เหลียวหลัง แลหน้า...สองตายาย ฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้
เนื่องในวโรกาสที่ วันที่ 2 เมษายน เป็นวันคล้ายวันพระราชสมภพ ของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี (Her Rayal Highness Princess Maha Chakri Siridhorn) ผู้เขียนขออนุญาตนำ "บทอาศิรวาทอันงดงามในถ้อยภาษาและเลอค่าในสาระ" ของกรมส่งเสริมการเกษตร มาร่วมถวายพระพรพร้อมกับกัลยาณมิตร GotoKnow และน้อมนำพระจริยาวัตรของพระองค์ท่านไปปฏิบัติ (ขออนุญาตและขอขอบคุณกรมส่งเสริมการเกษตรค่ะ) อนึ่ง วันที่ 2 เมษายน เป็นวันครบรอบปี ที่ผู้เขียนเป็นสมาชิก GotoKnow โดยผู้เขียนได้สมัครสมาชิกเมื่อวันที่ 2 เมษายน 2554 เวลา 02.20 น. และได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นสมาชิกคนที่ 147,999...เลขดีด้วยนะคะ
ชีวิตมนุุษย์ถูกแบ่งออกเป็นวัยต่างๆ จากช่วงชีวิตในครรภ์ ไปจนถึงวัยสูงอายุ ซึ่งเกณฑ์ของความเป็นผู้สูงอายุ (Late Adulthood หรือ Senior Citizen ตามคำที่ใช้ในรายการเที่ยวละไมไทยแลนด์เวิลด์ ช่อง 3 อาทิตย์ที่ 1 เมษายน 2555 : 06.25 น.) นั้น บางแห่งได้กำหนดไว้ว่า นับจากอายุ 60 ปีขึ้นไป (แต่บางแห่งกำหนดไว้ว่า นับจากอายุ 65 ปีขึ้นไป) ทฤษฎีพัฒนาการทางจิต-สังคมของ Erik Erikson กล่าวว่า ผู้สูงอายุที่ผ่านพัฒนาการในแต่ละช่วงวัยมาด้วยดี จะเป็นผู้ที่มีบูรณภาพ (Integrity) คือ มีชีวิตที่เติมเต็ม (Self-fulfillment) และมีความสงบสุข แต่ถ้าผู้สูงวัยมีปัญหาพัฒนาการในช่วงชีวิตที่ผ่านมา จะรู้สึกสิ้นหวัง (Despair) ท้อแท้ และหาความสุขไม่ได้เลย
"ยายวิ" ซึ่งเป็นผู้สูงวัยตามเกณฑ์แรกไปแล้ว ได้ย้อนทบทวน (Reflect) ถึงชีวิตที่ผ่านมาของตนและพ่อใหญ่สอ (ผศ.สรศักดิ์ แพรดำ) ซึ่งเกษียณอายุราชการในวันที่ 1 ตุลาคม 2547 และได้ตัดสินใจไปสร้าง “ฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้” (ชื่อที่ยายวิตั้ง) ที่บ้านหนองฝาง ต.โพธิ์ใหญ่ อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี (ซึ่งเป็นหมู่บ้านใหม่มีแค่่ 48 หลังคาเรือน ประชากรประมาณ 200 คน) มาตั้งแต่กลางปี 2548 เป็นการทำการเกษตรแบบไม่คิดต้นทุน รายได้ทั้งหมดจากฟาร์ม (ซึ่งจนกระทั่งเดี๋ยวนี้ พ่อใหญ่สอบอกว่า ถ้าคิดคร่าวๆ ก็ยังต่ำกว่าเงินลงทุนอยู่มาก) ถือเป็นกำไรทั้งหมด จึงไม่มีคำว่า "ขาดทุน" (เป็นหลักคิดตามความพอใจส่วนตัว ไม่ควรเลียนแบบ) ตามที่ตกลงกันไว้นั้น คือ จะทำการเกษตรแบบพอเพียงพอประมาณ แต่พ่อใหญ่สอกลับขยายงานให้ใหญ่ขึ้นๆ รวมทั้งการแอบซื้อที่ดินประมาณ 30 ไร่ทำสวนยาง โดยให้ใส่ชื่อยายวิเป็นเจ้าของซึ่งยายวิไม่อยากได้ เพราะเห็นว่า การทำสวนยางเป็นงานหนักและใช้เวลานาน ไม่เหมาะกับคนวัยพ่อใหญ่สอ อีกทั้งพ่อใหญ่สอเป็นคนเครียด การทำงานหนักยิ่งจะเป็นการเพิ่มความเครียดให้มากขึ้น แต่พ่อใหญ่สอก็ให้เหตุผลว่า แม้ตนเองจะไม่อยู่ยืนยาวถึงช่วงกรีดยางก็ไม่เป็นไร เพราะต้นยางจะสร้างความชุ่มชื้นให้บ้านหนองฝางที่แห้งแล้ง ก็ถือเป็นประโยชน์สำหรับชุมชน วันหนึ่งแกคุยกับยายวิว่า เมื่อต้นยางอายุได้ 20 ปีจะต้องตัดต้นเพื่อนำไม้ไปทำเฟอร์นิเจอร์ ยายวิถามว่า จะอยู่ตัดเหรอ แกบอกว่า จะอยู่ปลูกรุ่นใหม่ ...อิอิ...เห็นเครียดๆ คิ้วผูกโบว์ยังงั้น นานๆ ทีแกก็มีคำพูดให้ได้หัวเราะเหมือนกันนะคะ
ยายวิได้หาโอกาสพาพ่อใหญ่สอไปคลายเครียด เปิดหูเปิดตา และเป็นการเปลี่ยนสถานที่ทะเลาะกัน ทั้งโดยการไปทัศนศึกษาต่างประเทศ ตามที่คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลฯ จัดให้กับบุคลากรในคณะ ฯ (รับผู้ติดตามด้วยโดยต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายเองทั้งหมด พ่อใหญ่สอย้ายจากคณะวิทยาศาสตร์ไปอยู่คณะครุศาสตร์เป็นเวลา 20 ปีก่อนเกษียณ [ย้ายติดตามยายวิ อิอิ...] จึงไปร่วมกิจกรรมของคณะนี้ได้โดยไม่รู้สึกอึดอัด) และการท่องเที่ยวในประเทศกับ Group Tour ตลอดจนการขับรถไปเที่ยวกันเองสองคน ซึ่งส่วนใหญ่แบบหลังจะเป็นการท่องเที่ยวเชิงเกษตร และการไปร่วมงานเกษตรที่มีการจัดขึ้นในที่ต่างๆ
เฉพาะในช่วงเดือนมีนาคมนั้น ยายวิและพ่อใหญ่สอมีกิจกรรมทางศาสนาและสังคม ดังนี้ คือ
วันที่ 4 มีนาคม ยายวิและพ่อใหญ่สอได้ไปช่วยงานบุญน้องชายคนติดกันของยายวิ ซึ่งเป็นผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดใกล้ "บ้านเรือนขวัญ" บ้านในเมืองที่ยายวิอยู่ประจำเวลาทำงานราชการ พ่อใหญ่สอได้ทำหน้าที่ประธานในพิธี และน้าที่เป็นน้องสาวคนเล็กของแม่ของยายวิ ซึ่งเป็นญาติผู้ใหญ่ใกล้ชิดฝ่ายแม่คนเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่ ได้ไปร่วมงานด้วย (พี่สาวอีกสองคนและน้องชายของยายวิไม่ได้ไปร่วมงานเพราะติดภารกิจอื่น) ในช่วงพักรับประทานอาหารเที่ยง (มีโรงทานบริการ) ยายวิได้หิ้วน้ำรดต้นไม้แถวกุฏิหลังปะรำพิธี ไป 4 ถัง เพราะทนเห็นต้นไม้เหี่ยวไม่ได้ แล้วยังได้ผลิตเครื่องมือ/สื่อทดสอบ/ฝึกการฟังภาษาอังกฤษ โดยขอให้ "ทองสุขและสมพงษ์" ชาว Russian ที่มาอาศัยอยู่กับครอบครัวชาวไทยและเดินหลงเข้าไปในวัด กล่าวแนะนำตนเอง รวมถึงบอกความรู้สึกนึกคิดที่มีต่อเมืองไทยด้วย แล้วยายวิก็ถ่าย Video เอาไว้ (ยายวิสามารถผลิตสื่อการเรียนรู้ได้ทุกที่ทุกเวลาค่ะ)
วันที่ 7 มีนาคม ซึ่งเป็นวันมาฆบูชา ตอนเช้าพ่อใหญ่สอและยายวิได้ไปทำบุญตักบาตรพระที่วัดในหมู่บ้านพร้อมถวายผลไม้และน้ำผึ้ง (พระที่วัดฉันเอกา) หลังจากนั้น พ่อใหญ่สอได้พาคนงานทั้ง 3 คน ไปพรวนดินใส่ปุ๋ยต้นไม้ในวัดแทนการทำงานในฟาร์ม (เพราะยายวิบ่นมากที่เห็นต้นไม้ในบริเวณวัดขาดการดูแล) มีชาวบ้านจำนวนหนึ่งช่วยกันทำความสะอาดบริเวณวัด และในตอนกลางคืนก็ได้ไปร่วมกิจกรรมเวียนเทียน/ฟังเทศน์ด้วย
วันที่ 17 มีนาคม พ่อใหญ่สอและยายวิได้จัดกิจกรรมแข่งขันเปตองระหว่างคุ้ม (6 คุ้ม) ซึ่งพ่อใหญ่สอเป็นผู้ริเริ่มขึ้นและสนับสนุนค่าใช้จ่ายทั้งหมด รอบแรกจัดแข่งขันแบบพบกันหมด (เขียนแผนผังการจัดการแข่งขันที่ดูดีแต่ดูแล้วไม่สื่อความ ยังงี้แหละน้าไม่ปรึกษายายวิก่อน) กิจกรรมที่จัดบรรลุวัตถุประสงค์เกินคาด ตอนหลังทีมที่ชนะเลิศ (ทีมคุ้มยายวิ) ได้เป็นตัวแทนหมู่บ้านเข้าร่วมแข่งขันกีฬา อบต.โพธิ์ใหญ่ (ซึ่งจัดแข่งขันกีฬาระหว่างทีมหมู่บ้านในสังกัด 13 ทีม/หมู่บ้าน) และชนะอันดับ 2 เสียดายว่า ยายวิไม่ได้ไปให้กำลังใจและช่วยโคชแม้แต่นัดเดียว (ยายวิเคยได้แชมป์เปตองคู่ผสมโดยเป็นมือตี และรองแชมป์แบ็ตมินตันหญิงคู่ ในการแข่งขันกีฬาอาจารย์สถาบันราชภัฏภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) เพราะติดภารกิจพาพ่อใหญ่สอไปพบหมอในทุกนัดของการแข่งขัน ปีหน้ายายวิมีแผนจะสนับสนุนกีฬาวอลเลย์บอลหญิง ซึ่งแม้ปีนี้จะซ้อมแค่ 3 วันแถมเป็นหมู่บ้านเล็กยังเอาชนะทีมหมู่บ้านใหญ่ไปได้ 1 นัด ถ้าได้รับการสนับสนุนคงมีกำลังใจและทำผลงานได้ดีขึ้น
