ผมมองว่าการริเริ่มโดย สกอ. ในครั้งนี้มีทั้งข้อดีและไม่ดี
- ในด้านดี จะเป็นจุดเริ่มต้นของการนำเรื่องคุณภาพการศึกษาของสถาบันอุดมศึกษาให้สาธาณชนได้รับรู้
- ในด้านลบ มีที่น่าตำหนิอยู่ ๒ เรื่องใหญ่
๑. ข่าวที่เผยแพร่ออกไป มีแต่ตัวผลสุดท้าย ว่ามหาวิทยาลัยไหนอยู่ในกลุ่มหนึ่ง กลุ่มสอง จนถึงกลุ่มที่ห้า คณะหรือสถาบันไหนเป็นที่ ๑ ของกลุ่มสาขาวิชา ผมพยายามหาตัวเกณฑ์และข้อมูลที่ใช้ในการจัดกลุ่มในเว็บไซต์ของ สกอ. ก็หาไม่ได้ ผมอาจหาไม่เป็นก็ได้
ผมมองว่า สกอ. ควรเน้นที่เกณฑ์มากกว่าผลลัพธ์ จะเป็นคุณต่อสังคมไทยมากกว่า คือเราควรคุยกันเรื่องลึกๆ เกี่ยวกับคุณภาพมหาวิทยาลัยหลากหลายแบบ มากกว่าพูดกันเรื่องตื้นๆ ว่ามหาวิทยาลัยไหนได้ที่ ๑ ที่ ๒ หรือที่บ๊วย
๒. ที่อันตรายต่อบ้านเมืองสุดๆ คือการเอามหาวิทยาลัยทุกประเภทมารวมอยู่ภายใต้เกณฑ์เดียวกัน แล้วทำให้กลุ่ม มรภ. และ มทร. ส่วนใหญ่ตกไปอยู้ในกลุ่มสุดท้าย ผมว่านี่เป็นความผิดพลาดที่รุนแรงมาก เพราะเท่ากับว่า สกอ. มีนโยบายทำให้ทุกมหาวิทยาลัยพัฒนาขึ้นมาเหมือน จุฬา มหิดล ซึ่งเป็นนโยบายที่ผิด แต่ละสังคมต้องการมหาวิทยาลัยหลายแบบ เราต้องการมหาวิทยาลัยที่เน้นการทำงานเพื่อพัฒนาชุมชน พัฒนาพื้นที่ ด้วย ไม่ใช่เอาแต่ "อุดมศึกษาสู่สากล" เพียงแนวเดียว
ที่จริงการทำงานของหน่วยงานระดับชาติ อย่าง สกอ. นี่ก็อยู่ภายใต้การตรวจสอบของสังคมนะครับ ไม่ใช่ว่าใครมีตำแหน่งแล้วจะทำอะไรตามอำเภอใจได้
ในฐานะประชาชนคนหนึ่ง ผมให้ สกอ. สอบตกในการจัดการกิจกรรมจัดกลุ่มอันดับมหาวิทยาลัย ที่สอบตกก็เพราะใช้กระบวนทัศน์ที่ผิด เป็นการทำหายนะให้แก่ระบบอุดมศึกษาครับ
วิจารณ์ พานิช
๕ กย. ๔๙