่เรารัก
เพราะมันไม่เพียงเป็นความสวยงามในตัวเอง
แต่มันมีความอบอุ่นและจริงใจ...
เจือเข้ามาในร่องรอยนั้นด้วยบางคนรอยยิ้มนั้น
อาจจะก่อเกิดริ้วรอยปรากฏให้เห็น
ยิ่งยิ้ม...
ก็ปรากฏร่องรอยความโรยราของสังขารให้ชัดขึ้น
แต่เราก็ไม่เคยนึกเบื่อที่จะมองดู
เพราะอานุภาพของรอยยิ้มไม่ได้อยู่แค่เพียงความสมบูรณ์แบบหรือความดูดีของใบหน้า
แต่อยู่ตรงที่เมื่อเราสัมผัสได้ว่าเขาได้ยิ้มโดยไม่ได้ขัดต่อส่วนลึกของจิตใจ
และรู้สึกได้ว่าเขากำลังมีความสุขอย่างแท้จริง...
“ขอให้ทุกชีวิตมีรอยยิ้มที่มาจากหัวใจตลอดเวลา”
ลงรูปให้ดูแล้วนะคะ คงไม่ใช่คนเดียวกันแน่ๆ
แต่ชอบแมวมาก ๆ เหมือนกันค่ะ
แมวเป็นสัตว์ที่ขี้อ้อนแต่มีความหยิ่งในตัวเอง
คิดว่าตัวเองก็นิสัยคล้าย ๆ กับเจ้าเหมียวนี่แหละค่ะ