วันที่ 20 มีนาคม พ่อใหญ่สอประสบอุบัติเหตุจักรยานล้ม จากการไปร่วมปั่นจักรยานรณรงค์ต่อต้านยาเสพติด (จะเรียกว่าไม่ประมาณตนได้ไหมเนี่ย) มีอาการเท้าบวมมาก ต้องใช้เฝือกอ่อนและไม้ค้ำยัน ช่วยเหลือตนเองไม่ได้ ยายวิเลยต้องเหนื่อยหนัก เพราะต้องทำงานแทนทั้งหมด รวมทั้งการขับรถพาพ่อใหญ่สอไปพบหมออาทิตย์ละ 2 ครั้ง อีกทั้งกำลังอยู่ในช่วงของการรักษาอาการเกี่ยวกับกระดูกคอ ไหล่ และหลัง ที่พ่อใหญ่สอบอกว่าเป็นมาตั้งแต่อายุ 25 ปีด้วย จึงต้องไปโรงพยาบาล 2 แห่งแทบทุกวัน วันที่ 29 มีนาคม ก็พบโรคใหม่อีก ที่แม้ไม่ร้ายแรงแต่หมอก็บอกว่าต้องผ่าตัดเท่านั้นจึงจะหาย ยายวิจึงได้แต่ให้กำลังใจพ่อใหญ่สอว่า ต้องอยู่เพื่อกรีดยางนะ เพราะยายวิจะไม่จัดการงานนี้ให้เป็นอันขาด (ความคิดที่จะอยู่ปลูกยางรอบสองนั้น ขอให้พักไว้ก่อน อิอิ...) ช่วงนี้พ่อใหญ่สอมักจะหงุดหงิดและใจน้อย ...ขู่ว่า ถ้าเกษียณแล้วยายวิยังทำงานต่อแกจะหนีไปให้ตามหาตัวไม่เจอ (แกยังคิดว่าจะมีคนตามหาอีก...อิอิ) เฮ้อ!...น้องในที่ทำงานก็ยังจำเป็นจะต้องพึ่งผู้สูงวัย เพราะคนหนึ่งเพิ่งย้ายมาจากโรงเรียนมัธยมศึกษาในปีการศึกษา 2551 อีกคนที่ย้ายมาจากเขตการศึกษาก็ไปทำงานอื่นเป็นหลัก ยายวิที่มีประสบการณ์ในการทำงานในสาขาจิตวิทยาและการแนะแนวย่างเข้าปีที่ 36 จึงจำเป็นจะต้องวางรากฐานให้กับน้องๆ ตอนนี้เป็นช่วงของการเตรียมการอบรมครู ยายวิได้รับหน้าที่ทำปกเอกสารการอบรม ทำแบบทดสอบก่อน/หลังการอบรม ทำหน่วยการอบรมที่เป็นวิทยากร [เอกสารและสื่อ ซึ่งต้องทำให้น้องจากเขตที่ติดต่อไม่ได้ด้วย] และทำแบบประเมินการอบรม
ความสุขความประทับใจที่สุดในเดือนมีนาคม เกิดขึ้นในวันที่ 24 มีนาคม ที่ครอบครัวคุณอักขณิช กัลยาณมิตรชาว GotoKnow ที่ผู้เขียนรู้สึกรักใคร่ผูกพันราวกับญาติใกล้ชิด ได้ไปเยี่ยม ดังที่คุณอักขณิชได้เขียนบันทึกไปแล้ว ณ ที่นี้ จึงขอเสนอเฉพาะภาพและคำบรรยายในภาพเท่านั้น เพื่อผู้อ่านจะได้ไม่รู้สึกว่าเป็นการฉายหนังซ้ำ (คราวหน้าพี่พอเพียงกับน้องแพรวพราวต้องอ้อนให้คุณพ่อคุณแม่จัดเวลาให้ได้ไปเที่ยวพัทยาน้อย อ่างเก็บน้ำของเขื่อนสิรินธร นะคะ ชดเชยที่ไปเยี่ยมคราวนี้ดูจะไม่คุ้มค่าเหนื่อยที่น้องแพรวพราวต้องนั่งแกร่วอยู่ในรถเป็นเวลานาน [พัทยาน้อยเป็นคนละแห่งกับหาดคูเดื่อที่เป็นส่วนหนึ่งของแม่น้ำมูลค่ะ คุณอักขณิช])
มาคิดทบทวนดูแล้ว ที่ผ่านมา สิ่งที่ยายวิทำก็ดูจะไม่เหมาะนักกับการเป็นผู้สูงอายุ เช่น การเดินขึ้นตึกชั้น 4 ที่เป็นที่ตั้งห้องทำงาน และชั้น 6-8 ที่เป็นห้องเรียน ทั้งนี้เพราะต้องการเดินออกกำลัง และไม่ต้องการไปแย่งใช้ลิฟท์กับนักศึกษาที่ยืนออเต็มหน้าลิฟท์เสมอ อาจารย์น้องๆ บอกว่าได้ใช้วิธีบอกนักศึกษาให้หลีกทางให้ แต่ยายวิไม่เลือกวิธีนั้น สำหรับการทำงานประเภทเลื่อยตัดแต่งกิ่งต้นไม้นั้น ยายวิก็จำเป็นต้องทำเอง อย่างเช่นการตัดกิ่งต้นเสม็ดเพื่อให้แตกยอดใหม่เป็นผักให้ได้เก็บกิน พ่อใหญ่สอบอกว่าจะให้คนงานตัดให้ แต่รอเป็นเดือนก็ไม่ได้ตัด ยายวิเลยต้องลงมือตัดเอง จะอาศัยแรงพ่อใหญ่สอนะเหรอ ไม่มีทาง เห็นเป็นเกษตกรยังงั้น หยิบหย่งจะตายไป แทบจะไม่เคยเลื่อยเคยขุดอะไร จะทำอะไรทีก็ต้องแต่งตัวใส่ถุงมือ ใส่หมวกที่มีที่ปิดคอใส่รองเท้ายางปิดเท้าทั้งที่เป็นเวลาหลังห้าโมงเย็น (เวลาทำงานรอบบ่ายของพ่อใหญ่สอ) เวลาไปไหนก็กางร่มในขณะที่ยายวิเดินกลางแดด เพราะยายวิขี้รำคาญ ใส่หมวกปีกกว้างอย่างเดียว ทำงานกลางแดดเช้าถึงเที่ยง
ตอนที่ไปอยู่บ้านหนองฝางใหม่ๆ พ่อใหญ่สอบอกว่า เมื่อไปอยู่กับเขาต้องทำประโยชน์ให้เขา และให้ยายวิคิดคำขวัญเพื่อเป็นแนวทางในการปฏิบัติภารกิจของฟาร์ม ยายวิเลยคิดคำขวัญให้พ่อใหญ่สอทำซะเยอะเลย ภารกิจ "เพิ่มรายได้ให้ชุมชน" คือ การจ้างแรงงานในท้องถิ่น การหาทางเพิ่มผลผลิตและลดต้นทุนการผลิต โดยพ่อใหญ่สอได้สละเงินส่วนตัวเพื่อซื้อที่ดิน สร้างลานปุ๋ยให้หมู่บ้าน และซื้ออุปกรณ์ทำปุ๋ย สอนและพาชาวบ้านผลิตปุ๋ยอินทรีย์ไว้ใช้เองและจำหน่าย ภารกิจ "อุทิศตนเพื่อประชา" นั้นแกก็ทำแบบจัดหนักเลย กล่าวคือ เดิมทีหมู่บ้านไม่มีวัด แกจึงริเริ่มความคิดที่จะสร้างวัด และได้ซื้อที่ 7 ไร่ร่วมกับเจ้าของที่บริจาคสมทบอีก 7 ไร่เพื่อสร้างวัด ได้บริจาคเงินในขั้นตอนต่างๆ ของการสร้าง การพัฒนาและทนุบำรุงวัด ครั้งละไม่น้อย (คนจำนวนมากที่เห็นมาร่วมงานบุญเพื่อหาเงินสร้างวัดนั้น มาจากทุกสารทิศเพราะบารมีเจ้าอาวาสวัดใหญ่) บริจาคเงินและสิ่งของสนับสนุนการจัดการศึกษาของทางโรงเรียนทุกปี มอบรองเท้าแตะ ขนม นมให้เด็กทุกคนในวันเด็ก มอบกิ่งพันธุ์แก้วมังกร ปลา ไก่ สนับสนุนการเรียนงานเกษตรของโรงเรียน ซื้อของจำเป็นมอบให้ศาลากลางบ้านเช่น เก้าอี้ พัดลม นาฬิกา เป็นต้น และให้บ้าน วัด โรงเรียนยืมอุปกรณ์จากฟาร์ม เช่น รถตัดหญ้า เครื่องตัดหญ้าแบบสะพาย รถเข็น ฯลฯ ได้ทุกเวลาทุกโอกาส ทำหน้าที่เป็นประธานกรรมการสถานศึกษา และที่ปรึกษากรรมการชุดต่างๆ ของหมู่บ้าน (คนมองว่า แกคงมุ่งหวังปูทางไปสู่การเป็นนักการเมืองท้องถิ่น และเคยมีคนชวนแกไปร่วมทีมด้วย แต่แกปฏิเสธโดยสิ้นเชิง แต่ถึงแกจะไม่ปฏิเสธ ยายวิก็คงไม่ให้ทำ เพราะผิดข้อตกลงที่ต้องการใช้ชีวิตอย่างสมถะในฟาร์ม)
ภาพข้างล่าง เป็นตัวของอย่างภารกิจตามคำขวัญ "เสริมปัญญาแหล่งเรียนรู้ เชิดชูความเป็นไทย" และ "ธำรงไว้สิ่งแวดล้อม"
ในท้ายที่สุดนี้ ขอเรียนกัลยาณมิตร GotoKnow ว่า แม้พ่อใหญ่สอและยายวิจะมีปากมีเสียงกันแทบทุกเวลา (เพราะพ่อใหญ่สอและยายวิ มีข้อแตกต่างกันเป็นส่วนใหญ่) แต่การเป็นคนรักชาติ ต้องการที่จะเห็นคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นของคนในชนบท ความเป็นคนจริงจังจริงใจ และการชอบปลูก-ดูแลต้นไม้ ที่เหมือนกันของพ่อใหญ่สอและยายวิ ก็ได้ช่วยผลักดันให้สองตายายร่วมมือกันปฏิบัติภารกิจตามคำขวัญ "เพิ่มรายได้ให้ชุมชน อุทิศตนเพื่อประชา เสริมปัญญาแหล่งเรียนรู้ เชิดชูความเป็นไทย ธำรงไว้สิ่งแวดล้อม" ของ "ฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้" ตลอดเวลาย่างเข้าปีที่ 7 ที่พ่อใหญ่สอได้ไปใช้ชีวิตอยู่ที่ฟาร์ม และในวันข้างหน้า สองตายายก็จะพยายามช่วยกันปฏิบัติภารกิจดังกล่าว ให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้นไปตามลำดับ ก็นับได้ว่า เป็น "ชีวิตที่มีความสุขแบบพอเพียง" ของสองตายาย ที่ได้เลือกใช้ชีวิตในชนบท ในช่วงของการเป็นผู้สูงวัย ค่ะ
ความเห็น (67)
- มาเยี่ยมให้กำลังใจค่ะ วัยนี้ใจยังชุ่มชื่นด้วนพลังดีๆ แต่กายไม่เอื้ออำนวย
- เห็นภาพสวนร่มรื่นสวยงามมาก..สะท้อนความมุ่งมั่นจริงๆค่ะ
- พี่ใหญ่ได้แต่ชม..ให้ทำเองคงไม่มีแรงแล้วค่ะ
ชีวิตอาจารย์และครอบครัวอยู่ใกล้ชิดกับธรรมชาติมีความสุขมากทั้งพลังกายและพลังใจครับ ขอชื่นชมด้วยคนครับ
