กฎแห่งกรรมมีจริง

ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว เป็นสัจธรรมที่เห็นผลไม่ช้าก็เร็ว

      เมื่อวานเล่าเรื่องของอาจารย์ขนิษฐา เกี่ยวกับเรื่องกรรมดีมีจริง วันนี้ก็มีเรื่องเล่าทำนองเดียวกันมาฝากอีกเรื่อง     
      คุณป้าสายบุญได้รับโทรเลขจากรุงเทพฯ ว่าโสภีลูกสาวของป้าสายบุญซึ่งไปเรียนที่กรุงเทพฯ ได้รับอุบัติเหตุ  ขณะนี้อยู่ที่ห้อง ไอ.ซี.ยู ของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง 
      พอได้รับข่าว คุณป้าสายบุญก็รีบเดินทางออกจากหมู่บ้าน  โดยขอให้หลายชายขับรถไปส่งที่อำเภอทองผาภูมิเพื่อให้ทันรถไปกรุงเทพฯ เที่ยวสุดท้าย  ซึ่งจะออกจากอำเภอทองผาภูมิ เวลา 18.00 น.
      ระหว่างที่นั่งรถออกจากหมู่บ้านมาตามถนนมุ่งสู่อำเภอทองผาภูมินั้น   คุณป้าสายบุญเหลือบไปเห็นปูตัวหนึ่งหยุดอยู่ที่กลางถนนฝั่งตรงข้ามกับเส้นที่ทางรถของป้าสายบุญจะไป 
      "จอดก่อน  จอดก่อน"  ป้าสายบุญตะโกนสั่งหลานชาย 
      "จอดทำไม่ละป้า  เดี๋ยวก็ไม่ทันรถหรอก"  หลานชายทัดทาน แต่ป้าสายบุญยังคงยืนยัน 
       "ข้าบอกให้จอดก็จอดซิ ข้าจะไปช่วยปู เดี๋ยวรถคันอื่นจะทับมันตาย" 
         หลานชายจำต้องจอดรถตามคำสั่ง  โดยที่รถได้วิ่งเลยเจ้าปูตัวนั้นมาไกลโขแล้ว  ป้าสายบุญก็บอกให้หลานชายถอยรถไปใกล้ ๆ กับเจ้าปูตัวนั้น  แล้วแกก็กระย่องกระแย่งลงจากรถไปจับปู  นำไปปล่อยที่หนองน้ำริมถนนแล้วเดินทางต่อไป  ท่ามกลางเสียงบ่นของหลานชายว่าเสียเวลาไปตั้งหลายนาที  ไม่รู้จะทันรถเที่ยวสุดท้ายหรือเปล่า 
       และเมื่อไปถึงท่ารถก็ทราบว่า รถเที่ยวสุดท้ายเพิ่งออกไปไม่ถึง 5 นาที  หลานชายบ่นป้าสายบุญกระปอดกระแปด 
      "นี่ถ้าไม่เสียเวลาไปช่วยไอ้ปูบ้าตัวนั้นก็ไม่เป็นอย่างนี้หรอก" 
      "ไม่ทันก็ไม่เป็นน่า  พรุ่งนี้รีบออกแต่เช้า  โสภีมันอยู่กับหมอคงไม่เป็นไรหรอก"  ป้าสายบุญบอกหลานชายแล้วก็เดินทางกลับบ้านด้วยรถบุโรทั่งของหลานชาย 
       วันรุ่งขึ้น ขณะที่ป้าสายบุญเดินทางเข้ากรุงเทพฯ แกเห็นซากรถโดยสารและรถบรรทุกสิบล้อที่มีร่องรอยการประสานงากันอย่างแรง นอนเค้เก้อยู่ข้างถนน ในสภาพแหลกเหลวทั้งคู่  กระเป๋ารถบอกว่าเป็นรถโดยสารทองผาภูมิเที่ยวสุดท้ายเมื่อวานนี้  ผู้โดยสารตายเกือบหมดทั้งคัน  ที่เหลือก็บาดเจ็บสาหัส 
       ป้าสายบุญใจหายวาบอุทานในใจ 
       “ปูช่วยชีวิตฉันไว้แท้ ๆ” 

[beeman 吴联乐]

• เล่าได้อย่างมองเห็นภาพเลยครับ...
• กฎแห่งกรรมมีจริง..
• ปูช่วยชีวิต
• ท.เลียงพิบูลย์ 2