ได้งานถาวรทำแล้ว.
* เรื่องนี้เขียนต่อเนื่องจากการไปทำงานกับริคบก ของออสเตรเลียที่บ้านศรีธาตุ อุดรธานี ต่อมาผมได้ไปทำการสัมภาษณ์งานจนทางบริษัทเริ่มจ้างผมเข้าทำงาน. ผมจึงเริ่มงานในตำแหน่งหน.คลังสินค้า. โดยทำให้กับบริษัทอมฤตแอนด์แอส โซซิเอทส์ลอยีสติค จำกัด สำนักงานสาขาอยู่ที่คลังหมายเลข ๕ ของการท่าเรือสัตหีบ ตั้งแต่ ๑ ก.ค. ๒๕๔๑.พอเข้ามาทำงานที่นี่แล้ว จึงทราบว่าส่วนใหญ่เป็นงานรับ - ส่งพนักงาน , ส่งอาหารและอุปกรณ์ต่างๆที่ใช้เกี่ยวกับงานขุดเจาะน้ำมันไปยังแท่นขุด-เจาะในอ่าวไทย รวมถึงงานลอยีสติคส์ต่างๆในราชอาณาจักรไทยและต่างประเทศ และต้องเกี่ยวข้องกับงานของลูกค้า..ตามที่ร้องขอมา..
งานถาวร - Permanent Job.
ท่านผู้อ่านครับ!ผมคาดการผิดถนัดครับ เพราะผมได้ใช้รถคันนี้อยู่ราวๆสี่ปี ไม่มีอะไรพังเลยนอกจากเปลี่ยนอะหลั่ยตามสภาพเท่านั้น ! ที่ท่าเรือแหลมฉบัง มีพนักงานชิปปิ้งอยู่คนหนึ่ง เมาตลอดทั้งในและนอกเวลางาน. เข้ามาทำงานพร้อมๆกับผมแต่ทำรถบริษัทพังไป ๓-๔ คัน ถูกตัดเงินจนแทบจะไม่เหลือรับในแต่ละเดือน.ช่วงสุดท้ายนั้นถูกเลิกจ้างและถูกหักเงินค่าซ่อมรถแล้วยังไม่พอเลยครับหัวหน้างานสาวของผมเคยสงสัยและถามตรงๆว่าเอ๊ะ ! ฉันเห็นเธอเข้างานมาไล่ๆกัน แต่ทำไมรถเธอจึงยังไม่เคยพังขนาดนั้นเลยน๊ะ ? ผมเลยต้องขออนุญาตอธิบายให้นายสาวทราบว่า..ตอนรับราชการอยู่นั้นผมเคยถูกส่งเข้ารับการอบรมที่โรงเรียนขนส่งทหารเรือ-กรุงเทพฯ ส่วนที่ประเทศสหรัฐอเมริกานั้นผมได้ทุนไปศึกษาและดูงาน ที่ MT. School , Camp Lejeune , North Carolina,USA.ในหลักสูตรการซ่อมบำรุงเบื้องสูง.Automotive Machanic. จึงพอจะรู้ว่าจะต้องทำอย่างไร ? รถจึงจะอยู่กับเราได้นานและอยู่ในสภาพที่ดี. ผมว่าเธอฟังแล้วอาจจะนึกขำๆก็ได้น๊ะ ! เพราะเธอคงไม่เคยเห็นใบประกาศฯต่างประเทศของผม หรือจากแผนกบุคคลนั่นเอง ! ก็คนละส่วนกันนี่นา. แม้เวลาจะผ่านไปนานพอสมควรแล้วก็ตาม ผมยังจำได้ดีครับ ๑ ก.ค.๒๕๔๑ เป็นวันแรกที่ผมได้มาเริ่มงานกับบริษัทอมฤตฯที่การท่าเรือสัตหีบ สถานที่ซึ่งผมได้เคยขับรถคู่ชีพมาดู ตอนที่ตกงาน.หลังจากกลับมาจากประเทศบังคลาเทศไงล่ะครับ ! ผมยังจำได้ดีทีเดียว. ผมแปลกใจเพราะมีคนเคยบอกว่าบริษัทขุดเจาะน้ำมันจะมาเช่าสถานที่จากการท่าเรือสัตหีบ เพื่อใช้เป็นฐานปฎิบัติการเพราะ ดูแล้วว่าน่าจะเกิดความปลอดภัย มากกว่าที่จะตั้งอยู่ภายนอก.
๑. ประกาศฯจากสหรัฐฯ. - ของผู้เขียน. มิได้ซื้อมาเหมือนบางคน.