สวัสดีครับอาจารย์น้อง...คำขวัญโดนใจมากครับ
"เพิ่รายได้ให้ชุมชน อุทิศตนเพื่อประชา เสริมปัญญาแหล่งเรียนรู้ เชิดชูความเป็นไทย ธำรงไว้สิ่งแวดล้อม"
- ชอบมะม่วงที่ออกลูกระย้าย้อยห้อยโตงเตง ช่อรวงข้าวไม้กระถางที่อวบอิ่ม
- มะนาวก็น่ากินมาก พืชพันธุ์ธัญญาหารดูอุดมสมบูรณ์มากๆ
- กลายเป็นศูนย์การเรียนรู้ชุมชนที่ทำให้คนมาดู และเจ้าของมีความสุขไปด้วยกัน
- ชีวิตคนเราไม่ต้องการอะไรไปมากกว่านี้อีกแล้ว
- เงินทองคือมายา ข้าวปลาคือของจริง
- ขอให้มีความสุขกับชีวิตในช่วงที่ผู้คนเรียกว่า ผู้สูงอายุ และให้ขอให้เป็นผู้สูงวัยที่หัวใจเปี่ยมคุณค่า นะครับ
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ครอบครัวมีสุข ชีวิตเป็นสุข เห็นภาพแล้วมีความสุข ธรรมชาติสวยงามจริงๆนะคะ
สวัสดีค่ะ มะปรางที่พิษณุโลกลูกใหญ่มากเลยค่ะ บันทึกของอาจารย์ อ่านแล้วมีความสุข ขอบคุณค่ะ
ผมเป็นชาว GTK คนแรกที่ได้ไปเยือนที่นั่น....มีความสุขมากจริงๆ ครับ
ไม่ได้เขียนคุยกับคุณพี่เสียนาน ผมเริ่มคิดเรื่องที่จะเกษียณแล้ว เพราะว่ารัฐบาลจะให้เงินพอสมควรถ้าคิดเป็นเงินไทยประมาณห้าหมื่นบาทต่อเดือน (ซึ่งไม่พอใช้แน่ๆถ้าอยู่ที่นี่) เขาใจดีให้ใช้จนกว่าเราจะตายหรือรัฐบาลจะเจ๊งไปเสียก่อน
แต่ภรรยาบอกว่าต้องอยู่รอให้ลูกเรียนจบก่อน จะไปไหนไม่ได้ เพราะเป็นหน้าที่ของเธอ ถ้าลูกจบแล้วจะกลับเมืองไทยก็ได้ แต่ฉันต้องไปด้วย
ฉันไม่ไว้ใจเธอจริงๆ
ขนาดว่าอยู่ด้วยกันทะเลาะกันทุกวันนะเนี้ย (เหมือนกับคู่ของคุณพี่เลย)
ในกรณีที่คุณพี่ไม่ได้แวะมาฟังบันทึกเพลงที่ผมทำขึ้น ก็ต้องขอร้องให้มาชมครับ
- กราบขอบพระคุณ "พี่ใหญ่
" มากค่ะ
ที่ติดตามให้กำลังใจและความอบอุ่นใจแก่น้องเสมอมา - การทำอะไรที่ "พอประมาณ" ที่เป็นองค์ประกอบหนึ่งของความพอเพียง ก็เหมาะสมยิ่งแล้วนะคะ น้องเองใช้ชีวิตที่ขาดองค์ประกอบนี้อยู่หลายด้านเลยค่ะ
- ขอบคุณมากค่ะ กับ "ปิยวาจา" ของ "ดร.ธวัชชัย
ปิยวัฒน์
" - มันเป็นวิถีชีวิตที่ได้เลือกแล้ว การได้อยู่กับธรรมชาติและวิถีชีวิตแบบชนบท เป็นความสุขที่พอเพียงค่ะ
- ในช่วงตีสี่เศษๆ วันนี้ ได้เข้าไปแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับอาจารย์ในการเลี้ยงดูน้องต้นไม้ไว้อย่างยืดยาว ชื่นชมการเลี้ยงดูแบบ "ร่วมด้วยช่วยกัน สองแรงแข็งขัน ก้าวทันเทคโนโลยี" และการ "ไม่เลี้ยงลูกด้วย TV แต่ใช้ TV เลี้ยงลูก" ของอาจารย์และดร.จันทวรรณ ค่ะ
-
ขอบคุณมากค่ะ "พี่วอญ่า
" : พี่ชายทางความรู้สึก - ทายว่า คำขวัญฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้ "เพิ่มรายได้ให้ชุมชน อุทิศตนเพื่อประชา เสริมปัญญาแหล่งเรียนรู้ เชิดชูความเป็นไทย ธำรงไว้สิ่งแวดล้อม" ข้อความที่โดนใจพี่ชายมากที่สุด น่าจะเป็น "อุทิศตนเพื่อประชา" นะคะ เพราะดูจะเป็นวิถีการทำงานและการดำเนินชีวิตที่พี่ชายทำอยู่อย่างต่อเนื่อง มั่นคง ค่ะ
อรุณสวัสดิ์ค่ะอาจารย์แม่
แหม เห็นชื่อบันทึกแล้ว อิ อิ สองตายาย อะไรกันค่ะ
เคยอ่านเจอ ชีวิต ผู้ชายเริ่มต้นที่ ๔๐ ผู้หญิงเริ่มก่อนที่ ๓๕
เห็นจากภาพก็ยังหนุ่มสาวแน่นทั้งสองท่าน
เป็นธรรมชาติที่ปรารถนาค่ะอาจารย์แม่ ขอบคุณค่ะ
- ขอบคุณ "คุณสันติสุข สันติศาสนสุข
" กัลยาณมิตรทางจิตวิญญาณ
(Spiritual) ในสังคม GotoKnow ของยายวิมากค่ะ
ที่ได้เข้ามาพูดคุยและเสริมสร้างพลังใจให้กับผู้สูงวัย - เสียดายว่าอยู่ไกลกันนะคะ ไม่เช่นนั้นคงจะได้นำผักผลไม้ไปฝาก เช่น มะนาวที่กำลังแพง เสียดายดอกและลูกมะนาวที่ยังเล็กมากค่ะ ตอนนี้พ่อใหญ่สอตัดทิ้งหมด จะทำมะนาวนอกฤดูท่าเดียว
- ขอบคุณนะคะ "หนูรินดา
" มากค่ะ
ที่แวะมาเจรจาพูดคุยเป็นกำลังใจให้กับผู้สูงวัย - รู้ไหมคะ พอเห็นรูปร่างหน้าตา "อ.พิกุล" ภรรยาของคุณอักขณิช ยายวินึกถึง "หนูรินดา" ขึ้นมาทันที และทำให้มีภาพลักษณ์ของสตรีชาวเชียงใหม่หรือชาวเหนือขึ้นมาในใจทีเดียวว่า สาวเหนือมีรูปร่างหน้าตาผิวพรรณผุดผ่องเป็นยองใยจะอี้เน้อ (ใช้ภาษาถูกต้องหรือเปล่าคะ)
- ช่วงปิดภาคเรียนนี้มีกิจกรรมอะไรสำหรับ 3 หนุ่มบ้างคะ
- ขอบคุณนะคะ "น้องกิติยา
"
ดีใจมากค่ะที่รู้ว่าน้องอ่านบันทึกแล้วมีความสุข - พอพูดถึงพิษณุโลกก็ให้นึกถึงดอกไม้จีน เห็นดอกไม้จีนสดๆ ที่นั่นเป็นครั้งแรก ซื้อไปเยอะเลย อร่อยมากค่ะ
-
ขอบคุณ "คุณอักขณิชและครอบครัวมากนะคะ" ที่ทำให้วันที่ 24 มีนาคม 2555 เป็นวันแห่งความสุขและความตื่นเต้น ที่ฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้ ได้ให้การต้อนรับกัลยาณมิตร GotoKnow เป็นท่านแรก
- ยังคิดถึงหลานๆ อยู่เลยค่ะ วันนั้นไม้ได้กอดหลานเพราะเริ่มมีอาการหวัด กลัวจะติดหลานค่ะ
-
ไม่ได้เข้าไปฟังแต่แรกจริงๆ ค่ะ "คุณน้อง
" เพราะคลาดสายตาไป
ถ้าเห็นต้องแวะเข้าไปอยู่แล้วไม่ต้องให้เชื้อเชิญ
และนี่ก็ตามไปเรียบร้อยแล้วนะคะ -
ครอบครัวสำคัญที่สุดนะคะ มีตัวอย่างที่ชี้ชัดว่า ครอบครัวที่ให้ภรรยามีอำนาจจัดการนั้นมักจะประสบความสำเร็จ
-
ดร.สุขุม นวลสกุลบอกว่า ที่บ้านของท่านนั้น ตัวท่านเองจะเป็นคนตัดสินใจในเรื่องใหญ่ๆ ส่วนภรรยาให้เป็นฝ่ายตัดสินใจในเรื่องเล็กๆ อยู่กันมาสี่สิบปีไม่เคยมีเรื่องใหญ่ มีแต่เรื่องเล็ก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการตัสินใจซื้อบ้านซื้อที่ดิน เรืองการศึกษาหรือการแต่งงานของลูกก็เป็นเรื่องเล็กหมด คนฟังถามว่า แล้วอะไรที่เป็นเรื่องใหญ่ ท่านก็ตอบว่า เรื่องอิรัครบกับอเมริกา...555
-
คุณน้องบอกว่า " ...ขนาดว่าอยู่ด้วยกันทะเลาะกันทุกวันนะเนี้ย (เหมือนกับคู่ของคุณพี่เลย)" ไม่เหมือนหรอกค่ะ เพราะคู่ของพี่ไม่ได้ทะเลาะทุกวัน แต่ทะเลาะ 9 ใน 10 ครั้งที่พูดกัน
- (ตรงนี้ Censor นะคะ ให้อ่านเฉพาะคุณน้องค่ะ) คู่ของเรากลับกันนะคะ คู่คุณน้องฝ่ายหญิงไม่ไว้ใจฝ่ายชาย แต่คู่ของพี่ฝ่ายชายไม้ไว้ใจฝ่ายหญิง ซึ่งเป็นเรื่องที่ทำให้พี่หัวเสียมากที่สุด เพราะพี่เองไม่ได้ใฝ่ทางนี้เลย วันๆ ทำงานงกๆ ออกจากบ้านก็ไปที่ทำงานเป็นหลัก นอกนั้นก็ไปตลาด เข้าฟาร์ม กลับถึงบ้านก็อยู่กับงาน แต่พ่อใหญ่สอก็จินตนาการไปต่างต่างนานา ถึงขั้นจ้างเจ้าหน้าที่ให้รายงานว่าพี่ออกจากที่ทำงานกลับบ้านกี่โมง แอบเข้าไปดูพี่ในห้องทำงาน และจะไปโวยคณบดีที่จัดให้ห้องทำงานมีที่นั่งอาจารย์ผู้ชายปนอยู่ด้วยทั้งที่มีฝากั้นระหว่างที่นั่งฝั่งสตรีกับฝั่งบุรุษจดเพดาน มีช่องให้เดินทลุกันได้ใกล้ประตูเข้าห้องเท่านั้น พี่ละอายขายหน้าประชาชีจริงๆ ขนาดเป็นผู้สูงวัยยังมีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้น (ห้องทำงานพี่มีที่นั่งของอาจารย์สตรีรวมทั้งพี่ 3 คน)
- คุณน้องเคยบอกว่าชอบภาพข้างล่าง ภรรยาคุณน้องก็น่าจะชอบเหมือนกันนะคะ
- ขอบคุณนะคะ "หนูปู
" ที่ให้กำลังใจว่า
