วิจัยโดยไม่ต้องรู้จักการวิจัย
มาตามสัญญาที่ให้กันไว้วันนี้ในการประชุมเพื่อสร้างเครือข่าย คนทำงาน R2R ที่ทางศิริราชกับทาง มสช ร่วมกันจัดขึนโดยมี อจ วิจารณ์เป็น ป๋าดัน และอยู่ร่วม ลปรร ตามที่ ดร กะปุ๋มได้รายงานไปแล้ว ตอนนี้เข้าใจว่าน่าจะเกิดชุมชน online ผ่าน planet นี้ที่ ดร กะปุ๋ม ตกลงรับเป็นผู้จัดการใหญ่ ผมเลยต้องเปิด blog ใหม่เพื่อเขียนเรื่องนี้โดยเฉพาะ หลังจากเปิดไปแ้ล้ว 1 blog ว่าด้วย สังคมการเรียนรู้
ที่เปิด blog ใหม่ก็หวัีงจะให้เป็นเรื่อง R2R โดยเฉพาะ สมาชกที่สนใจ R2R ก็ไม่ต้องทนอ่านเรื่องอื่นที่ผมเขียนใน blog สังคมความรู้ที่ไม่เกี่ยวกับ R2R โดยตรง
ก็แนวคิดนี้เป็นที่ยอมรับ ชื่อก็สั้นดี ถูกใจวัยรุ่น (หรือเปล่าก็ไม่รู้) แต่ที่สำคัญ คนมักกลัว (หลังจากพยายามตีความว่าคำๆนี้แปลว่าอะไรกันแน่ และที่เราทำมันเข้าข่ายหรือเปล่า
อาจารย์ธาดา พูดในระหว่าง ลปรร ว้่า ถ้าจะให้ดีต้องลืมคำว่าวิจัย และอย่าเริ่มพัฒนา หรือส่งเสริม R2R ด่้วยการจัดอบรมระเบียบวิธีวิจัย และพวกเราจากหลายๆที่ (มีประชุม ลปรร กัน 6 รพ) ก็มีประสบการณ์ (ไม่ใช่แค่ความเห็น) ตรงกันว่า อบรมเสร็จก็เลิกวิจัย กันไปเสียละ่มากกว่า
ทั้งท่ความจริงตอนแรกที่มาสนใจก็เพราะมีปัญหาอยากจะแก้ และอยการู้ว่าแก้ิอย่างไรจึงจะเป็นระบบ และคิดว่าถ้ามีการวิจัยจะช่วยให้แก้ปัญหาให้ดีขึ้น
แต่บังเอิญเลือกเดินทางผิด คือแทนที่จะต่อด้วยการหาวิธีแก้ปัญหา กลับไปต่อด้วยการวางแผนการวิจัย แล้วเลยเลี้ยวไปเรียนระเบียบวิธีวิจัย เพื่อเรียกความมั่นใจ
ผลปรากฏว่าสูญเสียความมั่นใจ จนไม่คิดที่จะแก้ปัญหา เพราะกลัวเขาจะว่า ว่าแก้ปัญหาโดยไม่วิจัยให้ได้ข้อมูลความรู้ที่ชัดเจนเสียก่อน
ผมนึกถึงตอนที่ไป สรุปบทเรีบนเรื่อง KM ของกรมอนามัยเมื่อเดือนที่แล้ว หลายกองพยายามถามว่าจะทำ KM ให้เริ่มที่ไหน แต่คุณสนพรจากกองออกกำลังกาย กลับถามว่า ถ้าที่กองอยากแก้ปัญหาการบาดเจ็บจากการออกกำลังกาย แล้วมีแผนจะทำงานในแนวทางต่างๆ รวมสามแนวทาง คือทำคู่มือ (เพื่อให้รู้วิธีออกกำลังกายโดยไม่บาดเจ็บ) อบรวผู้นำออกกำลังกาย และทำงานกับบรรดา fitness centre ต่างๆเพื่อดูแลคนที่มาออกกำลังกาย
คุณสมพรถามว่า อยากรู้ว่าจะเอา KM มาใช้ในการทำงานเรื่องนี้ยังไง
ผมเลยปิ๊งว่าความจริงเส้นผมบังภูเขา อย่างที่ อจ ธาดาว่า