อย่างน้อยการเข้า-ออก พื้นที่ก็จะต้องผ่านเวร-ยามของทหารเรือ. นอกจากว่าทหารเรือ จะเป็นฝ่ายขโมยเสียเอง. บริษัทอมฤตฯ ได้มาเช่าคลังหมายเลข ๕ และพื้นที่ด้านนอกทั้งหมดจากการท่าเรือสัตหีบไว้ก่อนแล้ว เพื่อการวางของบนพื้นซิเมนต์ มาเช่าไว้นานเท่าไรผมไม่ทราบครับ ? ตอนที่ผมมาเริ่มงานในวันแรกนั้นมีอาคารนี้อยู่แล้วและผมจำเจ้าหน้าที่ชิปปิ้งที่นี่ได้ครับ. เธอชื่อ ยุพาพร - แป. สมัยที่ผมลาออกมาใหม่ๆและทำอยู่ที่บริษัทไทยออยล์ทูลฯนั้น เธอเคยมาติดต่องานกับผม เพื่อรับของไปส่งให้ลูกค้า. ตัวอาคารที่นี่เก่ามากครับและมืดทึบพอสมควรเพราะ..ด้านในตัวอาคารมีหลอดไฟแสงสว่างติดอยู่หนึ่งดวง-เว้นสองดวง อันนี้หลอดไฟดีแต่อันนั้นชุดตัวเรือนไม่ดี. ทางบริษัทฯก็ไม่ได้แสดงเจตนาว่าจะซ่อมรึไม่ ? ผมเลยมิได้เสนอความประสงค์ที่จะซ่อมทำไปให้ทางสำนักงานใหญ่ทราบแต่อย่างใด ? ด้านนอกก็ไม่มีไฟแสงสว่างในยามค่ำคืน ลูกค้าก็ไม่มีใครมาเช่าคลังหรือมาเช่าพื้นที่ เคยมีหลายรายที่มาดูแต่มิได้เช่าอาจเป็นเพราะสถานที่เก่าเกินไปก็เป็นได้ พื้นที่โล่งด้านนอกของทหาร ก็ดูมืดครึ้มตลอดเวลา.ผมได้รับแจ้งจากสำนักงานใหญ่ให้จัดหาโรงแรมในพื้นที่ เพื่อพนักงานจะมาพักก่อนลงไปทำงาน ๑ คืน. และในสัปดาห์หน้าจะมีการจัดอบรมพนักงานทั้งหมด..ที่ต้องลงไปทำงานบนแท่นเจาะน้ำมันของบริษัทซานตาเฟ่. บริษัทนี้รับจ้างทำงานให้กับบริษัทไทโปในด้านการขุดเจาะน้ำมันแต่..ตัวเองไม่มีพนักงานจึงมาจ้างพนักงานจากบริษัทอมฤตฯ เป็นทอดๆ ช่วงเดียวกันผมมีโอกาสรู้จักกับพี่วีรศักดิ์ มานัสซึ่งเข้ามาทำงานพร้อมกันแต่พี่เขาทำให้กับบริษัทฝรั่งที่ชื่อซานตาเฟ่.. Santafe Drilling Company.
๒. ผู้เขียนกับริคแจ๊คอั๊พ. - ที่ท่าเรือแหลมฉบัง.
มีหลายบริษัทมาเช่าสำนักงานที่อาคารของไทโป..คลัง๑๒ ของการท่าเรือสัตหีบ.เจ้าของแรกคือบริษัทออยล์เท๊กซ์ - Oiltex Oilfield Company. เช่ามาจากการท่าเรือสัตหีบ ธุรกิจมักเป็นเช่นนี้มิฉะนั้นจะไม่มีคำว่ายี่ปั๊วะ-ซาปั๊วะ. พอเริ่มเปิดทำการขุดเจาะก็มีหลายๆบริษัทเข้ามารวมกันภายในอาคารดังกล่าวเช่น เบเกอร์ฮิ๊วส์ Bakerhuges,ซานตาเฟ่.SantafeDrilling.,เซ้นซิฟิค ฯSciencific.งานเริ่มบูมขึ้นทางบริษัทเชฟร่อนจึงมาซื้อกิจการจากบริษัทไทโป และเริ่มให้บริษัทที่เช่าอยู่เดิมทยอยออกไปอยู่ที่อาคารอื่น เพราะสำนักงานใหญ่เริ่มทยอยส่งจนท.จากกทม.มาประจำที่สาขาสัตหีบ เหตุนี้จึงมีจนท.ของบริษัทซานตาเฟ่มาขอดูพื้นที่ เพื่อขอเช่าวางอุปกรณ์และเช่าห้องทำสำนักงาน นอกจากพี่แกจะปฏิเสธแล้วพี่แกยังตำหนิว่า สำนักงานเก่า-ขาดการดูแลที่ดี..เรื่องไม่จบแค่นั้นเพราะพี่แกแจ้งไปที่สำนักงานใหญ่. ทีนี้เป็นเรื่องสิครับ.เจ้านายพากันมารุมตำหนิผมเสียใหญ่โต.หาว่าไม่เอาใจใส่เรื่องต่างๆที่สำนักงานชนิดที่ว่า..ตัวเองคงลืมไปว่าตอนที่เช่ามาจากการท่าเรือนั้น ตัวอาคารมีสภาพเก่าอยู่แล้ว. แปลกครับ..คนที่กรุงเทพฯคงคิดกันเองว่า...ผมมีความสามารถทำให้ตัวอาคารเก่าได้.เอาอวัยวะส่วนไหนคิดกันน๊ะตัวเอง ? ปัจจุบันดูดีขึ้นมากครับ เพราะได้ดำเนินการทาสีใหม่ ทั้งอาคาร และเดินไฟใหม่หมดทั้งในและนอก ตัวอาคาร แถมยังต้องติดตั้งสปอร์ทไล๊ทตามสเป็คของเชฟร่อน.ถูกบังคับให้ทำครับ. ต่อมามีการสร้างโรงจอดรถ ของการท่าเรือฯสำหรับแผนกรถเครื่องมือหนัก..เพราะพื้นที่เดิมนั้นทางการท่าฯนำไปให้บริษัทเอกชนต่างๆเช่า.