พ่อใหญ่สอและอาจารย์แม่น่าจะยังไม่เป็นตายาย - โถ! อาจารย์แม่ถูกเรียกเป็นยายน้อยมาตั้งแต่เกือบ 20 ปีมาแล้วล่ะค่ะ เพราะพี่สาวคนโตของอาจารย์แม่ ที่อายุมากกว่าพ่อใหญ่สอ 1 ปี มีหลานคนแรกแล้ว จึงมีสถานภาพเป็นยายและอาจารย์แม่ก็ได้เป็นยายตาม
- ก็ต้องยอมรับสถานภาพตามวัยแหละนะคะ แต่ยังไงจิตใจอาจารย์แม่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าตนเองเป็นผู้สูงอายุหรอกค่ะ เพราะยังเดินเร็ว ขับรถเร็ว คิดเร็ว แก้ปัญหาได้รวดเร็ว และพละกำลังในการปีนป่ายต้นไม้ เลื่อยกิ่งไม้ก็ยังไม่ถดถอยค่ะ ปีนหลังคาได้จนพ่อใหญ่สอหัวเราะหึหึพร้อมกับพูดว่า "แกคงลืมไปว่าแกอายุมากแล้ว"
- เพิ่งว่างมาครับอาจารย์แม่
- งานยุ่งมาก
- เห็นภาพพ่อใหญ่และอาจารย์แม่แล้วมีความสุข
- ขอให้พ่อใหญ่สอหายเจ็บขาไวๆ
- ดูมะนาวแล้ว ดกมาก
- เอาชาวต่างประเทศมาฝากครับ
สวัสดีค่ะ
ดีใจมากนะคะที่คุณพ่อใหญ่ได้อ่านหนังสือ ต้นไม้แห่งชีวิต ฯ ท่านสนใจบ้างหรือเปล่าค่ะ น้ำมันมะพร้าว แต่ละจังหวัดไม่ทราบว่าจำหน่ายที่ไหนบ้าง แต่ที่สั่งซื้อได้และช่วยเหลือคนพิการที่ทำขายสกัดเย็น สูตรที่สอน มีสวนมะพร้าวเอง อยู่ที่ชัยภูมิ อ.ดอนสาร ชื่อน้องปัณพร พุตศรี ถ้าใครสั่งซื้อน้องเขาส่งให้ได้ค่ะ หมายเลขโทรศัพท์ 086-0847819 ดอกยี่หุบไม้หายากแล้ว เวลาออกดอกแล้วหอมมาก นำมาชงชาได้เช่นกันค่ะ
ชื่นชมมากๆค่ะทั้งคุณพ่อใหญ่สอและคุณยายวิ
ภาพสวยงาม อยากไปแอ่วสวนมากๆค่ะ
- "ลูกขจิต
" ของอาจารย์แม่น่ะ "ยุ่งทั้งปี" สงสัยจะเลียนแบบอาจารย์แม่...มิน่าล่ะถึงได้เป็นแม่ลูกกัน
- บอกว่า "เห็นภาพพ่อใหญ่สอและอาจารย์แม่ แล้วมีความสุข" ต้องเห็นภาพสาวๆ แล้วมีความสุขด้วยนะคะ
- เรื่องมะนาวน่ะ อาจารย์แม่เสียความรู้สึกมากค่ะที่เห็นพวกเขาถูกตัดดอก ตัดลูกเล็กทิ้งหมด (ทั้งดอกและลูกเล็กดกมากค่ะ) เหมือนเป็นการทำร้ายพวกเขา พออาจารย์แม่โอดครวญก็ถูกพ่อใหญ่สอดุ อาจารย์แม่พูดกับพ่อใหญ่สอเสมอว่า "พันธุ์อะไร...ดุจัง" เวลาอาจารย์แม่แสดงความเห็นอะไร แกก็จะดุกลับมาทุกครั้ง บอกว่า อายุน้อยกว่า 7-8 ปี ไม่ต้องมาสอน และก็ดุทุกครั้งที่เห็นอาจารย์แม่ใช้ Notebook ดุราวกับพ่อดุลูกติดเกมคอมฯ ยังไงยังงั้นเลยค่ะ...(ได้โอกาสฟ้องลูกชาย...พ่อใหญ่สอไม่รู้หรอก ทั้งที่เคยเป็นอาจารย์สอนวิชาคอมพิวเตอร์ยุค Word จุฬา แต่ตอนนี้แกไม่เอาเลย ให้ Notebook เครื่องเก่าไว้ใช้ Copy ไฟล์ภาพนิ่ง ภาพเคลื่อนไหว ไฟล์ Word ไว้ให้ตั้งแต่เริ่มตั้งฟาร์ม แกก็ไม่เคยเปิดดู)
- เอาภาพชาวต่างชาติมาฝากอาจารย์แม่น่ะ ไม่โปรดเท่าไหร่ ถ้าจะให้พอใจกว่านี้ ต้องส่งภาพคู่ไปให้อาจารย์แม่ดู แล้วก็บอกว่า "นี่คือคนที่ผมเลือกเป็นคู่ชีวิตครับ อาจารย์แม่" อาจารย์แม่จะรอภาพนั้น และคำพูดนั้นนะคะ ฟังรายงานว่า ออกค่ายตรงนั้น ฟื้นฟูตรงนี้มานานมากแล้ว อยากฟังรายงานที่น่าตื่นเต้นจะแย่อยู่แล้วค่ะ
- ขอบคุณ "คุณกานดา
น้ำมันมะพร้าว
" กัลยาณมิตร GotoKnow มากนะคะ
ที่ได้ส่งผ่านความรู้และข้อปฏิบัติดีๆ
ในการดูแลสุขภาพด้วยวิถีธรรมชาติ
ให้กับสมาชิก GotoKnowรวมทั้งยายวิที่ได้เข้าไปเรียนรู้และนำไปปฏิบัติอย่างสม่ำเสอ - พอสรุปให้ฟังว่า มีข้อมูลว่า น้ำมันมะพร้าวจะช่วยบำบัดอาการเจ็บป่วยของแกอย่างไรได้บ้าง พ่อใหญ่สอก็สนใจอยากได้น้ำมันมะพร้าวค่ะคุณกานดา ยายวิถึงได้เรียนถามคุณกานดาถึงแหล่งจำหน่ายไงคะ และก็ขอขอบคุณมากๆ ค่ะที่ให้ข้อมูลแหล่งจำหน่าย ยายวิได้จดข้อมูลไว้สำหรับติดต่อแล้วค่ะ ไม่ทราบว่า นามสกุลพุตศรี หรือว่า พุฒศรี นะคะ อำเภอน่าจะเป็นคอนสารมากกว่าดอนสาร นะคะ แต่ยายวิก็จะติดต่อตามหมายเลขโทรศัพท์ที่คุณกานดาให้ไว้นั่นแหละค่ะ
- "ต้นยี่หุบ" ที่อื่นอาจจะหาไม่ยาก แต่ที่อุบลฯ ถามหลายครั้งเพิ่งซื้อได้ในวันที่ 4 มีนาคม ที่หลังจากกลับจากช่วยงานบุญน้องชายแล้ว ช่วงเย็นได้พาน้าที่ชอบปลูกต้นไม้เหมือนกันไปหาซื้อต้นไม้ และได้นำไปปลูกที่ฟาร์ม 2-3 วันต่อมาดังภาพซ้ายสุดค่ะ ถามเรื่องการปลูกคนขายก็แนะนำให้ไม่ได้ เพิ่งมาค้นข้อมูลวันนี้ ทราบว่าไม่ชอบแดด แต่ที่ๆ ปลูกแม้จะปลูกในกลุ่มต้นลีลาวดีขาวพวงกับต้นตีนเป็ดที่ปลูกข้างบ้านด้านทิศตะวันออกที่มีบ่อปลาขนาดใหญ่ แต่ต้นไม้ทั้งสองก็สูงมากแล้ว ไม่ทราบว่ายี่หุบที่ปลูกจะสู้แดดได้ไหม แต่ก็อยากให้เธออยู่ตรงนั้นค่ะ ตอนเย็นๆ จะได้นั่งที่ม้าหินอ่อนข้างบ้านดูดอกและสูดกลิ่นของเธอค่ะ
- ขอบคุณ "คุณศักดา เสือบุญทอง
" ค่ะ ที่แวะมาให้กำลังใจ - ขอเรียนกัลยาณมิตร GotoKnow ว่า คุณศักดา นักศึกษาสาขาที่เป็น "ศาสตร์แห่งแผ่นดิน" เป็นคนที่ครูอาวุโสคนนี้มีความรู้สึกชื่นชมเป็นที่สุด ได้นำไปเป็น "บุคคลต้นแบบ (The Idol)" เพื่อสร้างแรงบันดาลใจในหลายๆ ด้านให้กับนักศึกษา มรภ.อุบลฯ ในภาคเรียนที่ผ่านมา และเป็นความหวังของยายวิว่า ในอนาคตคุณศักดาจะเป็นแบบอย่างให้กับนักการเมืองบางกลุ่มที่ปากอ้างว่ารักชาติ แต่กลับใช้ประเทศชาติเป็นแหล่งทำมาหากินอย่างน่าละอาย เพื่อให้เห็นว่า "ความรักชาติที่แท้จริง" ควรแสดงออกอย่างไร
เรียน ผศ.วิไล -ขอให้พ่อใหญ่สอหายเจ็บขาเร็วๆนะ...ขออนุญาตไม่สนับสนุนให้ปั่นจักรยาน...มันอันตรายสำหรับ สว.นะ...มีเพื่อนอาจารย์ท่านหนึ่งอายุประมาณ 55 -56 ปีชอบปั่นจักรยาน..ปรากฎว่าวันหนึ่งแกวูบเอาดื้อๆขณะที่ปั่น...ดีเพื่อนช่วยทัน...ขอให้พ่อใหญ่สอออกกำลังกายอย่างอื่นจะดีกว่า -ดูภาพการแข่งขันเปตองของชาวคุ้มแล้วดีใจที่ ผศ.วิไล และผู้ใหญ่สอ ที่เป็นผู้นำที่ดี ทำให้เกิดความรักความสามัคคีในชุมชนถ้ามีแข่งขันวู้ดบอล สว.เดชา จะไปร่วมแจมด้วย 555 -ที่พิษณุโลกมีชมรมวู้ดบอลประมาณ 10 กว่าชมรม อยู่ตามหมู่บ้านต่างๆ แข่งขันกันทุก ๆ เดือนหมุนเวียนกันไป ก็เป็นการออกกำลังกายของผู้สูงวัยอย่างหนึ่ง (คนแก่มักจะงอแงกัน 555) แถมมีโกง 555 ล่าสุดแข่งขันที่ตำบลบึงระมาน อ.บางระกำ (จัดแข่งขัน 2 รุ่น 8 ประเภท) 1 ประเภททีมชายสูงอายุ 60 ปีขึ้นไป 2 ประเภทบุคคลชายสูงอายุ 60 ปีขึ้นไป 3. ประเภททีมหญิงสูงอายุ 55 ปีขึ้นไป 4 ประเภทบุคคลหญิงสูงอายุ 55 ปีขึ้นไป 5. ประเภททีมชายทั่วไปไม่จำกัดอายุ 6. ประเภทบุคคลชายทั่วไปไม่จำกัดอายุ 7.ประเภททีมหญิงทั่วไปไม่จำกัดอายุ 8. ประเภทบุคคลหญิงทั่วไปไม่จำกัดอายุ ปรากฎว่าประเภททีมชายรุ่นอายุ 60 ปีขึ้นไป ทีมป๋าเดได้ที่ 1 รับถ้วยรางวัลพร้อมเงินมา 500 บาท (แถมประเภทบุคคล ป๋าเดได้ที่ 1 รับถ้วยรางวัลพร้อมเงิน 300 บาท 555) -สงกรานต์กลับบ้านจะขออนุญาตแวะไปชมฟาร์มไอดินกลิ่นไม้ครับ -งบประมาณการซื้ออุปกรณ์วู้ดบอลได้รับการสนับสนุนจาก อบต.ต่างๆ -ท่าน ผศ.ให้ระวังตอนปีนบันไดด้วยนะครับ.....ขึ้นลิฟท์เถอะอย่าเดินขึ้นบันไดเลย -ขอให้พระคุ้มครองทั้งสองท่านจงมีอายุมั่นขวัญยืน...เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ลูกหลาน...โดยเฉพาะผู้ใหญ่สอขอให้ท่านได้ปลูกยางรอบสองนะครับ..........
