มุมมองจั๊กจี้กับการเดินเข้าไปทักทายตัวเป็นๆของคนเขียนบล็อก มมส. : อ.panda, คุณอ้อ คุณวิชิต ฯลฯ

อ.panda ท่านเขียนมาว่า
<div class="content">

ครั้งต่อไปทักทายกันได้ครับคุณบอน...ไม่ต้องเกรงใจ.....แต่อย่าลืมแนะนำตัวด้วยนะครับ...เพราะ
รูปคุณบอนใน Blog ใกล้เกินไป ผมเจอตัวจริงก็คงจำไม่ได้ครับ.....ผมสายตายาวแล้ว เวลาไม่ใส่ตาเพิ่ม จะเห็นชัดที่ไกลหน่อย ใกล้อย่างรูปคุณบอนจะมองไม่ชัดครับ
ผมมักจะเดินค่อนข้างเร็วครับ โดยเฉพาะช่วงอยู่นอกตึก หรือ นอกห้อง เพราะต้องการให้ถึงในห้องที่อากาศเย็นกว่านะครับ

ครับ
คนที่รู้จัก คุ้นเคยทั้ง 2 ฝ่าย รู้จักหน้าตากัน ย่อมทักทายกัน

แต่เมื่อนายบอนเห็นท่าน อ.panda รู้สึกยำเกรง บารมี และความรู้ในสมองของท่าน (ว่าไปโน่น…)

สังเกตการเดินแล้ว การเดินเร็ว - รีบ แล้วหน้าตาดูเครียดๆอีก หากจะทัก ก็จะต้องเดินให้เร็ว เดินให้ทัน
เดินเข้าไปปาดหน้า “สวัสดีครับ”

ถ้าเจอแบบจะจะ แบบไม่ได้เตรียมตัว เตรียมใจ ดูท่าทาง อ.panda อาจจะช็อคง่ายๆเหมือนกันนะเนี่ย…
อาจจะนึกว่าโจรที่ไหนตามมาดักรีดไถ!!!!

แล้วถ้าเกิดเป็น

</div>

..
คงต้องดูก่อนว่า ท่าทางน่าเข้าไปทักทายมั้ย
(เลือกที่ทัก มักที่ท่าทาง) (มาจาก ..เลือกที่รัก มักที่ชัง)

แต่ถ้าหาก เห็นลีลาท่าทาง ไม่เอื้อต่อการเข้าไปทักทาย หรือกำลังเร่งรีบ..

เพื่อนบอกว่า…อย่าไปยุ่งกะเค้าเลย
ส่งยิ้มให้เค้าไกลๆก็พอ..

เป็นมุมมองในแบบคนแปลกหน้าครับ เลยหยิบมาบันทึกไว้.