๓. หัวหน้างานกับลูกน้องและลูกชาย. - ที่คลัง ๕ การท่าเรือสัตหีบ.ปี ๒๕๔๕
พอเชฟร่อนมาซื้อกิจการแล้ว จึงแจ้งให้บริษัทซัพพลายต่างๆติดตั้งระบบไฟส่องสว่างแบบมาตรฐาน.แสงสว่างจึงส่องทั่วทุกพื้นที่ แถมยังมีลวดหนามกั้นแบ่งเขตเป็นสัดส่วนดีมากครับ.ซีกโน้น..เป็นพื้นที่ของบริษัทฯแต่ซีกนี้..เป็นพื้นที่ของทหาร.ขนาดหมา สุนัข.มีการแบ่งเป็นหมาทหาร และหมาบริษัทฯ ด้วยน๊ะ ! ตอนที่ผมได้เกษียณอายุแล้วได้แวะไปคุยกับยาม เขาบอกว่ามีหมาของบริษัทฯอยู่สองตัว ความจริง..เป็นหมาของผู้เขียนเองทั้งสองตัวชื่อบราวน์ และแบล๊ค มาจากสีดำและสีน้ำตาลนั่นเอง ! ขณะที่ผมยังทำงานอยู่นั้น ผมมักจะพาพวกเขาไปที่ท่าเรือในวันเสาร์อาทิตย์ หรือวันหยุดอื่นๆเพื่อให้เขาวิ่งเล่นกัน เพราะที่บ้านไม่มีพื้นที่ ให้เขาวิ่งนั่นเอง. พอไปบ่อยๆพี่แกไปติดสัตว์กับสาวๆในท่าเรือ ทีนี้พี่แกจึงไม่ยอมกลับบ้านและผมเห็นว่า..ถ้าทิ้งไว้ในพื้นที่บริษัทฯ เขายังได้วิ่งเล่นบ้าง-ได้เห่าบ้าง ช่วงที่ยามอาจจะเผลอหลับไป ผู้อ่านท่านใดที่รักสัตว์ล่ะก็.คงจะเห็นใจผู้เขียนแน่ๆ แต่ใครที่ไม่มีใจรักสัตว์เลี้ยงก็คงอยากตำหนิผู้เขียน.เชิญเถอะครับ. ขณะเขียนเรื่องนี้ได้เสียชีวิตแล้วทั้งคู่..ตายอย่างหมา.พอทหารย้ายมาเข้าพื้นที่ ก็มีสุนัขทหารมาด้วยหลายตัวแอบมากินเศษอาหารที่ยามทิ้งไว้ แต่กลางคืนเห่าเฉพาะในพื้นที่ทหารเท่านั้น !แม้จะมีใครมาเดินในพื้นที่บริษัทฯ พี่แกไม่ยอมเห่าเลยว่ะ !สงสัย.ไม่มีโอทีกระมัง.แถมไม่ยอมข้ามรั้วลวดหนาม มาแดนของบริษัทฯด้วยน๊ะ! ช่วงแรกที่มาทำงานนั้นเป็นยุคของบริษัทไทโป Thaipo. ดำเนินงานโดยนาย เทียรี่ เวฟ Mr. Teary Wave. ผู้จัดการใหญ่ชาวต่างชาติ * ไม่สามารถเขียนชื่อจริงได้เดี๋ยวพี่แกแว้งกัดเอา..จะซวยเสียเปล่าๆ.