ถ้าอยากแก้ปัญหาโดยมีการวิจัย ให้เริ่มด้วยการคิดหาวิธีแก้ปัญหาให้ชัดก่อน แล้วค่อยถามว่าที่จะแก้ด้วยวิธีต่างๆเหล่านี้ ตรงไหนที่ต้องวิจัย ตรงไหนที่ไม่ต้องวิจัย แล้วค่อยไปปรึกษาผู้รู้ว่า จะเอาวิจัยมาช่วยยังไง
ดีกว่้าไปเข้าอบรมระเบียบวิธีวิจัย แล้วได้้ความรู้ แต่กลับสูญเสียความมั่นใจ แถมด้วยความกลัวอีกต่างหาก
นี่เป็นบทเรียนสำคัญบทที่หนึ่งที่ผมได้จากการ ลปรร กับทีม R2R จากอีกหลาย รพ
น่าเสียดายที่หลายแห่งยังเริ่มที่การอบรม เหมือนเรื่อง KM ไม่ว่าจะแนะยังไงว่าให้ลงมือทำ อย่าจัดอบรม ก็ยังมีคนมาขอให้ไปบรรยายอยู่เป็นระยะๆ
เหมือนคนทำกระเป๋าเงินตกในซอยมืด ก็รู้ว่าต้องไปหาในซอยมืด แต่กลับมาก้มๆเงยๆหาที่ปากซอยเพียงเพราะมัน่มีไฟสว่าง
ความเห็น (6)
แล้วเวลาที่มีคนที่กำลังทำงานวิจัย โดยที่ปากบอกว่า ไม่เห็นความสำคัญที่จะทำวิจัยล่ะคะ ปล่อยให้เขาเข้าใจอย่างที่เขาเข้าใจ นะคะ
เรียนท่าน อ.หมอสมศักดิ์
หากดูเวลาเทียบเคียงแล้วกะปุ๋มกำลังอยู่บนเครื่อง ... บันทึกท่านก็ลื่นไหลผ่านไปไกลแล้ว...แต่กะปุ๋มก็ตามมาเจอนะคะ...*^__^*
...
ขอบพระคุณท่านมากนะคะที่อุตสาห์เปิด Blog ใหม่...กะปุ๋มกำลังจะไป add Blog สังคมความรู้ และเรียนรู้ไว้ใน CoP R2R แต่พลันสายตามชำเรืองเจอนี้ก่อน...คะ...
ขอบคุณคะ
กะปุ๋ม
ผมตกใจที่ไม่เห็นบันทึกผมที่เขียนเมื่อวานเย็นในหน้าแรก ดีใจว่าคงมีคนเขียนมา ลปรร แยะในเวลาอันสั้น หรือไม่ก็มีความขัดข้องทางเทคนิคที่ทำให้ กะปุ๋มหา blog ผมไม่เจอ
ดีใจที่ระบบมีประสิทธิภาพเพราะคนรับผิดชอบเข้มแข็ง
สงสัยต้องคอยดูกันต่อไปว่า เจ้าของ blog ที่ถูก add เข้ามาที่ planet นี้จะมีทางขอให้เขาเปิด blog ใหม่เฉพาะเรื่อง R2R หรือเปล่า (ไม่รู้ดีเปล่า) เพราะของผมทั้งที่เขียน R2R ก็พาดพิงไป KM อยากเอา บันทึกนี้ไปอยู่ blog KM ของตัวเองเหมือนกัน
ลองแนะนำหน่อยครับว่าผมจะเอา บันทึกเดียวกันขึ้น 2 ิblog พร้อมกันได้ยังไง จะได้ประหยัดเวลา เพราะทางทีม KM ของกรม อนามัยอาจจะไม่อยากอ่าน R2R ในลานแลกเปลี่ยนเรียนรู้ของเขาก็ได้
เรียนอาจารย์หมอสมศักดิ์คะ...
กะปุ๋มขอหารืออย่างนี้ดีไหมคะว่า...หากใครมี Blog แล้ว ขอแค่เพิ่มป้ายชื่อ r2r เข้าไป ... แต่อาจจะมีบันทึกเรื่องอื่นแทรกเข้ามาด้วย...
หรือ...
หากว่าเปิด Blog ใหม่ อยากให้คนอีกกลุ่มได้อ่านและรับรู้ด้วย ก็คงต้องไป add Blog นี้เข้าไปใน planet นั้น
หรือท่านอื่นๆ คิดเห็นว่าอย่างไรคะ...
ขอบคุณ
กะปุ๋ม
รอฟังความเห็นท่านอื่นๆนะครับ
ตอนนี้ขอลาไป 10 วัน สงสัยที่ขเมรคงจะเข้า net ได้ยากครับ