บันทึกด้วยหัวใจ...หลวงพระบาง (2)
ผมกลับมาถึงบ้านประมาณตีหนึ่งกว่า ๆ...
การเดินทางไปประเทศลาว...ผ่านจังหวัดหนองคาย...ถึงประเทศลาว....นครหลวงเวียงจันทร์...วังเวียง...และหลวงพระบาง
การเดินทางขาเข้าไปด้วยรถโดยสาร...ขากลับด้วยเครื่องบินสองใบพัด
เพราะขาเข้าเหน็ดเหนื่อยและสะบักสะบอมด้วย “สี่พันโค้ง” กว่าจะถึงเมืองหลวงเดิม...หนองพระบาง
ผมได้ตามหาความฝันของผมในชีวิตอีกอย่างหนึ่งด้วย....ความฝันทำให้ผมมีชีวิตและเติบโตต่อไป
ต้องขอบคุณแม่-ภรรยา-ลูกชาย-และพี่น้องทุกคน...ที่ผมเดินทางไปคนเดียวและทิ้งภาระหลายอย่างให้ทุกคนจัดการ
แต่ทุกคนก็ส่งกำลังใจให้ผม...ผมรับรู้ผ่านหัวใจกัน เมื่อการเดินทางไปต่างประเทศทุกครั้ง
โทรศัพท์ผมแทบไม่ได้ใช้เพราะค่าบริการแพงมาก...
“เรายืนอยู่ใต้ท้องฟ้าเดียวกัน...เมื่อมองขึ้นไปบนฟ้า...เรารับรู้ว่าความคิดถึงมีเต็มเปี่ยมบนท้องฟ้า”
ผมได้บทเรียนที่มีค่าบทเรียนหนึ่ง คือ ความสำคัญในการเขียนบันทึก เพราะเป็นสิ่งผมเขียนมาด้วยความรัก และป้องกันความทรงจำที่ถูกลืม นอกเหนือจากการถ่ายรูปด้วยกล้องดิจิตอลราคาถูก
แต่สิ่งหนึ่งที่ผมมีโอกาสได้ ถึงแม้ทักษะและพรสวรรค์ รวมถึงการขาดการฝึกฝน นั้นคือ การวาดรูปเส้นปากกา
ถ้าเป็นการเก็บข้อมูลเชิงคุณภาพมีความสำคัญสำหรับผม คือ ภาพแสดงการจัดวางของพื้นที่ เวลา และบุคคล และทำให้ความหวาดกลัวของบุคคลที่เกี่ยวข้องน้อยกว่าการถ่ายรูป
และการเดินทางก็เช่นกัน สิ่งหนึ่งที่เพิ่มขึ้นมาในการเดินทาง คือ ความสุขที่เกิดขึ้น...และความเหงาที่จืดจางลง
การวาดรูป...ผมวาดไม่สวยเลย แต่เมื่อผมลืมกล้อง...กล้องหมดแบตตารี่....ความอยากวาดรูป...หรือแม้แต่ผมไปสถานที่ที่เข้าห้ามนำสิ่งของทุกอย่างเข้าไป แม้กระทั่งสมุดบันทึก
เช่น หอคำ...หอเจ้าชีวิต....หรือพิพิธภัณฑ์แห่งชาติลาวหลวงพระบาง
รูปเจ้าชีวิตคนสุดท้ายของลาว...เจ้าศรีสว่างวัฒนา และครอบครัว ที่สวยมากสำหรับผม...เรื่องราวชีวิตของท่านและครอบครัว...ทำให้ผมน้ำตาซึมไม่ได้
การวาดรูปเส้นปากกา....ทำให้ผมบันทึกภาพเหล่านั้นด้วยหัวใจและความทรงจำ
ขอบคุณสำหรับการอ่านถึงบันทึกนี้ของทุกคน..ผมจะพาทุกท่านไปหลวงพระบาทกับผมในตอนต่อ ๆ ไป
ขอบใจเจ้า....
ทะเลงามยามคิดถึง
ชีวิตจะราบรื่นเมื่อมีอุปสรรค
อุปสรรคคือกำลัง
ความผิดหวังคือบทเรียน
ความเห็น (7)
เป็นความฝันและความจริงที่เปี่ยมสุข นะค่ะคุณหมอ....ยังไหวอยู่ใช่ไหม๊ค่ะ?? ถึงแม้จะเดินทางร่วม "สี่พันโค้ง"..ขอร่วมฝันตามภาพsketch สีสัน&ความรู้สึกตามตัวอักษร.ด้วยค่ะ :-))
เป็นบันทึกที่งดงามที่สุดเลยนะครับ
- คุณพ่อ ทินดาบ....คำกลอน...ดีมากเลย....อ่านแล้ว...มีพลัง...จังค่ะ
ทะเลงามยาม...คิดถึง
ชีวิตจะราบรื่นเมื่อ....มีอุปสรรค
อุปสรรคคือ...กำลัง
ความผิดหวังคือ....บทเรียน
- ขอบคุณค่ะ .... แบ่งปันสิ่งดีๆๆนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ เหมือนกลับไปอ่านเรื่องเล่าในอดีตที่ไม่มีกล้องถ่ายภาพ ...:)
สวัสดีค่ะคุณหมอ
สมัยเป็นวัยรุ่นชอบอ่านหนังสือของคุณนิรมล เมธีสุวกุล เล่าเรื่องการเดินทาง วาดรูป - วันที่เป็นเช่นนกพเนจร อยากให้เป็นเช่นนี้ทุกวัน บันทึกในแสงแห่งตะวัน ฯ สุดยอดแห่งความฝันสมัยนั้นเลยค่ะ
วันนี้บันทึกของคุณหมอทำให้ความฝันที่นอนหลับอยู่ลืมตาขึ้นอีกครั้ง
ขอบคุณค่ะ
- แวะมาติดตามความฝันของใครบางคน
เคยไปเวียงจันทร์แล้วค่ะ ฝันหนึ่งที่ยังไม่ถึงคือหลวงพระบาง - ขอบคุณค่ะสำหรับบันทึกที่งดงาม อ่านแล้วสบายใจ
ชอรูปวาดคะ ชอบมากที่สุดภาพเดียวกับพี่หนูรี