๔. หัวหน้าใหญ่ไปพบลูกค้า. – ที่ท่าเรือแหลมฉบัง.ปี๒๕๔๔
พอมาอยู่เมืองไทยก็ได้ภรรยาเป็นคนไทยครับ ! คนต่างชาติเกือบ ๑๐๐ % พอมาได้เมียคนไทยแล้วส่วนใหญ่จะเสียหมาหมดครับ.แม้บางคนจะดื้อรั้น บอกว่าถ้าเสียหมาให้เปลี่ยนหมาใหม่. อ่านเสร็จไปหาเอาสักตัวน๊ะ ! เมียคนไทยมักจะสอนวิทยายุทธให้ทั้งหมด ดีแสนดีก็มักจะเสียคนหมด ผมมิได้กล่าวหาใครนะครับ Hear said.ได้ยินเขาเล่ามา.ต่อมานายคนนี้ก็ถูกเลิกจ้างเพราะพี่แกดันไปรวมหัวกับเมียคนไทยไปเก็บค่าหัวคิว. โกงเขาหรืออะไร สักอย่างนี่แหละ!จะให้ดีต้องถามคนเก่าๆดู เขาว่าพี่แกแอบไปขอเปอร์เซ็นต์จากโรงแรมบ้านฉางพาเหรดด้วยน๊ะ..พอเจ้าของไม่จ่ายให้พี่แกไปยุให้ลูกค้าไปเช่าอยู่ที่โรงแรมอื่นๆแถว..รร.มิลฝอร์ดบ้าง โรงแรมอื่นบ้าง นางเจ๊เจ้าของโรงแรมใจถึงครับจึงไปฟ้องที่สำนักงานใหญ่ ลูกน้องมือขวาจึงโดนปลดไปก่อนเป็นรายแรก.ใครเสียอีกล่ะ !ถ้าผมเอ่ยชื่อต้องร้องอ๋อ !กันเป็นแถวๆ ผมยังไม่อยากถูกฟ้องครับ Sue. คงบอกไม่ได้จริงๆ พี่แกเคยเป็นศิษย์เก่าอมฤตฯเหมือนกัน. ในชีวิตผมเคยคลุกคลีกับฝรั่งอเมริกันทั้งในอเมริกา และที่ประเทศอื่นๆมามากต่อมากแล้ว.ไม่ว่าจะเป็นทหารหรือพลเรือน. แต่ผมยังไม่เคยพบอเมริกันชั้นเลวแบบนี้มาก่อนเลย.จริงๆน๊ะครับ..ก็ไอ้หมอนี่น่ะสิ ! วันหนึ่งเขามายืนด่าผมอย่างสาดเสียเทเสียทีเดียว ผมไม่ได้โต้เถียงหรอกน๊ะ ! เพราะผมผิดจริงๆ. ที่จริงความผิดแค่เอาตู้อาหารลงเรือเกินกว่าที่ขออนุญาตไปเพียง ๑ ตู้เท่านั้น !ไม่น่าจะต้องด่ากันขนาดนี้ มันโกรธยิ่งกว่าผมไปแอบเอาเมียมันเสียอีก ผมคิดเอาเองน๊ะครับ ! ที่จริงถ้าใครรู้จักฝรั่งอย่างแท้จริง โดยเฉพาะพวกอเมริกันชน. จะต้องรู้ว่านิสัยที่แท้จริงนั้นเขาจะไม่ผูกพยาบาท เหมือนไอ้เว๊ฟคนนี้. ด่าว่ากันแล้วก็เลิกแล้วกันไป.. เช้ามาก็กดหม้อนิ่งกันตามปกติ.
๕. ไม่มีวันหยุดน๊ะ ไปรับ : ส่งพนักงาน. - ที่แหลมฉบัง.ปี ๒๕๔๔
รุ่งขึ้นก็ทักทายกันใหม่ เหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยครับ Forget it. ไอ้หมอนี่แม้ว่าตัวเป็นฝรั่งแต่หัวใจมันเลวแบบไทย-ไทย. ผมทราบว่าจะต้องนำตู้อาหารลงเรือเพื่อส่งไปที่แท่นขุดเจาะ เพียงสองตู้เท่านั้น ! รถเทรลเลอร์ได้บรรทุกมาทั้งหมดรวมสามตู้ แต่ขณะนำตู้ลงเรือผมมัวแต่ไปช่วยลูกน้องต่อไฟในเรือ.เสียบปลั๊กตู้อาหารเข้ากับปลั๊กไฟเรือ. พอหันมาเห็นอีกทีตู้ถูกยกลงเรือมาทั้งหมด ที่จริงมีพนักงานของเราที่มาจากกทม.มายืนดูการขนตู้ลง และรู้ว่าตู้ต้องลงเพียง ๒ ตู้เท่านั้นแต่พี่แกไม่ยอมบอกพนักงานของไทโป มัวแต่ยกหูคอยรายงานให้เจ้านายทราบเท่านั้น ! เรื่องอื่นข้าฯไม่สนว่างั้นเถอะ! ขณะนั้นรถเทรลเลอร์ และรถเครนก็ได้กลับไปแล้วตายล่ะสิ !ผมกำลังคิดว่าจะทำอย่างไรดี ?ผมได้แก้ไขโดยไปติดต่อกับกัปตันเรือและแจ้งว่า ตู้ลงเกินมา ๑ ใบ. ขอให้นำติดไปกับเรือได้ไหม ?ผมจะนำขึ้นตอนที่เรือกลับมาตอนเย็น ทางกัปตันเรือตอบตกลงแต่บอกว่าไม่ขอรับผิดชอบ ถ้าเกิดการชำรุดขึ้นไม่ว่าด้วยสาเหตุใดๆผมก็ยอมรับครับ และคิดว่าเรื่องน่าจะจบลงแค่นั้นที่ไหนได้ ? พวกฝรั่งต่างชาติราคาถูกนั้น หลายคนนิสัยเหมือนคนไทยครับ. จึงมีฝรั่งช่างฟ้องคนหนึ่งดันโทรไปฟ้องผู้จัดการใหญ่ จะใครเสียอีก ก็นายเว๊ปนั่นแหละ ! สิบนาทีต่อมาพอมันลงจากรถประจำตำแหน่งมาฟังสิครับ..แม่งด่านำมาเลยครับ..ทุกคนมองมาที่ผมคนเดียว..เงียบกันหมดเหมือนถูกสาป God damn , Mother fcuker what ta hell you do. ? ในใจกำลังคิดว่าถ้ามีปืนผมจะเหยียบหน้า และยิงกรอกปากทันทีที่มันพูดเอ๊ย ! ด่าจบ.