- จะปิดเครื่องแล้ว เห็น "ท่าน ผศ.เดชา
" มาแวะ เลยขอคุยต่อซักหน่อย - ขอบคุณทุกถ้อยคำรวมทั้งคำแนะนำด้วยความปรารถนาดีที่บอกมาค่ะ
- ...แหมชนะเลิศวู้ดบอลได้ 500 เองเหรอ ชนะเลิศเปตองพ่อใหญ่สอให้รางวัลไป 1,500 บาทนะคะ แถมถ้วยรางวัลจากยายวิไอีกป 1 ใบ (ปรากฏว่าคุ้มตัวเองชนะเลิศ นี่ขนาดยายวิอดีตแชมป์เปตองคู่ผสมกีฬาสถาบันราชภัฏภาคตะวันนออกเฉียเหนือ [มือตี] ไม่ได้ลงนะคะ...ไม่ได้โม้นะคะ) และทีมที่ชนะที่ 1-4 ยังได้รับรางวัลอีกด้วย แถมทุกทีมยังได้รับเงินบำรุงทีมกันถ้วนหน้าด้วยค่ะ
- ปีหน้ายายวิจะสนับสนุนการแข่งขันวอลเลย์บอลหญิง ตามที่ผู้หญิงเรียกร้องมา ซึ่งคงจะจัดได้แค่ 2 ทีมเพราะคนในหมู่บ้านมีแค่ 200 กว่า ก็ดีนะคะ ไม่มีทีมแพ้ มีแค่ทีมที่ชนะที่ 1 และที่ 2
- จะไปเยี่ยมฟาร์มจริงหรือเปล่าคะ ถ้าไปจริงจะได้ไม่ส่งพันธุ์ไก่ฟ้ามาให้ จะให้กับมือเลย
- แต่ขอเตือนไว้นิดนึงนะคะ "ที่ฟาร์มสุนัขดุค่ะ"...อิอิ...เอาเรื่องจริงมาพูดเล่นค่ะ
เรียนท่าน ผศ.วิไล -แหมได้ 500 บาทก็บุญแล้ว (1 ทีมมี 6 คน คิดคะแนนที่ดีที่สุดเพียง 4 คนทำได้ 256 คะแนน) แต่ส่วนตัวผมได้ 300 บาทนะครับ 555 -ฝากบอก ผศ.สรศักดิ์ ว่าปีหน้ารับทีมต่างจังหวัดบ้างพวกเราจะไปล้มแชมป์บ้านหนองฝาง 555 -คงจะได้ไป (จะพาหลานไปสอบรอบสองของ มรภ.อุบลฯ) ของท่าน ผศ.วิไลนั่นแหละครับ -สงสัยต้องหาอาหารไปให้เจ้าตูบที่ว่าดุๆ (สร้างสัมพันธไมตรีกับหมาตามหลักมนุษยสัมพันธ์ 555)
ตามมายินดีปรีดากับอาจารย์แม่ด้วยครับ อาจารย์ คือ คนที่ปลุกแรงบันดาลใจให้ผมและท่านอื่น ๆนะครับ สบายดีนะครับ
ยี่หุบที่บ้านได้แดดน้อยก็ออกดอกค่ะ ดูแลรักษาไว้อย่างดีเพราะคุณปู่ใกล้บ้านท่านหนึ่งตั้งใจมอบให้และเดินตามมาช่วยปลูกด้วย ท่านไปอยู่บนสวรรค์แล้ว ตอนนี้ย้ายมาปลูกใกล้ๆกับหอมหมี่นลี้ แอบทุบก้นกระถางเพื่อให้รากลงดินด้วยค่ะ
นำผลการวิจัยผักตำลึงมาฝากค่ะ
http://www.gotoknow.org/blogs/posts/484296
อ่านเรื่องราวเกี่ยวกับน้ำมันมะพร้าว รวมทั้งการปลูกมะพร้าวอีก 6 บันทึก
เผื่อมีผู้สนใจทำสวนมะพร้าว ดาฝาก บล็อกมหัศจรรย์น้ำมันมะพร้าวไว้ด้วยนะคะ
http://www.gotoknow.org/blogs/books/view/kanda01
- ขอบคุณ " คุณทิมดาบ
" มากนะคะ
ที่เข้าไปร่วมแสดงความยินดีกับอาจารย์แม่ในบันทึกของ "ดร.ขจิต" - อาจารย์แม่ปลื้มใจมากค่ะ ที่คุณทิมดาบบอกว่า "อาจารย์ คือ คนที่ปลุกแรงบันดาลใจให้ผมและท่านอื่น ๆ"
- คุณทิมดาบก็เป็นหมออนามัยในชนบท ที่มีวิถีชีวิตและวิถีการทำงานที่อาจารย์แม่ชื่นชมมาก เช่นกันนะคะ
- ยังนึกถึงภาพบ้านหลังใหญ่ที่มีสองบันได ใกล้ร่มเงาต้นมะขามของคุณทิมดาบ ซึ่งคล้ายคลึงกับบ้านที่อาจารย์แม่เคยอยู่กับแม่ในช่วงวัยเด็กถึงวัยรุ่น อยู่เลยค่ะ หลังแม่จากไปบ้านหลังนั้นถูกรื้อเพราะไม่มีใครอยู่อาศัย แล้วนำไม้ไปสร้างบ้านให้น้องชายคนเล็กใน จ.ยโสธรค่ะ
- ในช่วงชีวิตผู้สูงวัย อาจารย์แม่จึงเลือกใช้ชีวิตในชนบทที่ถวิลหา เพื่อระลึกถึงห้วงเวลาที่เคยอยู่กับแม่ค่ะ ได้กิ่งพันธุ์ลีลาวดีที่แม่เรียกว่า "จำปา" จากต้นเก่าแก่ของแม่ และเมล็ดพันธุ์บานเย็นจากต้นที่บ้านแม่ ที่แม่เรียกว่า "ทองสมุทร" ไปปลูกเพื่อให้รู้สึกว่า แม่ยังอยู่กับเรา ด้วยค่ะ
-
ขอบคุณ "น้องกานดา" มากนะคะ
สำหรับแหล่งความรู้ที่นำมาแบ่งปันทั้งเรื่องของ
"ตำลึง" ซึ่งพี่ได้ตามไปอ่านแล้ว และบันทึกว่าด้วย
"มะพร้าวและน้ำมันมะพร้าว" ทั้ง 6 บันทึก
พี่กำลังหาความรู้เรื่องน้ำมันมะพร้าวอยู่พอดีเลยค่ะ
เลยได้นำบันทึกของน้องไปรวบรวมไว้ในแหล่งเรียนรู้ของฟาร์มไอดินฯ
ค่ะ
- พี่ยุ่งๆ อยู่กับการเจ็บป่วยของพ่อใหญ่สอ เลยยังไม่ได้ติดต่อซื้อน้ำมันมะพร้าวที่ชัยภูมิตามที่น้องกานดาแนะนำ (จดข้อมูลติดต่อไว้ในสมุดพกแล้วค่ะ) พอดีพี่พาพ่อใหญ่สอไปพบหมอทราบว่ามีการจัดงาน OTOP ในเมืองอุบลฯ ก็ เลยแวะไปซื้ออาหาร พบว่า มีน้ำมันมะพร้าวบริสุทธิ์ (Virgin Coconut Oil) ที่ได้ OTOP 4 ดาว ผลิตโดยเภสัชกรที่พี่รู้จักใน Brand ที่รู้จัก เลยซื้อมาขวดหนึ่งค่ะ พอดีได้นำความรู้ที่น้องแนะนำไปศึกษาประกอบการใช้ค่ะ ผลิตภัณฑ์ของเขาผ่าน “อย.” และมีผลิตภัณฑ์ประเภท Body Scrub, Aromatic Hair Condition, และ Aromatic Hair Condition ที่มีน้ำมันมะพร้าวเป็นส่วนประกอบด้วยค่ะ พี่กำลังศึกษาจาก Brochure แต่ยอมรับว่าความรู้ที่ได้จากน้องประกอบกับข้อมูลจากผู้ใช้ จูงใจให้สนใจซื้อไปใช้ทีเดียวค่ะ
- นำเถาตำลึงที่มองไม่ค่อยเห็น และต้นมะพร้าวมาฝากด้วยนะคะ
"...และเป็นการเปลี่ยนสถานที่ทะเลาะกัน ทั้งโดยการไปทัศนศึกษาต่างประเทศ ตามที่คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลฯ จัดให้กับบุคลากรในคณะ ฯ (รับผู้ติดตามด้วยโดยต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายเองทั้งหมด พ่อใหญ่สอย้ายจากคณะวิทยาศาสตร์ไปอยู่คณะครุศาสตร์เป็นเวลา 20 ปีก่อนเกษียณ [ย้ายติดตามยายวิ อิอิ...]"
