"เพื่อนของฉัน เธอนั้น อย่าร้องไห้" ... (บทกวีอารมณ์แห่งเพื่อน)
"เพื่อนของฉัน เธอนั้น อย่าร้องไห้"
...
เพื่อนของฉัน เธอนั้น อย่าร้องไห้
ฉันจะอยู่ ข้างกาย เธอตรงนี้
ไหล่ของฉัน รับน้ำตา เธอพอดี
เธอจะมี ฉันอยู่ มิรู้คลาย
ความเศร้าโศก ของเธอ ฉันรับรู้
ความเงียบเหงา และหดหู่ ฉันรู้ได้
ความคิดถึง ครอบครัว ที่ห่างไกล
ด้วยสายใย ผูกพัน อันละมุน
ฉันจะเป็น กองไฟ ให้เธอผิง
ฉันจะเป็น หมอนอิง ให้เธอหนุน
ฉันจะเป็น ผ้าห่ม อุ่นละมุน
ฉันจะเป็น ไออุ่น ตลอดไป
ด้วยหัวใจ ของฉัน นะเพื่อนรัก
จักฟูมฟัก ความหวังดี ที่มีให้
ถึงตอนนี้ เธอจะ ไม่มีใคร
แต่เธอมี ฉันไง เพื่อนของเธอ
...
เฮินไต รีสอร์ท, แม่ลาน้อย
ต้นฤดูฝน ณ แม๋ฮ่องสอน
๕ พฤษภาคม ๒๕๕๕
๒๑.๓๑ น.
......................................................................................................................................................................
อารมณ์แห่งเพื่อน
เหตุเกิดจากกระบวนการ "ทบทวนตนเองจนถึงรากเหง้า" เมื่อน้ำตาแห่งความสำนึกผิดและจิตสำนึกของเด็กเกิดขึ้น การให้เพื่อนที่อยู่ข้าง ๆ เข้าสวมกอดระหว่างกัน เพื่อให้ความรู้สึกรับสัมผัสซึ่งกันและกันเกิดขึ้น
ถึงพ่อแม่และครอบครัวจะอยู่ไกล แต่ "เพื่อน" ยังอยู่ใกล้เธอเสมอ
ภาพนี้สวยงามเสมอ
บุญรักษา ครับ ;)
......................................................................................................................................................................
ความเห็น (18)
กลอนเพราะมาก...ได้สาระค่ะ
ขอบคุณมากครับ คุณ 
ครูณา
;)...
ภาพนี้อาจารย์เก็บมาจากงานเฟรชชี่หรือเปล่าค่ะ ... พอพูดถึงเพื่อนที่จริงใจ กลับกลายเป็นเพือน มัธยม ไม่ใช่เพื่อนสมัยมหาวิทยาลัย
เรียน คุณหมอบางเวลา 
ป. ;)...
ภาพที่เห็นนั้นเป็นภาพจากการอบรม Pre-University ให้กับนักศึกษาครูทุนโครงการ "ครูเป็นเลิศ" รุ่นแรก ในวันที่ ๓ โดยมีผมเป็นวิทยากรในช่วงนี้พอดี
เราพยายามจะทำให้เขาเดินไปด้วยกันด้วยความสุขและความรักต่อกันครับ
เราอยากให้เขาเป็นทั้งครูที่เก่งและครูที่ดีครับ
ทำให้เด็กร้องไห้ ถนัดเชียวครับ ;)...
ขอบคุณมากครับ ;)...
สวัสดีค่ะอาจารย์ wat
- อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนเนาะ เพื่อนที่ดีเดี๋ยวนี้ก็หายากค่ะ
- ขอบคุณมากที่แบ่งปันนะคะ
- คุณยายมีดอกไม้สวยๆจากหัวหินมาฝากด้วยค่ะ
ขอบคุณมากครับ คุณยาย 
มนัสดา
;)...
"การร้องไห้".... บอกสถานะ ได้...หลากหลายรูปแบบนะค่ะ...แต่พฤติกรรมที่แสดงออกมา...น่าประทับใจมากค่ะ
ทัตแพทย์ที่ รพ. บ้านลาด....มีพฤติกรรมแสดง ยิ้ม+มีความสุข..กับไอติม..แก้ร้อน...ค่ะ
ขอบคุณครับ พี่ 
Somsri
;)...