๖. ไปดูความเรียบร้อยของงานท่อ. - ที่โรงพอกท่อ สัตหีบ.
ผมอยากบอกมันด้วยว่า Thailand Never Colonied. เมืองไทยไม่เคยเป็นเมืองขึ้นของพวกมึง.จำไว้ด้วย. ผมไม่มีปืนติดตัวไม่งั้น..เอ็งตายตั้งแต่ยังไม่ได้พูดถึงแม่..หลังจากนั้นมาผมต้องเจอหน้ามันทุกครั้งผมกล่าว Morning Sir. สวัสดีก่อนทุกครั้ง ท่านผู้อ่านครับ..แม่ง..ไม่สนแม้แต่จะพยักหน้าตอบรับด้วยซ้ำ.เลวบัดซบจริง ! ผมเสียเวลาสวัสดีมันอยู่ราวๆสองอาทิตย์มันจึงค่อยๆผงกหัวแบบไม่ค่อยเต็มใจนัก นี่แหละครับที่เขาเรียก.อเมริกันชั้นเลว สมแล้วที่ธรรมชาติได้ลงโทษมัน และครอบครัว. Son of the fcuken bitch. * เพื่อแสดงว่าผู้เขียนเป็นคนสุภาพโดยสันดาน..ดังนั้นศัพท์บางคำจำเป็นต้องเขียนสลับตัว แม้จะมีความหมายตามที่ตั้งใจก็ตาม..พอเอ็งถูกไล่ออกไปแล้วเป็นไงบ้าง ?บริษัทเชฟร่อน Chevron.มาซื้อบริษัทไทโป Thaipo. ทันทีเห็นไหมล่ะที่จริงเขาคงเล็งไว้นานแล้ว..มาติดที่ยังมีคนเลวอย่างเอ็งอยู่น่ะสิ ! ไอ้หมอนี่หายไปพักใหญ่หลังจากถูกไล่ออก Kick Out. ส่วนผมยังทำงานอยู่ที่เดิมครับและมีโอกาสขับรถสวนกันบ่อยๆ ทีนี้เป็นทีของผมบ้างล่ะ ! ผมไม่เปลืองสายตาหันไปมองมันเลย แม้แต่นิดเดียว บริษัทต่างๆที่คอยมาพะเน้าพะนอจะเอางานจากมันตอนที่มันเป็นใหญ่..เดี๋ยวนี้แม้แต่ชายตามองเขายังไม่ทำกันเลยจริงๆน๊ะ ธุรกิจมักเป็นแบบนี้.ทำใจเสียเถอะโยม! เอ็งจงขี่รถที่มีท่อไอเสียเป็นรูปเขาควายของเอ็งไปเรื่อยๆก็แล้วกันน๊ะ ระวังอย่าไปขวิดใครเข้าก็แล้วกัน ส่วนใครจะเข้ามาขวิดเอ็ง..ข้าคงไม่เกี่ยวด้วยน๊ะ..ยูบีมายเก๊สท์. หลังจากนั้นจนผมออกจากบริษัทนี้ก็ไม่เห็นหน้าพี่แกอีกเลย..คิดถึงเพลงของครูสุรพลที่ว่า..ไปดีเถิดน้องพี่ขออวยพร..
๗. ไปติดต่อเติมน้ำจืดลงเรือ. - ที่อ่าวศรีราชา. ภาพโดยผู้เขียน. ปี ๒๕๔๓
* ที่จริงผู้เขียนเคยไปที่แท่นเจาะในอ่าวไทยมาแล้ว และถ่ายภาพแท่นต่างๆมาด้วยตัวเอง น่าเสียดายพอออกจากงานแล้วไม่ได้นำฟิล์มออกมาทันที ประมาณ ๓ ปีจึงนำภาพออกมาปรากฏว่าภาพสวยๆเสียหายไปแล้ว พอดีได้รับความเอื้อเฟื้อจากเน็ทของเชฟร่อนจึงทำให้ท่านมีโอกาสเห็นภาพแท่นเจาะในอ่าวไทยอย่างสวยงามและชัดเจน..ขอขอบคุณมา ณ ที่นี้อีกครั้ง. การเดินทางจากท่าเรือสัตหีบไปยังแท่นเจาะน้ำมัน ในสมัยแรก. ทำได้เพียงทางเดียวคือไปทางเรือ และเรือที่ไปจากท่าเรือสัตหีบมี ๒ ประเภทเท่านั้นคือเรือซัพพลาย - Supply Boat.และเรือรับ - ส่งพนักงาน. Crewchange Boat. ดังรายละเอียดล่างนี้ :
Crewchange Boat.