อ่านบันทึก โดยเฉพาะตรงประโยคนี้ แล้วหายเครียดเลยค่ะอาจารย์ เป็นคู่ที่น่ารัก และต่อเติมซึ่งกันและกันอย่างลงตัวค่ะ ทำให้คิดถึง พ่อแม่ ของตัวเอง ซึ่งเป็น "ปาท่องโก๋" คือห่างกันไม่นาน ถ้าใครคนหนึ่งไปต่างจังหวัด ต่างประเทศ แป๊บๆ ก็ต้องตามกันไป แต่คู่นี้เขาจะไม่ค่อยเดินด้วยกัน เพราะพ่อ เป็นคนเดินเร็วมาก นั่งอยู่เฉยๆ ได้ไม่เกิน 5 นาที แว๊บเดียวเดินไหนแล้วไม่รู้ ส่วนแม่ จะเป็นคนดูอะไรพินิจพิเคราะห์ ชอบนั่งรอ
แว๊กสุดแสนจะอิจฉาตาร้อนผู้สูงวัยทั้งสองเป็นยิ่งนัก...ชะเอิงเอย...แม้จะสูงวัย...แต่ก็น่ารักนะจะบอกให้(อย่างนี้ไม่รักไม่ได้แล้ว) อ่านไปยิ้มไป...แสนสุขใจกับผศ.วิไลและพ่อใหญ่สอเสียจริง..ชะเอิงเอย ไอ้เจ้าลูกมะม่วงจอมขี้เกียจที่มานอนกองพังพาบอยู่บนดินน่ะน้องขอนะคะชอบใจจังมาเลียนแบบเราได้ไงนี่555
- ขอเปิดเผยความลับหน่อยนะคะ เมื่อวานนี้เห็นหน้าแรกมีคำสำคัญ "มนุษย์" ยายวิเลยแอบเพิ่มคำว่า "มนุษย์" ในคำสำคัญของบันทึกนี้ เพราะกริ่งเกรงว่า บันทึกจะคลาดสายตากัลยาณมิตรที่คุ้นเคย ที่ไม้ได้คุยกันมานานแล้ว (เป็นเพราะปัญหาของยายวิเองที่ประสบกับวิกฤติ Notebook ที่ทำให้ใช้ Internet ไม่ได้ เกือบตลอดเดือนมีนาคม เลยขาดการติดต่อกับคนคุ้นเคยไปหลายท่าน)
- เช้านี้ตื่นมารู้สึกสดชื่นเพราะนอนอิ่มแล้ว
ก็เลยเปิด Notebook (พบว่าเพิ่ง 03.02 น.
ซึ่งเช้ากว่าเวลาปกติที่ลุกทำงานประมาณ 1 ชั่วโมง 30 นาที แต่ไหนๆ
ก็ลุกแล้วเลยเข้ามาตามผล) ...ตื่นเต้นจังเลยค่ะ กัลยาณมิตร
2 ท่าน
2 ไสตล์ที่ถวิลหามาเยี่ยมตามที่ใจเรียกร้อง...เย้ๆ...(ต้องขออภัยค่ะ
ถ้ายายวิแสดงพฤติกรรมไม่สมวัย เลียนแบบมาจาก "ลูกชาย" ค่ะ)
- ขอบคุณ "อาจารย์หมอป.
"
(ที่คิดถึงมากถึงมากที่สุด)...ที่มาให้เห็นหน้า (เคยได้ยินอาจารย์ที่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชา [คำที่ใช้ในอดีต
สมัยนี้ใช้คำว่า "ผู้ร่วมงาน"] คนหนึ่งพูดว่า
"ขอบคุณที่อยู่ให้เห็นหน้า" เมื่อประมาณ 33
ปีที่แล้ว) -
อาจารย์หมอป.บอกว่า อ่านบันทึกแล้วหายเครียด "...เป็นคู่ที่น่ารัก และต่อเติมซึ่งกันและกันอย่างลงตัว ทำให้คิดถึง พ่อแม่ ของตัวเอง ซึ่งเป็น "ปาท่องโก๋" คือห่างกันไม่นาน ถ้าใครคนหนึ่งไปต่างจังหวัด ต่างประเทศ แป๊บๆ ก็ต้องตามกันไป แต่คู่นี้เขาจะไม่ค่อยเดินด้วยกัน เพราะพ่อเป็นคนเดินเร็วมาก นั่งอยู่เฉยๆ ได้ไม่เกิน 5 นาที แว้บ เดียวเดินไปไหนแล้วไม่รู้ ส่วนแม่ จะเป็นคนดูอะไรพินิจพิเคราะห์ ชอบนั่งรอ"
-
ตรงที่บอกว่า "เป็นคู่ที่น่ารัก" น่ะ พูดผิดพูดใหม่ได้นะคะ พี่สาวทั้งสองรู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร แต่ทั้งสองคนก็รักพ่อใหญ่สอ พี่สาวคนโตซึ่งเกษียณก่อนพ่อใหญ่สอ 1 ปี เป็นคนที่พ่อใหญ่สอจะต้องโทรฯ ไปฟ้องทุกครั้งที่มีปากมีเสียงหนักๆ กับยายวิ (ทำไมต้องให้เรื่องนี้ถึงมือครูอังคณาด้วย เรื่องกะโหลกกะลาแค่เนี้ย ทำเป็นเด็ก ม.1 ไปได้...อิอิ) ส่วนพี่คนติดกันซึ่งเกษียณจริง 1 ต.ค. 2553 แต่เกษียณตัวเองในปีเดียวกับพ่อใหญ่สอ เคยเป็นครูที่พ่อใหญ่สอให้การอบรมการผลิตสื่อทางวิทยาศาสตร์ :ซึ่งเธอก็ชอบใจในทักษะการผลิตสื่อที่ได้รับจากพ่อใหญ่สอ
-
ลองดูตัวอย่างปี 2549 ที่ไปเที่ยวงานพืชสวนโลกที่เชียงใหม่ จังหวัดที่ทำงานของอาจารย์หมอป.นะคะ เป็นการไปกับ Group Tour พร้อมด้วยพี่สาวทั้งสองและสามีของพี่สาวคนติดกัน ลูกทัวร์ส่วนใหญ่เป็นครูจังหวัดอำนาจเจริญและยโสธร ครั้งหนึ่งหัวหน้าทัวร์ซึ่งเป็นเจ้าของบริษัททัวร์นัดหมายว่า ให้ขึ้นรถสองแถวเวลา 13.00 น. เพื่อเดินทางไปยังดอยตุง ปรากฏว่าลูกทัวร์ทุกคนยกเว้นพ่อใหญ่สอขึ้นรถก่อนเวลาประมาณ 10 นาที มีพ่อใหญ่สอคนเดียวที่ยืนเตร่อยู่ใกล้ๆ รถแต่ไม่ยอมขึ้นรถ เพราะบอกว่ายังไม่ถึงเวลานัดหมาย รถทั้งสองคันเลยออกไม่ได้ พี่สาวคนโตทั้งฉิวทั้งขัน บอกว่า อายจริงๆ กลับไปนี้เขาต้องเม้าท์กันไปทั่วยโสฯ ในการกระทำของน้องเขยอาจารย์จันทร์เพ็ญ (ยายวิเดินกับพี่คนโตเพราะต้องคอยดูแลพี่เขา จนพ่อใหญ่สอบ่นน้อยใจตลอดทัวร์) เป็นไงคะ ยังจะมองว่าเป็น "คู่ที่น่ารัก" อยู่ไหมคะ
- ขอเม้าท์กับกัลยาณมิตรว่า "ยัยน้องกาย
" นี่ก็เป็นน้องสาวตัวแสบที่คิดถึงมากถึงมากที่สุด
แต่เธอจะเป็นคนที่แล้วแต่ลม
เมื่อไหร่ที่ลมพัดหวนเธอถึงจะแว้บมาให้เห็นหน้า
และมาทุกครั้งก็จะต้องวี้ดว้ายกระตู้วู้ตามเอกลักษณ์ของเอกสตรี
และนี่ก็เช่นกันที่เห็นกงจักรเป็นดอกบัว...บอกว่า
"แม้จะสูงวัย...แต่ก็น่ารักนะจะบอกให้ (อย่างนี้ไม่รักไม่ได้แล้ว)
อ่านไปยิ้มไป...แสนสุขใจกับผศ.วิไลและพ่อใหญ่สอเสียจริง..."