แง อาจารย์ทำนักศึกษาร้องไห้ อ้าวนึกว่าผมทำคนเดียว 5555555
ร้องไห้แล้วเปิดใจ รู้ที่มาไปก้าวเดินต่อ มิเสียยี่ห้อครู
สวัสดีค่ะ อาจารย์
เห็นภาพ...อ่านกลอน...ทำให้ใจคิดถึงเพลง "เพื่อนไม่เคยทิ้งกัน"
เราเคยเกลียดกัน เมื่อตอนเราเป็นนักเรียน และยังเคยมีเรื่องกันไว้ เราเคยโกรธกัน เมื่อเจอกันในชั้นเรียน ไม่เคยยอมฟังผู้ใด ไม่เคยยอมให้กัน อยากทะเลาะมีเรื่องกันทุกที จะเป็นไงก็ช่างมัน แต่จะให้ยอมแพ้เป็นไม่มี พอเราเติบโต กลับเปลี่ยนแปลงความคิดเดิม และเราลืมที่ทำกันไว้ ทำความเข้าใจ ไม่ให้ใครมาซ้ำเติม จูงมือพากันก้าวไป หนักใจเราช่วยกัน หากปัญหามีอยู่เราไม่กลัว หากว่าเราจะช่วยกัน ไม่มีวันความหวังจะมืดมัว เพื่อนไม่เคยไม่เคยทิ้งกัน ไม่ว่าความฝันนั้น จะไกลสักเท่าไหร่ จะหกล้มซมซานเมื่อใด เพื่อนจะปลอบใจ ไม่มีคนที่จะรู้ใจ ไม่มีใครรักและตามใจ เหมือนเพื่อนเก่า จะทำไงตามใจแต่เรา เพื่อนเรารักจริง จะมีกี่คนที่จะเคยมีเพื่อนดี และให้เราทำตามความฝัน จะมีกี่คนที่เต็มใจจะร่วมทาง และเข้าใจในความสำคัญ ยิ่งดียิ่งผูกพัน เพื่อนเท่านั้นจะอยู่กันเรื่อยไป เพื่อนเป็นไงก็เป็นกัน กอดคอกันเอาไว้จนวันตาย เพื่อนไม่เคยไม่เคยทิ้งกัน ไม่ว่าความฝันนั้น จะไกลสักเท่าไหร่ จะหกล้มซมซานเมื่อใด เพื่อนจะปลอบใจ ไม่มีคนที่จะรู้ใจ ไม่มีใครรักและตามใจ เหมือนเพื่อนเก่า จะทำไงตามใจแต่เรา เพื่อนเราเข้าใจ เพื่อนไม่เคยไม่เคยทิ้งกัน ไม่ว่าความฝันนั้น จะไกลสักเท่าไหร่ จะหกล้มซมซานเมื่อใด เพื่อนจะปลอบใจ ไม่มีคนที่จะรู้ใจ ไม่มีใครรักและตามใจ เหมือนเพื่อนเก่า จะทำไงตามใจแต่เรา เพื่อนเรารักจริง
v_V อาจารย์ 
ขจิต
ฝอยทอง ก็ทำเหรอครับ 555
ขอบคุณครับ ;)...
ถูกต้องตามคุณหมอ 
ทพญ.ธิรัมภา
ว่าเลยครับ ;)...
ขอบคุณมากครับ ;)...
สวัสดีค่ะอาจารย์ ให้ความรู้สึกดีๆค่ะ เข้าใจความรู้สึกของคนไกลบ้าน แม้จะห่างพ่อแม่แต่ก็ไม่เงียบเหงา มีเพื่อนเป็นกำลังใจอยู่ข้างๆ ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณมากครับ คุณ 
ถาวร
;)...
ตอนนั้น อ.วัส อยู่บนเวที ให้นักศึกษาโอบกอดกันด้วยใจ... ผมอยู่ข้างเวที มีโอกาสได้เก็บภาพเหล่านั้น ภาพไม่ชัดนัก มีเบรอๆ... แต่อารมณ์ความรู้สึกนั้น ชัดเจน...และมีพลังมาก
...
ครับผมเข้ามาอ่านอีกรอบ ก่อนทำหน้าที่เล่าเรื่องเล่านั้นด้วยตนเอง..
ขอบคุณมากครับ คุณ 
แผ่นดิน
;)...
นั่นเป็นครั้งแรกสำหรับการให้เขาได้มีโอกาส "โอบกอด" กัน
ตั้งแต่ทำกระบวนการนี้ในห้องเรียนมา ไม่เคยมีโอกาสเช่นนี้สักครั้ง
สิ่งที่เกิดขึ้น "มีพลัง" มาก ๆ ครับ ;)...