- MAJOR TIDE. - PELICAN OFFSHORE. - UNIWISE OFFSHORE.
Supply Boat.
- BURBRON OFFSHORE. - EMAS OFFSHORE - JAYA MARINE.
- MERMAID OFFSHORESERVICES. - NORMIS SHIPPING.
- POSHSAMGO OFFSHORE. - SAWIREPACIFIC OFFSHORE.
- SEACORE. - TIDE WATERMARINE.
๘. เชฟร่อนบริษัทน้ำมันยักษ์ใหญ่ เข้ามาซื้อกิจการจากไทโป.ขอบคุณภาพจากเน็ทเชฟร่อน.
งานขุดเจาะน้ำมันในอ่าวไทยที่สัตหีบและสงขลานั้น. เชฟร่อนและยูโนแคล. เรือเกือบทุกลำมักจะหมุนเวียนกันเข้ามาทำงานในน่านน้ำดังกล่าว บางลำไปถึงประเทศกำพูชาก็มีแล้วแต่ทางบริษัทที่รับงานมา..ที่ไหนเราก็สามารถไปได้..ถ้าเงินถึง..ปกติเรือซัพพลายจะใช้เวลาประมาณ ๑๒-๑๘ ช.ม.จากท่าเรือสัตหีบไปยังแท่นในอ่าวไทย แต่เรือคลูโบ๊ทจะใช้เวลาเพียง๔-๖ ช.ม.เท่านั้น ! ขึ้นอยู่กับคลื่นและลม. ใช่ครับแม้ระยะทางจะเท่ากันแต่น้ำหนักบรรทุกต่างกันมาก..เรือซัพพลายนั้นชื่อก็บอกแล้วว่าซัพพลายของที่ใช้ในการขุด-เจาะน้ำมัน บ่อยครั้งที่ต้องรับส่งคนไปด้วยถ้าไป-มานอกตาราง. ท่อน้ำมัน เครื่องมือ ตู้อาหาร ถังขยะและอื่นๆในแต่ละเที่ยวนั้นต้องบรรทุกกันจนคุ้มจึงจะออกจากท่าเรือได้ บางครั้งเมื่อบรรทุกเสร็จแล้วแต่ของบนเรือยังน้อยมากเรือต้องจอดเทียบ..ตั้งแต่วันศุกร์ไปจนถึงวันจันทร์ ถ้างานไม่เร่งด่วนนัก. ลูกเรือชอบสิครับเพราะยังไงๆ..บนบกย่อมปลอดภัยกว่าในทะเลหลายเท่าตัว. ปกติแล้วการทำงานบนเรือนั้นไม่ว่าเรือจะวิ่งหรือจอดเทียบท่าก็ตาม..กฎของเชฟร่อนระบุว่าทุกคนต้องสวมชูชีพ.เผื่อฟลุ๊คหล่นลงไปในน้ำโดยมิได้ตั้งใจ..จะได้รอดตาย. หรือตายช้าหน่อย.ใครเคยมาสัมผัสงานเรือจริงๆล่ะก็คงทราบดีว่า..ทุกคนต้องสวมเสื้อชูชีพทุกครั้งก่อนขึ้นบันไดเรือและปลดออก..หลังจากลงมาที่เขื่อนแล้ว.เคยมีหลายคนลืมสวมติดไปด้วย แต่ไปไม่ไกลจึงกลับมาถอดคืน..ถ้าใครไม่ถอดเสื้อชูชีพอาจถูกมองด้วยสายตาประหลาด. เรือซัพพลายนั้นรวมกัปตันและลูกเรือแล้วไม่น่าจะเกิน๖ คน. ส่วนเรือที่รับ-ส่งพนักงานนั้นอย่างน้อย..ต้องบรรทุกได้ถึง๕๐ คน ด้านหลังบนดาดฟ้ายังต้องบรรทุกตู้อาหารและอุปกรณ์ไปได้ด้วย.
๙. แผนผังโดยสังเขปของการขุดเจาะน้ำมัน - ในอ่าวไทย. ขอบคุณภาพจากเน็ทเชฟร่อน.