...หุหุ...ไม่เจอกะตัวเองไม่รู้หรอก..."สุก" น่ะ ไม่ว่า - มะม่วงที่นอนพังพาบอยู่กับดินน่ะ เขาไม่ได้ขี้เกียจตามเธอหรอกนะ แต่พวกเขาช่วยตัวเองไม่ได้ต่างหาก ยายวิก็ได้แต่ไปพูดคุยให้กำลังใจให้อยู่รอดปลอดภัย ช่วงนี้เจ้าของก็ไม่อยู่ด้วย เพิ่งส่งขึ้นเครื่องไปกทม. 13.30 น. เมื่อวานนี้ พนักงานเห็นว่าแกชราก็ชรา ขาก็เจ็บเลยให้บริการรถเข็น (ยายวิต้องแอบกระซิบว่าอย่าลืมทิปเขานะ เพราะแกมักจะละเลยในเรื่องนี้โดยเห็นว่าเป็นหน้าที่ของเขาที่จะต้องให้บริการ) แกต้องไปรวมญาติทำบุญกระดูกญาติผู้ล่วงลับ (ภาษาที่แกใช้) ที่อยุธยาทุกช่วงสงกรานต์ แต่ไปกทม.ก่อนเพื่อพบหมอโดยไปพักกับลูกชาย พรุ่งนี้ยายวิต้องเข้าฟาร์มเพื่อไปรดน้ำต้นไม้รอบบ้าน ลูกชายว่าจะกลับบ้านตั้งแต่วันที่ 5 เม.ย.ยังไม่อนุญาตให้กลับเพราะแม่ยังไม่มีเวลาเคลียร์ให้มีที่อยู่ที่นอน
- เทศกาลสงกรานต์นี้ มีรวมญาติไหมจ๊ะ ถ้ามีก็ส่งภาพมาให้ชื่นชมด้วยนะ
-
ขอบคุณกัลยาณมิตรมากนะคะ ที่กรุณามาให้กำลังใจ
"ครูอ้อย แซ่เฮ
"
ที่กรุณาเขียนบันทึกแบ่งปันแผนการจัดการเรียนรู้ ให้ผศ.วิไล
ได้นำไปให้นักศึกษาฝึกประสบการณ์จัดการเรียนรู้วิชาภาษาอังกฤษในระดับประถมศึกษา
ได้เรียนรู้เพื่อเป็นแนวทางในการเขียนแผนของตน"อ.นุและลูกสาว
" ที่กรุณาติดตามให้กำลังใจอย่างสม่ำเสมอ
(ไม่ทราบว่าหลานน้อยโตแค่ไหนแล้วนะคะ)
สวัสดีค่ะอาจารย์แม่
ตามดูชมฟาร์ม ช่วยรดน้ำไหมเด้อค่า :) ยิ้มกับของเล่นโปรด
แล้วยังตามมายิ้มต่อ หัวเราะฮา ดูกิจกรรมอ. เล่ามา แต่ละอย่างนี่
หัวใจยังวัยสะรุ่นจริงๆค่ะ สามารถมากๆ ที่อ. แม่กล่าวมา ปูทำไม่ได้สักอย่าง :)
กราบสวัสดีปีใหม่ไทยล่วงหน้านะคะ จะเมือบ้านเย็นนี้แล้วเด้อค่า
สุขสันต์ หรรษา อย่าหักโหมนะคะ ด้วยจิตคารวะ :)
พูดถึงเรื่อง Censor คู่ของเรากลับกันนะคะ คู่คุณน้องฝ่ายหญิงไม่ไว้ใจฝ่ายชาย แต่คู่ของพี่ฝ่ายชายไม้ไว้ใจฝ่ายหญิง
จำได้ว่ามีเรื่องคล้ายๆกัน พอดีนึกออก เลยส่งมาให้คุณพี่ เป็นคำถาม-คำตอบ ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำครับ
ชอบทะเลาะกับสามี
ผู้ถาม ขอเรียนรบกวนหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
ลูกได้นับถือสักการบูชาหลวงพ่อมาเป็นเวลานานแล้ว แต่ว่าอะไร ๆ ก็ดี
หมด เสียอยู่อย่างเดียวเจ้าค่ะ ที่แก้ไม่ตก คือว่าสามีกับดิฉันนี่
ชอบทะเลาะกันเป็นประจำ ทั้ง ๆ ที่ต่างคนต่างก็อายุย่างเข้า ๗๐
กว่าแล้ว
หลวงพ่อ โอ้ย... ดีมาก ๆ
ออกกำลังกาย
ผู้ถาม
การทะเลาะเบาะแว้งนี่
หลวงพ่อ ออกกำลังกายใช้กำลังสมองด้วย
ใช้ความคิดปราดเปรื่อง สรรหาวาจามาด่ากัน
ผู้ถาม ทั้ง ๆ ที่ต่างฝ่ายต่างก็
อายุ ๗๐ ปีกว่าแล้ว
แกหึงฉันเหลือเกินเจ้าค่ะ
ขนาดมาทำบุญแกยังให้คนมาเป็นเพื่อน
ลูกก็เลยคิดว่าชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย ไม่อยากแต่งกับมันอีกต่อไปแล้ว
ขอให้หลวงพ่อช่วยลูกไปนิพพานเร็ว ๆ
เถิดเจ้าค่ะ
หลวงพ่อ เออ... “อัตตา หิ อัตตโน นาโถ”
ตนแลย่อมเป็นที่พึ่งของตน จะไปได้หรือไม่ได้ต้องตนทำเอง
พระพุทธเจ้าบอกว่า “อักขาตาโร ตถาคตา” ตถาคตเป็นแต่เพียงผู้บอก
ไม่ใช่นำไป บอกแล้วปฏิบัติตาม ของง่าย ๆ
-
ในวัยเยาว์ อาจารย์แม่ไม่มีของเล่นจริงๆ ค่ะ "หนูปู
" อย่างที่เคยเล่าไว้ในบันทึกวันเด็กวันครู
เด็กในละแวกบ้านรุ่นใกล้เคียงกันเป็นชายล้วน มีเราคนเดียวเป็นผู้หญิง
พอเล่นขายของจากวัสุุอุปกรณ์ที่หาได้ พวกผู้ชายเขาก็ไม่มาซื้อ
พอเขาไม่ซื้อก็ไม่พอใจด่าเขาจนโดนเขาเอาเสียมสับหัว
ตอนหลังก็เลยเล่นโลดโผนไปกับเด็กผู้ชายซะเลย (ถูกกลืนค่ะ) -
พอสูงวัย เห็นอะไรก็เก็บมาเล่น (เวลาพ่อใหญ่สออารมณ์ดี 1 ครั้งในรอบหลายเดือนค่ะ) แกก็จะหัวเราะและบอกว่า แกเล่นอีกแล้ว
-
เมื่อวานเข้าฟาร์มไม่แน่ใจว่าจะกลับเข้าเมืองไหวไหม เลยเอาข้าวเหนียวไปเป็นเพื่อน และก็ไม่ได้กลับจริงๆ ค่ะ เพิ่งกลับมาตอนบ่าย 4 โมงเพราะเมื่อวานเหนื่อยเลยทำอะไรเล็กๆ น้อยๆ และก็มืดเร็วมาก วันนี้ พรวนดินใส่ปุ๋ยรดน้ำต้นไม้ ซักผ้าสองถัง ล้างถ้วยชามที่พ่อใหญ่สอทิ้งไว้ สำรวจความเรียบร้อยของฟาร์ม แล้วก็เก็บผักผลไม้มาเล่นค่ะ
-
ขอบคุณนะคะที่แวะมาคุยอีก ได้คุยกับหนูปูอาจารย์แม่ได้้ยิ้ม/หัวเราะและมีความสุขทุกครั้งเลยค่ะ
- มากราบขอพรจากท่านด้วยในวาระดิถีปีใหม่ไทยค่ะ
- ชื่นชอบบันทึกนี้จังเลยค่ะ
- แขกที่มาเยือนเป็นคนโชคดีด้วย...นะคะ
-
ขอบพระคุณมากค่ะ "พี่ใหญ่
"
- ขอบคุณมากค่ะ "คุณน้องคนบ้านไกล" ชอบมากเลยค่ะ
- อ่านแล้วหัวเราะอยู่คนเดียว คำพูดของผู้ถามคล้ายกันมากค่ะกับคำพูดของพี่ แต่พี่ไม่ได้ไปรบกวนพระสงฆ์องคเจ้าหรอกนะคะ พูดต่อหน้าพ่อใหญ่สอเลยค่ะ
- คำตอบของท่านหลวงพ่อฤาษีลิงดำทั้ง 3 ตอนพี่ก็ชอบมากค่ะ สองคำตอบแรกเป็นมุมมองของท่านที่ทันนสมัยมากแสดงถึงการมองโลกในแง่ดี และแปลกจากคำตอบของพระทั่วไปที่มักจะเป็นเชิงสั่งสอน และคำตอบสุดท้ายก็น่าเลื่อมใสมากค่ะ
สุขสันต์ทุกวัน...สุขสันต์วันสงกรานต์...ขอบคุณเสมอมานะครับกับการได้อ่านบันทึกที่น่าอ่านนะครับ
- "หนูอุ้มบุญ
" เราไม่ได้พบปะพูดจากันนานโขแล้วนะคะ
หนูคนขยันมุ่งมั่นพัฒนางานก็คงจะยุ่งอยู่กับงานสินะคะ ที่ผ่านมา
อาจารย์แม่ก็ทั้งยุ่ง ทั้งมีปัญหา Notebook
เลยขาดการติดต่อกัลยาณมิตรไปพักใหญ่ๆ ค่ะ - ขอบคุณมากนะคะ ที่ไปแวะเยี่ยมให้กำลังใจผู้สูงวัยในวันผู้สูงอายุ
- มีความสุขมาก ที่หนูบอกว่า "ชื่นชอบบันทึกนี้จังเลยค่ะ"
- ฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้ ยินดีต้อนรับทุกท่าน ค่ะ บางทีคนไม่รู้จัก ผ่านไป เขาก็ขอเข้าไปดู บอกว่าชอบการวางผังฟาร์มบ้าง ขอดูงานเกษตรในส่วนที่เขาสนใจบ้าง ค่ะ
- ในวาระดิถีปีใหม่ไทยนี้ ขอให้หนูมีความสุขทั้งใจและกาย ปฏิบัติงานด้วยความราบรื่นและบรรลุผลตามเป้าหมาย พานพบแต่สิ่งพึงใจตลอดปีและตลอดไปนะคะ
- ฝากชมพูพันธุ์ทิพย์ (Pink Trumpet Tree) ฟาร์มไอดินฯ มาแทนคำขอบคุณ ค่ะ อาจารย์แม่เห็นที่กทม.ออกดอกบานเต็มต้นสวยมากเลยหามาปลูก ปลูกรอบแรกตาย มีคนบอกว่าแถวอีสานบ้านเราเป็นดินทรายไม่อุ้มน้ำปลูกไม่ได้ อาจารย์แม่ก็ไม่ละความพยายาม และปลูกสำเร็จในรอบสอง แม้ดอกจะไม่เคยบานเต็มต้น แต่ก็ออกดอกมากขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ (ออกดอกมาปีนี้เป็นปีที่ 3 ปี ข้อมูลเขาบอกว่าจะออกดอก ก.พ.-เม.ย. ค่ะ)
กราบสวัสดีครับ อาจารย์วิไล แพงศรี เรื่องเพื่อนไปเที่ยวพม่า นั้นน่าสนใจและขำหัวทิ่มหัวตำเลยครับ แต่ด้วยความที่เขาเป็นคนซื่อผมก็เลยเชื่ออย่างสนิทใจ ก็เลยมีเรื่องเล่าระดับอาเซียนอีกหนึ่งเรื่องละครับ
ขอบคุณสำหรับฟาร์มสวย ๆ ที่นำมาเล่า แม้จะอ่านไม่หมดแต่ดูกิจกรรมที่ทำแล้วก็มองออกว่ามีความสุขครับ
มากราบสวัสดีปีใหม่อาจารย์แม่ค่ะ ขอให้ท่านอาจารย์มีความสุขในช่วงเทศกาลสงกรานต์นี้ค่ะ :)
กราบสวัสดี ท่านอาจารย์ ขอให้มีความสุข กับเทศกาลปีใหม่ไทยนะค่ะ
มาสวัสดีปีใหม่อาจารย์น้อง นำหลานนาเซียมาคารวะและรดน้ำ(หอม)คุณยาย
-
ขอบคุณน้ำใจจากทุกท่าน ที่ไปแวะเยี่ยมมอบความปรารถนาดีให้แก่ผู้สูงอายุ ในเทศกาลปีใหม่ไทย ส่งผลให้ปีนี้เป็น "ปีแห่งความสุขของผู้สูงวัยฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้ (ยายวิ)" ค่ะ
-
-
ขอมอบภาพกิจกรรมของยายวิ ในวันสงกรานต์ที่ฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้ มาแทนคำขอบคุณนะคะ
-
- ขอบคุณ คุณ "ยายธี
" ที่แวะมาให้กำลังใจ และขอบคุณ
"พี่ชาย" ที่พาหลานนาเซียไปแวะเยี่ยม
ขอให้กัลยาณมิตรทั้งสองท่านสุขกายสุขใจในเทศกาลปีใหม่ไทย และตลอดไป
นะคะ
- ขอบคุณ "Kunrapee
" ที่แวะมาให้กำลังใจค่ะ - และขอบคุณบันทึกน่ารักๆ (ปัญหาการสื่อสารระหว่างพยาบาลไทยและสาวพม่า) และน่าชื่นชม (ความพยายามของพยาบาลไทยที่จะพัฒนาเครื่องมือในการสื่อสารกับประทศสมาชิก ASEAN) ของ "Kunrapee" ที่ยายวิขอนำไปอ้างอิงในบันทึกตามชื่อเรื่องข้างล่าง ที่อยู่ในช่วงของการจัดทำต้นฉบับค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์มากราบคารวะปีใหม่ไทยค่ะ ขอให้ท่านมีสุขภาพแข็งแรง มีแฮงสอนสั่งลูกๆหลานๆนะคะ อยากบอกว่า เล่นน้ำสงกรานต์ทำให้ตัวดำเพราะแดดเผา ค่ะ ไม่ยองใยแร่ววว...
