เยาวชนคนรุ่นใหม่ คิดอย่างไร ต่อเกษตรกรรมยั่งยืน "คำสารภาพของคนรุ่นใหม่"
บรรยากาศในช่วงบ่ายของวันทีี่ ๔ กันยายน ๒๕๔๙
ช่วงบ่ายมีการเสวนา
"เยาวชนคนรุ่นใหม่คิดอย่างไรกับเกษตรกรรมยั่งยืน"
แลกเปลี่ยนประสบการณ์และข้อคิดเห็นโดย
กลุ่มคนรุ่นใหม่ที่ค้นหาตัวตนบนฐานเกษตรกรรมยั่งยืน ผมยังตามติดเวทีเสวนาอย่างเหนียวแน่น โดยผมทำหน้าที่เป็นผู้ดำเนินรายการกลาง
และ คุณอรุณี เวียงแสง เป็นผู้นำเสวนา
บรรยากาศการแลกเปลี่ยน น่าสนใจเป็นอย่างยิ่งด้วยความที่ผมก็เป็นลูกหลานชาวนา บางครั้งผมแอบน้ำตาซึม เมื่อน้องๆในกลุ่มเสวนาพูดถึงเรื่องราวชีวิต ก่อนจะกลับมาบ้าน มาทำเกษตรกรรมเหมือนพ่อแม่ที่บ้านนา
ผมนำภาพเยาวชนบ้านแม่ทา กิ่งอ.แม่ออน เชียงใหม่ ที่มาเข้าร่วมเสวนาในครั้งนี้มาเผยแพร่ก่อน ส่วนเนื้อหารายละเอียดต่างๆ ผมขอเวลาเรียบเรียง ก่อนจะนำมาเขียนบันทึกอีกครั้ง...
เรื่องราวเยาวชน ผู้พลิกผันชีวิต เข้าสู่เกษตรกรรมยั่งยืน
ขอบคุณน้องเพิก น้องแคท และน้องโก
เยาวชนคนกล้าคิด กล้าทำแห่งบ้านแม่ทา เชียงใหม่
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
๔ ก.ย. ๔๙
ความเห็น (9)
ชอบจังครับ คำว่าเกษตรกรปริญญา ดูเหมือนว่าไม่ว่าจะจบอะไร เท่าไรก็สามารถทำงานเพื่อท้องถิ่นของตนเองได้
- มีคำผะหยาอีสานเกี่ยวกับเรื่องการมองท้องถิ่นตนเองบทหนึ่งที่ว่า
ลูกหลายเอ้ย
ขั้นสิไปข้างหน้าให้เหลียวหลังเบิ่งสาก่อน
เป็นมะหลืดทืดเท่า ตัวเจ้าอย่าสิไป
แปลว่า
ลูกหลาน ถ้าคิดจะเดินไปข้างหน้าไปที่อื่นไปพัฒนาที่อื่นให้มองกลับถิ่นฐานบ้านตัวเองก่อน หากบ้านเราลำบากอยู่ก็อย่าไป ช่วยบ้านเราเสียก่อน
- ผะหยาบทนี้ผมไม่เคยลืม และขอชื่นชมน้อง ๆว่าเขาไม่ลืมถิ่นฐานของเขา ขอชมเชยอีกครั้งจากใจจริง
จะรออ่านนะคะ เรียบเรียงบันทึกเสร็จเมื่อไหร่ จะรีบอ่านทันทีคะ (ผู้ติดตามอ่านอย่างเนียวแน่น)
คุณออต ครับ
ผะหยา น่าสนใจและมีความหมายผมจะเรียบเรียง เวทีเสวนาในวันที่ ๔ ที่ผ่านมา ออกมาให้อ่านกันเร็วๆนี้ครับ
น้องๆจากแม่ทา ถ่ายทอดออกมาได้อย่างจับใจมากครับในวันนั้น
คุณจ๊ะจ๋า ครับ
ขอบคุณครับ ที่ติดตามอ่านบันทึกผมต่อเนื่อง...กำลังใจแบบนี้หละครับ...ทำให้ผมมีกำลังใจเขียนบันทึก...ต่อเนื่องครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ อาจารย์จตุพร
น่าชื่นชมและน่ายินดีกับน้องเขาด้วยนะคะที่คิดอยากจะกลับมาพัฒนาท้องถิ่น เพราะคงจะหาน้อยมากที่จะคิดแบบน้องเขา แม้แต่ตัวเปียเองยังคิดหนักนะคะที่จะกลับไปบ้านเกิด แต่ก็คงต้องกลับค่ะเพื่อไปดูแลบิดามารดา และอีกอย่างอยากจะกลับไปพัฒนาศูนย์เด้กเล็กที่อยู่ในพื้นที่ให้ได้รับการพัฒนาที่ดีขึ้น คุยกับเพื่อนที่อยู่กรุงเทพ เขาก็อยากกลับมาท้องถิ่นเหมือนกัน เขาบอกว่าเบื่อชีวิตกรุงเทพ ถ้ายังไงจะรออ่านบันทึกนะคะ
สวัสดีครับเอก...เพื่อนคนขยันของท้องถิ่น ขอบคุณมากครับที่เข้าไปเยี่ยมเว็บและกำลังใจที่ให้ในทุก ๆ หัวข้อ หวังว่าคงได้เจอกันที่เมืองไทยนะครับ เพื่อน ๆ ที่เพิร์ท อยากมาเที่ยวเมืองปายมากครับ หวังว่าคงเต็มใจและยินดีต้อนรับพวกเรานะครับ
ปล. ตอบช้าไปนิดเพราะขายังแพลงอยู่ เลยไม่ได้ไปมหาลัยหลายวันแล้วครับ เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
คุณเปีย แห่งเมืองหนองคาย
บรรยากาศในเวที เสวนาในวันนั้นอยากให้เปียเข้าไปนั่งฟังด้วยครับ...
คำบอกเล่าของเยาวชนถึงเรื่อง ความภาคภูมิใจในการเป็นเกษตรกรเหมือนพ่อแม่ของเขา
ผมซาบซึ้งมาก...เพราะผมก็ชาวนาคนหนึ่งครับ
ขอบคุณครับ ให้กำลังใจในการทำงานครับ หากมีประเด็นที่จะแลกเปลี่ยน ส่งอีเมลล์หรือโทรศัพท์คุยได้ครับ ..ยินดีครับ
เสียงมิตรภาพจาก เมืองเพิร์ท ถึงเมืองไทย...
ขอบคุณครับ อาจารย์ Pop คาดหวังว่าวิทยานิพนธ์คงใกล้สำเร็จแล้ว นะครับผม
อีกไม่นานหากกลับมาเมืองไทย...ผมคาดหวังว่าจะได้เจอกันเมืองปายและผม ยินดีต้อนรับเพื่อนๆที่ เพิร์ท ทุกคนครับ...
ให้กำลังใจให้(ขาแพลง)หายเร็วๆครับผม 
- ตามมาอ่านครับอาจารย์
- จะแวะไปเยี่ยมอาจารย์ออตด้วยครับ
ขอบคุณอาจารย์ Panda มากครับ
ผมพยายามถ่ายทอด เรื่องราว เกษตรกรรมยั่งยืน ให้มากที่สุดตามที่ได้เข้าร่วมงาน แต่ยังไม่ถึงเศษเสี้ยวเลยครับ
ขอบคุณครับอาจารย์ Panda