เรือส่วนใหญ่มาจากประเทศสิงคโปร์..แต่ผู้เขียนคงบอกไม่ได้ว่าเจ้าของเรือเป็นคนชาติไหน ? ผมจำไม่ได้แล้วว่าเรือรับส่งพนักงานนี้วิ่งอยู่นานเท่าไร ? เพราะต่อมาการเดินทางได้เปลี่ยนไปเป็นทางอากาศโดยเฮลิคอร์ปเตอร์ การเดินทางแบบนี้สะดวกและรวดเร็วแม้ว่า..จะเสี่ยงไปบ้าง. ทางบริษัทนายจ้างไม่ต้องการให้ลูกค้าช้ำกับการเดินทางด้วยเรือเพราะพบว่า..พอขึ้นมาบนแท่นเจาะแล้ว หลายคนยังเมาคลื่นอยู่และไม่สามารถทำงานได้ตามปกติ จึงเปลี่ยนมาเดินทางด้วยเฮลิคอร์ปเตอร์ สมัยที่งานขุดเจาะเริ่มเข้ามามีบทบาทในช่วงแรกทางภาคใต้นั้น เคยมีเฮลิคอร์ปเตอร์ของบริษัทโอกานากันจากแคนาดา ตกกลางทะเลเสียชีวิตรวม ๑๓ คน.ผู้เขียนรับราชการอยู่ที่สงขลา.จึงมีการเปลี่ยนมาเดินทางด้วยเรืออีกครั้ง. เมื่องานขุดเจาะในอ่าวไทยเริ่มขึ้น ทางเราซึ่งเป็นตัวแทนก็ต้องดำเนินการต่างๆเช่น รับ-ส่งพนักงานและส่งอาหารตามรอบปกติ. เมื่อทางลูกค้าสั่งอาหารไปที่สำนักงานใหญ่ ทางซัพพลายก็จะนำอาหารมาเข้าตู้ที่สัตหีบ.เราจะบรรจุอาหารกันในคลังหมายเลข๕ นั่นเอง !เพราะอาหารมักจะมาจากกรุงเทพฯ โดยรถหกล้อบ้าง รถปิ๊คอัพบ้าง โดยรถบรรทุกเสบียงมักจะออกจากกทม.แล้วจะมามืดเอาที่นี่ทุกครั้งสิเอ้า !ที่สำนักงานใหญ่นั้นเขาประชุมกันทุกวันพุธ และได้พูดถึงการนำอาหารมาส่งที่นี่ด้วย ไม่ให้รถอาหารมาถึงตอนมืดและมีเม็มโม Memo. ออกมาแจ้งให้ผู้ที่เกี่ยวข้องได้ทราบ พี่แกก็ยังมามันทั้งเม็มโม่นั่นแหละ ! ไม่ทราบว่าเพราะเหตุผลใดสิน่า ? ผมถามแล้วว่า..ถ้างั้นจะประชุมกันทำไม ? เงียบไม่มีใครตอบครับ !
๑๐. เรือซัพพลาย.รับ : ส่งสินค้า รวมตู้อาหารน้ำหนักเบา. - ที่ท่าเรือสัตหีบ.
พอทราบว่า จะมีอาหารมาส่งเราก็จะเตรียมคนงานไว้ขนของลงจากรถบ้างและขนของเข้าตู้บ้าง.ผมมีอำนาจในการเบิก-จ่ายค่าตัว ตามที่กำหนดในแต่ละครั้ง. ทุกครั้งถ้ามีคนจากกทม.มาที่นี่ล่ะก็ !มักจะมีแต่เรื่องฟ้องร้องเอาหน้ากันให้วุ่นวายไปเสียเกือบทุกครั้งน่าปวดหัวครับ ! ขอทยอยเล่าตามที่ผมพอจำได้ก็แล้วกันน๊ะครับเพราะ..มันมากจนผมไม่อยากจะจำเลยจริงๆครับ.สมัยที่มาทำตรงนี้ใหม่ๆผมต้องทำทุกอย่างจริงๆครับ ช่วงใดที่ว่าง ท่านอาจจะไม่เชื่อผมก็ไม่ว่าหรอกครับ. ผมเคยถลกขากางเกงเข้าไปล้างทำความสะอาดตู้อาหารด้วยตนเองมาแล้ว หมูครับ !ก็ตอนที่เป็นทหารนั้นผมลุยยิ่งกว่านี้เสียอีก. ภาษาทหารเขาเรียกหะ-มู. การที่ผมมาล้างและทำความสะอาดตู้ด้วยตัวเองทำให้ผมมีโอกาสเห็นสภาพของตู้อาหารว่า ตู้ใดมีรอยบุบหรือถูกกระแทกมาจากแท่นเจาะ..สลิงเส้นใดชำรุดและควรเปลี่ยนหรือซ่อมทำได้แล้ว จึงจะเขียนรายงานได้ถูกต้องเห็นไหมล่ะครับ ?..ใครบอกว่าเป็นงานง่าย ? บางครั้งทางกรุงเทพฯ โทรสั่งงานมาให้ไปรับคนโน้น.ส่งคนนี้ ทั้งไทยและเทศ. ผมต้องรีบทำเพื่อไม่ให้ใครตำหนิได้.ไม่ว่าผู้สั่งงานหรือลูกค้า..แต่พวกเด็กนายหรือนายสั่งให้มาคอยรายงานความเคลื่อนไหวของผม ได้รายงานไปแบบที่จะเอาผลงานอย่างเดียวจริงๆครับ. โอ้โฮ ! ที่นี่มันสบายจริงๆว่ะ ! สามโมงเย็นก็กลับบ้านกันแล้ว เฮ้ย !มันสบายกันขนาดนั้นจริงๆเหรอ ? ผมยังไม่หายสงสัย. พอรุ่งเช้าผมกลับมาพบว่าไอ้พวกปากหมายังเดินลอยชายอยู่ ผมทหารเก่าครับไม่เคยกลัว ! ขนาดข้าศึกผมยังยิงได้และไม่ถูกจับด้วย แล้วนี่มันเป็นใครเอ่ย ? ก็พนักงานด้วยกันนั่นแหละทำไม ?ผมต้องไปกลัวมันด้วยล่ะ ?