- ขอบคุณค่ะ "หนูรินดา " ก็ขอให้หนูและครอบครัวมีความสุข
ลูกๆ เติบโตด้วยพัฒนาการที่ดีในทุกๆ ด้านนะคะ
- หนูบอกว่า เล่นน้ำสงกรานต์ทำให้ตัวดำเพราะแดดเผา...ไม่ยองใยก็บ่เป็นหยังเน้อ บ่เมินผิวก็จะกลับมาขาวผ่องดังเดิม โบราณท่านว่า "คนจะงาม งามน้ำใจ ใช่ใบหน้า คนจะสวย สวยจรรยา ใช่ตาหวาน...บ่แม่นเกาะ
- ไม่รู้อาจารย์แม่ใช้ภาษาถิ่นไหนปนกันไปบ้างเน้อ สมัยที่เรียนป.โทที่มศว.ประสานมิตรปี 2517-2518 (หนูเกิดแล้วยังคะ) มีเพื่อนหญิงชาวเชียงใหม่ และเพื่อนชายชาวยะลาที่สนิทกัน ขึ้นรถเมล์ 3 คนต่างก็สื่อสารกันด้วยภาษาถิ่นของตัวเองด้วยต่างก็รักถิ่นฐานและไม่ยอมใช้ภาษากลาง อาจารย์แม่เว่าลาว น้องจาวเจียงใหม่อู้คำเมือง หนุ่มยะลาแหลงตาย มวนอีหลีอีหลอเด๊อ"
- ขอแจ้งให้กัลยาณมิตรทราบว่า เมื่อวันหนึ่ง หนูอุ้มบุญเปิดเผยว่า บ้านเกิดเธออยู่ที่ไหน คุณพ่อของเธอชื่ออะไร หลัง
จากที่เธอได้อ่านประวัติยายวิ ยายวิก็ตาสว่าง ที่ได้ทราบว่า
"หนูอุ้มบุญ "
เป็นญาติกับ "ยายวิ
" โดยคุณพ่อของหนูอุ้มบุญ (คุณลุงเสถียร)
เป็นญาติฝ่ายคุณพ่อของยายวิ และเคยทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงให้กับยายวิในปี
2517 ที่ยายวิไปเรียนป.โทที่มศว.ประสานมิตร (แบบบ้านนอกเข้ากรุง)
เป็นปีแรกและท่านเรียนปริญญาตรีที่เดียวกัน เป็นปีสุดท้าย
ตอนนี้ท่านจากไปแล้ว
แต่ยายวิก็ยังจำนิทานก้อมที่ท่านเล่าให้ฟังในกลุ่มก๊วนที่มีสมาชิก 6
คนได้เสมอ
- ขอบคุณ GotoKnow มากนะคะ ที่ได้ช่วยให้ยายวิได้พบกับญาติรุ่นลูก ที่ผ่านมารู้จักกันเฉพาะรุ่นคุณพ่อคุณแม่ค่ะ
ครูวุฒิของปรบมือให้ดังๆ สำหรับแนวคิดและวัตรปฏิบัติของท่าน สว. ทั้งสอง ในฐานะ "คนของแผ่นดิน" และพร้อมนี้ขออนุญาตใช้เป็นสื่อการเรียนรู้สำหรับเด็กที่โรงเรียน ในหัวเรื่องหลัก "แบบอย่างที่ดีมีค่ากว่าคำสอน" นะครับ
...คำขวัญ "เพิ่มรายได้ให้ชุมชน อุทิศตนเพื่อประชา เสริมปัญญาแหล่งเรียนรู้ เชิดชูความเป็นไทย ธำรงไว้สิ่งแวดล้อม"...
Love this wisdom.
I have spent some 20 years in Australia bushes/outbacks and found very much the same attitude among 'bush-people'. They live each day to witness the wonder of life and Nature. I am not entirely there because I sometimes get edgy and wish for a better solution (that fits me better -- without regards to other people!)
But I live and learn ;-)
Happiness is witnessing lives unfold....
- ขอขอบคุณ "ท่านผอ.ครูวุฒิ
" ที่กรุณาไปแวะเยี่ยม และให้คุณค่าสองตายายฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้
เป็น "คนของแผ่นดิน"
ซึ่งเป็นคุณค่าที่สร้างความปลื้มปิติและเป็นเกียรติยิ่งในชีวิตของสองตายายค่ะ
คุณค่าที่ได้รับดังกล่าว
ยิ่งจะเป็นแรงผลักดันให้สองตายายอุทิศตนให้มากขึ้น
เพื่อให้สมกับคุณค่าที่ได้รับในฐานะ "คนของแผ่นดิน" ค่ะ
- ยายวิรู้สึกเป็นเกียรติและด้วยความยินดียิ่งค่ะ ที่บันทึกนี้จะมีโอกาสเป็นสื่อการเรียนรู้สำหรับเด็กที่โรงเรียนของท่าน ในหัวเรื่องหลัก "แบบอย่างที่ดีมีค่ากว่าคำสอน" ค่ะ
- ตอนนี้ยายวิกำลังรอพ่อใหญ่สอที่ต้องมารับกายภาพบำบัดที่รพ.ค่ายฯ จันทร์-ศุกร์ ค่ะ
- My honor and pleasure for you first visit to this blog of
mine, "sr
.", and sorry for my slow response. - Knowing that you love the farm's motto makes me happy.
-
Wow! you had spent some 20 years in Australia bushes and found "bush-people" live each day to witness the wonder of life and nature.
-
Your wish for a better solution, to live and learn without regards to other people, more benefits Thai people (including me) to learn English from your provision.
-
Thanks, sr for everything you have done.
- อาจารย์แม่
- ทางอุบลฯเป็นอย่างไรบ้างครับ
- ที่นครปฐมร้อนมากถึงร้อนมากที่สุด 555
- เจอครูสอนดี
- เอามาฝากครับ
- http://www.gotoknow.org/blogs/posts/485589
- ขอบคุณ "ลูกขจิต
" มากนะคะ
ที่มาตามอาจารย์แม่ไปอ่านบันทึก - อาจารย์แม่ไปอ่านแล้วนะคะ ทั้งเนื้อหาและกิจกรรมล้วนน่าสนใจ วิทยากรก็เป็นผู้เชี่ยวชาญในเรื่องที่ให้การอบรมทั้งนั้นและ Links ในบันทึกก็มีประโยชน์สำหรับอาจารย์แม่มากค่ะ
- อาจารย์แม่เลยคุยยาวในบันทึกดังกล่าว ถ้าคุยกับลูกขจิตแล้วไม่ยาว จะเสียอัตลักษณ์ (Identity) ของอาจารย์แม่ไป
- บันทึกของลูกขจิตก็เริ่มยาวแบบบันทึกของอาจารย์แม่บ้างแล้วนะคะ...เย้ๆๆ...เริ่มมีพวกเขียนบันทึกแบบ Long Story
- ที่อุบลฯเหรอคะ บางวันร้อนจัดจนทำงานไม่ได้ พอออกไปเลื่อยกิ่งมะปราง ฟ้าก็ร้ององเปรี้ยงปร้างจน
- ต้องรีบกลับเข้าบ้าน ไม่อยากเป็นข่าวค่ะ
- ตอนนรี้ลูกขจิตอยู่ที่มศว.ตรงทางเดินใกล้สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ คงมีดอกปีบร่วงหล่นเกลื่อนสินะคะ 4-5 ปีก่อนเคยเก็บมาดมตอนเดินผ่านค่ะ
สวัสดีครับ ผศ.วิไลแวะมาเยือน ธรรมชาติที่ร่มรื่น มีความสุข มาก ๆ สุขภาพแข็งแรงทั้งกาย ใจนะครับ
- ขอบคุณมากค่ะ "ท่านแว่นธรรมทอง
" ที่แวะมาเยี่ยมและอวยพร ให้
"มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรงทั้งกาย
ใจ" เป็นคำอวยพรที่ชื่นชอบค่ะ
ชีวิตช่วงนี้ก็ต้องการสุขภาพที่ดีทั้งกายและใจนี่แหละค่ะ
จะได้เป็นพื้นฐานในการปฏิบัติภารกิจในหน้าที่ราชการ ในครอบครัว
และในชุมชนให้ลุล่วง
ขอคำอวยพรนี้ส่งกลับไปยังท่านและสมาชิกในครอบครัวด้วยนะคะ - ช่วงนี้ยุ่งมากค่ะ ทั้งภารกิจอันเกี่ยวเนื่องจากปัญหาด้านสุขภาพของพ่อใหญ่สอ และด้านการเตรียมการอบรมครู ซึ่งเป็นเนื้อหาใหม่ที่ไม่เคยให้การอบรม เสร็จจากภารกิจจะได้ตามไปอ่านบันทึกของท่านบ้างนะคะ
มาฝากไว้ที่ฟาร์มนะคะ คิดถึงเสมอค่ะ
สวัสดีตอนดึกๆนะคะอาจารย์ บันทึกเรื่อง เหลียวหลัง แลหน้า...สองตายาย ฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้ ของท่านอาจารย์บอกได้เลยว่าเป็นบันทึกที่น่ารักมากเลยค่ะดูภาพแล้วสดชื่น ได้อ่านแล้วรู้สึกสบายเหมือนได้นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่หายใจโล่งอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ หนูก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบบรรยากาศแบบนี้นะค่ะู(_) และหวังว่าสักวันคงมีโอกาสได้ไปเยี่ยมชมฟาร์มของท่านอาจารย์บ้างหนูคงได้สัมผัสบรรยากาศที่จินตนาการไว้ วันนี้ราตรีสวัสนะคะท่านอาจารย์ (ขอบพระคุณสำหรับสิ่งดีๆที่แบ่งปันคะ)