การสอนภาษาอังกฤษ
นักเรียนไม่มีความสุขกับการเรียนภาษาอังกฤษ
ในปีการศึกษาก่อน ๆ สอนนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ส่วนใหญ่เป็นนักเรียนเรียนดี นักเรียนเริ่มมีวุฒิภาวะ มีเป้าหมาย ในชีวิต บางคนมุ่งหน้าเรียนต่อ ม.ปลาย บางคนอยากประกอบอาชีพเห็นคุณค่าของการเรียนวิชาภาษาต่างประเทศ ถึงชั่วโมงเรียนภาษาอังกฤษนักเรียนจะตั้งใจทำกิจกรรม แบ่งปันความรู้ ช่วยเหลือซึ่งกันและกันในการเรียน รับผิดชอบงานที่มอบหมาย การควบคุมชั้นเรียนไม่ค่อยมีปัญหา
การสอนภาษาอังกฤษในปีการศึกษา 2549 นักเรียนที่สอนคือนักเรียนระดับชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 2 อายุระหว่าง 13-14 ปี ยังมีความเป็นเด็กอยู่มาก คุยเก่ง เดินไป เดินมา ซุกซน พูดภาษาไทยหรือภาษาถิ่นตลอดเวลา ต้องเปลี่ยนรูปแบบกระบวนการสอนทุกวัน กิจกรรมที่นักเรียนชอบทำคือการพูด หรือการทำท่าทางประกอบ การทบทวนคำศัพท์ ประโยค หรือวลีจากความจำ การแข่งขันเกมทางภาษา การเปลี่ยนประโยคจากภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษ หรือภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทย วิธีการกระตุ้นนักเรียนที่ได้ผลคือ การพูดประโยคเพื่อแลกกับโบนัส มีเรื่องที่น่าประหลาดใจคือมีนักเรียนบางคน ค้นคว้า คำถามมาถามครูทุกวันจากที่นั่งเฉย ๆหรือวาดรูปขีดเส้นไปมาในตอนต้นๆเทอม เมื่อถามครูแล้วได้รับคำตอบนักเรียนก็จะพอใจมีความสุข ทำให้พัฒนาไปสู่ทักษะอ่านและเขียนต่อไป
การสอนวิชาภาษาต่างประเทศสำหรับนักเรียนที่พึ่งจะเริ่มเรียนทัศนคติเป็นสิ่งสำคัญอันดับแรก ถ้าทำให้นักเรียนรู้สึกว่าสนุก และไม่ยาก เริ่มพื้นฐานให้ถูกต้องทีละน้อย คงจะไม่ยากที่จะพัฒนานักเรียนให้ประสบความสำเร็จในการเรียนต่อไป
ความเห็น (4)
ถ้าให้ดี ในชั่วโมงภาษาอัวกฤษ ห้ามพูดภาษาไทย
ใครพูดตัดคะแนน เวลาดูด่าเด็ก ก็ให้ว่าเป็นภาษา
อังกฤษ ผมว่าทั้งเด็กและครู จะพูดภาษาอังกฤษได้
คล่องขึ้นครับ
ครูเฒ่า ในหุบเขา
มั่นใจ และกล้าที่จะพูด พอกลับมาเรียนกับครูไทย ครูด่าเราเสียมากกว่าสอน สอนก็เน้นแต่ไวยากรณ์ เลย
รู้สึกเบื่อ ๆ อันนี้น่าจะเป็นภาพสะท้อน ให้เราคิดหาวิธี
สอนพูด ก่อนที่จะสอนอ่าน สอนเขียน ภาษาอังกฤษ
หนูขอแนะนำว่า ให้ครูสอนพวก gramma บ้างนะคะ เพราะพวกเราไม่ค่อยจะรู้หลักภาษากันเท่าไหร่เลย พอเรียนสูงขึ้น อาจารย์ที่สอนก็ว่าเราอีก ขอความกรุณาด้วยนะค่ะ เพื่อน้องๆรุ่นต่อไปค่ะ
ผมว่าครูเป็นครูที่สอนดีมากเลยครับเสียดายจังที่ตอนเรียนกับครูไม่ค่อยตั้งใจ ต่อไปนี้ผมจะตั้งไจเรียนครับ