๑๑. เรือเมเจอร์ไท๊ด์.รับ : ส่งพนักงานและตู้อาหาร อุปกรณ์ที่น้ำหนักเบา. - ที่ท่าเรือสัตหีบ.
ความจริงผมก็ไม่อยากจะคุยทับเรื่องเงินเดือนหรอกน๊ะ..อย่าว่าแต่เงินเดือนของผม จากบริษัทฯ. เงินบำนาญจากกองทัพเรือ ผมยังรับมากกว่าเงินเดือนของไอ้ตัวเอียดนี้ด้วยซ้ำ. จริงๆน๊ะเอ้า. พอพบกันตอนเช้าผมฉะก่อนเลยครับยังไงๆจะได้ไม่ต้องเสียเวลาของท่านผู้อ่าน เฮ้ย ! ก่อนที่เอ็งจะฟ้องไปที่กรุงเทพ ฯน่ะ !ทีหลังให้ดูให้ดีก่อนน๊ะไอ้ช่างราคาถูก.ไม่ใช่ว่ามีปากกูก็จ้องจะฟ้องเขาท่าเดียว.เอ็งรู้ไหมว่าเมื่อวานตอนบ่ายสามนั้นข้าฯไปไหนมา ? ไม่ใช่กลับบ้านหรือไปรับลูกอย่างที่เอ็งโทรไปฟ้องที่กรุงเทพฯหรอกน๊ะ ? ลูกข้าฯน่ะมันเลิกห้าโมงเย็นโน่น ! ถ้าจะไปรับล่ะก็..เลิกงานแล้วก็ยังไปทันว่ะ ไม่ต้องแห่ไปตั้งแต่สามโมงเย็นหรอกน๊ะ ? และเมื่อวานนั้นทางกทม. คุณพัชรีย์. ได้โทรมาสั่งให้ไปพบลูกค้าที่โรงแรมบ้านฉางโว้ย ! จำไว้ทีหลังอย่ามาพูดชุ่ยๆ และคนอย่างข้าน่ะเหรอ ?จะไปไหนก็ได้เพราะไม่ต้องมาคอยขออนุญาตจากเอ็ง เอ็งรู้ไหมว่าบริษัทฯเขาให้โทรศัพท์มาทำไม ? ไว้โทรตามตัวไงล่ะ ! ฉะนั้นข้าฯจะไปไหนก็ได้ไม่ใช่เรื่องของเอ็ง กรุณาทำความเข้าใจเสียด้วยน๊ะ !ไอ้ตัวเอียดเงียบเฉยโดยไม่มีโอกาสแก้ตัวใดใด ?แม้แต่นิดเดียว.ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาผมเลยกลายเป็น Untouchable Man. ระดับที่แตะไม่ได้ทีเดียว เมื่อก่อนนั้นผมใจร้อนก็จริงแต่พอมาทำงานตรงนี้ ผมมาได้อาจารย์ดีครับเพราะเขาคอยเตือน ให้ผมใจเย็นเสมอๆ ใจเย็นสักหน่อยน๊ะครับ.ได้ยินบ่อยๆเข้า เอ๊ะ ! ใจเย็นลงได้จริงๆเลยตอนอยู่บ้านถ้าผมโมโหแฟนมักจะล้อว่า ขอให้ใจเย็นอีกสักนิดน๊ะ !เป็นอันว่าพอมาอยู่ที่บริษัทฯนี้ผมเลยกลายเป็นคนใจเย็นตามแบบอาจารย์ผมไปได้. อาจารย์ผมคือหัวหน้าแผนกบุคคล..คุณธำรง รู้คุณ.
* การทำงานในแท่นเจาะน้ำมันนั้น..ดีกว่าทำแบบผู้เขียนบนบกเสียอีกเพราะ มีการพักและทำงานเป็นเวลา แต่ที่นี่ระบุว่าทำ ๐๘๐๐-๑๗๐๐ น. เอาเข้าจริงๆต้องมารับส่งลูกเรือ..ไม่เป็นเวลา..แถมยังไม่มีการพูดถึงค่าตัวนอกเวลาเลยครับ.
ความเห็น (2)
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะคุณโตนี่
ผมอยู่สงขลาครับ อยากส่งอาหารลงเรือน้ำมันบ้างต้องทำอย่างไรบ้างครับ
น้าช่วยแนะนำหน่อยได้ใหมครับ
ขอบคุณที่อ่านครับ